کاربر:Omid/صفحه تمرین1

انقلاب لیبی یثهلخ

آغاز تظاهرات

معترضین روز ۲۳ دی ۱۳۸۹ (۱۳ ژانویه ۲۰۱۱)، در اعتراض به فساد سیاسی و اقتصادی، در بنغازی، درنا،‌ بیضا و سایر شهرهای لیبی دست به اعتراض زدند. معترضین در شهر بیضا با پلیس درگیر شدند و به دفاتر دولتی حمله کردند.

در اواخر ژانویه، جمال الحاجی، نویسنده، مفسر سیاسی و حسابدار، از طریق اینترنت فراخوان به تظاهرات برای حمایت از آزادی‌های بیشتر با الهام از انقلاب‌های تونس و مصر در لیبی می‌دهد. جمال الحاجی، در تاریخ ۱۲ بهمن (۱ فوریه) توسط ماموران پلیس شخصی دستگیر شد. در اوایل ماه فوریه، قذافی با فعالان سیاسی، روزنامه‌نگاران و چهره‌های رسانه‌ای دیدار و به آن‌ها در مورد ایجاد هرج و مرج در لیبی هشدار داد که آن‌ها را مسئول خواهد دانست.

گسترش تظاهرات

اعتراضات و درگیری‌های از ۱۳ بهمن ۱۳۸۹ (۲ فوریه ۲۰۱۱)، شدت بیشتری گرفت. معترضین و رسانه‌های خارجی اعتراضات و تظاهرات را، انقلاب کرامت لیبی نام‌گذاری کردند.

۲۶ بهمن ۱۳۸۹،‌ حدود ۶۰۰ تظاهرکننده در اعتراض به دستگیری وکیل حقوق بشر، فتحی تربیل، در مقابل مقر پلیس بنغازی تظاهرات کردند. جمعیت مسلح به بمب‌های بنزینی بودند و سنگ پرتاب می‌کردند. پلیس نیز به جمعیت با گاز اشک‌آور،‌ توپ آب و گلوله‌های پلاستیکی پاسخ داد. در جریان این درگیری ۳۸ نفر زخمی شدند. ۱۰ نفر از مجروحین از نیروهای امنیتی بودند.

روز خشم ۲۸ بهمن ۱۳۸۹

روز خشم در لیبی توسط لیبیایی‌های در تبعید برای ۲۸ بهمن ۱۳۸۹ (۱۷ فوریه ۲۰۱۱) برنامه ریزی شده بود. کنفرانس ملی مخالفان لیبی از همه گروه‌های مخالف دولت خواستار تظاهرات در بنغازی شدند. در روزهای ۲۸ و ۲۹ بهمن ۱۳۸۹ (۱۷ و ۱۸ فوریه ۲۰۱۱)، اوج اعتراضات در بنغازی دومین شهر بزرگ لیبی بود. مردم معترض با پیوستن برخی از نیروهای پلیس و ارتش به معترضان بخش‌هایی از شهر را به کنترل خود درآوردند. در شهر بیضا نیز معترضان با پلیس‌هایی که به کمک آن‌ها رفتند، دو پلیس را اعدام کردند. در طرابلس، معترضان ساختمان‌های امنیتی، ساختمان وزارت کشور را به آتش کشیدند.

۳۰ اسفند

در روز ۳۰ بهمن ۱۳۸۹ (۱۹ فوریه ۲۰۱۱)، نیروهای امنیتی به یک مراسم ترحیم در شهر بنغازی که در حال سوگواری برای کشته‌شدگان درگیری‌های اخیر بین معترضان و دولت لیبی بودند، تیراندازی کردند. در جریان این تیراندازی دست‌کم ۱۵ نفر کشته شدند. یکی از از پزشکان بیمارستان الجله در شهر بنغازی به خبرنگار الجزیره گفته بود که ۱۵ جسد و تعداد زیادی مجروح به بیمارستان آورده شدند. وی اضافه کرد در ۳ روز اخیر ۴۴ جسد را تحویل گرفته‌اند و تمامی کشته‌شدگان و مجروحان از غیرنظامیان بین ۱۳ تا ۳۵ سال سن داشتند. پیش از این رویداد دیدبان حقوق بشر شمار کشته‌شدگان در اعتراضات ۳ روز را دست‌کم ۸۴ نفر اعلام کرده بود.

