کاربر:Safa/5صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۶: خط ۵۶:


با این همه سازمان مجاهدین خلق در سال ۱۳۶۶  ارتش آزادی‌بخش ملی ایران را تأسیس کرد. سازمان مجاهدین خلق اعلام کرد تمامی نیروها از جمله کسانی که به مبانی مذهبی و عقیدتی مجاهدین معتقد نیستند می‌توانند به ارتش آزادی‌بخش ملی ایران بپیوندند. زنانی که در این چهارچوب به ارتش آزادی بخش پیوستند، اگر چه انگشت‌شمار بودند اما حجاب نداشتند.     
با این همه سازمان مجاهدین خلق در سال ۱۳۶۶  ارتش آزادی‌بخش ملی ایران را تأسیس کرد. سازمان مجاهدین خلق اعلام کرد تمامی نیروها از جمله کسانی که به مبانی مذهبی و عقیدتی مجاهدین معتقد نیستند می‌توانند به ارتش آزادی‌بخش ملی ایران بپیوندند. زنانی که در این چهارچوب به ارتش آزادی بخش پیوستند، اگر چه انگشت‌شمار بودند اما حجاب نداشتند.     
[[پرونده:مجری تلویزیون سیمای آزادی.JPG|جایگزین=آهنگ رام، مجری تلویزیون سیمای آزادی|بندانگشتی|آهنگ رام، مجری تلویزیون سیمای آزادی]]


== حجاب در سیمای آزادی ==
== حجاب در سیمای آزادی ==

نسخهٔ ‏۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۵۷

حجاب در سازمان مجاهدین خلق یک فرم شناخته شده برای عموم است. پوشش زنان در سازمان مجاهدین خلق به طور عام، روسری، پیراهن و شلوار است اما سازمان مجاهدین خلق ایران از اولین سازمان‌هایی بود که در ابتدای انقلاب به اجباری شدن حجاب اعتراض کرد. سازمان مجاهدین پس از انقلاب ضدسلطنتی با مطرح شدن موضوع حجاب اجباری در تاریخ ۲۱ اسفند ۱۳۵۷ در اطلاعیه‌ای در این رابطه اعلام کرد:

هر موضع گيري خصمانه، براي تحميل جبري هر شكلي ازحجاب برزنان اين ميهن آن هم درجامعه اي كه تازه مي خواهد نظم فاسدو منحط آريامهري را كه در آن هيچ مرزي بين آزادي وبي بندوباري وجودنداشت ،  پشت سر بگذارد، نامعقول ونامقبول است...انقلاب ما طبيعتا همچنان كه از روز نخست نيز مكررا مورد تائيد بوده است،  نمي‌نواند جز مبشر آزادي و رهايي تمام اقشار و طبقات و نبروهاي مردم صرف نظر از هر اختلاف و تمايز جنسي،  نژاد ي، طبقاتي وعقيدتي باشد.

همچنین زنان مجاهدین در حالی خود که روسری بر سر داشتند در تظاهرات علیه حجاب اجباری در ایران شرکت کردند.

هم اکنون بسیاری از هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران بی‌حجاب هستند، هر چند کادرهای مجاهدین، حجاب را در اشکال متعارف در سازمانشان رعایت می‌کنند. یکی از هفت شرط عضویت در سازمان مجاهدین اعتقاد به اسلام و شعائر آن است. کادرهای سازمان مجاهدین، کسانی هستند که این هفت شرط را پیش از ورود داوطلبانه پذیرفته‌اند و به آن معتقدند و در نتیجه همگی از روسری استفاده می‌کنند.

داشتن روسری در سازمان مجاهدین نه به دلیل اجباری بودن آن، بلکه برآمده از اعتقاد آن‌ها است. کما این‌که اعتقاد به مبارزه قهرآمیز در برابر رژیم ایران، از جمله مبانی فکری و شرط عضویت در این سازمان است و اعتقاد همگانی به آن، نه برآمده از اجبار، بلکه برآمده پذیرش و انتخاب فرد فرد اعضاء پیش از ورود به صفوف این سازمان است.

