۱٬۰۵۰
ویرایش
←عوامل خودکشی در ایران
| خط ۱۳۱: | خط ۱۳۱: | ||
خانم قاسمی‌نژاد می‌گوید که شهر آبدانان از نظر رواج افکار خودکشی اوضاع خوبی ندارد، اما آنچه امروز موجب نگرانی است، پایین آمدن سن شیوع افکار خودکشی و همین طور تکرار موارد مشابه خودکشی در شهر است.<ref name=":3" /> | خانم قاسمی‌نژاد می‌گوید که شهر آبدانان از نظر رواج افکار خودکشی اوضاع خوبی ندارد، اما آنچه امروز موجب نگرانی است، پایین آمدن سن شیوع افکار خودکشی و همین طور تکرار موارد مشابه خودکشی در شهر است.<ref name=":3" /> | ||
== خودکشی در زندانها == | |||
خودکشی‌های زندانیان تحت تاثیر طیف گسترده‌ای از آزارهای روانی، روحی و فیزیکی اتفاق می‌افتد. تهدید زندانیان با خانواده و عزیزانشان، شکنجه‌های مداوم فیزیکی و فشار فزاینده برای اعتراف اجباری ممکن است یک زندانی را به نقطه استیصال برساند. مقام‌های دستگاه قضایی جمهوری اسلامی، همواره ادعای مناسب بودن وضعیت زندانیان در زندان‌های ایران را مطرح می‌کنند اما تجربه زیسته شمار زیادی از زندانیان در کنار ممانعت از بازرسی‌های بین‌المللی از زندان‌های ایران اثبات می‌کند زندانها و بازداشتگاه‌های امنیتی به «قتلگاه» زندانیان به خصوص معترضان تبدیل شده‌اند. گزارش سالانه هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران آشکار می‌کند طی سال ۱۴۰۲ دست‌کم شش زندانی در اثر بیماری در زندانها جان باختند. ۲۰ زندانی خودکشی کردند و هشت نفر در زندانها به قتل رسیدند.<ref name=":10">[https://www.iranintl.com/202403229160 مرگ‌های مشکوک و خودکشی‌های سریالی؛ آزار زندانیان تا سر حد مرگ]</ref> | |||
خودکشی در زندان‌های ایران و همچنین خودکشی پس از آزادی از زندان از پدیده‌های رایج در ایران در عهد جمهوری اسلامی است. نمونه‌های آن را می‌توان در زندان‌های مختلف کشور دید. | |||
=== زندان تبریز === | |||
در ۱۸ بهمن ۱۴۰۲ زندانی که خبرگزاری رکنا اسم او را «حسن» اعلام کرده و نوشته است که او به اتهام «یک فقره قتل عمد» در جریان یک «سرقت مسلحانه» گروهی در اواخر بهمن ۱۳۹۹ که در آن چند شهروند در تبریز کشته شدند، توسط شعبه اول دادگاه کیفری آذربایجان شرقی به اعدام محکوم شده بود پس از «خودکشی» در زندان مرکزی تبریز جان باخت.<ref name=":11">[https://ir.voanews.com/a/death-prisoner-tabriz-suicide-iran/7477850.html جان باختن یک زندانی محکوم به اعدام در زندان تبریز در پی خودکشی]</ref> | |||
=== زندان ارومیه === | |||
سعدا خدیرزاده، زندانی سیاسی که تابستان ۱۴۰۱ در زندان ارومیه اقدام به خودکشی کرد، از کسانی بود که تحت فشار برای اعتراف‌گیری اجباری قرار داشت.<ref name=":10" /> | |||
اوایل اسفند ۱۴۰۲، منابع حقوق بشری کردستان خبر دادند شاهین گله‌داری، زندانی سیاسی کُرد در پی فشارهای ناشی از حبس در بند فوق امنیتی زندان مرکزی ارومیه اقدام به خودکشی کرد و جان باخت.<ref name=":10" /> | |||
روز نهم اسفند نیز حسن عمرپور، زندانی کُرد در زندان ارومیه خودسوزی کرد.<ref name=":10" /> | |||
زندانی به نام «امیر شهبازی» که به اتهام «سرقت» چهار سال در زندان ارومیه در انتظار حکم «قطع انگشتان دست» به سر می‌برد، «در اعتراض به رفتار خشونت‌آمیز مأموران زندان» که قصد داشتند او را به سلول انفرادی ببرند، با خوردن قرص خودکشی کرد و به زندگی خود پایان داد.<ref name=":11" /> به گفته زندانیان، شهبازی در نامه‌ای افشا کرده بود که رییس زندان مسوول مرگ اوست.<ref name=":10" /> | |||
=== زندان ایلام === | |||
وحید چاوران، زندانی سیاسی، پس از اقدام به خودکشی در بیمارستان ایلام بستری شد. این زندانی سیاسی که توسط شعبه دوم دادگاه انقلاب اسلامی ایلام به ریاست «رجب محمدی» به «۱۲ سال حبس در زندان زاهدان» محکوم شده، در اعتراض به این حکم اقدام به خودکشی کرده بود.<ref name=":11" /> | |||
