کاربر:Javad/2صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''انقلاب سوریه''' با تظاهرات مردم سوریه در تاریخ ۱۵ مارس ۲۰۱۱ مصادف با ۲۴ اسفند ۱۳۸۹ در شهر دمشق آغاز شد. این تظاهرات تحت تأثیر بهار عربی یعنی قیام مردم خاورمیانه علیه حکومت‌های دیکتاتوری شعله‌ور گشت. در این تظاهرات مردم  سوریه خواهان آزادی بیان و آزادی زندانیان سیاسی شدند.<ref name=":1">[https://www.aljazeera.net/news/reportsandinterviews/2012/3/5/%D9%87%D9%83%D8%B0%D8%A7-%D8%A8%D8%AF%D8%A3%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D8%AB%D9%88%D8%B1%D8%A9-%D9%81%D9%8A-%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%8A%D8%A7 هكذا بدأت الثورة في سوريا]</ref>  تظاهرات مردم سوریه با عنوان « انقلاب سوریه علیه بشار أسد» روی صفحات فیس بوک منتشر و همگانی شد. در سوریه آزادی فعالیت احزاب و آزادی بیان وجود ندارد. بشار اسد و پدرش در طی نزدیک به ۴۰ سال ده‌ها هزار نفر از مخالفین خود را به قتل رسانده‌اند. بشار اسد از سال ۲۰۰۰ رئیس جمهور دائم سوریه  است. پیش از او پدرش حافظ اسد به مدت ۲۹ سال حاکم بلامنازع سوریه بود. <ref name=":2">[https://www.bbc.com/arabic/middleeast/2010/07/100717_syria_bashar_tc2 بشار الأسد يحكم قبضته على سورية]</ref>

با شروع تظاهرات مردمی در سوریه حکومت با شدت به سرکوب آن پرداخت. از جمله دستگیری تعدادی کودک و شکنجه‌ی آن‌ها به شکلی وحشیانه به جرم نوشتن شعار علیه بشار اسد روی دیوار مدرسه انعکاس زیادی داشت. حمزه الخطیب  و ثامر الشرعی دو تن از این کودکان بودند که تصویر جنازه‌‌های خون‌آلود و شکنجه‌ شده‌ی آنها در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. [[پرونده:حمزه الخطیب و ثامر الشرعی.jpg|جایگزین=حمزه الخطیب - ثامر الشرعی|بندانگشتی|300x300پیکسل|بالا: حمزه الخطیب- پایین: ثامر الشرعی که در سال ۲۰۱۱ توسط نیروهای بشار اسد به جرم شعار نویسی روی دیوار مدرسه زیر شکنجه کشته شدند.]]با این‌ همه تظاهرات مسالمت‌آمیز در سراسر شهرهای سوریه اوج گرفت. صدها نفر در این تظاهرات توسط نیروهای حامی بشار اسد موسوم به شبیهه به قتل رسیدند. با اوج گیری تظاهرات سوریه و سرکوب خشونت‌آمیز آن توسط حکومت بشار اسد، گروه‌هایی از ارتش سوریه اعلام کردند که از ارتش اسد جداشده و به صفوف مردم پیوستند. با افزایش جداشده‌گان از ارتش سوریه و پیوستن جوانان سوری به این نیروها ارتش آزاد سوریه توسط افسران جدا شده از بشار اسد از جمله سرهنگ ریاض الأسد با هدف سرنگونی حکومت در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۱ تأسیس شد.<ref>[https://www.wikiwand.com/ar/%D8%A7%D9%84%D8%AC%D9%8A%D8%B4_%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%8A_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1#/%D8%A7%D9%84%D8%A8%D9%86%D9%8A%D8%A9_%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%82%D9%8A%D8%A7%D8%AF%D8%A9_%D8%B9%D9%86%D8%AF_%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%8A%D8% الجيش السوري الحر]  </ref> یکی از تیپ‌های این ارتش تیپ حمزه الخطیب نام داشت. ارتش آزاد سوریه پس از تأسیس به آزاد‌سازی مناطق مختلف سوریه پرداخت و در عرض مدت کوتاهی توانست بخش اعظم خاک سوریه را آزاد کند. بطوری که بشار اسد در آستانه‌ی سقوط قرار گرفت. در همین شرایط بود که رژیم ایران که با ورود علنی به سوریه، ارسال نیرو،‌ مهمات، پول و استفاده از شیوه‌ها و تکنیک‌های پیچیده‌ی فریب برای ایجاد انشعاب در میان مخالفین سوری به یاری بشار اسد شتافت. یکی از تاکتیک های رژیم ایران گسترش و دامن زدن به فعالیت‌ داعش در مناطق درگیری بود. وزارت خزانه‌ داری آمریکا در ۱۲ فوریه ۲۰۱۴ از پشتیبانی القاعده در سوریه توسط رژیم ایران پرده برداشت.<ref>[https://www.akhbaralaan.net/news/arab-world/2014/02/12/syria-qaeda-yasin-suri-working-from-iran فرع القاعدة بايران يساهم بنقل الأسلحة والمقاتلين لتنظيم القاعدة في سوريا]</ref> همچنین سازمان سیا پس از حمله به مقر اسامه بن‌‌ لادن، با به دست آوردن اسناد بسیاری، روابط این گروه با رژیم ایران را افشا نمود. تشکیلات داعش شاخه‌ای جدا شده از القاعده بود.<ref>[https://www.radiofarda.com/a/28830397.html سازمان سیا،‌اسناد روابط ایران و گروه القاعده را منتشر کرد]</ref>   