سازمان مجاهدین خلق تشکیل دهنده‌ی ارتش آزادی‌بخش ملی ایران نیز هست. این ارتش از همه‌ی کسانی که به مبانی ایدئولوژیک مجاهدین معتقد نیستند اما به خطوط سیاسی آن باور دارند، برای مبارزه دعوت به عمل آورد. زنانی که تحت این چارچوب به ارتش آزادی‌بخش ملی ایران پیوستند، بدون حجاب بودند.

تعریف حجاب

حجاب به عربی به معنای پرده است و چون ویژگی پرده، پوشاندن و ایجاد حریم است، حجاب هم به معنای پوشاننده بکار میرود.

حجاب پوششی پارچه‌ای برای پوشاندن بخشی از بدن و سر و صورت است. اولین نمونه ثبت شده از حجاب برای زنان در کتاب مقدس فصل ۲۴، آیه ۶۵ ثبت شده است که در آن ربکا در اولین دیدار با اسحاق خود را با حجاب می‌پوشاند. نمونه دیگر آن از یک متن قانونی آشوری از قرن ۱۳ قبل از میلاد است که استفاده از آن به زنان نجیب‌زاده محدود می‌شد.

آزادی پوشش از حقوق بنیادین بشر

آزادی پوشش یکی از حقوق به رسمیت شناخته شده‌ی بشر در جهان امروز است. از این منظر هم حجاب اجباری و هم بی‌حجابی اجباری نقض حقوق اولیه انسان به شمار می‌رود.

در ماده‌ی دوم اعلامیه جهانی حقوق بشر هر گونه تبعیض و تمایز بر افراد به دلیل جنسیت آن‌ها نفی شده است. همچنین آزادی پوشش بخشی از آزادی بیان افراد به شمار می‌رود که در ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر ذکر شده است

در اسناد بین المللی کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان که در سال ۱۹۷۹ به تصویب رسید، هرگونه تبعیض و اعمال محدودیت بر زنان به واسطه‌ی جنسیت آن‌ها را ممنوع اعلام می‌کند. ماده یک این کنوانسیون تبعیض علیه زنان را این‌چنین شرح می دهد:

«تبعيض‌ عليه‌ زنان‌ به‌ معنی‌ قائل‌ شدن‌ هر گونه‌ تمايز، استثناء يا محدوديت‌ براساس‌ جنسيت‌ است‌ كه‌ بر به‌ رسميت‌ شناختن‌ حقوق‌ بشر زنان‌ و آزادی‌های‌ اساسی‌ آن‌ها و بهره‌مندی‌ و اعمال‌ آن‌ حقوق‌، برپايه‌ مساوات‌ با مردان‌، صرف‌نظر از وضعيت‌ تأهل‌ آن‌ها، در تمام‌ زمينه‌های‌ سياسی، اقتصادی، اجتماعی‌، فرهنگی‌، مدنی و ديگر زمينه‌ها اثر مخرب‌ دارد يا اصولاً، هدفش‌ از بين‌ بردن‌ اين‌ وضعيت‌ است‌.»[۱]

از آن‌جا که با وجود قوانین تضمین کننده ی آزادی پوشش برای زنان، کلیشه‌های فرهنگی و سنت‌های موجود در یک جامعه همواره محدودیت‌هایی را بر زنان اعمال می‌کند، کنوانسیون‌های حقوق بشر نه تنها اعمال محدودیت قانونی بر زنان را مجاز نمی‌شمرد بلکه از تمامی کشورها می‌خواهد تا این شرایط را اصلاح کنند و فرصت‌های اجتماعی مناسبی را برای زنان جهت دستیابی به حقوق خود ایجاد کنند.

حجاب اجباری

در طول تاریخ حجاب امری اختیاری بوده و در برخی جوامع به صورت فرهنگ جاری از طرف افراد جوامع مختلف به‌کار گرفته شده است.

اما اجباری کردن حجاب در تاریخ نمونه‌ای ندارد، و برای اول بار در جمهوری اسلامی با شعار یا روسری یا تو‌سری به عنوان اهرم فشاری در جهت کنترل سیاسی جامعه به‌کار گرفته شد.

