۷٬۳۴۸
ویرایش
کاربر:Ehsan/صفحه تمرین1: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
مجاهدین خلق پس از انتقال به آلبانی استراتژی خود را در برابر رژیم ایران، استراتژی برپایی هزار اشرف و ارتش آزادیبخش با کانون‌های شورشی در ایران اعلام کردند. هم‌اکنون واژه‌ی «اشرف» در فرهنگ مبارزاتی مجاهدین و هواداران آن‌ها در سراسر جهان از بسیاری جهات تبدیل به یک پارادایم شده است. یک الگوواره‌ی منطقی، فکری و حسی که نقش منبعی الهام‌بخش را در اپوزسیون ایران ایفا می‌کند و مجاهدین دستاوردهای فعلی و بخشی از پتانسیل حرکت خود را ناشی از آن می‌دانند. | مجاهدین خلق پس از انتقال به آلبانی استراتژی خود را در برابر رژیم ایران، استراتژی برپایی هزار اشرف و ارتش آزادیبخش با کانون‌های شورشی در ایران اعلام کردند. هم‌اکنون واژه‌ی «اشرف» در فرهنگ مبارزاتی مجاهدین و هواداران آن‌ها در سراسر جهان از بسیاری جهات تبدیل به یک پارادایم شده است. یک الگوواره‌ی منطقی، فکری و حسی که نقش منبعی الهام‌بخش را در اپوزسیون ایران ایفا می‌کند و مجاهدین دستاوردهای فعلی و بخشی از پتانسیل حرکت خود را ناشی از آن می‌دانند. | ||
== | == استقرار مجاهدین خلق در قرارگاه اشرف == | ||
=== | === قرارگاههای مجاهدین در کردستان عراق === | ||
پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ و آغاز مبارزه‌ی مسلحانه‌ی مجاهدین، بخشی از نیروهای این سازمان در کوهستان‌های کردستان ایران مستقر شدند. آخرین منطقه‌ی استقرار مجاهدین خلق منطقه‌ی آلان سردشت از توابع استان آذربایجان غربی بود. پس از تصرف آلان توسط سپاه پاسداران، نیروهای سازمان مجاهدین خلق با عبور از مرز وارد کردستان عراق شدند و در منطقه‌ی ماوت در نزدیکی سلیمانیه‌ی عراق مستقر شدند. با گسترش فعالیت‌ها و پیوستن نیروهای جدید مجاهدین خلق در منطقه‌ی کردستان عراق، قرارگاههای گلاله، منصوری و در کرکوک قرارگاهی با نام سردار را ایجاد کردند. | پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ و آغاز مبارزه‌ی مسلحانه‌ی مجاهدین، بخشی از نیروهای این سازمان در کوهستان‌های کردستان ایران مستقر شدند. آخرین منطقه‌ی استقرار مجاهدین خلق منطقه‌ی آلان سردشت از توابع استان آذربایجان غربی بود. پس از تصرف آلان توسط سپاه پاسداران، نیروهای سازمان مجاهدین خلق با عبور از مرز وارد کردستان عراق شدند و در منطقه‌ی ماوت در نزدیکی سلیمانیه‌ی عراق مستقر شدند. با گسترش فعالیت‌ها و پیوستن نیروهای جدید مجاهدین خلق در منطقه‌ی کردستان عراق، قرارگاههای گلاله، منصوری و در کرکوک قرارگاهی با نام سردار را ایجاد کردند. اولین رژه‌ی نظامی مجاهدین خلق پیش از تشکیل [[ارتش آزادیبخش ملی ایران]] توسط [[مسعود رجوی]] در قرارگاه منصوری انجام شد. | ||
