کارل مارکس

از ایران پدیا
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نسخهٔ قابل چاپ دیگر پشتیبانی نمی‌شود و ممکن است در زمان رندر کردن با خطا مواجه شوید. لطفاً بوکمارک‌های مرورگر خود را به‌روزرسانی کنید و در عوض از عمبکرد چاپ پیش‌فرض مرورگر خود استفاده کنید.
کارل مارکس
کارل مارکس.jpg
کارل هاینریش مارکس
زادروز۵ می ۱۸۱۸
راین‌لند تریر، پادشاهی پروس، کنفدراسیون آلمان
درگذشت۱۴ مارس ۱۸۷۳
گورستان هایگیت، لندن، انگلستان
علت مرگبرونشیت و ذات‌الریه
محل زندگیلندن
ملیتپروسی (۱۸۱۸–۱۸۴۵) بدون تابعیت (بعد از ۱۸۴۵)
نام‌های دیگرمسیو رامبو
تابعیتبدون تابعیت
تحصیلاتدکترا در فلسفه از دانشگاه ینا
سال‌های فعالیت۱۸۳۶ تا ۱۸۸۳
نقش‌های برجستهرهبر فکری جنبش‌های سوسیالیستی
تأثیرگذارانپرودون، باکونین، آدام اسمیت، مورگان، فویرباخ، هگل
تأثیرپذیرفتگانکلیه‌ی احزاب مارکسیست لنینست
شهر خانگیتریر
جنبشسوسیالیستی
منصبرهبر فکری جنبش سوسیالیستی
مکتبسوسیالیسم
آثارسرمایه، هجدهم برومر لوئی بناپارت، کمون پاریس، آنتی دورینگ
همسرجنی فون وستفالن
فرزندانجنی کارولین (۱۸۴۴–۱۸۸۳)، جنی لورا (۱۸۴۵–۱۹۱۱)، ادگار (۱۸۴۷–۱۸۵۵)، هنری ادوآرد گای (۱۸۴۹–۱۸۵۰)، جنی ایولن فرانسیس (فرانتسیزکا؛ ۱۸۵۱–۱۸۵۲)، جنی جولیا النور (۱۸۵۵–۱۸۹۸) و فرزند دیگری که قبل از نامگذاری درگذشت (ژوئیه ۱۸۵۷)
والدینهاینریش مارکس و هنریت پرسبورگ

کارل هاینریش مارکس(متولد ۵ می ۱۸۱۸ در پروس، درگذشت ۱۴ مارس ۱۸۷۳) یکی از مشهورترین فلاسفه و جامعه‌شناسان جهان است که تئوری‌هایش تغییراتی شگرف و عظیم در جهان ایجاد کرد. والدین پدری‌ کارل مارکس یهودی بودند، پدرش بخاطر مصالح شغلی مسیحی شد. مارکس دانش‌آموزی متوسط بود. او تا ۱۲سالگی در خانه درس خواند. در ۱۸۳۵ وارد دانشگاه بن شد. در پایان سال به اصرار پدرش به دانشگاه برلین رفت. در برلین حقوق و فلسفه خواند و به فلسفه هگل علاقه‌مند شد. دکترایش را در سال ۱۸۴۱ از دانشگاه ینا دریافت کرد اما افکار شورشی او مانع از این شد که بتواند به تدریس بپردازد.[۱]

مارکس کارش را با روزنامه‌نگاری آغاز کرد و در سال ۱۸۴۲ سردبیر Rheinisc Zeitung در کلن شد. یک سال بعد روزنامه توقیف شد. مارکس هجدهم مارس استعفا داد و سه ماه بعد با جنی فن‌وستفالن ازدواج کرد و در ماه اکتبر به پاریس رفت.

در سال ۱۸۴۹ به لندن رفت. فکر نمی‌کرد اقامتش در این شهر چند ماهی بیشتر طول بکشد، اما تا لحظه مرگش در سال ۱۸۷۳ درلندن ماند. اولین سالهای اقامتش، در فقر مطلق گذشت. خانواده‌اش ناگزیر در فلاکت می‌زیستند و تا سال ۱۸۵۵ سه فرزند از شش فرزند او از دست رفتند.[۲] مارکس پس از تحقیقات و تألیفات بسیار در ۱۴ مارس ۱۸۷۳ در اثر برونشیت و ذات الریه درگذشت. از آثار وی می‌توان از کتاب سرمایه و ایدئولوژی آلمانی نام برد.

تاریخچه‌ی زندگی مارکس

کارل هاینریش مارکس در پنجم مه ۱۸۱۸ در  منطقه موسل در راین‌لند تریر پروس در غرب آلمان امروزی به دنیا آمد. وی سومین فرزند از نه فرزند هاینریش مارکس و هنریت پرسبورگ بود. مادر و پدر کارل مارکس، هر دو یهودی بودند. هاینریش مارکس لوی (Marx Levi)، یک وکیل دادگستری یهودی بود که از خانوادهٔ خاخام‌های معروف شهر محسوب می‌شد. او به خاطر محدودیت‌هایی که دولت پروس برای حقوق‌دانان یهودی قائل شده بود و به خاطر این که بتواند شغل خود را در دادگستری حفظ کند، به شاخهٔ پروتستان مسیحیت گروید و از آن پس خود را هاینریش مارکس نامید. در سال ۱۸۲۴ فرزندان وی نیز به مسیحیت گرویدند.

کارل مارکس در محیط طبقه متوسط و با روش تربیت لیبرالی، رشد کرد. تا سه سال قبل از تولدش، تریر در دست فرانسویان بود، اندیشه های جمهوری‌خواهانه، نوآورانه ناشی از روشنگری و باورهای پیشروی آن جا رواج داشت. پدر کارل مارکس نیز با این لیبرالیسم همراه بود، وطن‌پرستی شیفته ولتر بود، اگرچه رگه‌هایی از محافظه‌کاری در نامه‌های وی به چشم می‌خورد. او آرزو داشت پسرش در رشته حقوق تحصیل کند و حرفه او را ادامه دهد، ولی مارکس جوان شیفته فلسفه بود.