دو هفته پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ دفتر خمینی تصمیم به لغو قانون حمایت خانواده و اجباری شدن حجاب اسلامی گرفت. هم‌چنین یک روز پیش از برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی زنان، خمینی در سخنرانی مدرسه رفاه اعلام کرد زنان کارمند اداره‌های دولتی باید حجاب اسلامی را برای حفظ آبروی‌شان رعایت کنند.

روز بعد زنان کارمند بدون حجاب اجازه ورود به محل کارشان را نیافتند. تعداد زیادی از زنان کارمند از رفتن به سر کار سر باز زدند و زنانی که کارمند وزارت امور خارجه بودند بیرون وزارت‌خانه دست به تظاهرات زدند.

حدود ۵۰۰۰ تا ۸۰۰۰ زن در دانشگاه تهران تجمع کرده و شعار دادند. همچنین تعداد زیادی از دانش آموزان مدرسه‌های دخترانه به تظاهرات زنان در تهران پیوستند.

روزنامه کیهان در آن روزها نوشت،

《گروه‌ها و دسته‌جات مختلف زنان از صبح امروز در خیابان‌های تهران به مناسبت روز جهانی زن و به خاطر ابراز نظریات خود درباره حجاب زنان دست به راهپیمائی زدند. در راهپیمائیهای امروز زنان، تعداد زیادی از دانش آموزان مدارس دخترانه نیز شرکت داشتند. آنها ضمناً علیه کسانی که به زنان بی حجاب در روزهای اخیر حمله کرده‌اند، شعار می‌دادند… راهپیمائی امروز در حالی انجام شد که ریزش برف بی وقفه از اولین ساعات بامداد آغاز شده است.》[۲]

در روز ۱۶ اسفند ۱۳۵۷ یعنی سه هفته پس از انقلاب روزنامه کیهان به نقل از خمینی نوشت:

«در وزارتخانه اسلامی نباید معصیت بشود. در وزارتخانه‌های اسلامی نباید زن‌های لخت بیایند. زن‌ها بروند اما باحجاب باشند. مانعی ندارد بروند کار کنند لیکن با حجاب شرعی باشند.»[۳]

با این همه آیت‌الله طالقانی که با اجباری شدن حجاب مخالف بود، بدون آن‌که علنا سخنان خمینی را نفی کند در روز ۲۰ اسفند ۱۳۵۷ در روزنامه اطلاعات حجاب را در اسلام آزاد دانست. تیتر درشت روزنامه اطلاعات از قول آیت‌الله طالقانی چنین بود: در مورد حجاب اجبار در کار نیست. آیت الله طالقانی اگر چه به استفاده از روسری برای زنان توصیه می‌کرد آن را یک توصیه اخلاقی دانسته و مخالف تبدیل شدن آن به قانون بود.[۴]

بی حجابی اجباری

سازمان ملل قانون اجبار در نپوشیدن یک نوع خاص از لباس و به ویژه بی‌حجابی اجباری را نقض حقوق بشر زنان می‌داند. همچنین بر اساس کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان، تمامی کشورها ملزم به اصلاح کلیشه‌هایی هستند که برای زنان در برگزیدن حجاب دلخواهشان، ایجاد محدودیت کند.

در سال ۱۹۶۵ گروهی از دانش‌آموزان در ایالت لوا در اعتراض به جنگ ویتنام با بازوبندهای مشکلی در مدرسه ظاهر شدند. مدیر مدرسه از حضورشان در مدرسه به خاطر پوشش آن‌ها جلوگیری کرد. یک دادگاه ایالتی پس از تشکیل دادگاه به نفع دانش‌آموزان رأی داد و اعلام کرد:

«هر چند بازوبند دانش‌آموزان باعث ایجاد بحث و گفتگوهایی خارج از کلاس شده بود ولی به دلیل اینکه مخالفتی با قوانین و نظم مدسه نداشت، باید حق انتخاب نوع پوشش که به نوعی بیانگر حق آزادی ابراز عقیده است، محترم شمرده می‌شد.»

