جورج واشنگتن

از ایران پدیا
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۳۶ توسط Safa (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جورج واشنگتن(واشینگتن)
جورج واشنگتن.jpg
شناسنامه
نام کاملجرج واشینگتن (به انگلیسی: George Washington)
زادگاهویرجینیا،
تاریخ مرگ۱۴ دسامبر ۱۷۹۹ (۶۷ سال)
محل مرگآمریکا
همسر(ان)مارتا داندریج کاستیس
دینمسیحیت
اطلاعات سیاسی
حزب سیاسیمستقل
سمت‌های پیشینرهبر سیاسی نظامی و ژنرال ارتش، نماننده کنگره از ویرجینیا
پیش ازتوماس جفرسون
آغازعملیات

پایان عملیات مکان عملیات فرماندهی

سازمان عمل کننده

جورج واشنگتن (زاده ۲۲ فوریه ۱۷۳۲ – درگذشته ۱۴ دسامبر ۱۷۹۹) یکی از رهبران انقلابی آمریکا و اولین رئیس جمهور ایالات متحده از سال ۱۷۸۹ تا ۱۷۹۷ بود. جرج واشنگتن از پدران بنیان‌گذار آمریکا به شمار می‌رود.

جرج واشنگتن توانست مستعمرات آمریکا را از دست انگلیس بیرون آورده و تمامی آمریکا را زیر پرچم یک حکومت فدرال گرد هم آورد. وی با شکست نیروهای مسلح انگلیس در جریان جنگ‌های آمریکا توانست آمریکایی مستقل را بنا کند. جرج واشنگتن که یک ژنرال نظامی نیز بود سنت‌هایی دموکراتیک را در آمریکا به وجود آورد. از جمله اصطلاح «آقای رئیس جمهور» از سوابق اوست. همچنین برخی از سخنرانی‌های او به عنوان بیانیه‌های جمهوری‌خواهی در آمریکا شناخته می‌شود. جرج واشنتگتن خود صاحب برده بود اما آن‌ها را در سال ۱۷۹۹ آزاد کرد هر چند برای جلوگیری از درگیری با برده‌داران بزرگ آمریکایی با برخی مصوبه‌های محافظت از برده داری موافقت کرده بود.[۱] [۲]

زندگی‌نامه جرج واشنگتن

جورج واشینگتن George Washington درسال ۱۷۳۲ در ایالت ویرجینیای آمریکا به دنیا آمد. پدرش، آگوستین واشنگتن بود، و بیش از ۱۰،۰۰۰ هکتار زمین داشت.[۳] هنگامی که درگذشت جورج کودکی خردسال بود. واشنگتن علی‌رغم ازدست دادن پدر، تحصیلات خود را ادامه داد و از جوانی با شکار و جنگ آشنا شد. او تا سن ۲۲ سالگی یعنی پیش از اینکه با درجه سرهنگ دومی وارد خدمت نظامی شود، یک کشاورز بود. در آن زمان آمریکا تحت استعمار انگلیس‌ها قرار داشت.

شرایط سیاسی آمریکا

در واقع از سال ۱۶۰۰ به تدریج گروه‌های اروپاییان به قاره جدید آمده و در آنجا زندگی تازه‌ای را شروع کرده بودند. مهاجران در سرزمین بزرگ و دست‌نخورده آمریکا برای خود شهرها و تأسیساتی به وجود آوردند و از حدود نیمه‌ی قرن هیجدهم، قیمومیت استعمار بریتانیا بر ساکنان این سرزمین تقریباً قطعی شد.

تجارت، کشاورزی و صنعت آمریکا در جهت بر آوردن احتیاجات بریتانیا اداره می‌شد. این نظام، سیستم تجارتی نام داشت و هدفش قدرتمند کردن بریتانیا از طریق تامین تجارت و اندوختن ثروت بود. بسیاری از مردم آمریکا بر این عقیده بودند که اگر بتوانند از چنگ نظام تجارتی بریتانیا خلاص بشوند، ثروت بیشتری به دست می‌آورند.

در طول سالهای ۱۷۵۶ تا ۱۷۶۳ اروپا گرفتار جنگ هفت ساله شد. بریتانیا و فرانسه برای توسعه امپراتوری و ثروت خود این جنگ را تا شمال آمریکا و هندوستان نیز توسعه دادند.