کارل مارکس در فضای فرهنگی که آثار کانت، گوته، روسو و نیز ادبیات رمانتیک در آن رایج بود، تحصیل کرد. دوست خانوادگی آنها بارون فون وستفالن که هوادار سوسیالیست‌های آرمان شهری بود، تأثیر زیادی بر او گذاشت، کارل مارکس در شهر تریر دورهٔ دبیرستان را به پایان رساند و در دانشگاه شهر بن به تحصیل رشتهٔ حقوق پرداخت. یک سال بعد به برلین عزیمت کرد و در دانشگاه آن شهر در رشته‌های فلسفه و تاریخ به تحصیل ادامه داد. مارکس در سال ۱۸۴۱ با ارائهٔ تز دکترای خود دربارهٔ اختلاف فلسفهٔ طبیعت دموکریتوس و اپیکور تحصیلات دانشگاهی خود را از راه مکاتبه‌ای در دانشگاه ینا به پایان رساند. او به امید آن که بتواند در دانشگاه بن تدریس کند به آن شهر رفت ولی دولت پروس مانع اشتغال وی به‌عنوان استاد دانشگاه شد. مارکس در این زمان به روزنامهٔ نوبنیاد لیبرالهای جبههٔ اوپوزیسیون شهر کلن پیوست و به‌عنوان عضو ارشد کادر تحریریهٔ روزنامه مشغول به کار شد. در این دوره مارکس یک هگلی بود و در برلین به حلقهٔ هگلی‌های چپ (شامل برونو باوئر و دیگران) تعلّق داشت. در طول همین سال‌ها لودویگ فویرباخ نقد خود را از مذهب آغاز نموده و به تبیین دیدگاه ماتریالیستی خود پرداخت. ماتریالیسم فویرباخ در سال ۱۸۴۱ در کتاب جوهر مسیحیت به اوج خود رسید. دیدگاه‌های فویرباخ، به‌خصوص مفهوم بیگانگی مذهبی او، تأثیر زیادی بر سیر تحوّل اندیشهٔ مارکس گذاشت. این تأثیرات را می‌توان به‌وضوح در کتاب «دست‌نوشته‌های اقتصادی فلسفی ۱۸۴۴» و به‌صورت پخته‌تری در کتاب سرمایه مشاهده کرد.

"دستنوشته های اقتصادی- فلسفی سال ١٨٤٤" اولین طرح کارل مارکس برای یک سیستم اقتصادی بود که هم زمان، مسیر فلسفی افکار او را روشن می‌کرد. او در این اثر تئوری "کار از خود بیگانه" را که بر اندیشه هگل متکی بود تشریح کرد ولی این اثر را که به "دستنویس پاریس" هم مشهور شده است، به پایان نرساند؛ بلکه همراه با انگلس کتاب "خانواده مقدس" را تدوین کرد. در این دوران بود که فریدریش انگلس چند روزی میهمان کارل مارکس بود و دوستی بین آنها عمقی یافت که برای تمام زندگی ادامه داشت. این دو در سال های بعد با هم جزوه "مانیفست کمونیستی" را منتشر کردند که برای حدود دو قرن الگوی احزاب کمونیستی جهان بود. ایدئولوژی آلمانی کتاب دیگری بود که در سال های ١٨٤۵ و ١٨٤۶ توسط کارل مارکس نوشته شد، ولی بعد از مرگ او انتشار یافت.

در جریان انقلاب فوریه ١٨٤٨ فرانسه، زمانی که پس لرزه‌های این انقلاب به بروکسل رسید، کارل مارکس بازداشت و محکوم به ترک خاک بلژیک شد ولی به دعوت دولت موقت جدید فرانسه، او به پاریس نقل مکان کرد تا از سانسور عقاید دولت پروس، که به طور فزآینده ای به سرکوب آشوبگران جناح چپ پرداخته بود فرار کند.

در همان نخستین ماه‌های اقامت در فرانسه، مارکس پیشگفتاری به ” در آمدی به نقد فلسفه حق هگل” را نوشت، و این تنها بخش انتقاد او به هگل است که در همان زمان منتشر شد. این متن که از نظر سبک و روش بیان بسیار زیباست، یکی از مهم‌ترین نوشته‌های سیاسی مارکس است، و در آن برای نخستین بار از پرولتاریا و انقلاب کارگری سخن به میان آمده است. و با شروع انقلاب مارس آلمان بار دیگر کلن را برای زندگی و فعالیت برگزید. در این شهر او یکی از رهبران جنبش انقلابی محسوب می شد و روزنامه "نویه راینشه سایتونگ، ارگان دموکراسی" را منتشر کرد. در فاصله سال های ١٨٤٩ تا ١٨۶٤ میلادی کارل مارکس در تبعید لندن می زیست. انگلس نیز به او پیوست و پشتیبانی مالی از او را به عهده گرفت. در این سالها، کارل مارکس وقت خود را صرف تهییج کمونیسم در سطح بین المللی میکرد و به لحاظ تئوریک به نقد و تحلیل علمی کاپیتالیسم می پرداخت.[۳]

همکاری مارکس و انگلس

در سپتامبر ۱۸۴۴ در پاریس مارکس با فریدریش انگلس آشنا شد. مرد جوان آلمانی که دو سال از او جوان تر بود. انگلس که در ۲۸ نوامبر ۱۸۲۰ در برمن پادشاهی پروس بدنیا آمده بود، فرزند سرمایه داری بود که در منچستر انگلستان کارخانه پارچه بافی داشت. انگلس دوش بدوش مارکس، برای پایه گذاری تئوری علمی سوسیالیسم، تدوین برنامه مبارزاتی کارگران اروپایی و ایجاد حزب کارگر، پیگیرانه شرکت کرد.

از آغاز جوانی مشتاقانه می‌خواست در پیکار علیه وضع موجود شرکت فعالانه‌ای داشته باشد. در سال ۱۸۴۱ به هنگام گذراندن سربازی در اوقات فراغت در جلسات سخنرانی دانشگاه‌ها حضور می‌یافت و با افکار نو آشنا می‌شد. در همین سال‌ها همانند مارکس، انگلس نیز به جناح چپ پیروان هگل پیوست و بدنبال آن، در سن ۲۲ سالگی اولین اثر انتقادی خود زیر عنوان “شلیک و اشراق” نوشت و طی آن از ننیجه گیری‌های محافظه کارانه و نیز تناقضات مربوط به دیالکتیک غیر مادی هگل انتقاد کرد. بنا به خواست پدرش، انگلس عازم انگلستان شد، نکته سبب شده بود که او با وضعیت پرولتاریای انگلستان آشنا و نسبت به آن حساس شود.

فردریش انگلس
فردریش انگلس دوست و همکار مارکس

کتابی که انگلس یک سال بعد منتشر کرد یعنی موقعیت طبقه کارگر انگلستان یکی از مهم‌ترین اسنادی است که در باره‌ی کارگران انگلیس بود. این کتاب به مارکس در ایجاد ایده انقلاب کارگری (انقلاب پرولتری) کمک کرد. این امر باعث ایجاد اولین کار مارکس با نام “کمونیسم اقتصادی و دست نوشته‌های فلسفی” در سال ۱۸۴۴ شد. با نوشتن این کتاب، مارکس امید داشت تا کمونیسم را به عنوان یک نیروی اخلاقی خوب برای غلبه بر از خود بیگانگی نیروی کار در نظام سرمایه داری معرفی کند.

فرار مارکس به لندن

پس از انقلاب‌هایی که در سال ۱۸۴۸ اروپا را فرا گرفت، مارکس به طور فزاینده ای خود را تحت سوء ظن و بررسی از سوی مقامات فرانسوی و بلژیکی می‌دید. او تصمیم گرفت به لندن فرار کرده و کار خود را از آنجا ادامه دهد.

