کاربر:Safa/2صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

دکتر جوزف گوبلز وزیر تبلیغات حکومت نازی که سهم زیادی در قدرت گرفتن هیتلر داشت می‌گفت: وقتی یک حکومت دچار ضعف مدیریتی و فساد و ناکارآمدی و فلاکت اقتصادی شود و وقتی نتواند نیازهای ابتدایی مردمش – از قبیل نان و کار و رفاه و امنیت و اعتبار و آسایش‌شان – را تامین کند، با موجی از نارضایتی و خشم و اعتراض عمومی مواجه می‌شود و کشور به سوی انقلاب و سقوط حکومت پیش می‌رود.

در جنگ‌ها و بحران‌ها است که مردم بدبختی‌های مالی و شغلی و شخصی و معیشتی‌شان را فراموش می‌کنند و با حکومت همدل می‌شوند و این بهترین فرصت برای سرکوب منتقدان داخلی است. کشور که آرام شود، مردم طلب‌کار حکومت می‌شوند. باید کشور را دائما در حالت جنگی نگه داشت. باید کاری کرد که مردم وقتی به هم می رسند، دائما از جنگ و از دشمن بگویند.

در اواخر دههٌٌ ١٣٢٠ و اوايل ١٣٣٠ ، آمريكا با مك كارتيسم مواجه بود. بنا بر برخی گزارشها، در يك جلسهٌ كلوپ زنان جمهوريخواه، مك كارتی در حالی كه يك دسته كاغذ را در دستانش نشان می داد، فرياد زد: در اینجا من يك ليست ٢٠٥ نفره دارم، اسامی اعضای حزب كمونيست كه در اختيار وزير خارجه قرار گرفته است ولی كماكان در وزارت خارجه كار می‌كنند و سياست تعيين می‌نمايند. روز بعد وی ادعا كرد كه نام ٥٧ كمونيست را كه در وزارت‌خارجه كار مي كنند در اختيار دارد . چندی بعد وی در سنا حاضر شد درحالی كه نسخه‌هايی از حدود صد پرونده‌ی محرمانه‌ی وزارت خارجه را در دست داشت . اين نسخه‌ها مربوط به سه سال قبل بودند و اكثر آن افراد، ديگر با وزارت‌خارجه كار نمی‌كردند. ولی مك‌كارتی در حالی كه از روی آنها می‌خواند، چيزهايی از خودش اضافه می كرد يا در متن تغيير می‌داد. به عنوان مثال: در توصيف يك نفر كه در پرونده اش عبارت «كمونيست فعال» ذكر شده بود، را به «با تمايلات كمونيستی» تغيير داد. در يك مورد ديگر، «ليبرال» را به «همسفر فعال» تغيير داد. 

 

گفته می‌شود كه بر اثر تبليغات و جو سازی‌هاي ايجاد شده عليه وزارت‌خارجه، اين وزارتخانه با صدور بخشنامه‌هايی به جمع آوری كتابهای كسانی كه اتهام «كمونيست بودن» را داشتند، از كتابخانه‌ها پرداخت و اين، شامل بخشی از كتابهای توماس جفرسون، نويسندهٌ بيانيهٌ استقلال آمريكا نيز می‌شد.

نحوه‌ی تولید و نشر فیک نیوز یا اخبار جعلی چگونه است.  

اخبار جعلی به حقیقت اهمیت می‌دهند فقط تا آن اندازه که بتوانند ما را از آن منحرف کرده و بر باورها و رفتارهای ما تأثیر بگذارند. بخشی از مقاله مفصل «اکسل گلفرت» در «فیلاسوفر مگزین» (مجله فیلسوفان) که به علل پخش اخبار جعلی و  ویژگی‌های آنها پرداخته است.  

«اکسل گلفرت» پس از یک مقدمه چینی به سراغ تاریخچه این اخبار رفته و شکل‌گیری آن را این‌گونه بیان می کند: ویلیام راندولف هرست (که اورسن ولز فیلم «همشهری کین» را بر مبنای زندگی او ساخت)، ناشر نیویورک ژورنال در سده‌ی نوزدهم را به یاد آوریم که جنگ‌افروزیِ فریبکارانه‌اش را زمینه‌ساز جنگ میان اسپانیا و آمریکا در سال ۱۸۹۷ می‌دانند. نیویورک ایوینینگ نیوز که یکی از رقیبان نیویورک ژورنال بود اظهار تأسف می‌کند که نیویورک ژورنال «فاکت‌ها را به‌طور فاحشی کژنمایی می‌کند» و «داستان‌هایی جعل می‌کند تا عامه‌ی مردم را برانگیزد گلفرت ضمن اینکه تئوری گوبلز (رئیس تبلیغات هیتلر ) مبنی بر اینکه «دروغ هر چه بزرگتر، باورش آسان تر است» را یکی از ملاک‌های ساخت اخبار جعلی می‌داند، می‌نویسد: میزان دروغ و اطلاعات غلطی را که دست به دست می‌چرخد افزایش بده و آنگاه ممکن است افکار عمومی به‌طور برگشت‌ناپذیری در مسیری تازه‌ بیفتد و روز به روز بدتر شود او یکی از دلائل افزایش اخبار جعلی را علاوه بر گردش سریعتر اخبار و اطلاعات و همچنین تعدد حیرت آور مراکز خبرپراکنی، پذیرش مردم می‌داند و اضافه می‌کند: هرچه که باشد مشکل «اخبار جعلی» نه فقط به عرضه بلکه به تقاضا نیز مربوط است: افکار عمومی دوقطبی شده و هر طرف علائق و سلیقه خود را می‌جوید. اکسل گلفرت، اخبار جعلی را با اخبار کذب متفاوت دانسته و تفاوتش را در عمدی بودنش در دروغ پردازی و فریب به حساب می‌آورد و جداکردنش از سیستم خبر رسانی امروز را نه تنها دشوار، بلکه جزیی از ذات این سیستم به شمار می‌آورد. او می‌نویسد: این احساس که شبکه‌های مختلف رسانه ای به‌طور پیوسته ما را غرق در اطلاعات می‌کنند، وادارمان می‌سازد به‌ شیوه‌ای سردستی و عجولانه راه‌های سریعتری را به کار گیریم تا از آخرین خبرها مطلع شویم. بسیاری از این راه‌های سریع‌تر ذهنی، تابع علائق و سلیقه‌هایی هستند، که طی سال‌ها در ما به‌وجود آمده است. این سلیقه‌های احساساتی انتخابگر اخبار در کنار تکرار مداوم، عامل اصلی تأثیر اخبار جعلی می‌شوند. تکرار باعث می‌شود اطلاعات در ذهن‌ ما، حتی ذهن‌هایی که انتظار می‌رود آگاه‌تر باشند، هرچه بیش‌تر جاگیر شوند و وقتی با زبان احساسات آماده شده باشیم، آنگاه نخواهیم توانست اطلاعاتی را که به ما می‌رسد درست ارزیابی کنیم.»