کاربر:Safa/5صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حجاب در سازمان مجاهدین خلق''' یک فرم شناخته شده برای عموم است. پوشش زنان در سازمان مجاهدین خلق به طور عام، روسری، پیراهن و شلوار  است اما این سازمان به ضرورت آزادی پوشش در جامعه باور دارد و بسیاری از هواداران آن بی‌ حجاب هستند. [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] از اولین سازمان‌هایی بود که در ابتدای انقلاب به اجباری شدن حجاب اعتراض کرد. سازمان مجاهدین پس از انقلاب ضدسلطنتی با مطرح شدن موضوع حجاب اجباری در تاریخ ۲۱ اسفند ۱۳۵۷ در اطلاعیه‌ای در این رابطه اعلام کرد: <blockquote>هر موضع گيري خصمانه، براي تحميل جبري هر شكلي ازحجاب برزنان اين ميهن آن هم درجامعه اي كه تازه مي خواهد نظم فاسدو منحط آريامهري را كه در آن هيچ مرزي بين آزادي وبي بندوباري وجودنداشت ،  پشت سر بگذارد، نامعقول ونامقبول است...انقلاب ما طبيعتا همچنان كه از روز نخست نيز مكررا مورد تائيد بوده است،  نمي‌نواند جز مبشر آزادي و رهايي تمام اقشار و طبقات و نبروهاي مردم صرف نظر از هر اختلاف و تمايز جنسي،  نژاد ي، طبقاتي وعقيدتي باشد.</blockquote>همچنین زنان مجاهدین در حالی خود که روسری بر سر داشتند در تظاهرات علیه حجاب اجباری در ایران شرکت کردند.

داشتن روسری در سازمان مجاهدین نه به دلیل اجباری بودن آن، بلکه برآمده از اعتقاد زنان مجاهد است. کما این‌که اعتقاد به مبارزه قهرآمیز در برابر رژیم ایران، از جمله مبانی فکری و شرط عضویت در این سازمان است و اعتقاد همگانی به آن، نه برآمده از اجبار، بلکه برآمده پذیرش و انتخاب فرد فرد اعضاء پیش از ورود به صفوف این سازمان است.  

اما اجباری کردن حجاب در تاریخ نمونه‌ای ندارد، و برای اول بار در جمهوری اسلامی با شعار یا روسری یا تو‌سری به عنوان اهرم فشاری در جهت کنترل سیاسی جامعه به‌کار گرفته شد.  

مانعت از رفتن زنان با حجاب به حمامها و نظارت بر کار حمامیها که مبادا آنها زنان با حجاب را به حمام راه دهند، گماردن پاسبانها در مراکز عبور و مرور شهر مخصوصاً بازارها، اخطار به زنان چادری، گرفتن التزام از گاراژدارها که زنان چادری را سوار نکنند، همچنین گماردن مأمور در زیارتگاه‌ها که زنهای با چادر را اجازه ورود ندهند، جلوگیری از سوار کردن بانوان چادری در اتوبوسها و اتومبیلها و راه ندادن به سینماها و رستورانها و ادارات دولتی و نصب اطلاعیه‌های بدین مضمون که به چادری‌ها جنس نمی‌فروشیم بر سردر مغازه‌ها از شیوه‌های سرکوبگرایانهٔ پلیسی رضا خانی بود.<ref>کشف حجاب به کوشش امیر قربانی</ref>

این اقدامات رضا شاه سرانجام جز برخی موارد در میان زنان طبقه متوسط تأثیری مثبتی در جامعه ایران نگذاشت. اعمال خشونت‌آمیز وی در اجرای این قوانین موجب نارضایتی و مهجوریت زنان را فراهم کرد. در  بسیاری مناطق خانواده‌ها به دلیل اجباری شدن بی‌حجابی در مدارس، از تحصیل دخترانشان به طور کامل جلوگیری کردند. رساندن زنان به حمام گاه از طریق پشت‌ بام انجام می شد و این فشارها بر روی زنان در مواردی خودکشی آن‌ها انجامید.

به عنوان مثال کسی که به عضویت یک حزب مارکسیست درمی‌آید، مطمئنا نماز نمی‌خواند  و متقابلا کسی که نماز می‌خواند به یک حزب مارکسیست نخواهد پیوست، اگر چه اهداف سیاسی یا عدالت‌جویانه ی آن‌را قبول داشته باشد. حزب نیز از پذیرفتن مطمئنا از پذیرفتن چنین شخصی معذور خواهد بود اما آیا می‌توان یک حزب مارکسیست را متهم کرد که خواندن نماز را در حزب خود ممنوع ساخته و این نشانه‌ی اجبار و دموکراتیک نبودن آن است؟