بریتانیا با نگرانی از افزیش بدهکاریهایش بر آن شد که آمریکا را نیز در پرداخت هزینه‌های جنگ سهیم سازد. طی سالهای ۱۷۶۴ تا ۱۷۷۰ بریتانیا برای جبران بدهیهایش مالیات کالاهای آمریکایی را افزایش داد و به شدت با تجارت قاچاق به مبارزه پرداخت. افزایش مالیات و مبارزه با تجارت قاچاق، بازرگانان آمریکایی را خشمگین ساخت. هیچ یک از بازرگانان آمریکایی حاضر به پرداخت مالیات اضافی نبود. حرفِ آنها این بود که تا زمانیکه آمریکا در پارلمان بریتانیا نماینده نداشته باشد پرداخت مالیات اضافی نادرست است. شعار (بدون داشتن نماینده در پارلمان بریتانیا از پرداخت مالیات خبری نیست)، به شعار همیشگیِ بازرگانان آمریکایی تبدیل شده بود. آن چیزی که اقتصاد آمریکاییها را تهدید می‌کرد همان مساله‌ای بود که آزادی و قوانین داخلی آمریکا را نیز مورد تهدید قرار می‌داد. آنها حقوق خود را می‌خواستند و دیگر تحمل زندگی زیر فشار حکومتی استعمار‌گر و غیر مردمی را نداشتند. مردمان فقیر در این درگیری چیزی نداشتند که از دست بدهند و به همین خاطر از انجام هر کاری برای آزادی کوتاهی نمی‌کردند.

دولت بریتانیا به کمپانی انگلیسی هند شرقی اجازه داد تا چای را با بهای اندک در اختیار مردم آمریکا قرار دهد. در این میان کمپانی هند شرقی سود فراوان برد اما بازرگانان آمریکایی زیان دیده و سخت خشمگین شدند و بار دیگر احساسات ضد انگلیسی به اوج خود رسید. گروهی از بازرگانان بوستون خود را به شکل سرخپوستان در آوردند و با رفتن به کشتی‌های انگلیسی صندوقهای چای را در دریا خالی کردند. دولت بریتانیا به کیفر این کار، بندر بوستون را تعطیل و کارگزاران آمریکایی را اخراج کرد. در پاسخ این کار نشستی از نمایندگان مجالس سیزده مستعمره نشین آمریکایی به نام کنگره قاره‌ای تشکیل شد و تجارت با بریتانیا را تحریم کرد. به علاوه در این نشست، کنگره تشکیلِ گروههای رزمنده را برای نبرد با بریتانیا تصویب کرد.

بیانیه کنگره نمایندگان قاره آمریکا

گزیده‌ای از بیانیه کنگره نمایندگان قاره آمریکا در جولای ۱۷۷۴ چنین بود:اکنون در برابر ما دو راه قرار دارد: تسلیم شدن به ظلم و ستم یا مقاومت. ما دومین راه را بر می‌گزینیم. چرا که چیزی ناگوارتر از تن دادن به بردگی نیست. شرافت، عدالت و انسانیت، ما را از تسلیم در برابر آنچه که آزادیِ میراثِ نیاکانِ دلاور ما را نابود می‌کند باز می‌دارد. فداکاری و اتحاد ما، مایه رستگاری است. ما برای دفاع از آزادی که درخشان ترین میراثی است که تا کنون از آن بهره‌مند شده ایم سلاح به دست می‌گیریم؛ و زمانی سلاح را بر زمین خواهیم گذاشت که دشمنی و تجاوز نابود شده و خطراتی که آزادی ما را تهدید می‌کند از میان برداشته شود.

سخنرانی تاریخی وداع با هموطنان

جورج واشنگتن در آخرین سخنرانی مهمی که در مقام رئیس جمهور آمریکا خطاب به مردم ایراد کرد، نسبت به دست‌بردن در قانون اساسی شدیدا هشدار داد. او باور داشت که تجربه، بهتر از هر آزمون دیگری قابلیت‌های قانون اساسی جدید را نشان می‌دهد.

او در سخنرانی‌اش ضمن تایید جنبه‌های مثبت حضور احزاب در کشورهای آزاد، از خطرات احتمالی ناشی از آن ابراز نگرانی کرد. او به‌ویژه نگران بود وابستگی‌های حزبی به تفکیک قوا و نظارت و توازن پیش‌بینی‌شده در قانون اساسی، آسیب وارد کند؛ مثلا اینکه نمایندگان کنگره و قضات هوادار حزب جمهوری‌خواه نسبت به رئیس جمهور برآمده از حزب متبوعشان تمکین بی‌مورد نشان دهند.

واشنگتن باور داشت که «فضیلت یا اخلاق ضرورتا سرچشمه هر حکومت مردمی است»

و خطاب به مردم گفت:

«تلاش کنید اولین و مهم‌ترین هدفتان ایجاد موسساتی برای گسترش و اشاعه معرفت باشد.»

منابع