امروزه سازمان ملل ممنوعیت استفاده از روبند (برقع) برای زنان در فرانسه مغایر با حق آزادی پوشش و آزادی ادیان می‌داند. گروهی از کارشناسان کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد از دولت فرانسه‌ خواسته‌اند این قانون را بازبینی کند.[۵]

یک نمونه دیگر از بی‌حجابی اجباری در زمان رضاخان بود. در روز ۱۷ دی ماه ۱۳۱۴ بخشنامه‌ای به فرمان رضاخان صادر شد که بر مبنای آن زنان حق استفاده از روسری و چادر نداشتند. رضاخان پس از تصویب این قانون با اقدامات سرکوب‌گرانه تلاش کرد سیاست خود را اجرا کند. به فرمان او از ورود زنان با حجاب به حمام‌ها، مراکز عبور و مرور شهر، بازارها، اتوبوس‌ها ممانعت شد. پاسبان‌ها باید به زنان چادری اخطار می‌کردند و همچنین در زیارت‌گاه‌ها مأمورینی برای جلوگیری از ورود زنان با حجاب گمارده شد. رستوران‌ها، ادارات دولتی و برخی مغازه مجبور شدند اطلاعیه‌هایی مبنی بر عدم تعامل با زنان چادری در اماکن خود نصب کنند.

مانعت از رفتن زنان با حجاب به حمامها و نظارت بر کار حمامیها که مبادا آنها زنان با حجاب را به حمام راه دهند، گماردن پاسبانها در مراکز عبور و مرور شهر مخصوصاً بازارها، اخطار به زنان چادری، گرفتن التزام از گاراژدارها که زنان چادری را سوار نکنند، همچنین گماردن مأمور در زیارتگاه‌ها که زنهای با چادر را اجازه ورود ندهند، جلوگیری از سوار کردن بانوان چادری در اتوبوسها و اتومبیلها و راه ندادن به سینماها و رستورانها و ادارات دولتی و نصب اطلاعیه‌های بدین مضمون که به چادری‌ها جنس نمی‌فروشیم بر سردر مغازه‌ها از شیوه‌های سرکوبگرایانهٔ پلیسی رضا خانی بود.[۶]

این اقدامات رضا شاه سرانجام جز برخی موارد در میان زنان طبقه متوسط تأثیری مثبتی در جامعه ایران نگذاشت. اعمال خشونت‌آمیز وی در اجرای این قوانین موجب نارضایتی و مهجوریت زنان را فراهم کرد. در بسیاری مناطق خانواده‌ها به دلیل اجباری شدن بی‌حجابی در مدارس، از تحصیل دخترانشان به طور کامل جلوگیری کردند. رساندن زنان به حمام گاه از طریق پشت‌ بام انجام می شد و این فشارها بر روی زنان در مواردی خودکشی آن‌ها انجامید.

حجاب در مناسبات درونی مجاهدین

اگر چه بسیاری از هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران بی‌حجاب هستند اما کادرهای مجاهدین، حجاب را در اشکال متعارف در این سازمان رعایت می‌کنند. از آن‌جا که یکی از شروط هفت‌گانه برای پذیرفته شدن عضویت هر فرد در سازمان مجاهدین خلق اعتقاد به اسلام است، طبیعتا اعضای این سازمان هستند همگی مسلمان هستند و به لزوم رعایت حجاب باور دارند.

در پروژه‌ی شیطان سازی علیه مجاهدین یکی از موضوعاتی که در مورد آن تبلیغات زیادی از جانب نیروهای سایبری رژیم ایران انجام می شود، موضوع باحجاب بودن زنان در این سازمان است.

این درحالی است که حجاب در سازمان مجاهدین خلق اجباری نیست بلکه ناشی از اعتقاد آن‌ها به شعائر اسلام است. کما این‌که اگر کسی به اسلام و شعائر آن اعتقادی نداشته باشد یقینا به عضویت این سازمان درنخواهد آمد.