=== زندان اوین === | |||
مهدی مسکین‌نواز، زندانی سیاسی در اوین در اعتراض به «قطع تماس با دخترش»، با «ریختن دیگ آب جوش به روی خود»، اقدام به خودسوزی کرد و به بیمارستان منتقل شد.<ref name=":11" /> | |||
=== زندان رشت === | |||
اسفند سال پیش خبر رسید که یک زندانی به نام سهیل حق‌بین در زندان لاکان رشت دست به خودکشی زده است.<ref name=":10" /> | |||
== مرگ‌های مشکوک در زندان == | |||
کاووس سید امامی، زهرا بنی‌یعقوب، ابراهیم لطف‌اللهی، سعید امامی، سینا قنبری و وحید حیدری از جمله زندانیانی بودند که طی سال‌های قبل با مرگ‌های مشکوک در زندانها جان باختند و مسوولان مدعی شدند که آن‌ها خودکشی کرده‌اند.<ref name=":10" /> | |||
سال ۱۳۸۶ '''زهرا بنی‌یعقوب''' در یکی از روستاهای همدان در حال گذراندن دوره طرح پزشکی‌اش بود که ماموران موسوم به «آمر به معروف» او را دستگیر کردند. دو روز بعد هم مدعی شدند زهرا با یک پارچه تبلیغاتی خودکشی کرده است. ادعایی که خانواده بنی‌یعقوب به شدت آن را رد کردند و گفتند او نیم ساعت قبل از ساعتی که گفتند فوت کرده، با برادرش تماس تلفنی داشته و روحیه‌اش طوری نبوده که بخواهد خودکشی کند.<ref name=":10" /> | |||
دستگاه قضایی جمهوری اسلامی سال ۱۳۹۶ درباره علت مرگ '''کاووس سید امامی'''، استاد دانشگاه، در زندان اوین ادعای خودکشی را مطرح کردند اما فعالان مدنی و کاربران رسانه‌های اجتماعی مرگ او را مشکوک دانستند.<ref name=":10" /> | |||
'''سعید امامی'''، معاون امنیتی وزارت اطلاعات از کلیدی‌ترین مهره‌های امنیتی جمهوری اسلامی در قتل‌های زنجیره‌ای در آخرین روز خرداد ۱۳۷۸ قبل از برگزاری دادگاه به‌طور مشکوکی جان باخت و قوه قضاییه ادعا کرد او با داروی نظافت خودکشی کرده است.<ref name=":10" /> | |||
'''ابراهیم لطف‌اللهی'''، دانشجوی رشته حقوق دانشگاه پیام نور سنندج، دی ماه ۱۳۹۶ به دستور شعبه سوم بازپرسی دادسرای انقلاب سنندج به دست ماموران امنیتی بازداشت شد و هشت روز بعد خبر خودکشی‌اش را به خانواده‌اش دادند.<ref name=":10" /> | |||
'''وحید حیدری و سینا قنبری'''، از معترضان بازداشتی اعتراضات دی ماه ۱۳۹۶ بودند که در زندان به دلایل نامعلوم جان باختند.<ref name=":10" /> | |||
=== اجبار زندانیان به مصرف داروهای مشکوک === | |||
برخی زندانیان سیاسی سابق در واکنش به مرگ‌های مشکوک بازداشتی‌ها و زندانیان با یادآوری خاطرات خود افشا کرده‌اند که در بازداشتگاه‌ها و زندانها آنان را وادار به خوردن داروهای مشکوک، مخرب و روان‌گردان کرده‌اند. همچنین آمپول‌هایی به آنان تزریق می‌شده است که وضعیت جسمی و روانی آنان را به هم می‌ریخته است. به گفته فعالان حقوق بشر، خودکشی بازداشتی‌ها اندکی پس از آزادی نیز حتی اگر راست باشد، با اثرات مخرب داروهایی که به اجبار به زندانیان داده می‌شود، ارتباط مستقیم دارد.<ref name=":10" /> | |||
=== شکنجه عامل اصلی مرگ‌ها === | |||
همان‌گونه که زندانیان سابق سیاسی نیز افشا کرده‌اند، دستگاه قضایی جمهوری اسلامی در همدستی آشکار با نهادهای امنیتی، بازداشتی‌ها و زندانیان سیاسی را به جایی می‌رسانند که حتی اگر از اثرات داروهای مخرب و آزارهای روانی و فیزیکی در امان بمانند، به تنگنا می‌رسند و مرگ را انتخاب می‌کنند. | |||
'''سامان یاسین''' در نامه‌ای خطاب به رییس قوه قضاییه از او خواسته بود حکم اعدامش را صادر کند. او که مدتی را نیز در بیمارستان روان‌پزشکی امین‌آباد بستری بود، در نامه‌اش نوشت که شکنجه‌ها و آزارهایی را در حبس متحمل شده که اعدام را به ادامه این وضعیت ترجیح می‌دهد. | |||