=== حکومت حافظ اسد ===

حزب بعث سوریه در سال ۱۹۳۶ با کودتای نظامی به قدرت رسید. حافظ اسد در سال ۱۹۷۰ به دنبال کودتایی به روی کار آمد و به مدت ۴۰ سال در رأس حاکمیت سوریه بود. در دوران حاکمیت حافظ اسد، او حزب را به دلیل خودکامگی‌هایی که در این مقام داشت، از ایجاد هر گونه حزبی جلوگیری کرد. این درحالی بود که حزب بعث در زمان تشکیل، متشکل از ۶ حزب بود که عمدتا کمونیستی و سوسیالیستی بودند. در نتیجه حکومت سوریه تبدیل به یک دولت پلیسی‌_نظامی شد که در چنین حکومتی بود که تمامی مخالفان سیاسی سرکوب و شکنجه و مورد آزار و پیگرد قرار گرفتند.   

حافظ اسد همچنین یک روز پس از ترور ناموفق خود توسط فردی که معلوم نشد که بود، جهت انتقام حزب بعث سوری به همراه نیروهای گروهان دفاعی سوریه به فرماندهی رفعت اسد، برادر حافظ اسد و عموی بشار اسد، به داخل زندان تدمر حمله بردند و ۱۰۰۰ نفر از زندانیانی که در حال گذراندن دوران محکومیت خود بودند قتل‌عام کردند. لازم به یادآوری است که این زندانیان هیچ نقشی در ترور ناموفق حافظ اسد نداشتند<ref>[https://babylonsky.wordpress.com/2011/04/03/%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%8A%D9%87%D8%8C-%D8%B3%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%DA%A9%D8%B4%D8%AA%D8%A7%D8%B1-%D9%88-%D8%AA%D8%B1%D9%88%D8%B1-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AC%D9%86%D8%A7/ سوریه، ۳۰سال کشتار و ترور-وبلاگ بابیلونسکای بلاگ]</ref>. طبق آمارهای عفو بین‌الملل، رفعت اسد برای حفظ حکومت حافظ اسد بین ۱۷۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰ نفر از مردم غیر نظامی را قتل‌عام کرد<ref>[https://web.archive.org/web/20071206191842/http://www.shrc.org.uk/data/aspx/d0/1260.aspx اللجنه السوریه لحقوق الانسان-وبگاه حقوق بشر سوریه]</ref>.

=== حکومت بشار اسد ===

با مرگ حافظ الاسد، پسرش بشار الاسد به جای وی نشست. در دوران بشار اسد که امید می‌رفت اصلاحاتی در کشور سوریه صورت گیرد نه تنها هیچ تغییری شکل نگرفت، بلکه شکنجه و آزار فعالین حقوق بشر و مخالفان و فعالان سیاسی ادامه پیدا کرد. از جمله می‌توان از ترور، اعدام های غیررسمی، مفقود کردن نفرات، اعدام های بدون محاکمه و دیگر اعمال که برای سرکوب مخالفان صورت گرفت ، نام برد. کردها نیز از این سرکوب در امان نماندند. در سال ۲۰۰۴ در پی شورش کردها، بسیاری کشته و ۲۰۰۰ نفر بازداشت شدند. علاوه بر این سانسور اینترنت و محدود کردن مطبوعات و اقدامات دیگری برای سرکوب صدای مردم ادامه داشت<ref>[http://fa.alkawthartv.com/news/89340 گاه‌شمار بحران سوریه-سایت الکوثر]</ref>.

== آغاز تظاهرات در سوریه ==

اولین تظاهرات در سوریه در تاریخ ۱۵ مارس ۲۰۱۱ مصادف با ۲۴ اسفند ۱۳۸۹ در شهر دمشق رخ داد. این تظاهرات تحت تأثیر بهار عربی یعنی قیام مردم خاورمیانه علیه حکومت‌های دیکتاتوری کلید خورده بود و خواسته‌های مردم آزادی بیان و آزادی زندانیان سیاسی بود.<ref name=":1" />  تظاهرات در سوریه به سرعت گسترش یافت و به رغم سرکوب وحشیانه توسط نیروهای بشار أسد متوقف نشد. <ref name=":2" />

==== سرکوب تظاهرات سوریه ====

در تاریخ ۲۶ می ۲۰۱۲ دولت بشار اسد ۱۰۸ تن از شهروندان غیرنظامی سوریه را به قتل رساند. به دنبال این خبر توسط ناظران بین‌المللی ، آمریکا این اقدام را وحشیانه توصیف کرد. و بسیاری کشورها نیز آن را محکوم و در محکومیت این قتل‌عام بیانیه منتشر کردند. در واکنش به این کشتار، کشورهای آلمان، فرانسه، ایتالیا، بریتانیا، کانادا و استرالیا، سفیران سوریه را از کشور خود اخراج کردند<ref>[http://fa.alkawthartv.com/news/89340 گاه‌شمار بحران سوریه-سایت کوثر]</ref>.

«پاسداران ....هم‌اینک با حمایت و همراهی با مقاومت اسلامی سوریه و عراق خود را «سپر امنیت» ملت ایران و بلکه امت اسلامی قرار داده‌اند.   

ناطق نوری رئیس دفتر بازرسی ویژه خامنه‌ای شعار مردم ایران در تظاهرات را که می‌گفتند«سوریه رو رها کن فکری به‌حال ما کن» محکوم کرده و گفت: