اعدام زندانیان سیاسی (تابستان ۱۳۶۷)

اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ به وقایعی گفته می‌شود که طی آن بیش از ۳۰ هزار زندانی سیاسی که اغلب از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران بودند، به دارآویخته شدند. پس از صدور یک فتوا از جانب خمینی مبنی بر محاربت و لزوم اعدام کسانی که هنوز بر مواضع خود هستند، یک هیئت از حاکمان شرع برای رسیدگی به پرونده محکومین تشکیل شد. اعضاء اصلی این هیئت که به هیئت مرگ مشهور شدند عبارت بودند از : ابراهیم رئیسی، حسینعلی نیری، محمد مقیسه، مصطفی پور محمدی و مرتضی اشراقی که موظف به اجراء فتوای خمینی بودند..

محاکمه زندانیان به این صورت بوده است که آنها بصورت گروهی در راهروی در انتظار می‌ماندند و سپس به نوبت وارد اتاق محکمه میشدند. رسیدگی به پرونده زندانیان اغلب در دادگاه‌های کوتاهی برگزار می‌شد که محکوم تنها باید هویت سیاسی خود را بیان می‌کرد. سپس حکم برهمین اساس صادر می‌شد.در طی دو ماه یعنی از مرداد ۱۳۶۷ تا پایان شهریور ماه همان سال بیش از ۳۰ هزار زندانی به اعدام محکوم شدند. البته بنا به شواهدی اعدام‌های پراکنده تا یک‌سال بعد نیز ادامه داشت.

کمتر از یک ماه پس از شروع اعدام ها هیئت مرگ برای گرفتن تأیید آیت‌الله منتظری موضوع را وی درمیان می‌گذارد اما آیت‌الله منتظری حاضر به تأیید آنها نشده و عاملین آنرا جنایتکار معرفی میکند. امری که منجر به عزل وی از مقام قائم مقامی توسط روح‌الله خمینی شد. نوار صوتی این ملاقات در سال ۱۳۹۵توسط احمد منتظری فرزند آیت‌الله منتظری جمهوری منتشر شده و پرده از ماجرای قتل عام بصورت شفافتری برداشت.