در لندن، مارکس بیشتر درگیر جنبش کمونیستی رو به رشد بود. او در اولین کنگره انترناسیونال، که در آن به دنبال بحث و استدلال در برابر جناح هرج و مرج طلب که توسط میخائیل باکونین هدایت می‌شد بود، نفوذ زیادی پیدا کرد.

نقش مارکس در خیزش کمون

یکی دیگر از رویداد مهم، قیام کمون پاریس در سال ۱۸۷۱ بود که هر چند پس از دو ماه به شکست انجامید. مارکس با شور و شوق زیادی از این قیام به عنوان الگوی پیشتاز برای انقلاب‌های سوسیالیستی آینده پشتیبانی کرد.

نظر پل لافارگ در باره‌ی مارکس

مارکس در آغاز یکی از رهبران بورژوازی رادیکال بود، اما بمحض آن که مخالفت او جنبه جدی پیدا کرد تنها شد وچون به سوسیالیسم پیوست دشمنی با او آغاز گشت . نخست به او ناسزا گفتند سپس روی به تهمت و افترا آوردند، سپس از هر سو سر در پی اش گذاشتند و سر انجام از آلمان اخراجش کردند. پس از آن به اجرای توطئه سکوت دست یازیدند، دیگر نه نامش برده میشد و نه از آثارش سخنی به میان می آوردند. بکلی نادیده گرفته میشد که از میان تمام تاریخ نویسان و سیاستگران سال ۱۸۴۸ او تنها کسی بود که

انگیزه ها و عواقب کودتای ۲ دسامبر ۱۸۵۱ را بدرستی شناخت و در هجدهم برومر به روشنی بیان کرد. گر چه موضوع کتاب مسئله روز بود، اما حتی یک روزنامه بورژوائی هم به این کتاب اشاره نکرد. فقر فلسفه که پاسخی بود به فلسفه فقر و همچنین انتقاد بر اقتصاد سیاسی نیز کاملا مسکوت ماندند. توطئه سکوت پانزده سال بطول انجامید و فقط در پرتو انترناسیونال و انتشار جلد اول سرمایه بود که توطئه سکوت در هم شکسته شد نادیده گرفتن مارکس دیگر ممکن نبود. انترناسیونال رشد می کرد و آوازه اقداماتش جهان را فرا می گرفت . گرچه مارکس خود را در پس پرده نگاه می داشت و دیگران بازیگر صحنه بودند، اما چندی نپائید که روشن شد کارگردان کیست. در آلمان حزب سوسیال دموکرات بر پا شد و تبدیل به نیروئی گشت که بیسمارک پیش از حمله در صدد جلب آن بر آمد. لاسال سوئیسی سلسله مقالاتی منتشر ساخت که مورد توجه ویژه مارکس قرار گرفت، مقالاتی که کارگران را با سرمایه آشنا می کرد. به پیشنهاد ج.ف. بکر کنگره انترناسیونال تصویب کرد که توجه سوسیالیست های انترناسیونال به سوی سرمایه بعنوان یگانه کتاب راهنمای طبقه کارگر سوق داده شود . پس از شورش ۱۸ مارس ۱۸۷۱، و بعد از شکست کمون پاریس که شورای مرکزی انترناسیونال دربرابر روزنامه های کف بر لب آورده بورژوازی همه کشورها، دفاع از آن را بعهده گرفت، نام مارکس شهره جهان شد . اینک مارکس بعنوان نظریه پرداز سوسیالیزم علمی، و نخستین سازمانده جنبش انترناسیونال بین المللی کارگری برسمیت شناخته شده بود و نیز سرمایه کتاب درسی سوسیالیست‌های همه کشورها گشت.[۴]

زندگی خصوصی مارکس

کارل مارکس، اکثراً هنگام اجاره یک خانه یا آپارتمان جدید از نام مستعار استفاده می‌کرد. او تصمیم داشت پیگیری رد خود را برای مقامات دشوارتر کند. زمانی که در پاریس بود، خود را «مسیو رامبو» می‌نامید، در حالیکه در لندن نامه‌های خود را به نام «ا. ویلیامز» امضا می‌کرد. دوستانش به علت رنگ تیره چهره و موهای فرفری سیاهش او را «مورو» می‌خواندند، در حالیکه خود او از فرزندانش می‌خواست «نیک پیر» یا «چارلی» صدایش کنند. کارل مارکس نیز به دوستان و خانواده‌اش نیز القاب و نام مستعار می‌داد. او فریدریش انگلس را «ژنرال»، خدمتکار خانه‌اش هلن را «لنچن» یا «نیم» دختر بزرگش را «کویی کویی، امپراتور چین» و دختر دومش را «کاکادو» یا «هوتنتوت» خطاب می‌کرد.

همسر مارکس
جنی فون‌وستفالن همسر مارکس

کارل و جنی هفت فرزند داشتند اما به دلیل شرایط زندگی فقیرانه که آنها در لندن داشتند تنها سه فرزند به بزرگسالی رسیدند. اولین فرزند آنها جنی کارولین بود که در سال ۱۸۴۴ به دنیا آمد. پس از او جنی لورا در سال ۱۸۴۵، ادگار ۱۸۴۷ و هنری ادوارد ۱۸۴۹، جنی اولین فرانسیس ۱۸۵۲، جنی جولیا ۱۸۵۵ متولد شدند. کارل و جنی در سال ۱۹۵۷ هم صاحب فرزند دیگری شدند که پیش از تولد درگذشت. فرزندان مارکس سرنوشت خوبی نداشتند. از شش فرزندی که سالم به دنیا آمده بودند چهار فرزند قبل از پدرشان از دنیا رفتند، زیرا در طول نیمه نخست دهه ۱۸۵۰ که خانواده مارکس در آپارتمان کوچکی در دین استریت محله سوهو که محله ای شلوغ و فقیر بود، زندگی می‌کردند. در این محله بیماری‌های واگیردار همچون وبا بیداد می‌کرد. این آغاز سخت‌ترین سال‌های زندگی مارکس بود. منابع درآمد او اندکی پول بابت مقاله‌هایش بود و کمک مالی انگلس کفاف مخارج خانواده پر جمعیت او را نمی‌داد و همواره زیر قرض بود. تنها جنی لورا فرزند دوم و جنی جولیا فرزند ششم مارکس بودند که آنقدر زنده ماندند تا مرگ پدر را ببینند. دختر ارشد کارل مارکس جنی کارولین خود یک فعال سوسیالیست بود. او در ۲۸سالگی با یک کمون پاریسی به نام چارلز ازدواج کرد و شش فرزند به دنیا آورد. او در ژانویه ۱۹۸۳ حدود دو ماه زودتر از پدرش از دنیا رفت. دلیل مرگ او احتمالاً سرطان مثانه بوده است. فرزند دوم شانس بهتری داشت. جنی لورا ۶۶ سال عمر کرد. او در ۲۳سالگی ازدواج کرده بود. جنی لورا و همسرش پل در دوران زندگی تحت حمایت فردریش انگلس بودند و حتی بعد از مرگش در سال ۱۸۹۵ پول قابل توجهی به ارث بردند. این زوج در سال ۱۹۱۱ با هم خودکشی کردند. جنی الینور فرزند ششم مارکس هم سرنوشتی بهتر از خودکشی نداشت. او که فعالی سوسیالیست بود وقتی فهمید نامزدش ادوارد اولینگ مخفیانه با هنرپیشه جوانی ازدواج کرده با زهر خودکشی کرد. او منشی پدرش بود. مارکس در هنگام مرگ او را مسوول حفظ دست‌نوشته‌ها و آثارش کرد.