آغاز جنگ مسلحانه

جنگ مسلحانه برای نخستین بار در لیبی، چهارشنبه ۱۱ اسفند ۱۳۸۹ (۲ مارس ۲۰۱۱)،‌ آغاز شد. در این جنگ ۵۰۰ وسیله نظامی از تیپ‌های قذافی به شهر بریقه حمله کردند. در جریان این جنگ که چند ساعت ادامه داشت، انقلابیون توانستند گردان‌های قذافی را دفع کنند. ۱۸ نفر از انقلابیون کشته شدند. تیپ‌های قذافی پس از این درگیری‌ها،‌ در روز پنجشنبه ۱۲ اسفند، شهرهای بریقه و اجدابیا را بمباران کردند. در روز ۱۳ اسفند (۴ مارس)، انقلابیون توانستند کنترل برخی روستاها از جمله العقیله را به دست بگیرند.

روز چهارشنبه ۲۵ اسفند،‌ درگیری‌های شدید در شهر مصراته آغاز شد که منجر به کشته شدن ۱۰۰ نفر از انقلابیون و غیرنظامیان شد. این درگیری‌ها روز جمعه ۲۷ اسفند نیز ادامه داشت که باعث کشته شدن ۲۵ نفر شد. در این جنگ انقلابیون برای اولین بار از هواپیماهای جنگی استفاده کردند.

ادامه درگیری‌ها و مداخله بین‌المللی

روز شنبه ۲۸ اسفند ۱۳۸۹ (۱۹ مارس ۲۰۱۱)، تیپ‌های قذافی در نبرد اول اجدابیا پیروز شدند و پیشروی خود را به سمت بنغازی، پایتخت انقلابیون آغاز کردند. بنابراین در این پیشروی نیروی قذافی به سمت بنغازی، دومین جنگ بنغازی آغاز شد. پس از ساعت‌ها درگیری در حومه غربی شهر، رئیس جمهور وقت فرانسه، نیکلاس سارکوزی، در کنفرانسی که در مورد وضعیت لیبی در پاریس برگزار شده بود، تصویب قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت سازمان ملل و آغاز تحریم هوایی در لیبی را اعلام کرد. پس از آن طی چندین حمله، گردان‌های مستقر در اطراف شهر بنغازی را هدف قرار داد. طی این حمله‌ها حداقل ۱۵ تانک و ۲۰ وسیله نقلیه زرهی از دولت قذافی منهدم شدند.

از دوشنبه ۱ فروردین تا شنبه ۶ فروردین ۱۳۹۰، درگیری‌های سنگین ادامه داشت که سرانجام باعث پیروزی انقلابیون شد. در جریان این جنگ ۱۸۰ نفر کشته شدند.

روز ۸ فروردین (۲۸ مارس)، انقلابیون به پیشرفت خود ادامه دادند و شهر النوفلیه را به کنترل خود درآوردند. اما در طول پیشرفت خود در یک کمین تیپ‌های قذافی در منطقه دره سرخ در ۳۰ کیلومتری شرق شهر سرت، خورده و غافلگیر شدند. در نتیجه این غافلگیری، انقلابیون مجبور به عقب‌نشینی به ۱۰۰ کیلومتری بن‌جواد شدند و از آن‌جا با تیپ‌های قذافی وارد نبرد شدند. اما این نبرد دوام نیاورد و تا پایان ۹ فروردین، بن‌جواد به دست تیپ‌های قذافی افتاد.

