کاربر:Ehsan/صفحه تمرین1: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''قرارگاه اشرف''' نام قراگاهی است که بخشی از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران به مدت سه دهه از سال ۱۳۶۵ در آن مستقر بودند. این مکان، قرارگاه اصلی سازمان مجاهدین در عراق بود. قرارگاه اشرف در ۸۰ کیلومتری مرز ایران و عراق و در میان بیابان‌های خشک و بی‌آب و علف منطقه‌ی العظیم، مکانی بود سرسبز با ساختمان‌ها و نمادهایی که بسیار دقیق و طراحی شده در کنار هم قرارگرفته بودند. قرارگاه اشرف دارای تمامی امکانات یک شهر از جمله مراکز آموزشی، کتابخانه،سالن‌های کنفرانس، مرکز برق رسانی، تصفیه آب، شهرداری، راهنمایی و رانندگی و همچنین سیستم‌های پدافندی برای حفاظت از آن بود. این شهر در طول ۳۰ سال استقرار مجاهدین خلق در اشرف، این پایگاه بارها مورد حملات موشکی، هوایی و زمینی از سوی رژیم ایران قرار گرفت. در سال ۱۳۸۲، قرارگاه اشرف در یک معامله با رژیم ایران توسط نیروهای آمریکایی که به عراق حمله کرده بودند بمباران شد. آنها خواهان تسلیم مجاهدین خلق به نیروهای آمریکایی بودند. مژگان پارسایی جانشین فرماندهی کل ارتش‌آزادی‌بخش در اشرف طی مذاکراتی با ٰژنرال اودیرنو فرمانده لشکر چهارم پیاده آمریکا این خواسته‌ را رد کرد. طی مذاکراتی سخت و طولانی، سرانجام فرمانده‌ ارتش آمریکا یک قرارداد آتش‌بس با مجاهدین خلق امضا کرد. ژنرال اودیرنو  بعد از اتمام ۲ روز مذاکره با مجاهدین دربارهٔ این توافق به خبرگزاری فرانسه گفت:
'''قرارگاه اشرف''' نام قراگاهی است که بخشی از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران به مدت سه دهه از سال ۱۳۶۵ تا سال ۱۳۹۵ در آن مستقر بودند. این مکان، قرارگاه اصلی سازمان مجاهدین در عراق بود. قرارگاه اشرف در ۸۰ کیلومتری مرز ایران و عراق و در میان بیابان‌های خشک و بی‌آب و علف منطقه‌ی العظیم، مکانی بود سرسبز با ساختمان‌ها و نمادهایی که بسیار دقیق و طراحی شده در کنار هم قرارگرفته بودند. قرارگاه اشرف دارای تمامی امکانات یک شهر از جمله مراکز آموزشی، کتابخانه، سالن‌های کنفرانس، مرکز برق رسانی، تصفیه آب، شهرداری، راهنمایی و رانندگی و همچنین سیستم‌های پدافندی بود و حدود ۹۰ درصد از اماکن آن توسط مجاهدین خلق ساخته شده بود. قرارگاه اشرف در طول ۳۰ سال استقرار مجاهدین خلق در آن، بارها مورد حملات موشکی، هوایی و زمینی از سوی رژیم ایران قرار گرفت. در سال ۱۳۸۲، به رغم اعلام بی‌طرفی مجاهدین در جنگ آمریکا و عراق، قرارگاه اشرف در یک معامله با رژیم ایران توسط نیروهای آمریکایی بمباران شد. نیروهای آمریکایی خواهان تسلیم مجاهدین خلق بودند. مژگان پارسایی جانشین فرماندهی کل [[ارتش آزادی‌بخش ملی ایران|ارتش‌ آزادیبخش ملی ایران]] در اشرف طی مذاکراتی با ٰژنرال اودیرنو فرمانده لشکر چهارم پیاده آمریکا این خواسته‌ را با قاطعیت رد کرد حتی اگر سر تک تک مجاهدین را در سینی طلایی به رژیم ایران تقدیم کنید، آن‌ها تسلیم نخواهند شد. طی مذاکراتی سخت و طولانی، سرانجام فرمانده‌ ارتش آمریکا یک قرارداد آتش‌بس با مجاهدین خلق امضا کرد. ژنرال اودیرنو  بعد از اتمام ۲ روز مذاکره با مجاهدین دربارهٔ این توافق به خبرگزاری فرانسه گفت:


«این یک تسلیم نیست؛ یک توافق برای سرجمع کردن تسلیحات و گردآوری رزمندگان است… برای من روشن است که آنها شیفتهٔ مبارزه‌شان هستند و به یک ایران دموکراتیک ایمان دارند. چه بسا که من وقتی روند مذاکرات را شروع کردم این را خوب درک نکرده بودم»<ref>خبرگزاری فرانسه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۸۲–۱۱ می ۲۰۰۳</ref>
«این یک تسلیم نیست؛ یک توافق برای سرجمع کردن تسلیحات و گردآوری رزمندگان است… برای من روشن است که آنها شیفتهٔ مبارزه‌شان هستند و به یک ایران دموکراتیک ایمان دارند. چه بسا که من وقتی روند مذاکرات را شروع کردم این را خوب درک نکرده بودم»<ref>خبرگزاری فرانسه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۸۲–۱۱ می ۲۰۰۳</ref>


پس از این قرارگاه اعضای سازمان مجاهدین خلق در قرارگاه اشرف با حفظ ساختار ارتش‌آزادیبخش باقی ماندند. ‌آن‌ها نام این فاز از مبارزات خود را پایداری پرشکوه برای پیروزی گذاشتند. عبارت « شهر اشرف » بجای قرارگاه اشرف و  واژه‌ی اشرفی بجای ساکنین اشرف، از همین زمان بود که در ادبیات اپوزسیون ایران بکار برده شد. دولت وقت آمریکا در این دوران به سیاست انهدام مجاهدین و ایجاد زمینه برای فروپاشی نرم را در رابطه‌ با اعضای ساکن در قرارگاه اشرف در پیش‌ گرفت. از جمله در طول ۱۶ ماه مصاحبه‌‌هایی انفرادی با تک تک اعضای مجاهدین ساکن در اشرف از طرف ارگان‌های مختلف آمریکا از جمله اف بی آی انجام شده و افراد به ترک مبارزه در قبال دریافت پناهندگی آمریکا دعوت می‌شدند. همچنین هدف از این مصاحبه‌ها یافتن اسنادی جهت اثبات تروریسم بود. این سیاست با دفاع اعضای سازمان مجاهدین خلق از مبارزه‌ی خود در مصاحبه‌‌ها پس از ۱۶ ماه به بن‌بست کشیده شده و سرانجام دولت آمریکا در ژوئیه سال ۲۰۰۴ (تیرماه ۱۳۸۳) ساکنین اشرف را مشمول کنوانسیون چهارم ژنو اعلام کرد.<ref>[https://www.mojahedin.org/news/32765/%D8%AF%D8%B1-%D8%B5%D9%88%D8%B1%D8%AA-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D9%82%D8%A7%D9%84-%D8%AD%D9%81%D8%A7%D8%B8%D8%AA-%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D9%81-%D8%A7%D8%B2-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%86%D9%86%D8%AF%D9%85%D9%84% به نقل از فاکس نیوز- به قلم علیرضا جعفرزاده]</ref>
پس از این توافق، اعضای سازمان مجاهدین خلق با حفظ ساختار ارتش‌آزادیبخش در قرارگاه اشرف باقی ماندند. ‌آن‌ها نام این فاز از مبارزات خود را پایداری پرشکوه برای پیروزی گذاشتند. عبارت « شهر اشرف » بجای قرارگاه اشرف و  واژه‌ی « اشرفی » بجای ساکنان اشرف، از همین زمان بود که در ادبیات اپوزسیون ایران بکار گرفته شد. دولت وقت آمریکا در این دوران سیاست انهدام مجاهدین و ایجاد زمینه برای فروپاشی نرم در قرارگاه اشرف را در پیش‌ گرفت. از جمله در طول ۱۶ ماه مصاحبه‌‌هایی انفرادی با تک تک اعضای مجاهدین ساکن در اشرف ترتیب داد. در این مصاحبه‌ها از طرف ارگان‌های مختلف آمریکایی از جمله اف بی آی اعضای مجاهدین خلق به ترک مبارزه در قبال دریافت پناهندگی آمریکا دعوت می‌شدند. همچنین هدف از این مصاحبه‌ها یافتن اسنادی جهت اثبات تروریسم بود. این سیاست با دفاع اعضای سازمان مجاهدین خلق از مبارزه‌ی خود در مصاحبه‌‌ها به بن‌بست کشیده شده و سرانجام دولت آمریکا در ژوئیه سال ۲۰۰۴ (تیرماه ۱۳۸۳) ساکنین اشرف را مشمول کنوانسیون چهارم ژنو اعلام کرد.