به عنوان مثال کسی که به عضویت یک حزب مارکسیست درمی‌آید، مطمئنا نماز نمی‌خواند و متقابلا کسی که نماز می‌خواند به یک حزب مارکسیست نخواهد پیوست، اگر چه اهداف سیاسی یا عدالت‌جویانه ی آن‌را قبول داشته باشد. حزب نیز از پذیرفتن مطمئنا از پذیرفتن چنین شخصی معذور خواهد بود اما آیا می‌توان یک حزب مارکسیست را متهم کرد که خواندن نماز را در حزب خود ممنوع ساخته و این نشانه‌ی اجبار و دموکراتیک نبودن آن است؟

داشتن روسری در سازمان مجاهدین نه به دلیل اجباری بودن آن، بلکه برآمده از اعتقاد آن‌ها است. کما این‌که اعتقاد به مبارزه قهرآمیز در برابر رژیم ایران، از جمله مبانی فکری و شرط عضویت در این سازمان است. به این ترتیب اعتقاد همگانی به اعضای سازمان مجاهدین به مبارزه‌ی قهرآمیز، نه برآمده از اجبار، بلکه برآمده پذیرش و انتخاب فرد فرد اعضاء پیش از ورود به صفوف این سازمان است.

با این همه سازمان مجاهدین خلق در سال ۱۳۶۶ ارتش آزادی‌بخش ملی ایران را تأسیس کرد. سازمان مجاهدین خلق اعلام کرد تمامی نیروها از جمله کسانی که به مبانی مذهبی و عقیدتی مجاهدین معتقد نیستند می‌توانند به ارتش آزادی‌بخش ملی ایران بپیوندند. زنانی که در این چهارچوب به ارتش آزادی بخش پیوستند، اگر چه انگشت‌شمار بودند اما حجاب نداشتند.

آهنگ رام، مجری تلویزیون سیمای آزادی
آهنگ رام، مجری تلویزیون سیمای آزادی

حجاب در سیمای آزادی

سیمای آزادی تلویزیون ملی ایران است. در این تلویزیون هواداران مجاهدین بدون حجاب ظاهر می‌شوند یا به برنامه‌های مختلف دعوت می‌شوند و منعی در این رابطه وجود ندارد.

کادرها و اداره کنندگان این تلویزیون داوطلبانه و بدون دریافت حقوق در این آنکار می‌کنند، به همین دلیل اغلب کارکنان سیمای آزادی، اعضای سازمان مجاهدین خلق هستند و مسلمان هستند اما با این وجود نمونه‌های زیادی از مجریان و کارکنان و خبرنگاران زن بی‌حجاب نیز در سیمای آزادی وجود دارد.

آن‌چه مسلم است برخلاف تبلیغاتی که اغلب از طرف نیروهای سایبری رژیم ایران در راستای شیطان‌سازی علیه مجاهدین خلق مطرح می‌شود، داشتن حجاب شرط حضور در تلویزیون سیمای آزادی نیست.

دیدگاه مجاهدین درباره حجاب

زنانی که به سازمان مجاهدین خلق می‌پیوندند، مسلمان و دارای حجاب هستند. حجاب زنان مجاهد، حجابی در اشکال متعارف در این سازمان است. آن‌ها چادر بر سر نمی‌کنند و به طور عام روسری، پیراهن و شلوار بر تن دارند.

با این همه سازمان مجاهدین معتقد به در ضرورت آزادی پوشش درجامعه است. به همین دلیل است که بسیاری از نزدیک‌ترین هواداران و حتی فعالان این سازمان بی‌حجاب هستند.

سازمان مجاهدین از اولین سازمان‌هایی بود که علیه قانون اجباری شدن حجاب در ایران موضع‌گیری کرد و آن را مخالف با اسلام دانست. در بخش‌هایی از اطلاعیه‌ای که سازمان مجاهدین خلق پس از آغاز زمزمه‌های اجباری شدن حجاب در ایران پس از انقلاب ضدسلطنتی صادر کرد آمده است:

«اطلاعيه مجاهدين خلق ايران درمورد مسئله ي حجاب

به نام خدا و به نام خلق قهرمان ايران

و به نام همه ي خواهران و مادران فداكار ايراني كه انقلاب خونين اين ميهن را باوركرده اند.

خواهران گرامي !

همه مي دانيم كه آزادي به بهاي خون هزاران خواهر وبرادر وفرزندان شهيد اين ميهن كسب گرديده است ونيز مي دانيم كه اگر آزادي به تمامي حاصل نشود ومخدوش وقابل وباز گشت است . همچنين مي دانيم كه اگر آزادي را پاس نداريم وبه آن ارج ننهيم آن را از  ما دور خواهند ربود...پيگيري مسائلي كه درشرايط كنوني از مسائل اصلي جامعه وجنبش ما نمي باشد به هرنحوي كه باشد موجب انحراف از مسير وبه بيراهه رفتن نيروها وانرژي هاشده وفرصتها وزمينه هايي برا ي ”توطئة ها ” وتحريكات ضد انقلاب  ،  فراهم خواهد نمود ،  از آن جمله است درگيريهايي كه اين روزها درمورد مساله‌ي حجاب ايجاد شده است.حجاب به عنوان يك نهادانقلابي اسلام في الواقع چيزي نيست جز كوشش اجتماعي به خاطر رعايت و حفظ سلامت اخلاقي جامعه كه خود بدون شك از ضروريات رشد همه جانبه ي معنوي و مادي اجتماعي است،  ومامطمئنيم كه خواهران ومادران انقلابي ما همان گونه كه تا كنون درعمل نشان داده اند  ،  اين ضرورت را به بهترين وجه رعايت نموده وخواهند نمود. لذا هر موضع گيري خصمانه،  براي تحميل جبري هر شكلي ازحجاب برزنان اين ميهن آن هم درجامعه اي كه تازه مي خواهد نظم فاسدومنحط آريامهري را كه در آن هيچ مرزي بين آزادي وبي بندوباري وجودنداشت،  پشت سر بگذارد،  نامعقول ونامقبول است...انقلاب ما طبيعتا همچنان كه ازروز نخست نيز مكررا مورد تائيد بوده است،  نمي نواند جزمبشر آزادي ورهايي تمام اقشار وطبقات ونبروهاي مردم صرف نظر از هر اختلاف وتمايز جنسي  ،  نژاد ي  ،  طبقاتي وعقيدتي باشد. بنابراين انقلاب  ما هيچگونه ترديد وانكاري را درآزادي كامل حقوقي وسياسي واجتماعي زنان ما نمي پذيرد...»

پس از انقلاب ضدسلطنتی سازمان مجاهدین و زنان آن در حالی که خود روسری بر سرداشتند در تظاهرات مختلف علیه قانون اجباری شدن حجاب نیز شرکت کردند. مریم رجوی با استناد به آیه ی «لااکراه في الدین» اشاره می‌کند که هیچ چیز در دین اجبار نیست. او در کتاب اسلام، زنان و برابری می‌گوید:

«من بارها از اين آخوندها پرسيده‌ام كه راستي در كجاي اسلام جنايت‌هايي كه شما مي‌كنيد مورد تأييد قرارگرفته است؟ كشتار و قتل‌عام زندانيان سياسي و به‌ خصوص هزاران زن از دختران ١٣ ساله تا مادران ٧٠ ساله و زنان باردار در كجاي اسلام و قرآن تأييد شده است؟ دركجاي اسلام گفته شده كه شما مجازيد به زنان تهمت بزنيد؟ آنها را دركوچه و خيابان تحقيركنيد، آنها را سنگساركنيد و در شكنجه گاه‌ها توسط دژخيمان و پاسداران وحشي مورد آزار و تجاوز قرار دهيد؟ دركجاي اسلام اجبار به حجاب هست؟ مگر آيه صريح قرآن اين نيست كه لااكراه في الدين؟ بنيادگرايان با عمده كردن مسايلي مثل حجاب براساس مرزبندي جنسي تصوير كاملاً واژگونه‌يي از اسلام ارائه مي‌دهند، گويا كه اسلام فقط همين است. يك بررسي اجمالي از قرآن نشان مي‌دهد كه از ميان بيشاز ٦٢٣٤ آيه تنها در سه چهار آيه به مسأله حجاب اشاره شده است. دجالگري آخوندها را ببينيد كه چه تصويري از اسلام درست كرده‌اند تصويري از اسلام ساخته‌اند كه گويي تمام اسلام يعني حجاب. در جبهه مقابل اين سيستم قرون وسطايي، تجربه شايان توجهي وجود دارد كه اعتقاد اسلام به آرمان برابري را در عمل ثابت كرده است. اين تجربه عبارت است از تجربة جنبش مقاومت ايران. زنان پيشتاز مقاومت ايران كه در يك جنبش آزاديبخش خطيرترين مسئوليتها را برعهده گرفته اند، از اسلام معتقد به برابري يعني اسلام دموكراتيك الهام گرفته‌اند.آن‌ها توانسته‌اند جنبشي را دربرابر وحشي‌ترين ديكتاتوري مذهبي دراين دوران هدايت كنند. آنهاتوانسته‌اند بر طلسم ضعيفگي زن غلبه كنند و نه تنها زنان بلكه مردان را نيز از قيد و بندهاي استثماري رها كنند. آن‌ها توانسته اند راه شكست بنيادگرايان حاكم بر ايران را باز كنند.»