دیدگاه‌های مارکس

تکامل افکار و ایده‌های مارکس

مارکس می‌گوید: ایده‌آلیسم دیالکتیک جوهر فلسفه هگل است. منظور از دیالکتیک تفکری پویا است که بر فرایندها، روابط، کشمکش‌ها و تعارض‌ها تاکید دارد. مارکس و انگلس نظرات مادی خود را بر اساس منطق هگل تشریح و تبیین کردند و از همین جا بود که ماتریالیسم دیالکتیک بوجود آمد.

ماتریالیسم دیالکتیک ترکیبی از فلسفه مادی قرن ۱۸ و منطق هگل است که مارکس و انگلس این دو را به یکدیگر مرتبط کردند. واژه ماتریالیسم برای دو واژه ماده باوری و مادی گرایی بطور مشترک استفاده می‌شود، با این وجود بین دو واژه تفاوت فاحشی وجود دارد:

ماتریالیسم یعنی: هر آنچه در هستی وجود دارد ماده یا انرژی است و همه چیزها از ماده تشکیل شده‌اند و همه پدیده‌ها از جمله اگاهی نتیجه بر هم کنش‌های مادی است. به عبارت دیگر ماده تنها” چیز” است و ” واقعیت” عملاً همان کیفیت‌های در حال رخ دادن ماده و انرژی است.

ماده گرا: به کسی گفته می‌شود که رسیدن به رفاه فردی را بالاترین ارزش می‌داند. چنین افرادی پیوسته به دنبال داشتن کالاهای بیشتر (خانه و ماشین و..) هستند.

تئوریسین‌های محافظه‌کار ناتوان از نفی نظریات علمی مارکس می‌گویند: ” کسانی که جهان را چیزی جز ماده نمی‌دانند، پیوسته به دنبال مادیات‌اند”.

بر اساس نظریه تاریخی مارکس باید نیروی اصلی در تحول تاریخی را به تغییرات در نیروهای تولیدی بدهیم. نیروهای تولیدی را به شکل ساده می‌توان شامل ابزار تولید و نیروهای انسانی مولد دانست. تحولات این نیروهای تولیدی منجر به دگرگونی در شکل بندی‌های گسترده در قلمرو سیاست، اقتصاد، فرهنگ، دین و به طور کلی در شئون گوناگون حیات اجتماعی می‌شود.

با توجه به این تقسیم بندی است که نیروهای تولیدی را “زیر بنا یا پایه” و مابقی را” روبنا” می‌نامند.

مراحل پنجگانه برای رسیدن جامعه کمونیستی

۱-کمون اولیه ۲-برده داری ۳- فئودالیته ۴- بورژوازی (سرمایه داری) ۵- سوسیالیسم منجر به کمونیسم (جامعه بدون طبقه و دولت)

مارکس زمان قابل توجهی را در کتابخانه بریتانیا صرف تحقیق در اقتصاد سیاسی می‌کرد. این امر به ژرف‌ترین کتاب وی با نام سرمایه که یک بررسی جامع و کامل از جامعه و اقتصاد سرمایه داری بود انجامید.

“یک کالا در نگاه اول، چیزی بسیار بی اهمیت به نظر رسیده و به راحتی درک می‌شود. ولی تجزیه و تحلیل آن نشان می‌دهد که در حقیقت، آن چیزی بسیار عجیب و غریب است که دارای پیچیدگی‌های فراوان متافیزیکی و مطلوبیت‌های بسیار است. “

ارزش اضافی را کارفرما یا سرمایه دار تصاحب می‌کند. کارفرما هنگام اجیر کردن کارگر معادل بازتولید نیروی کارگر را که شامل حداقل معیشت او خانواده‌اش را به او پرداخت می‌کند و اضافه یا مازاد آن را برای خود برمی دارد.

مارکس و دین

مارکس همچنین به دنبال بررسی تمام جنبه‌های زندگی از نقطه نظر تجزیه و تحلیل مارکسیستی جدید خود بود. به عنوان مثال، او به دنبال این بود که نشان دهد که دین صرفاً ابزاری در دست جامعه سرمایه برای نگه داشتن کارگران زیر دست آن‌ها است.

مارکس این برداشت از دین و مذهب را از فوئرباخ گرفته بود. فوئر باخ هگلی جوان، معتقد بود:

– انسان دین را فرافکنی می‌کند.

– انسان ذات انسانی‌اش را به صورت یک نیروی غیر شخصی فرافکنی می‌کند و نامش را خدا می‌گذارد آن را کامل و خودش را به موجودی ناکامل تقلیل می‌دهد.

– چون انسان خدا را فراتر از خود می‌نهد خدا را از خود بیگانه می‌سازد.

– این دین را باید برانداخت تا بالاترین هدف و موضوع خود انسان باشد.

تألیف کتاب سرمایه

مارکس به طور فزاینده‌ای بر روی سرمایه‌داری متمرکز شد و در سال ۱۸۶۷ اولین جلد کتاب سرمایه را منتشر کرد

ایزا برلین عادات مارکس را در آن موقع چنین توصیف می کند:

روال زندگی‌اش چنین بود: روزها به تالار مطالعه موزه‌ی بریتانیا می‌رفت و از نه صبح تا هفت شب که تالار را می‌بستند ، همان جا می‌ماند بعد تا پاسی از شب کار می‌کرد و بی‌وقفه سیگار می‌کشید. سیگار برایش نه تفننی هر از گاه که مسکنی حیاتی بود. این کار سلامتش را به خطر انداخته بود. همواره در معرض حملات نارسایی کبد بود که گاه با کورک و التهاب چشم همراه می‌شد. این بیماری نمی‌گذاشت کارش را انجام دهد، او را می‌فرسود و به ستوه می‌آورد و مجال نمی‌داد مشاغل ناپایدارش را پی بگیرد. در سال ۱۸۵۸ نوشت: ’’ مثل ایوب به جان امده‌ام، گر چه آنقدر ها هم خداترس نیستم.’’