<ref>[https://www.mojahedin.org/news/32765/%D8%AF%D8%B1-%D8%B5%D9%88%D8%B1%D8%AA-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D9%82%D8%A7%D9%84-%D8%AD%D9%81%D8%A7%D8%B8%D8%AA-%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D9%81-%D8%A7%D8%B2-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%86%D9%86%D8%AF%D9%85%D9%84% به نقل از فاکس نیوز- به قلم علیرضا جعفرزاده]</ref>


با خروج نیروهای آمریکایی از عراق، درسال سال ۲۰۰۸، دولت عراق که وابسته‌ به رژیم ایران بود، محاصره‌ی، پزشکی و لجستیکی و بعضا غذایی قرارگاه اشرف را آغاز کرد. هدف از دولت عراق به نیابت از رژیم ایران بستن پرونده مجاهدین خلق بود که از سال ۱۳۶۰ همچنان هدف خود را سرنگونی رژیم ایران اعلام کرده بودند. موفق الربیعی مشاور امنیت ملی عراق اعلام کرد که هدف ما محاصره، وارد شدن به قرارگاه اشرف دایر کردن ایستگاه پلیس و سپس حمله به مجاهدین خلق است. مسعود رجوی پیش از این در پیامی در مورد تسلیم‌نشدن قرارگاه اشرف و اصرار بر اصول مبارزاتی خود گفته بود:  <blockquote>«اگر اشرف بایستد، جهان در برابر رژیم ایران ایستادگی خواهد کرد»</blockquote>اولین حمله بزرگ نیروهای عراقی به مجاهدین ساکن در اشرف [[حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف ۶ و ۷ مرداد ۱۳۸۸|حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف در ۶ و ۷ مرداد ۱۳۸۸]] بود. دومین حمله بزرگ به قرارگاه اشرف [[حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف ۱۹ فروردین ۱۳۹۰|حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف در ۱۹ فروردین ۱۳۹۰]] بود. سرانجام ساکنین قرارگاه اشرف طی توافقی سه جانبه با سازمان ملل و دولت عراق به قرارگاه لیبرتی در نزدیکی بغداد و از آنجا پس از نزدیک به ۴ سال به آلبانی رفتند. در زمان سکونت مجاهدین در قرارگاه لیبرتی سومین حمله به قرارگاه اشرف بر روی ساکنین باقی مانده در این قرارگاه انجام شد که به [[قتل عام ۱۰ شهریور ۱۳۹۲ اشرف]] شهرت یافت. حملات به قرارگاه اشرف و تصاویر مخابره شده از درگیر‌ی‌ها و مقاومت اعضای مجاهدین خلق در برابر آن در طی سال‌ها از سویی و از سوی دیگر فعالیت‌های سیاسی اعضا و هواداران مجاهدین در اروپا و آمریکا به رهبری مریم رجوی، موضوع قرارگاه اشرف را به یک مسأله بین‌المللی تبدیل کرد. به این ترتیب موضوع قرارگاه اشرف، حقوق بشر آن و مبارزه‌ی مجاهدین علیه رژیم ایران، تبدیل به چالشی برای بسیاری از دولت‌ها ازجمله آمریکا شد و حمایت ده‌ها هزار ایرانی در اروپا و آمریکا و هزاران نماینده‌ پارلمان و شخصیت سیاسی از کشورهای مختلف را کسب کرد.     