بازپس‌گیری طرابلس

قسمتهایی از طرابلس، پایتخت لیبی، پس از ۶ ماه به تصرف مخالفان معمر قذافی درآمد. مبارزان مخالف معمر قذافی پیشروی به سمت این شهر را روز شنبه، ۲۹ مرداد ۱۳۹۰(۲۰ آگوست ۲۰۱۱) آغاز کردند و در پناه حملات هوایی ناتو توانستند در نخستین ساعات دوشنبه، ۳۱ مرداد این شهر را از کنترل نیروهای وفادار به معمر قذافی خارج کنند.

محاصره طرابلس

در ۲۲ مرداد ۱۳۹۰ (۱۳ آگوست ۲۰۱۱)، شورشیان حمله‌ای را به سمت ساحل از کوه‌های نفوسه آغاز کردند. در روز اول پیشروی، آن‌ها موفق به ورود به شهر زاویه و غریان شدند تا بتوانند شهر طرابلس را به کنترل خود درآورند، اما با مقاومت شدید نیروهای قذافی مواجه شدند. از ۲۳ تا ۲۴ مرداد، نیروهای انقلابی صرمان، صبراته و غریان را به کنترل خود درآوردند. در ۲۵ مرداد، نیروهای شورشی با حمایت از حملات هوایی ناتو عملیاتی ۴۸ ساعته را آغاز کردند و طرابلس را در محاصره قرار دادند.

در روز جمعه ۲۸ مرداد و پس از ۳ روز درگیری، نیروهای شورشی کنترل پالایشگاه مهم نفت در زاویه را به دست گرفتند.

در 18 اوت ، مقامات آمریكایی گزارش دادند كه قذافی در حال آماده سازی برای فرار برای تبعید برای تبعید در تونس به همراه خانواده خود بود. [198] در همان روز ، نیروهای شورشی کنترل پالایشگاه مهم نفت در زاویه را به دست آوردند ، در حالی که روزنامه نگاران تأیید کردند که آنها در کنترل کامل غاریان هستند. [199] شورشیان پس از سه روز درگیری ، پالایشگاه نفت Zawiya را در 19 اوت به دست آوردند. نبردها همچنان بر کنترل مرکز شهر ادامه داشتند. نیروهای قذافی مناطق موشکی شورشیان راکت ، خمپاره و اسلحه ضد هوایی را مورد ضرب و شتم قرار دادند ، اما تا غروب شب از یک هتل چند طبقه و میدان مرکزی بیرون رانده شدند. بمباران ناتو تقویت قدرت نیروهای خود در این شهر را برای دولت دشوار کرد و در عین حال همچنان به اهداف در طرابلس حمله کرد. در شرق طرابلس ، شورشیان از Misrata زلیتن را به دست گرفتند و 31 کشته و 120 زخمی بر جای گذاشت. به گفته یک مقام دولتی لیبی ، حسن ابراهیم ، برادر سخنگوی دولت لیبی ، موسی ابراهیم ، کشته شد و دیگران نیز در اثر اصابت گلوله از طریق هلیکوپتر ناتو مورد اصابت قرار گرفتند. [200] [201]

نبرد برای طرابلس

در 20 اوت ، عناصر شورشی در طرابلس با حمایت ناتو عملیات خیزش عمومی را با نام عملیات پری دریایی سپیده دم در شهر آغاز کردند. بسیاری از سلاح های مورد استفاده شورشیان جمع شده بودند و با استفاده از ضربات چسبان به طرابلس فرستاده شدند. نیروهای مخالف در این شهر قیام عمومی را آغاز کردند ، تقریباً در همه محله ها ، و درگیری های سنگین در فشموم ، تاجورا و سوک الجماع رخ داد. شورشیان تلفات زیادی متحمل شدند ، در حالی که نیروهای قذافی نیز خسارات وارد کردند. هواپیماهای جنگی ناتو با انجام عملیات بمبگذاری بر روی اهداف دولت در شهر ، از این عملیات پشتیبانی کردند.