در این موقع چند سالی می‌شد که مارکس مشغول تالیف کتاب سرمایه بود، اثر سترگ در اقتصاد سیاسی که باقی عمرش را وقف آن کرد. هیچ گاه شغل  ثابتی نداشت. در سال ۱۸۵۹ نوشت: ’’ به رغم همه این مصائب، باید هدف خود را دنبال کنم و نگذارم جامعه بورژوایی مرا به ماشین پولساز. بدل سازد.’’ مارکس به کمک‌هایی متکی بود که فریدریش انگلس، مرتب برایش می‌فرستاد. انگلس این پول‌ها را از صندوق تنخواه کارخانه نساجی پدرش برداشت می‌کرد. مارکس که استعدادی در صرفه‌جویی نداشت همه را به باد می‌داد خودش می‌نویسد ’’ بعید است کسی این همه درباره پول قلم فرسایی کرده باشد و خودش تا این حد از آن بی بهره باشد’’کورک‌هایش به چنان وضع وخیمی افتاد که: ’’ نه می‌توانست بنشیند، نه راه برود و نه حتی راست بایستد.’’ سرانجام، پس از دو دهه رنج مداوم ، جلد اول سرمایه را به پایان برد، اما عمرش کفاف نداد که دو جلد باقی مانده را تکمیل کند. با این همه، تنها حسرت یک چیز را به دل داشت. در ۱۸۶۶ به یکی از همرزمانش نوشت: ’’می‌دانی که همه چیزم را فدای این مبارزه انقلابی کرده‌ام البته پشیمان هم نیستم.برعکس اگر قرار بود یک بار دیگر در اغاز خط بایستم، باز هم همین کار را می‌کردم. اما تن به ازدواج نمی‌دادم. تا جایی که توان دارم، می کوشم دخترم را از. صخره‌هایی حفظ کنم که کشتی زندگی مادرش را در هم شکستند.

انگلس بر سر تابوت مارکس چنین گفت: «او حقیقت ساده‌ای را که پیش از وی در زیر لایه‌های آراء و عقاید و ایدئولوژی‌های گوناگون نهفته مانده بود کشف کرد و آن اینست که آدمی باید قبل از هر چیز غذا و آشامیدنی و پوشاک و مسکن داشته باشد تا بتواند به سیاست و علم و هنر و مذهب و امثال اینها بپردازد. مفهوم این حقیقت این است که تولید ضروری‌ترین مایحتاج مادی زندگی و در نتیجه نحوه‌ی تکامل اقتصادی یک قوم یا یک دوره، مبنا و اساس دستگاه‌های دولتی و نظریات قضائی و هنری و حتی عقاید مذهبی آن قوم و ملت است.»

تاثیر مارکس بر انقلابیون

تأثیر مارکس بر کشورش آلمان و سایر نقاط دنیا

در زمان حیات، مارکس تأثیر مشخصی بر آلمان و قرن نوزدهم نداشت، در ابتدای قرن بیستم تا اواخر این قرن از بین هر سه کشور یکی بصورت سوسیالیسم یا کمونیسم یا مارکسیسم اداره می‌شد و بطور کل دنیا به دو اردوگاه کمونیسم (شرق) و کاپیتالیسم (غرب) تقسیم شد.

مارکس مبارزهٔ عملی سیاسی و فلسفی را به‌همراه دوست نزدیکش، فردریک انگلس، آغاز کرد و با او بود که یک سال پیش از انقلابات ۱۸۴۸ «بیانیهٔ کمونیست» را به رشتهٔ تحریر درآورد. مارکس در این سال‌ها با محیط دانشگاهی و ایده‌آلیسم آلمانی و هگلی‌های جوان قطع رابطه کرد و به مسائل جنبش کارگری اروپا پرداخت و از ابتدا در انجمن بین‌الملل اول که در ۱۸۶۴ تأسیس شد، نقش بازی کرد و نهایتاً دبیر انترناسیونال اول شد.

پاریس قلب سیاسی اروپا در سال ۱۸۴۳ بود. در آنجا ، همراه با آرنولد روگ ، مارکس یک مجله سیاسی با عنوان دویچ-فرانتسیس جهربوچر (سالنامه آلمانی-فرانسوی). قبل از اینکه اختلافات فلسفی بین مارکس و روگه منجر به نابودی آن شود ، فقط یک شماره منتشر شد ، اما در ماه آگوست سال ۱۸۴۴، مجله مارکس را با همکار فردریش انگلس ، که همکار و دوست مادام العمر وی بود ، گرد هم آورد. این دو با هم شروع به نوشتن انتقادی از فلسفه برونو بائر ، هگلی جوان و دوست سابق مارکس کردند. نتیجه اولین همکاری مارکس و انگلس در سال ۱۸۴۵ منتشر شد خانواده مقدس. در اواخر همان سال ، مارکس پس از اخراج از فرانسه هنگام نوشتن در روزنامه رادیکال دیگری ، به بلژیک نقل مکان کرد Vorwärts!، که ارتباطات شدیدی با سازمانی داشت که بعداً به لیگ کمونیست تبدیل شد.

در بروکسل ، مارکس توسط موسی هس وارد سوسیالیسم شد و سرانجام از فلسفه هگلی های جوان کاملاً جدا شد. وقتی آنجا بود ، نوشت ایدئولوژی آلمان، که در آن او برای اولین بار نظریه خود را در مورد ماتریالیسم تاریخی توسعه داد. مارکس نتوانست ناشری راغب پیدا کند، و ایدئولوژی آلمانی همراه با تزهایی درباره فوئرباخ، که در این مدت نیز نوشته شده بود، تا پس از مرگ او منتشر نشد.

در آغاز سال ۱۸۴۶ ، مارکس برای برقراری ارتباط سوسیالیست های سراسر اروپا ، کمیته مکاتبات کمونیستی را تأسیس کرد. سوسیالیست ها در انگلستان با الهام از ایده های او کنفرانسی برگزار کردند و اتحادیه کمونیست را تشکیل دادند.

در سال ۱۸۴۷ در یک جلسه کمیته مرکزی در لندن، این سازمان از مارکس و انگلس خواست که Manifest der Kommunistischen Partei (مانیفست حزب کمونیست) را بنویسند.

مانیفست کمونیست، در سال ۱۸۴۸ منتشر شد و اندکی بعد ، در سال ۱۸۴۹ ، مارکس از بلژیک اخراج شد. وی با پیش بینی انقلاب سوسیالیستی به فرانسه رفت ، اما از آنجا نیز اخراج شد. بنابراین مارکس به لندن نقل مکان کرد. اگرچه انگلیس تابعیت وی را رد کرد ، وی تا زمان مرگ در لندن ماند.

در لندن ، مارکس به تاسیس انجمن آموزشی کارگران آلمان و همچنین دفتر جدیدی برای اتحادیه کمونیست‌ها کمک کرد. او به کار خود به عنوان روزنامه نگار ادامه داد ، از جمله ۱۰ سال حضور در روزنامه نگاری برای نیویورک دیلی تریبون از ۱۸۵۲ تا ۱۸۶۲، اما او هرگز معاش روزانه خود را تأمین نکرد و تا حد زیادی توسط انگلس حمایت می‌شد.