== خودکشی و مرگ مشکوک پس از آزادی از زندان == | |||
در بیش از چهار دهه اخیر شمار قابل توجهی از زندانیان سیاسی و جرایم عمومی در زندان‌های ایران اندکی پس از آزادی خودکشی کردند. تعدادی از آنان نیز با مرگ‌های مشکوک از دنیا رفتند. | |||
جواد روحی، مریم آروین، عرشیا امام‌قلی‌زاده، یلدا آقافضلی، مینا یعقوبی، عباس منصوری و عاطفه نعامی از معترضانی بودند که در بازداشتگاه، زندان یا اندکی پس از آزادی به‌طور مشکوک جان باختند. | |||
زندانیان سیاسی در ایران حتی اگر در برابر فشارها و شکنجه‌های امنیتی هم تاب بیاورند، از تهدیدهای جانی در امان نیستند، زیرا مقام‌های زندان به شکلی سازمان‌یافته دسترسی زندانیان سیاسی بیمار را به رسیدگی پزشکی و درمان مناسب مسدود می‌کنند تا مرگ تدریجی آنان را رقم بزنند. | |||
علیرضا خاری، جوان معترض اهل بندر‌گز در آخرین روزهای اسفند ماه ۱۴۰۲ پس از آزادی از زندان به زندگی خود پایان داد.<ref name=":10" /> | |||
اواخر اسفند سال ۱۴۰۲، فعالان حقوق بشر اعلام کردند مسیب یگانه، زندانی سیاسی، با بلعیدن یک قرص اقدام به خودکشی کرد و پس از انتقال به بیمارستان به‌رغم ناتمام ماندن مراحل درمان به زندان اوین بازگردانده شد.<ref name=":10" /> | |||
'''جواد روحی'''، معترض جوان اهل آمل، شهریور ۱۴۰۱ در جریان خیزش سراسری بازداشت و سپس در دادگاه انقلاب ساری به اعدام محکوم شد. هر چند دیوان عالی کشور حکم اعدام این جوان معترض را نقض کرد، تهدیدها، شکنجه‌ها و آزارها علیه او پایان نیافت. جواد روحی حدود یک سال پس از دستگیری، در بیمارستان نوشهر جان خود را از دست داد. دی ماه ۱۴۰۱، کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان در گزارشی از «شکنجه‌های ترسناک» جواد روحی در زندان پرده برداشت و نوشت او در بازداشتگاه سپاه پاسداران برای اعتراف اجباری تحت فشار قرار گرفته و قدرت تکلم خود را در اثر شکنجه از دست داده است.<ref name=":10" /> | |||
'''مریم آروین'''، وکیل دادگستری که به زندانیان و خانواده‌های آنان مشاوره می‌داد، آذر ماه ۱۴۰۱ بازداشت شد و پس از آزادی از زندان سیرجان در بهمن ماه فوت کرد. مقام‌های قضایی، علت مرگ مریم آروین را خودکشی اعلام کردند اما خانواده‌اش ضمن رد این ادعا گفتند که دلیل مرگش داروهایی بوده که در زندان به او داده‌اند.<ref name=":10" /> | |||
'''عرشیا امام‌قلی‌زاده'''، نوجوان ۱۶ساله اهل جلفا با اتهام عمامه‌پراکنی بازداشت شد، حدود ۱۰ روز زندانی بود و دو روز پس از آزادی خودکشی کرد.<ref name=":10" /> | |||
'''یلدا آقافضلی'''، دختر جوان تهرانی، چهارم آبان ۱۴۰۱ در جریان خیزش سراسری دستگیر شد، حدود ۱۱ روز بازداشت بود و پنج روز پس از آزادی در ۲۰ آبان فوت کرد. این جوان معترض در یک فایل صوتی افشا کرده بود که در دوران بازداشت به شدت شکنجه شده است.<ref name=":10" /> | |||
'''مینا یعقوبی'''، از بازداشتی‌های خیزش سراسری در اراک بود که دو مرتبه اقدام به خودکشی کرد. دادگستری استان مرکزی در واکنش به خودکشی این شهروند معترض ادعای «مشکلات روحی و روانی» او را مطرح کرد اما خانواده‌اش افشا کرده بودند او در زمان بازداشت به شدت شکنجه شده است.<ref name=":10" /> | |||
'''عباس منصوری'''، جوان معترض اهل شوش نیز تنها یک هفته پس از آزادی خودکشی کرد.<ref name=":10" /> | |||
پیکر '''عاطفه نعامی'''، پس از هشت روز بی‌خبری در بالکن خانه‌اش در کرج در حالی که شلنگ گاز در نزدیکی دهانش جاسازی شده بود، پیدا شد. خانواده این معترض وجود آثار شکنجه روی بدن او را تایید کرده بودند.<ref name=":10" /> | |||
== عوامل خودکشی در ایران == | == عوامل خودکشی در ایران == | ||