در این دوران حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق (یه‌کتی) به رهبری جلال طالبانی در این مناطق حضور داشت. یه کتی در ابتدا روابطی عادی با اعضای سازمان مجاهدین داشت اما به تدریج این روابط با دریافت مبالغ کلان و محموله‌‌های تسلیحاتی از رژیم ایران رو به تیرگی گذاشت. از جمله فهرست تجهیزات و تسلیحاتی که در یکی از این محموله‌ها از طرف سپاه پاسداران به یه کتی داده شد، از طریق شنود بیسیمی توسط سازمان مجاهدین ثبت شده است. | ==== درگیری نیروهای یه کتی با مجاهدین خلق ==== | ||
در این دوران حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق (یه‌کتی) به رهبری جلال طالبانی در این مناطق حضور داشت. یه کتی در ابتدا روابطی عادی با اعضای سازمان مجاهدین داشت اما به تدریج این روابط با دریافت مبالغ کلان و محموله‌‌های تسلیحاتی از رژیم ایران رو به تیرگی گذاشت. از جمله فهرست تجهیزات و تسلیحاتی که در یکی از این محموله‌ها از طرف سپاه پاسداران به یه کتی داده شد، از طریق شنود بیسیمی توسط سازمان مجاهدین ثبت شده است. مجاهدین به همین‌دلیل بود که بعدها جلال طالبانی را «مزدور استیجاری» خطاب کردند. | |||
از سال ۱۳۶۲ حملات ایذایی پیشمرگه‌های یه کتی علیه مجاهدین در گوشه و کنار آغاز شد. اولین حمله ایذایی یه‌کتی منجر به جان باختن رضا کرمعلی از اعضای سازمان مجاهدین خلق شد. پس از آن از جمله در [[حمله تروریستی پشت آشان]] تعداد دیگری از اعضای سازمان مجاهدین جان باختند. سازمان مجاهدین خلق بر اساس اصل «تمرکز بر تضاد اصلی» یعنی رژیم ایران و پرهیز از تضادهای دیگر، خواهان درگیری با اتحادیه میهنی کردستان عراق نبود. به همین دلیل برای اجتناب از درگیری، تصمیم به خروج از مناطق کردی عراق و تمرکز در مناطق مرکزی گرفت. | |||
=== تخلیه قرارگاههای مجاهدین در کردستان عراق === | |||
سازمان مجاهدین با نامناسب تشخیص دادن منطقه‌ی کردستان عراق به دلیل نفوذ رژیم ایران، تصمیم به تخلیه قرارگاههای خود در این منطقه گرفت. در ابتدا قرارگاه ماوت، گلاله و سپس قرارگاه منصوری تخلیه شد. مجاهدین قرارگاه منصوری را که تماما توسط خودشان بنا شده بود منفجر کرده و سپس آن‌را تخلیه کردند. مجاهدین خلق با ترک این قرارگاه‌ها به [[قرارگاه سردار]] در کرکوک رفتند. این قرارگاه در جنوب منطقه‌ی کردستان عراق قرار داشت. آخرین قرارگاه مجاهدین در منطقه کردستان عراق قرارگاه سردار بود که در سال ۱۳۶۶ تخلیه شد. | |||
=== استقرار در قرارگاه اشرف === | |||
سازمان مجاهدین که آرام آرام به عنوان اپوزسیون جدی رژیم ایران به رسمیت شناخته می‌شد از دولت عراق تقاضای مکانی برای استقرار نیروهای خود کرد. دولت عراق رضایت داد که بخشی از یک پایگاه نظامی غیرفعال در منطقه‌ی العظیم در استان دیالی در اختیار مجاهدین خلق قرار گیرد. در ادامه تمامی این پایگاه که منطقه‌ای با وسعت ۶ کیلومتر در ۶ کیلومتر را شامل می‌شد، در اختیار مجاهدین قرار گرفت. این پایگاه نظامی در آن زمان تنها دارای چند سوله، چند ساختمان و سه خیابان آسفالت بود. این محل نام اشرف را بر خود گرفت و سازندگی توسط مجاهدین در آن آغاز شد. بزودی قرارگاه اشرف به پایگاه اصلی مجاهدین خلق با صدها ساختمان و تأسیسات مختلف شهری، خدماتی و آموزشی در عراق تبدیل شد. همچنین مجاهدین خلق قرارگاههای دیگری در سراسر نوار مرزی ایران در مناطق کوت، العماره، قرنه، بصره و ... بنا کردند. | |||