طرح ده ماده ای مریم رجوی

مریم رجوی برای آینده‌ی ایران یک طرح ده‌ماده‌ای ارائه کرده است. ذر ماده ی پنجم از مواد بر آزادی پوشش تأکید شده است

  1. از نظر ما آرای مردم تنها ملاک سنجش است و بر همین اساس خواهان یک حکومت جمهوری مبتنی بر آرای مردم هستیم.
  2. ما خواهان یک نظام کثرت گرا، آزادی احزاب و اجتماعات هستیم. در ایران فردا ما به کلیه آزادیهای فردی احترام می‌گذاریم؛ و بر آزادی بیان و آزادی کامل رسانه‌ها و دسترسی بی‌قیدوشرطِ همگان به فضای مجازی تأکید داریم.
  3. ما در ایران آزاد شده فردا، از لغو حکم اعدام دفاع می‌کنیم و نسبت به آن متعهدیم.
  4. مقاومت ایران از جدایی دین و دولت دفاع خواهد کرد، هرگونه تبعیض در مورد پیروان کلیه ادیان و مذاهب ممنوع خواهد بود.
  5. ما به برابری کامل زنان و مردان در کلیه حقوق سیاسی و اجتماعی و مشارکت برابر زنان در رهبری سیاسی معتقدیم. هر گونه اشکال تبعیض علیه زنان ملغی خواهد شد، و آنان از حق انتخاب آزادانه پوشش، ازدواج، طلاق، و تحصیل و اشتغال برخوردار خواهند بود.
  6. ایران فردا، کشور عدالت و قانون است. ما خواهان ایجاد یک نظام قضایی مدرن مبتنی بر احترام به اصل برائت، حق دفاع، حق دادخواهی، حق برخورداری از محاکمه علنی و استقلال کامل قضات هستیم. همچنین قانون شریعت آخوندی در ایران فردا جایی نخواهد داشت.
  7. ایران فردا کشور احترام به حقوق‌بشر است. ما متعهد به «بیانیه جهانی حقوق‌بشر» و میثاقها و کنوانسیونهای بین‌المللی ازجمله، «میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی»، «کنوانسیون علیه شکنجه» و «کنوانسیون حذف کلیه اشکال تبعیض علیه زنان» می‌باشیم.
  8. ما مالکیت شخصی، سرمایه‌گذاری خصوصی و بازار آزاد را به‌رسمیت می‌شناسیم؛ و این اصل را پیشاروی خود داریم که چه در اشتغال و چه در کسب و کار تمام مردم ایران باید از فرصتهای برابر برخوردار باشند. از نظر ما ایران فردا کشور حفاظت از محیط زیست و احیاء آن خواهد بود.
  9. سیاست خارجی ما مبتنی بر همزیستی مسالمت‌آمیز، صلح و همکاریهای بین‌المللی و منطقه‌ای و احترام به منشور ملل متحد خواهد بود و با همه کشورها رابطه خواهیم داشت.
  10. ایران آزاد فردا یک کشور غیراتمی و عاری از سلاح‌های کشتار جمعی خواهد بود.[۷]

منابع