نمایش مبدأ برای آستفیک داویدیان

{{جعبه زندگینامه
| اندازه جعبه       =
| عنوان             =
| نام               = آستفیک داویدیان
| تصویر             =آستفیک داویدیان.jpg
| عنوان تصویر       =
| زادروز            = 
| زادگاه            = تبریز
| تاریخ مرگ         = 
| مکان مرگ          = 
|عرض جغرافیایی محل دفن=
|طول جغرافیایی محل دفن=
|latd=|latm=|lats=|latNS=N
|longd=|longm=|longs=|longEW=
| محل زندگی         = 
| ملیت              = ایرانی
| نژاد              =
| تابعیت            = 
| تحصیلات            = 
| دانشگاه           =
| پیشه              =
| سال‌های فعالیت     =
| کارفرما           =
| نهاد              =
| نماینده           =
| شناخته‌شده برای    =
| نقش‌های برجسته     =
| سبک               =
| تأثیرگذاران       =
| تأثیرپذیرفتگان    =
| شهر خانگی         =
| تلویزیون          =
| لقب               =
| حزب               =
| جنبش              =انقلاب مشروطه ایران
| مخالفان           =
| هیئت              =
| دین               = مسیحیت
| مذهب              =ارمنی
| منصب              =
| مکتب              =
| آثار              =
| خویشاوندان سرشناس =  
| جوایز             =
| امضا              =
| اندازه امضا       =
| وبگاه             =
| پانویس            =
|علت مرگ=|پدر و مادر=پدر: یپرم خان ارمنی / مادر: آناهیتا داویدیان|اندازه تصویر=120}}'''آستفیک داویدیان'''، دختر [[یپرم خان|یپرم‌ داویدیان گانتاکتسی (یپرم خان ارمنی)]] بود؛ یکی از فرماندهان مشهور [[جنبش مشروطه ایران|انقلاب مشروطه]] که نامش با پیچیدگی‌های خاص دوران جنبش مشروطه و حوادث پس از آن (که منتهی به خلع سلاح مجاهدان مشروطه و کشته شدن [[ستارخان]] شد) گره خورده است. اما نام آستفیک، اگرچه کمتر شنیده شده، حامل روایت حضور زنان در قلب میدان‌های نبرد آن روزگار است.

در سال‌های پرتلاطم مشروطه، زمانی که بسیاری از زنان از آموزش، حضور اجتماعی و حتی حق رأی محروم بودند، آستفیک نوجوان همراه با مادرش آناهیتا، نه‌تنها در فعالیت‌های سیاسی مشارکت داشت، بلکه اسلحه به دست گرفت و در صفوف مبارزان جنگید.

آناهیتا داویدیان، مادر آستفیک و همسر یپرم‌خان نیز از زنان پیشرو در امر مبارزه و فعالیت در حقوق زنان بود و در دوره مشروطه نقشی فعال در مبازه علیه استقراض خارجی ایفا کرد. آناهیتا از رهبران تشکل‌های زنان بود. <ref name=":3">[http://tarikhirani.ir/fa/news/5146/%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8-%D9%85%D8%B4%D8%B1%D9%88%D8%B7%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 ارمنیان و انقلاب مشروطه ایران- پژوهشی از حسین آبادیان درباره نقش تاریخی ارامنه]</ref>



در این رابطه در کتاب «انقلاب مشروطیت ایران» آمده است: <blockquote>از سوی دیگر همسر یپرم‌خان، آناهید داویدیان نام داشت و از فعالان حقوق زنان در دورۀ مشروطه بود. بعد از فتح تهران هنگامی که یپرم رئیس پلیس تهران شده بود، یکی از افرادی بود که زنان را متشکل کرد و علیه استقراض خارجی شروع به فعالیت نمود. <ref name=":3" /> <ref>ژانت آفاری، انقلاب مشروطیت ایران، ص ۲۴۶.</ref> </blockquote>هم‌چنین عبدالحسین ناهید در کتاب «زنان ایران در جنبش مشروطه» نوشته است:<blockquote>در هنگام حملۀ اردوی یپرم‌خان به تهران نیز دختر سیزده‌ ساله‌اش، آسیفیک، یکی از همراهان اردو بود. <ref name=":3" /> <ref>عبدالحسین ناهید، زنان ایران در جنبش مشروطه، بی ‌نا، تهران، ۱۳۶۰، ص ۶۷.</ref></blockquote>