ابعاد شخصیت مارکس

آن‌گونه که از تفکرات مارکس برمی‌آید او تحت تاثیر متفکران مختلفی بوده اما هیچ‌گاه خودش را به آنها محدود نکرده است. او تحت تاثیر فلسفه هگل، اقتصاد سیاسی کلاسیک آدام اسمیت و دیوید ریکاردو، تفکر سوسیالیسم فرانسوی ژان ژاک روسو، هانری سن سیمون، پی‌یر ژوزف پرودون و شارل فوریه، ماتریالیسم فلسفی آلمانی فوئرباخ و تحلیل‌های طبقه کارگر انگلس بوده است. دید تاریخی مارکس که ماتریالیسم تاریخی نامیده می‌شود به روشنی نشان از دیدگاه هگل دارد که فرد باید واقعیت (و تاریخ) را دیالکتیکی ببیند. با این حال مارکس اختلافات قابل توجهی هم با هگل داشت. مارکس همچنین تحت تاثیر کتاب «وضعیت طبقه کارگر در انگلستان ۱۸۴۴» دیالکتیک تاریخی را در اصطلاح مبارزه طبقاتی قبول کرد و به این نتیجه رسید که طبقه کارگر مدرن پیشروترین نیرو برای انقلاب است. مارکس معتقد بود می‌توان تاریخ و جامعه را به طور علمی مطالعه کرد و تمایلات تاریخ و پیامدهای ناشی از درگیری‌های اجتماعی را از هم تشخیص داد. برخی از پیروان مارکس به این نتیجه رسیدند که بنابراین نظریات انقلاب کمونیستی ناگزیر روی خواهد داد … مارکس به روشنی گفته بود که در پی تلاش برای تغییر جهان است. معمولاً از مارکس در کنار امیل دورکهیم و ماکس وبر به عنوان سه معمار اصلی علوم اجتماعی مدرن نام می‌برند. برخلاف فیلسوف‌ها، مارکس نظریاتی ارائه داد که قابل سنجش با روش‌های علمی است. مارکس و آگوست کنت تلاش کردند تا ایدئولوژی‌های توجیه‌شده علمی را برای بیداری سکولاریسم اروپایی و توسعه نوین در فلسفه تاریخ و علم توسعه دهند. در نظریه جامعه‌شناسی مدرن، جامعه‌شناسی مارکسیستی به عنوان یکی از چشم‌اندازهای کلاسیک شناخته شده است. آیزایا برلین مارکس را به عنوان پایه‌گذار اصلی جامعه‌شناسی مدرن می‌داند؛ آن هم در فاصله‌ای بسیار زیاد با افراد دیگری که چنین ادعایی دارند.

در یک نظرخواهی از شنوندگان «رادیو ۴» (ایستگاه رادیویی متعلّق به رادیوی بی‌بی‌سی انگلستان در سال ۲۰۰۵)، کارل مارکس به عنوان بزرگترین متفکر هزارهٔ دوم انتخاب شد. پیشتر در آغاز هزارهٔ جدید کاری مشابه توسّط وب‌گاه انگلیسی زبان بی‌بی‌سی انجام گرفته بود که ۲ میلیون نفر از مردم کشورهای گوناگون از سرتاسر جهان در این نظرخواهی شرکت کرده و از میان اندیشمندان هزاره، کارل مارکس مقام نخست را یافت و آلبرت انیشتین و آیزاک نیوتون با فاصله‌ای بسیار از او به‌عنوان نفرات دوم و سوم انتخاب شدند.

برتراند راسل، فیلسوف مشهور انگلیسی بر این عقیده است که مارکس از یک جهت مانند هاجسکین محصول رادیکالهای فلسفی است، و مذهب عقلانی آنها و مخالفتشان را با رمانتیک‌ها ادامه می‌دهد؛ از جهت دیگر احیا کننده مجدد فلسفه مادی است. مارکس تعبیر تازه‌ای از این فلسفه به دست داده و میان آن و تاریخ بشر رابطه جدیدی برقرار کرده است. باز از جهت دیگر، مارکس آخرین فرد سلسله دستگاه سازان بزرگ و جانشین هگل است؛ و مانند هگل به یک فرمول عقلانی که سیر تکامل نوع بشر را خلاصه می‌کند اعتقاد دارد. تأکید بر هر کدام از این جهات به قیمت فراموش کردن جهات دیگر منظره مخدوشی از فلسفه مارکس به دست خواهد داد.

سخنان مارکس

هگل در جایی می گوید همه وقایع و شخصیت‌های بزرگ تاریخ جهان از نو به شکلی ظاهر می‌شوند. وی فراموش کرده اضافه کند: بار اول به صورت تراژدی و بار دوم به صورت کمدی

تنها یک رابطه اجتماعی معین بینِ انسان ها است که در چشمِ آن‌ها، شکلِ فانتزی رابطه بینِ اشیا را به خود می‌گیرد

ایدئولوژی تاریخی ندارد

تمامی مناسبات ثابت و منجمد شده، همراه با زنجیره تعصبات و باورهای باستانی و قابل احترام آن ها از میان می روند و تمامی نسبت های نوپدید پیش از آنکه شکل پیدا کنند خصیصه ای باستانی به خود می‌گیرند. هرآنچه سخت و استوار است دود می‌شود و به هوا می‌رود، هرآنچه مقدس است دنیوی می‌گردد و انسان‌ها در نهایت ناگزیر می‌شوند تا با شرایط واقعی زندگی و مناسبات خود با همنوعان شان رو در رو شوند

اگر فرصتی دست دهد، حوصله خواهم داشت که در دو یا سه صفحه،روش عقلانی که هگل کشف کرده و بلافاصله آن را به عرفان آلوده است را برای درک عامه، به صورت قابل استفاده ای ارائه دهم

این شهوت سیری ناپذیر سودجویی و این اشتیاق مداوم به صرافی، خصلتی است مشترک بین سرمایه دار و کسی که نقدینه اش را زیر لحاف پنهان داشته است. ضمن این که ذخیره کننده، سرمایه دار ابله است و سرمایه دار، ذخیره کننده عاقل

منطق همیشه وجود داشته . ولی نه همیشه به شکلی منطقی

مَثلِ پس از ما گو جهان را آب گیرد شعار هر فرد و هر ملت سرمایه دار است

نقاب اخلاقی – اقتصادی سرمایه داران تا زمانی چهره واقعی آنها را از دیگران می پوشاند که پولشان بدون وقفه به عنوان سرمایه کارایی داشته باشد

هیچ کس مخالف آزادی نیست ؛ حداکثر مخالف آزادی دیگران است

آزادی از جمله تجملاتی است که هرکسی توان کسب آن را ندارد

اتحاد آن‌هایی که فکر می کنند و لذا رنج می برند و آن هایی که رنج می برند و لذا فکر می کنند . شرط دگرگون سازی جهان است

با اسارتِ زن، هیچ‌کس بیشتر از خودِ مرد مجازات نمی‌شود.

پیشرفتِ اجتماعی در جامعه، با موقعیتِ اجتماعیِ  زنانِ  آن جامعه اندازه‌گیری می‌شود.