در پی یک شب درگیری های سنگین ، شورشیان تمام یا بخش هایی از تاجورا ، سوک الجومه ، عربا ، قدس ، بن آشور و زویات الدحمانی را کنترل کردند و درگیری ادامه داشت و روز بعد در برخی مناطق ادامه داشت از جمله در فرودگاه بین المللی میتیگا. در خارج از طرابلس ، با مقاومت اندکی از نیروهای دولتی ، پیشرفت شورشیان سریع انجام شد ، اگرچه نیروهای دولتی درگیری کوتاهی در دهکده ال مایا انجام دادند. شورشیان موفق شدند در یک اسلحه کوتاه ، پایگاه تیپ خمیس ، در 22 کیلومتری (14 مایل) غرب طرابلس را به دست بگیرند ، پس از آن اسلحه و مهمات را مصادره کردند و صدها زندانی را که در آنجا بازداشت شده بودند ، آزاد کردند. شورشیان به پیشروی خود ادامه دادند ، در حالی که نیروهای قذافی در هم ریختند و توانستند به حومه طرابلس برسند ، و حومه جانزور ، در 10 کیلومتری (6.2 مایل) غرب طرابلس را گرفتند. [202] [203] قایق های Misrata نیروهای شورشی را در ساحل طرابلس به زمین نشستند. در طرابلس ، نیروهای قذافی و شورشیان بر روی تراسهای پشت بام می جنگیدند تا از آنها به عنوان مواضع شلیک استفاده کنند ، و تک تیراندازان دولت در پشت بام ها در نزدیکی مجموعه باب العزیزا و یک برج آب در مجاورت مستقر شدند. شورشیان از سلاح های سبک برای دفاع از خیابان های خود استفاده می کردند. در برخی محلات ، اعتراضات گسترده ضد قذافی صورت گرفت ، و عده ای نیز تحت شلیک تک تیراندازها قرار گرفتند که روی پشت بام ها قرار داشتند.

در همین حال ، نیروهای شورشی Misrata با یک خیزش در Khoms یک شبه در تاریخ 21 اوت ، سعی در عبور از طرابلس کردند. نیروها در غرب طرابلس تلاش کردند تا جاده تونس را پاک کنند.

تا 22 اوت ، اعتقاد بر این بود كه تریپولی به دلیل ریختن نیروهای شورشی از خارج به داخل شهر ، با مقاومت اندك از سوی نیروهای قذافی ، به شدت سقوط كرده است. میدان سبز گرفته شد و به میدان شهید تغییر نام داده شد و گزارشهایی مبنی بر اسیر شدن سه نفر از پسران قذافی در اسارت زنده مانده است. با این حال ، بعداً در همان روز ، گزارش هایی مبنی بر فرار محمد قذافی منتشر شد. درگیریهای سنگین در نزدیکی مجتمع قذافی باب العزیزا صورت گرفت. در شب بین 22 و 23 اوت ، متیو شانس ، خبرنگار سی ان ان ، با سیف الاسلام قذافی در خارج از هتل ریکسوس صحبت کرد ، از او عکس گرفت و یک ویدئو در گزارش های قبلی درباره دستگیری وی در بی اعتمادی جدی قرار داد. [204]

تا 23 اوت در غروب ، شورشیان مجتمع قذافی را در باب العزیزیا به دست گرفتند. [205] در تاریخ 27 اوت ، وب سایتهای خبری غربی گزارش داده و تصاویری از شورشیان را که وارد خانه های پسران و دختران قذافی در طرابلس بودند ، نشان می دادند. رسانه های بین المللی از شیوه زندگی بیش از حد و تجملاتی که فرزندانشان به آن می گذرانند ، خبر دادند.