یک سایت مرتبط با مقاومت ایران درباره‌ی آناهیتا، مادر آستفیک چنین نوشته است:<blockquote>یک نشریه انگلیسی از او با عنوان «فعال‌ترین رهبر زن در ایران» نام برد؛ زنی که با خطابه‌های آتشین، افکار ضد‌استعماری را میان زنان گسترش می‌داد.<ref name=":1">[https://wncri.org/fa/%d8%a2%d8%b3%d8%aa%d9%81%db%8c%da%a9-%d8%af%d8%a7%d9%88%db%8c%d8%af%db%8c%d8%a7%d9%86-%d8%b5%d8%af%d8%a7%db%8c-%d8%b2%d9%86%d8%a7%d9%86-%d8%b1%d8%b2%d9%85%d9%86%d8%af%d9%87-%d9%85%d8%b4%d8%b1%d9%88/ آستفیک داویدیان؛ دختر یپرم‌خان و صدای زنان رزمنده مشروطه]</ref></blockquote>[[پرونده:یپرم خان ارمنی ، مجاهد انقلاب مشروطه، همراه دختر مبارزش آستفیک.jpg|alt=آستفیک و پدرش|بندانگشتی|200x200پیکسل|آستفیک و پدرش]]مورگان شوستر در کتاب «اختناق در ایران» به‌عنوان یک گزارش معاصر انگلیسی، گواه مشارکت فعال زنان در انقلاب است. شوستر به وجود «ده‌ها انجمن کم و بیش مخفی» در میان زنان و «تأثیر بزرگ، هرچند پنهان» آن‌ها اشاره کرده است.<ref name=":0">کتاب اختناق در ایران The Strangling of Persia - نوشته مورگان شوستر ۱۹۱۲</ref> آستفیک ۱۳ساله در گروهان ۱۲۰نفری پدرش در [[رشت]]، که ۱۹ تن از اعضای آن را دختران و زنان جوان تشکیل می‌دادند، فنون نظامی، سنگرگیری، و تیراندازی را فراگرفت و در درگیری‌ با قزاق‌های دولتی شرکت داشت.

آستفیک داویدیان بعدها روایت‌هایی از آن دوران پرآشوب را ثبت کرد؛ از نبردهایی که زنان در آن‌ها جان باختند، و از خاطرات تلخی که در نگاه یک دختر نوجوان حک شد. در خاطراتی که خودش نوشته آمده است: «من در دورانی خودم را شناختم که جنگ و آشوب، برنامه روزانه‌ام را شکل می‌داد. بارها فریاد زنان را شنیدم که در خون غلتیدند، اما از سنگر عقب ننشستند.» <ref name=":2">[https://www.iranntv.com/269345-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AE%D8%B7-%D8%B4%DA%A9%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%DB%8C%D9%81%DB%8C%DA%A9-%D8%AF%DB%8C%D9%88%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%AE%D8%AA%D8%B1-%DB%8C%D9%BE%D8%B1%D9%85 زنان خط شکن- استیفیک دیودیان دختر یپرم خان]</ref>

در یکی از نبردهای سنگین، ۲۰ تن از مشروطه‌خواهان کشته و ۱۵ نفر زخمی شدند. در میان کشته‌شدگان، زنانی رزمنده نیز حضور داشتند؛ از جمله دو زن به نام‌های عذرا و لیلا که گفته می‌شود پیش از آن‌که جان خود را از دست بدهند، یک مسلسل‌چی نیروهای قزاق را از پا درآوردند. <ref name=":1" /> <ref name=":2" />