انسان برای بدست آوردن دارایی‌ها، "خود را می‌فروشد" تا آنچه دیگری دارد را صاحب شود. ولی هیچ وقت نمی‌فهمند که هرچه بیشتر به دست آورد، از خودش کمتر باقی می‌ماند.

بزرگان تنها از آن رو بزرگ بنظر می‌رسند که ما جلو آن ها زانو زده ایم . پس بگذار برخیزیم

زیباترین چیز برای انسان زندگی است. زندگی فقط یک بار به او داده می شود . پس باید آن را چنان گذراند که سال های به هدررفته عمر، موجب عذابی دردناک نگردد و بر پیشانی داغ رسوایی نزند و تا به هنگام بدرود زندگی بتوانیم بگوییم که همه اوقاتم صرف زیباترین چیزهای جهان، صرف مبارزه در راه رهایی بشریت بوده است. چون تصادف یا حادثه ای تراژیک می‌تواند رشته آن را بگسلد

... یقیناً نویسنده باید درآمدی داشته باشد تا بتواند زندگی کند و بنویسد اما تحت هیچ شرایطی نباید به‌خاطر آن‌که درآمدی داشته باشد و زندگی کند؛ بنویسد!!!

شرط اول آزادی مطبوعات، آن است که کسب و کار نباشد. نویسنده‌ای که مطبوعات(یا نوشتن) را به وسیله‌ای مادی تنزل می‌دهد؛ برای این بردگی درونی، سزاوار بردگی بیرونی یعنی سانسور است...«کارل مارکس»«سانسور و آزادی مطبوعات»

نباید گفته شود که جنبش اجتماعی در بر گیرنده جنبش سیاسی نیست، هیچ جنبش سیاسی‌ای وجود نداشته است که در عین حال یک جنبش اجتماعی نیز نبوده باشد، در نظامی که طبقات و اختلافات طبقاتی در آن وجود نداشته باشد، رفرم‌های اجتماعی، دیگر انقلابات سیاسی نخواهد بود، تا وقتی‌ که این زمان فرا برسد، در آستانه هر تغییر شکل کلی‌ جدید جامعه، آخرین جمله علم الا اجتماع همواره چنین خواهد بود:

"یا مرگ یا مبارزه، جنگ خونین یا نیستی‌، مساله به این صورت سر سختانه مطرح است."«ژرژ ساند» نقل از فقر فلسفه

اگر انسان در جسم خود فانی، در عمل تاریخی خود باقی است، آخرین کلمات پیش از مرگ برای احمق هایی هست که به اندازه کافی حرف نزده اند.

تنها پادزهر برای رنج روحی . درد فیزیکی است

تولید انبوه چیزهای مفید منجر به تولید انبوه افراد بی فایده می شود[۵]

آثار مارکس

– مانیفست حزب کمونیست (۱۸۴۸)

– سرمایه (کاپیتال)، ترجمه ایرج اسکندری

– گروندریسه، مبانی نقد اقتصاد سیاسی، ترجمه باقر پرهام، احمد تدین

– درباره مسئله یهود، گامی در نقد فلسفه حق هگل، ترجمه مرتضی محیوا

– دست نوشته‌های اقتصادی و فلسفی ۱۸۴۴. ترجمه: حسن مرتضوی

– در باره تکامل مادی تاریخ (دو رساله، ۲۸ نامه)، ترجمه خسرو پارسا

– صورت‌بندی‌های اقتصادی پیش از سرمایه داری، ترجمه خسرو پارسا

– لودویک فویرباخ و ایدئولوژی آلمانی، ترجمه پرویز بابائی

– رساله دکتری فلسفه (اختلاف بین فلسفه طبیعت دموکریتی و اپیکوری). ترجمه: محمود عبادیانی، حسن قاضی مرادی

– هجدهم برومر لوئی بناپارت، ترجمه باقر پرهام

– نبردهای طبقاتی در فرانسه، ترجمه باقر پرهام

– جنگ‌های داخلی در فرانسه ۱۸۷۱، ترجمه باقر پرهام

– ۵ مقاله مارکس و انگلس در باره ایران، ترجمه دکتر داور شیخاوندی

– سانسور و آزادی مطبوعات، ترجمه حسن مرتضوی

– فقر فلسفه، ترجمه آرتین آکل

– تئوری‌های ارزش افزوده

– جنگ داخلی آمریکا

– مانیفست فلسفی مکتب تاریخی حقوق

– کارمزدی و سرمایه

– یادداشت‌هائی در مورد جیمز میل

– کشتارهای بلژیکی

– کژدم و فلیکس[۶]

گاه‌شماری مارکس

۵ مه ۱۸۱۸: کارل مارکس در تری‌یر، وستفالیا واقع در راین‌لند پروس زاده می‌شود.

۲۸نوامبر ۱۸۲۰: فردریک انگس در برمن، وستفالیا واقع در راین‌لند پروس متولد می‌شود.

۱۸۳۰  مارکس وارد مقطع دبیرستان در تری‌یر می‌شود.

۱۸۳۵  مقاله‌ی مارکس درباره‌ی گزینش یک شغل؛ مارکس وارد دانشگاه بُن می‌شود.

۱۸۳۶ مارکس به دانشگاه برلین نقل مکان می‌کند.

۱۸۳۷ مارکس در مورد چندپارگی برنامه‌ی آموزشی دانشگاه متنی می‌نویسد و شروع به کنکاش در آثار هگل می‌کند.

۱۸۳۸ انگلس از دبیرستان به سبب کار به عنوان کارمندی بدون مزد در برمن ترک تحصیل می‌کند.

۱۸۴۱  انگلس به ارتش پروس می‌پیوندد و در درس‌گفتارهای دانشگاه برلین حضور می‌یابد.

۱۸۴۲ نوامبر: مارکس و انگلس در دفتر راینش زیتونگ شهر کُلن ملاقات می‌کنند؛ انگلس برای کار در کارخانه‌ی خانوادگی منسوجات راهی منچستر انگلستان می‌شود، جایی که با ماری برنز دیدار می‌کند، کسی که او را با زندگی طبقه‌ی کارگر انگلستان آشنا می‌سازد و با او رابطه‌ای دیرین پیدا می‌کند؛ انگلس شروع به جمع‌آوری داده‌ها برای وضعیت طبقه‌ی کارگر در انگلستان (۱۸۴۵) می‌کند، اثری که به قطع و یقین نخستین انسان‌شناسی تجربی از یک جامعه‌ی شهری است.

۱۸۴۳ مارکس از راینش زیتونگ استعفا می‌دهد و با جنی وستفالن ازدواج می‌کند؛ مهاجرت مارکس به پاریس جهت یافتن شغل و نوشتن دست‌نوشته‌های اقتصادی-فلسفی

۱۸۴۴؛ مارکس و انگلس برای دومین بار با یکدیگر ملاقات می‌کنند و همکاری دیرپای خود را آغاز می‌نمایند که نخستین ماحصل آن خانواده‌ی مقدس

۱۸۴۵، نقد هگلیان جوان بود.