فرار همسر و سه فرزند قذافی به الجزایر

از آنجا که نبرد برای طرابلس در اواسط ماه اوت به اوج خود رسید ، خانواده قذافی مجبور به ترک ترکیب غنی شده خود شدند. در تاریخ 27 اوت ، توسط خبرگزاری مصر منا گزارش شد که جنگجویان شورشی لیبی 5 سدان زرهی مرسدس بنز ، احتمالاً حامل چهره های برتر رژیم قذافی ، از مرز در شهر قادامز در جنوب غربی لیبی به سمت الجزایر عبور کرده اند ، [207]. در آن زمان توسط مقامات الجزایر تکذیب شد. در 29 اوت ، دولت الجزایر رسماً اعلام كرد كه صفیه فركاش به همراه دختر عایشه و پسران محمد و هانیبال به همراه همسر و فرزندان خود در اوایل روز به الجزایر رفته بودند. [207] [208] یک مقام وزارت خارجه الجزایر گفت: همه افراد این کاروان اکنون در الجزایر بوده اند و هیچکدام از آنها در حکم های صادر شده توسط دادگاه بین المللی کیفری به اتهامات احتمالی جنایات جنگی نامگذاری نشده اند. مراد بن‌ماهی ، نماینده دائم الجزایر در سازمان ملل ، بعداً جزئیات این بیانیه را تأیید كرد. این خانواده در ساعت 8:45 دقیقه به وقت محلی به یک نقطه ورودی صحرای صحرا ، در مرسدس و اتوبوس رسیده بودند. تعداد دقیق افراد در مهمانی تأیید نشده بود ، اما "بچه های زیادی" وجود داشتند ، و آنها شامل سرهنگ قذافی نبودند. این گروه به دلایل بشردوستانه مجاز شد و دولت الجزایر از آن زمان به رئیس شورای ملی انتقالی اطلاع داده است ، که هیچ درخواست رسمی برای بازگشت آنها نکرده است

عملیات قذافی در مناطق شورشی

پس از عقب‌نشینی نیروهای دولتی قذافی از شهرها هنگام سقوط، اعضای کمیته‌های قذافی در شهرها باقی می‌ماندند و علیه غیرنظامیان تیراندازی و بمب‌گذاری می‌کردند. همچنین آن‌ها از فعالیت شورشیان و انقلابیون جاسوسی می‌کردند. این کمیته‌ها یک فرمانده نظامی را که به مخالفان پیوسته بود و به همراه یک روزنامه‌نگار، ترور کردند. انقلابیون مدعی بودند که ماموران طرفدار قذافی در بنغازی به عنوان جاسوس عمل کرده و به دنبال خراب کردن قیام هستند. هواداران قذافی در بنغازی بین ۳۰۰ تا ۶۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شد.

از طرفی نیروهای انقلابی با یک حمله واکنش نشان داده و صدها مظنون به جاسوسی را طی یک هفته دستگیر کردند. برخی از مظنونان به جاسوسی که هدف انقلابیون و شورشیان قرار گرفته بودند، با همدیگر وارد درگیری و تیراندازی شدند که طی آن منجر به تلفات از هر دو طرف شد. معیار انقلابیون برای دستگیری مظنونان، عکسی از قذافی در کیف پول و پیوندهای خانوادگی بود. با این حال، شورشیان روش‌های دیگری از جمله ارسال زنان به خانه مظنونان برای کشف حامیان قذافی به کار بردند.

تیپ النیدا یک تیپ نظامی شورشی وفادار به دولت قذافی بود که به عنوان ستون پنجم در درون نیروهای شورشی و انقلابی فعالیت می‌کرد. فعالیت‌های آن‌ها شامل حمله به دو زندان بنغازی و آزادی بیش از ۲۰۰ زندانی بود. در اواخر ماه ژوئیه، نیروهای مخالف به پایگاه تیپ در نزدیکی بنغازی حمله کردند و پس از چند ساعت پایگاه را به تصرف خود درآورند. در جریان این درگیری از نیروهای انقلابی و شورشی ۴ نفر کشته و ۶ نفر زخمی شدند. در حالی که از تیپ النیدا حدود ۲۰ نفر کشته و ۳۱ نفر دیگر دستگیر شدند.