با خروج نیروهای آمریکایی از عراق، درسال سال ۲۰۰۸، دولت عراق که وابسته‌ به رژیم ایران بود، محاصره‌ی، پزشکی و لجستیکی و بعضا غذایی قرارگاه اشرف را آغاز کرد. هدف از دولت عراق به نیابت از رژیم ایران بستن پرونده مجاهدین خلق بود که از سال ۱۳۶۰ همچنان هدف خود را سرنگونی رژیم ایران اعلام کرده بودند. موفق الربیعی مشاور امنیت ملی عراق اعلام کرد که هدف ما محاصره، وارد شدن به قرارگاه اشرف دایر کردن ایستگاه پلیس و سپس حمله به مجاهدین خلق است. مسعود رجوی پیش از این در پیامی در مورد تسلیم‌نشدن قرارگاه اشرف و اصرار بر اصول مبارزاتی خود گفته بود:  <blockquote>«اگر اشرف بایستد، جهان در برابر رژیم ایران ایستادگی خواهد کرد»</blockquote>[[حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف ۶ و ۷ مرداد ۱۳۸۸|حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف در ۶ و ۷ مرداد ۱۳۸۸]] اولین حمله‌ی بزرگ نیروهای عراقی بود. [[حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف ۱۹ فروردین ۱۳۹۰|حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف در ۱۹ فروردین ۱۳۹۰]] دومین حمله‌ی مهم نیروهای عراقی بود. سرانجام ساکنان قرارگاه اشرف طی توافقی سه جانبه با سازمان ملل و دولت عراق به [[قرارگاه لیبرتی]] در نزدیکی بغداد و از آنجا پس از نزدیک به ۴ سال به آلبانی رفتند. در زمان سکونت مجاهدین در قرارگاه لیبرتی سومین حمله به قرارگاه اشرف بر روی ساکنین باقی‌مانده در این اشرف انجام شد که به [[قتل عام ۱۰ شهریور ۱۳۹۲ اشرف]] شهرت یافت. در طول این سال‌ها، حملات به قرارگاه اشرف و تصاویر مخابره شده از درگیر‌ی‌ها و مقاومت اعضای مجاهدین خلق از سویی و از سوی دیگر فعالیت‌های سیاسی اعضا و هواداران مجاهدین در اروپا و آمریکا به رهبری مریم رجوی، مسئله قرارگاه اشرف را به یک موضوع مسئله تبدیل کرد. به این ترتیب موضوع قرارگاه اشرف، حقوق بشر آن و مبارزه‌ی مجاهدین علیه رژیم ایران، تبدیل به چالشی برای بسیاری از دولت‌ها ازجمله آمریکا شد و حمایت ده‌ها هزار ایرانی در اروپا و آمریکا و هزاران نماینده‌ پارلمان و شخصیت سیاسی از سراسر جهان را به خود جلب  کرد.     
 
مجاهدین خلق پس از انتقال به آلبانی استراتژی خود را در برابر رژیم ایران، استراتژی برپایی هزار اشرف و ارتش آزادی‌بخش با کانون‌های شورشی در ایران اعلام کردند. هم‌اکنون واژه‌ی «اشرف» و «اشرفی» در فرهنگ مبارازاتی مجاهدین و هواداران آن‌ها در جهان و در ایران یک منبع الهام‌بخش استراتژیک به شمار رفته و مجاهدین دستاورد‌های کنونی و پتانسیل خود را ناشی از به ثبت رسیدن آن‌ها می‌دانند.