فوریه ۱۸۴۵: وزارت امور داخلی محکم به اخراج مارکس از فرانسه می‌دهد؛ مارکس به همراه همسر و فرزندانش به بروکسل نقل مکان می‌کنند؛ مارکس در تزهای فوئرباخ

۱۸۴۵ در حمایت از اهمیت فعالیت عملی موجوادت انسانی مادی به مثابه‌ی فردیت‌هایی اجتماعی که مجموعه‌ای از مناسبات اجتماعی آن‌ها را به یکدیگر پیوند داده، استدلال می‌کند. آوریل ۱۸۴۵: انگلس وارد بروکسل می‌شود؛ در ایدئولوژی آلمانی (۶-۱۸۴۵) مارکس و انگلس بنیان‌های نظریه‌ی ماتریالیستی تاریخ خود را استوار می‌سازند و انسان-شناسی فلسفی مارکس را که پیشتر طرحی از آن به دست داده بود، اصلاح می‌نمایند؛ هر دوی آن‌ها انرژی خود را وقف سازماندهی کارگران و پیوستن به اتحادیه‌ی کمونیستی آلمان می‌کنند.

۲۱ فوریه ۱۸۴۸: اتحادیه‌ی کمونیستی آلمان مانیفست کمونیست مارکس و انگلس را انتشار می‌دهد.

۳ مارس ۱۸۴۸: پادشاه بلژیک مارکس را از آن کشور اخراج می‌کند و مارکس به شهر کُلن باز می‌گردد و راینش زیتونگ جدید را راه‌اندازی می‌نماید.

۱۸۴۹ حکومت پروس راینش زیتونگ جدید را توقیف می‌کند؛ مارکس و انگلس بازداشت و سپس آزاد می‌شوند؛ مارکس اخراج و محروم از حق شهروندی می‌شود. ژوئن: مارکس و خانواده‌اش وارد پاریس می-شوند و در ماه جولای تحت نظارت پلیس قرار می‌گیرند و اواخر ماه اوت پاریس را به مقصد لندن ترک می-کنند؛ انگلس در قیام مسلحانه در آلمان جنوبی شرکت می‌کند و به عنوان پناهنده فرار می‌کند و به انگلستان باز می‌گردد و مجدداً به عنوان کارمند وارد کارخانه‌ی خانوادگی در منچستر می‌شود.

۱۸۵۱ مارکس و انگلس انقلاب‌های ناکام ۹-۱۸۴۸ را تحلیل می‌کنند؛

انتشار مبارزه‌ی طبقاتی در فرانسه از ۱۸۴۸ تا ۱۸۵۰،

و هجدهم برومر لویی بناپارت (۱۸۵۲)

۱۸۵۳  مارکس مجموعه مقالاتی برای نیویورک دیلی تریبون در مورد استعمارگری و تاراج هند، نابودی اقتصاد منسوجات هند، پیچیدگی جامعه‌ی هند، اجتماعات روستایی و براندازی مناسبات مالکیت سنتی و ایجاد مناسبات مالکیت جدید در طول حکمرانی استعماری می‌نویسد.

۱۸۵۷  مارکس انسان‌شناسی فلسفی، نقد اقتصاد سیاسی و انگاره‌های مربوط به شیوه‌های تولید پیشاسرمایه‌داری خود را در گروندریسه (۸-۱۸۵۷) و مقدمه‌ای در نقد اقتصاد سیاسی (۱۸۵۹) ترکیب می-کند.

۱۸۶۱ مارکس به دیدگاه‌های خود در مورد کار، اهمیت و ظهور ارزش‌های اضافی و نقش رقابت و انحصار به منظور ایجاد وابستگی در اقتصاد سرمایه‌داری فزاینده و بین‌المللی در چرک‌نویس‌های اولیه‌ی سه مجلد سرمایه جنبه‌ی تاریخی می‌بخشد و بعدها اصلاح‌شان می‌کند.

۱۸۶۴ شکل‌گیری انجمن بین‌المللی کارگران (همان انترناسیونال اول) که در آن مارکس و انگلس نقش‌های چشمگیری ایفا کردند تا آنکه در سال ۱۸۶۷ منحل شد.

۱۸۶۷ مارکس نخستین مجلد سرمایه

۱۸۶۷ را که تحلیلی است از بازتولید ساده‌ی سرمایه و انباشت بدوی با استفاده از اطلاعات انسان‌شناختی و تاریخی منتشر می‌کند.

۱۸۷۰ مارکس مناسبات اجتماعی و تناقضات کمون پاریس را در جنگ داخلی در فرانسه (۱۸۷۱) تحلیل می‌کند.

۱۸۷۵ مارکس نقد برنامه‌ی گوتا را که پیشنهادی است از جانب سوسیالیست‌ها و کمونیست‌ها در حزب کارگران دموکرات آلمان که به جای انقلاب خواهان اصلاح اجتماعی‌اند، منتشر می‌نماید.

۱۸۷۶ انگلس نقش کار در گذار از میمون به انسان را می‌نویسد.

۸۲ تا ۱۸۷۷ مارکس بخش عظیمی از دومین مجلد سرمایه را شامل بخش مربوط به دورگردی‌های سرمایه و بازتولید بسیط آن را می‌نویسد؛ مطالعات مرتبط با سازمان اجتماعی روستایی در روسیه، دگرگونی‌ها در مالکیت جهانی که ناشی از استعمارگری و تحمیل سرمایه‌داری به جوامع غیرغربی و غیرسرمایه‌دار به منظور فهم پیوندهای درونی کثرت فرهنگی و گسترش سرمایه‌داری‌اند، مجلد دوم سرمایه را تقویت می‌کردند؛ مارکس پرسش‌نامه‌ی کارگران ۱۸۸۰ را منتشر می‌کند.

۱۸۸۰  انگلس سوسیالیسم: تخیلی یا علمی را می‌نویسد.

۱۳ مارس ۱۸۸۳: درگذشت مارکس در لندن.

۱۸۸۴ انگلس خاستگاه‌های خانواده، مالکیت خصوصی و دولت: در پرتو پژوهش‌های لوئیس هنری مورگان (۱۸۸۴) را که تا حدی مبتنی بر یادداشت‌های مارکس در باب جامعه‌ی باستان ۱۸۷۷ مورگان بود، انتشار می‌دهد؛ کتاب انگلس به زبان‌های ایتالیایی، رومانیایی، دانمارکی و فرانسوی در طول چهار سال بعد ترجمه می‌شود.

۱۸۹۳ انگلس به عنوان رئیس افتخاری کنگره‌ی انترناسیونال سوسیالیستی (همان انترناسیونال دوم) انتخاب می‌شود.

۱۸۸۴ تا ۹۵ انگلس جلدهای دوم و سوم سرمایه را آماده‌ی چاپ می‌کند.

۵ اوت ۱۸۹۵: درگذشت انگلس در لندن.[۷]

منابع