آخرین قرارگاه مجاهدین پیش از این قرارگاهی بود که به نام موسی خیابانی سردار نام گرفته بود. موسی خیابانی به همراه اشرف رجوی | |||
قرارگاه «اشرف» برگرفته از نام اشرف رجوی همسر مسعود رجوی است. که پیش از انقلاب بدلیل فعالیتهای ضد سلطنتی دستگیر و زندانی شد و در سال ۱۳۵۷همراه با آخرین دسته از زندانیان مجاهد از زندان آزاد شد. و بعدها در تقابل با خمینی در ۱۹ بهمن سال ۱۳۶۰ پاسداران خمینی طی حمله ای به خانه‌ی تیمی و مخفی وی در زعفرانیه‌ی تهران، اشرف رجوی به همراه موسی خیابانی و تعدادی دیگر از اعضای مجاهدین کشته شد. قرارگاه اشرف بیابانی بود که زمینهایش توسط سازمان مجاهدین خریداری شد و در ۸۰ کیلومتری مرز ایران واقع شده است. در سال ۱۳۶۵این بیابان توسط اعضای مجاهدین برای مبارزه علیه رژیم ایران ساخته شد و رفته رفته ساختار یک شهر را گرفت و زیرساختهایی برای آن درست شد نظیر آسفالت خیابان، آب لوله کشی و تصفیه آب تا نیروگاه برق، سالن اجتماعات، استخر، کتابخانه، دریاچه و پارک، شهرداری و راهنمایی و رانندگی، و برجهای حفاظت و پناهگاه ضد موشک و سیستم پدافند برای حفاظت از حملات رژیم ایران. قرارگاه اشرف بارها مورد حمله زمینی و هوایی از طرف رژیم ایران قرار گرفت. ساکنان قرارگاه اشرف نهایتا در سال ۱۳۹۲ اشرف را ترک کردند. | قرارگاه «اشرف» برگرفته از نام اشرف رجوی همسر مسعود رجوی است. که پیش از انقلاب بدلیل فعالیتهای ضد سلطنتی دستگیر و زندانی شد و در سال ۱۳۵۷همراه با آخرین دسته از زندانیان مجاهد از زندان آزاد شد. و بعدها در تقابل با خمینی در ۱۹ بهمن سال ۱۳۶۰ پاسداران خمینی طی حمله ای به خانه‌ی تیمی و مخفی وی در زعفرانیه‌ی تهران، اشرف رجوی به همراه موسی خیابانی و تعدادی دیگر از اعضای مجاهدین کشته شد. قرارگاه اشرف بیابانی بود که زمینهایش توسط سازمان مجاهدین خریداری شد و در ۸۰ کیلومتری مرز ایران واقع شده است. در سال ۱۳۶۵این بیابان توسط اعضای مجاهدین برای مبارزه علیه رژیم ایران ساخته شد و رفته رفته ساختار یک شهر را گرفت و زیرساختهایی برای آن درست شد نظیر آسفالت خیابان، آب لوله کشی و تصفیه آب تا نیروگاه برق، سالن اجتماعات، استخر، کتابخانه، دریاچه و پارک، شهرداری و راهنمایی و رانندگی، و برجهای حفاظت و پناهگاه ضد موشک و سیستم پدافند برای حفاظت از حملات رژیم ایران. قرارگاه اشرف بارها مورد حمله زمینی و هوایی از طرف رژیم ایران قرار گرفت. ساکنان قرارگاه اشرف نهایتا در سال ۱۳۹۲ اشرف را ترک کردند. | ||