کاربر:Safa/5صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

با پیروزی انقلاب کوبا تئوری [[کانون‌های شورشی]] توسط چه‌گوارا تدوین شد، که بر مبنای سنت‌شکنی در تشکیل حزب پیشتاز ایجاد شده بود. چه‌گوارا استدلال می‌کرد که: <blockquote>«فیدل کاسترو می‌گوید که بدون پیشآهنگ، انقلاب وجود ندارد. او می‌گوید که لازم نیست پیشآهنگ، حتماً حزب مارکسیستی - لنینیستی باشد. او می گوید آنهایی که می‌خواهند دگرگونی را فراچنگ آورند، حق و وظیفه دارند به مثابۀ پیش آهنگانی که به این احزاب وابستگی ندارند متشکل شوند...باری در واقع، در مورد حزب و پیشآهنگی، هیچ نوع معادلۀ متافیزیکی که در آن حزب مارکسیست - لنینیست مساوی با پبشآهنگ باشد وجود ندارد.»<ref>انقلاب در انقلاب رژی دبره صفحه ۸۰ انتشارات پارت ۱۳۵۲</ref></blockquote>چه‌گوارا در ۱۹۶۰ می‌نویسد:<blockquote>«نیروهای خلق می‌توانند درنبرد بر ارتشی منظم پیروز شوند، همیشه لازم نیست به انتظار پیش آمدن موقعیتی انقلابی نشست، چنین موقعیتی را می‌توان به یاری «کانون انقلابی» پدید آورد.<ref>کتاب جنگ چریکی چه‌گوارا</ref></blockquote>این تئوری توسط رژی دبره در کتاب انقلاب در انقلاب باز نشر شد.

کاسترو و انقلابیون همراهش از پایگاهشان در کوه‌های سیئرا مائسترا یک مبارزه چریکی را سازماندهی کردند. شورشیان روز اول ژانویه ۱۹۵۹ وارد هاوانا شدند.

ارنستو چه‌‌گوارا، پزشک، چریک، سیاست مدار و انقلابی مارکسیست بود. و همواره به عنوان یکی از بزرگترین سیاستمداران کشور کوبا به شمار می آید.

گوارا یکی از اعضای جنبش ۲۶ ژوئیه فیدل کاسترو بود. این جنبش در سال ۱۹۵۹ قدرت را در کوبا به‌ دست آورد. چه‌گوارا چندین پست مهم در دولت جدید کوبا از جمله سفیر، رییس بانک مرکزی و وزیر صنایع را بر عهده داشت و پس از آن با امید برانگیختن انقلاب در دیگر کشورها کوبا را ترک کرد. وی ابتدا در سال ۱۹۶۶ به جمهوری دموکراتیک کنگو رفت و سپس به بولیوی سفر کرد.

چه گوارا، به سرتاسر آمریکای جنوبی سفر کرد و پس از مشاهده فقر، گرسنگی و بیماری مردمان، روحیه مبارزه طلبی در وی پدیدار شد و شاید حضور در فعالیت های اجتماعی گواتمالا نقطه عطف شکل گیری ایدئولوژی های سیاسی در زندگی چه گوارا بود که او را وارد دنیای سیاست کرد.

پس از انقلاب کوبا، مسئولیت‌های زیادی در دولت به عهده او گذاشته شد که از جمله آن ها می توان به درخواست های تجدید نظر و تیرباران برای افرادی که به جرم جنایت جنگی در طی دادگاه های انقلاب محکوم شده بودند، اصلاحات ارضی زمین های کشاوری، وزیر صنایع، کمک و هدایت کمپین موفق سوادآموزی و… اشاره کرد. او به عنوان یک نویسنده فعال در دنیا شناخته شده بود.

کامیلو سین‌فوئگوس ( Camilo cienfuegos)

 

 

 

کامیلو در شمار ۸۲ نفری بود که در سال ۱۹۵۶ با کشتی از مردابها و راههای پرت افتاده برای مبارزه با دیکتاتوری باتیستا، پنهانی به کوبا وارد شدند. اما نیروهای ارتش باتیستا غافلگیرانه به آنها یورش بردند و بسیاری از آنها را کشته یا زخمی کردند.  

بعد از فرار باتیستا و آزادی کوبا، کامیلو در کنار فیدل کاسترو، چه گوآرا و ... در فرماندهی ارتش انقلاب در امر تثبیت نظام نوپا کوشا بود اما دیری نماند و چند ماه پس از پیروزی انقلاب، در ۲۸اکتبر ۱۹۵۹، وقتی با هواپیما از شهر «کاماگوئه» به هاوانا برمی گشت، هواپیما به علتی که چند و چون آن معلوم نشد در اقیانوس اطلس سقوط کرد و کامیلو و سرنشینان دیگر هواپیما ناپدید شدند و خبری از آنها به دست نیامد.<ref>[https://www.hambastegimeli.com/%D8%B5%D9%81%D8%AD%D8%A7%D8%AA-%D9%88%D9%8A%DA%98%D9%87/%D8%B7%D8%A8%D9%84%D9%87-%D8%B9%D8%B7%D8%A7%D8%B1/73214-%D8%A8%D9%87-%DB%8C%D8%A7%D8%AF-%C2%AB%DA%A9%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%84%D9%88%C2%BB سایت همبستگی ملی مقاله به یاد کامیلو از چه‌گوار]</ref>

رائول كاسترو در اوايل دهه ۱۹۵۰ ميلادي، دانشجوي علوم اجتماعي بود، در همان زمان به حزب كمونيست كوبا پيوست و به اروپای شرقی سفر كرد. او برخلاف برادرش كه اقدام مسلحانه عليه رژيم «فالگنسيو باتيستا» را دنبال می‌کرد، به انقلاب سوسياليستی تمايل بيشتری داشت. او در سال ۱۹۵۳ ميلادی فيدل كاسترو و ۱۶۰ نفر از حاميانش را در حمله به پادگان «مونكادا» در شهر سانتياگوی كوبا همراهی كرد. اين حمله، نقطه آغاز جنبش ۲۶ ژوئيه فيدل كاسترو شد. رائول كاسترو به همراه برادرش به مدت كمتر از دو سال زندانی بود و به دلیل سوابقش در همراهی برادرش در جنگ چريكی به فردی تاثيرگذار در دولت كوبا تبديل شد كه نقش هايی مانند نماينده پارلمان و رئيس مجمع زنان را نيز برعهده گرفت. پس از انقلاب كوبا، رائول كنترل ارتش را به دست گرفت.