سازمان مجاهدین از اولین سازمان‌هایی بود که علیه قانون اجباری شدن حجاب در ایران موضع‌گیری کرد و آن را مخالف با اسلام دانست. در بخش‌هایی از اطلاعیه‌ای که سازمان مجاهدین خلق پس از آغاز زمزمه‌های اجباری شدن حجاب در ایران پس از انقلاب ضدسلطنتی صادر کرد آمده است:<blockquote>«اطلاعيه مجاهدين خلق ايران درمورد مسئله ي حجاب</blockquote><blockquote>به نام خدا و به نام خلق قهرمان ايران</blockquote><blockquote>و به نام همه ي خواهران و مادران فداكار ايراني كه انقلاب خونين اين ميهن را باوركرده اند.</blockquote><blockquote>خواهران گرامي !</blockquote><blockquote>همه مي دانيم كه آزادي به بهاي خون هزاران خواهر وبرادر وفرزندان شهيد اين ميهن كسب گرديده است ونيز مي دانيم كه اگر آزادي به تمامي حاصل نشود ومخدوش وقابل وباز گشت است . همچنين مي دانيم كه اگر آزادي را پاس نداريم وبه آن ارج ننهيم آن را از  ما دور خواهند ربود...پيگيري مسائلي كه درشرايط كنوني از مسائل اصلي جامعه وجنبش ما نمي باشد به هرنحوي كه باشد موجب انحراف از مسير وبه بيراهه رفتن نيروها وانرژي هاشده وفرصتها وزمينه هايي برا ي ”توطئة ها ” وتحريكات ضد انقلاب  ،  فراهم خواهد نمود ،  از آن جمله است درگيريهايي كه اين روزها درمورد مساله‌ي حجاب ايجاد شده است.حجاب به عنوان يك نهادانقلابي اسلام في الواقع چيزي نيست جز كوشش اجتماعي به خاطر رعايت و حفظ سلامت اخلاقي جامعه كه خود بدون شك از ضروريات رشد همه جانبه ي معنوي و مادي اجتماعي است،  ومامطمئنيم كه خواهران ومادران انقلابي ما همان گونه كه تا كنون درعمل نشان داده اند  ،  اين ضرورت را به بهترين وجه رعايت نموده وخواهند نمود. لذا هر موضع گيري خصمانه،  براي تحميل جبري هر شكلي ازحجاب برزنان اين ميهن آن هم درجامعه اي كه تازه مي خواهد نظم فاسدومنحط آريامهري را كه در آن هيچ مرزي بين آزادي وبي بندوباري وجودنداشت،  پشت سر بگذارد،  نامعقول ونامقبول است...انقلاب ما طبيعتا همچنان كه ازروز نخست نيز مكررا مورد تائيد بوده است،  نمي نواند جزمبشر آزادي ورهايي تمام اقشار وطبقات ونبروهاي مردم صرف نظر از هر اختلاف وتمايز جنسي  ،  نژاد ي  ،  طبقاتي وعقيدتي باشد. بنابراين انقلاب  ما هيچگونه ترديد وانكاري را درآزادي كامل حقوقي وسياسي واجتماعي زنان ما نمي پذيرد...»</blockquote>پس از انقلاب ضدسلطنتی سازمان مجاهدین و زنان آن در حالی که خود روسری بر سرداشتند در تظاهرات مختلف علیه  قانون اجباری شدن حجاب نیز شرکت کردند.

مریم رجوی با استناد به آیه ی «لااکراه في الدین» اشاره می‌کند که هیچ  چیز در دین اجبار نیست. او در کتاب اسلام، زنان و برابری می‌گوید:<blockquote>«من بارها از اين آخوندها پرسيده‌ام كه راستي در كجاي اسلام جنايت‌هايي كه شما مي‌كنيد مورد تأييد قرارگرفته است؟ كشتار و قتل‌عام زندانيان سياسي و به‌ خصوص هزاران زن از دختران ١٣ ساله تا مادران ٧٠ ساله و زنان باردار در كجاي اسلام و قرآن تأييد شده است؟ دركجاي اسلام گفته شده كه شما مجازيد به زنان تهمت بزنيد؟ آنها را دركوچه و خيابان تحقيركنيد، آنها را سنگساركنيد و در شكنجه گاه‌ها توسط دژخيمان و پاسداران وحشي مورد آزار و تجاوز قرار دهيد؟ دركجاي اسلام اجبار به حجاب هست؟ مگر آيه صريح قرآن اين نيست كه لااكراه في الدين؟ بنيادگرايان با عمده كردن مسايلي مثل حجاب براساس مرزبندي جنسي تصوير كاملاً واژگونه‌يي از اسلام ارائه مي‌دهند، گويا كه اسلام فقط همين است. يك بررسي اجمالي از قرآن نشان مي‌دهد كه از ميان بيشاز ٦٢٣٤ آيه تنها در سه چهار آيه به مسأله حجاب اشاره شده است. دجالگري آخوندها را ببينيد كه چه تصويري از اسلام درست كرده‌اند تصويري از اسلام ساخته‌اند كه گويي تمام اسلام يعني حجاب. در جبهه مقابل اين سيستم قرون وسطايي، تجربه شايان توجهي وجود دارد كه اعتقاد اسلام به آرمان برابري را در عمل ثابت كرده است. اين تجربه عبارت است از تجربة جنبش مقاومت ايران. زنان پيشتاز مقاومت ايران كه در يك جنبش آزاديبخش خطيرترين مسئوليتها را برعهده گرفته اند، از اسلام معتقد به برابري يعني اسلام دموكراتيك الهام گرفته‌اند.آن‌ها توانسته‌اند جنبشي را دربرابر وحشي‌ترين ديكتاتوري مذهبي دراين دوران هدايت كنند. آنهاتوانسته‌اند بر طلسم ضعيفگي زن غلبه كنند و نه تنها زنان بلكه مردان را نيز از قيد و بندهاي استثماري رها كنند. آن‌ها توانسته اند راه شكست بنيادگرايان حاكم بر ايران را باز كنند.»</blockquote>

# ما خواهان یک نظام کثرت گرا، آزادی احزاب و اجتماعات هستیم. در ایران فردا ما به کلیه آزادیهای فردی احترام می‌گذاریم؛ و بر آزادی بیان و آزادی کامل رسانه‌ها و دسترسی بی‌قیدوشرطِ همگان به فضای مجازی تأکید داریم.