ایران پدیا

کاربر:Abbas/صفحه تمرین2: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
'''امیرحسین مرادی''' دانشجوی فیزیک و نخبه‌ی دانشگاه صنعتی شریف  روز ۲۲ فروردین ماه ۹۹، توسط مأموران اطلاعات بدون ارائه حکم قضایی بازداشت شد.  علی یونسی دانشجوی مهندسی کامپیوتر و نخبه دانشگاه شریف نیز همراه با امیر حسین مرادی دستگیر شد. بازداشت آنها با ضرب و شتم همراه بود. این دو دانشجو سپس به سلولهای انفرادی ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند.<ref name=":0">[https://iranfreedom.net/cryofarrestees/%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%88-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AE%D8%A7%D8%A8-%D9%85%D8%A7-%D9%85%D9%82 امیرحسین مرادی و علی یونسی: انتخاب ما مقاومت کردن است ـ‌ صدای بازداشت شدگان]</ref>
| اندازه جعبه      =
| عنوان            =
| نام              = آبه پیر
| تصویر            = آبه پیر3.JPG
| اندازه تصویر      =
| عنوان تصویر      = آبه پیر (هانری گروئس)
| زادروز            = ۵ اوت ۱۹۱۲
| زادگاه            = لیون - فرانسه
| تاریخ درگذشت      = ۲۲ ژانویه ۲۰۰۷
| مکان درگذشت      = پاریس


| علت درگذشت        = کهولت و بیماری
امیرحسین مرادی، برنده مدال نقره المپیاد نجوم کشوری در سال ۱۳۹۶ است.
|آرامگاه            =


| ملیت              =فرانسوی
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای اعلام کرده که ماموران وزارت اطلاعات با تهدید به تجاوز جنسی از این دو دانشجو اعترافات دروغین گرفته‌اند.<ref name=":1">[https://www.iranintl.com/202208115719 ماموران امنیتی علی یونسی و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی زندانی را به تجاوز جنسی تهدید کردند ـ ایران اینترنشنال]</ref>
| نژاد              =
| تابعیت            =فرانسه
|تحصیلات            =
|دانشگاه          =
| پیشه              =کشیش
| سال‌های فعالیت    =  


| شناخته‌شده برای    = مردم فرانسه - مردم جهان
عفو بین الملل اول آذر ۱۴۰۰، با انتشار نامه‌ای سرگشاده خطاب به قضاییه ایران نسبت به خطر اعدام دو دانشجوی نخبه، امیر حسین مرادی و علی یونسی هشدار داده و خواستار آزادی فوری آنها شد.<ref name=":0" />
| نقش‌های برجسته    =  


| سبک              =
ماموران در هنگام بازداشت، امیر حسین مرادی را با ضرب و شتم به بند ۲۰۹ زندان اوین، متعلق به وزارت اطلاعات، منتقل کردند. <ref name=":2">[https://www.radiofarda.com/a/32384278.html یورش نیروهای وزارت اطلاعات به منزل خواهر امیرحسین مرادی، دانشجوی نخبه زندانی ـ رادیو فردا]</ref>
| تأثیرگذاران      =


| تأثیرپذیرفتگان    =بی‌خانمانها و فقرا در فرانسه و نقاط مختلف جهان - اعضای شورای ملی مقاومت ایران و مجاهدین خلق ایران
در نهایت امیر حسین مرادی، در تاریخ ۵ تیر ۱۴۰۱، پس از ۸۰۸ روز نگهداری در بندهای دربسته و سلولهای انفرادی زندان اوین، با حکم سنگین ۱۶ سال حبس که ۱۰ سال آن قابل اجراست ، به بندهای عمومی اوین منتقل شد.<ref name=":0" /><ref name=":2" />
| شهر خانگی        =
| تلویزیون          =
| لقب              =
| حزب              =
| دین              =مسیحی
| همسر              =  
|| پانویس            =
}}


'''آبه پیر''' (به فرانسوی) Abbe Pierre (زاده ۵ اوت ۱۹۱۲ میلادی<ref name=":0" /> ـ درگذشته در ۲۲ ژانویه ۲۰۰۷<ref name=":2" />)  کشیش مترقی و سیاستمدار و مبارزعضو مقاومت فرانسه در جنگ جهانی دوم بود. نام اصلی او هانری گروئس و  پنجمین فرزند خانواده بود.<ref name=":1" /> آنها ۸ خواهر و برادر بودند. پدرش آنتوان گروئس تاجر ابریشم بود و زندگی مرفهی داشتند.<ref name=":0" />  
== سوابق علمی امیر حسین مرادی ==
امیرحسین مرادی برنده مدال نقره المپیاد نجوم ایران دردوران دبیرستان در سال ۱۳۹۶ و همچنین دانشجوی نخبه‌ی رشته فیزیک دانشگاه صنعتی شریف است.<ref name=":3">[https://iranhr.net/fa/articles/5156/ دومین سال بازداشت علی یونسی و امیرحسین مرادی؛ سازمان حقوق بشر خواستار آزادی آنان شد ـ سازمان حقوق بشر ایران] </ref>  


در ۱۹ سالگی به صومعه مسیحی کاپوسن‌ها پیوست و ۶ سال را با آنان گذراند.<ref name=":0" /> او تمام ارثیه خانوادگیش را به فقرا و بی‌خانمان‌ها بخشید. در ۱۹۳۸ به مقام کشیشی رسید.<ref name=":1" />  
== دستگیری و زندان  ==
امیرحسین مرادی، دانشجوی فیزیک دانشگاه صنعتی شریف به همراه علی یونسی دانشجوی مهندسی کامپیوتر این دانشگاه ، روز ۲۲ فروردین ماه ۱۳۹۹ بدون هیچ‌گونه ابلاغیه قضایی بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین، متعلق به وزارت اطلاعات، منتقل شدند.  آنها ۵۹ روز را در سلول انفرادی و زیر شکنجه سپری کرده و سپس به سلول بزرگ‌تری منتقل شدند.<ref name=":3" />


با شروع جنگ جهانی دوم و اشغال فرانسه توسط آلمان نازی به مقاومت فرانسه پیوست و در جابه‌جایی و فراری دادن رزمندگان مقاومت شرکت داشت. در جریان جنگ نام آبه پیر را برای خود انتخاب کرد. در طول جنگ دوبار دستگیر شد و هر دو بار فرار کرد. نهایتا با دستور مسئولین مقاومت به الجزایر رفت و در آنجا با ژنرال دوگل دیدار کرد.<ref name=":0" />  
در نهایت امیر حسین مرادی، در تاریخ ۵ تیر ۱۴۰۱، پس ازبیش از ۲ سال ( ۸۰۸ روز) نگهداری در بندهای دربسته وسلولهای انفرادی بند ۲۰۹ متعلق به وزارت اطلاعات در زندان اوین، به بند عمومی منتقل شد.<ref name=":0" /><ref name=":1" />


پس از جنگ به عنوان قهرمان جنگ به کشورش بازگشت و تا سال ۱۹۵۱ نماینده مجلس ملی فرانسه بود. در ۱۹۴۹ بنیاد امائوس لیبرته را برای کمک به افراد بی‌خانمان تاسیس کرد. او طی ۵۰ سال برای دفاع و کمک به بی‌خانمان‌ها تلاش کرد. آبه پیر به مدت ۳۰ سال محبوبترین شخصیت فرانسه بود. نشانها و جوایز متعددی از جمله نشان لژیون دونور، بالاترین نشان رسمی فرانسه را دریافت کرد.<ref name=":1" />  
=== '''اتهام''' ===
غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی وقت قوه قضاییه، آنان را به ارتباط با سازمان مجاهدین خلق و اقدامات «خرابکارانه» متهم کرد؛ اتهامی که از سوی خانواده و وکلایشان رد شده است و گفته‌اند از آنها اعترافات اجباری گرفته شده است.<ref name=":1" /><ref name=":4">[https://www.dw.com/fa-ir/%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%88-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%B3%DB%8C-%D9%87%D8%B1%DB%8C%DA%A9-%D8%A8%D9%87-%DB%B1%DB%B6-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%AD%DA%A9%D9%88%D9%85-%D8%B4%D8%AF%D9%86%D8%AF/a-61587989 امیرحسین مرادی و علی یونسی هریک به ۱۶ سال زندان محکوم شدند ـ دویچه وله] </ref>


در سال ۱۳۷۳ با مقاومت ایران آشنا شد و با مریم رجوی رئیس جمهور منتخب مقاومت ایران در اورسوراواز دیدار کرد. در سال‌های بعد نیز او بارها از مقاومت ایران دفاع کرد و دیدارهای متعددی با مریم رجوی داشت.<ref name=":1" />
بر اساس دادنامه ارائه شده از سوی دادگاه انقلاب تهران، آنها با اتهاماتی نظیر «افساد فی‌الارض و همکاری با سازمان مجاهدین خلق»، «اجتماع و تبانی علیه نظام» و «تبلیغ علیه نظام»به زندان افتاده‌اند.


آبه پیر در ۲۲ ژانویه ۲۰۰۷ در سن ۹۴ سالگی بعد از یک دروه بیماری و بستری شدن در بیمارستان درگذشت.<ref name=":2" /> با درگذشت او فرانسه درغم و ماتم فرو رفت. پیکر او طی مراسمی با حضور هزاران تن از مردم فرانسه به خصوص از طبقات فرودست و فقیر جامعه از کلیسای تاریخی نوتردام پاریس تشییع شد.<ref name=":1" />  
مدتی پس از بازداشت آن‌ها، غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی وقت قوه قضائیه جمهوری اسلامی، این دانشجویان را متهم کرد که با گروه‌های «ضد انقلاب» و «به‌ویژه» سازمان مجاهدین خلق ارتباط گرفته بودند و «تحت تعلیمات» مجاهدین خلق «به دنبال انجام اقدامات خرابکارانه‌ای در کشور بودند.»


خبرگزاری فرانسه طی گزارشی از درگذشت آبه پیر، وی را  «کشیش قهرمان بی‌خانمان‌ها» که طی بیش از نیم قرن مبارزه برای بی‌خانمان‌ها به وجدان ملت فرانسه تبدیل شده بود توصیف کرد.<ref name=":1" />
خبرگزاری تسنیم این دو دانشجوی نخبه را مرتبط با سازمان مجاهدین خلق دانسته و نوشته است که "این افراد علاوه بر این، در چند مورد دیگر نیز در نقاط مختلف تهران دست به عملیات تروریستی با هدایت منافقین زده بودند." <ref name=":4" /><ref name=":5">[https://www.radiofarda.com/a/amir-hossein-moradi-ali-younesi-prisoner-students-iran/31819896.html امیرحسین مرادی و علی یونسی، دانشجویان نخبه زندانی، هرکدام به ۱۶ سال حبس محکوم شدند ـ رادیو فردا]</ref>


== زندگینامه ==
همچنین اتهام نگه داشتن مواد منفجره در خانه‌هایشان نیز توسط مقامات قضایی به این دو نفر وارد شده است. این دو تمامی این اتهامات را رد کرده‌اند.<ref name=":6">[https://www.dw.com/fa-ir/%D9%87%D8%B4%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%B9%D9%81%D9%88-%D8%A8%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%D9%84-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%AE%D8%B7%D8%B1-%D8%A7%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C/a-59905470 هشدار عفو بین‌الملل: خطر اعدام علی یونسی و امیرحسین مرادی ـ دویچه وله]</ref>


=== تولد تا پایان جنگ جهانی دوم ===
=== '''فشارها در زندان''' ===
آبه پیردرروز ۵ اوت سال ۱۹۱۲ در شهر لیون فرانسه بدنیا آمد. خانواده آبه هشت فرزند داشت، پنج پسر و سه دختر. او پنجمین فرزند خانواده بود. پدرش، آنتوان، پیشه ور صنعت ابریشم بافی بود.
در تاریخ  ... عفو بین الملل گزارش کرد این دو دانشجوی زندانی از حق دسترسی به وکیل محروم بوده و ۱۳ ماه است که در سلول‌های جداگانه در بند ۲۰۹ اوین نگهداری می‌شوند و از کلیه امکانات پزشکی و بهداشتی محروم‌اند. طبق گزارش عفو بین ‌الملل امیرحسین مرادی نیز از ضرب و شتم شدید خود هنگام بازداشت خبر داده است.<ref name=":6" />


آبه پیر در مورد مادرش گفته:«خاطره‌ای که نشاندهنده‌ی محبت از سوی مادرم باشد به‌ یاد ندارم، به‌جز چند روز قبل از ورودم به صومعه که با من زیاد صحبت کرد.»
سازمان حقوق بشر ایران؛ ۲۰ فروردین ۱۴۰۱: با وجود سپری شدن دو سال از بازداشت علی یونسی و امیرحسین مرادی، این دو دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف همچنان به‌صورت بلاتکلیف در بند امنیتی ۲۰۹ در بازداشت به‌ سر می‌برند. سازمان حقوق بشر ایران خواستار آزادی فوری این دو دانشجو شده است و از جامعه جهانی می‌خواهد تا در مقابل این بازداشت طولانی مدت، سکوت نکنند.


خانواده‌ی گروئس ابتدا در شهر لیون، مستقر شدند. سپس با بزرگ شدن خانواده، آن‌ها ملکی در زمین‌های مساعد حومه پاریس، خریداری کردند.
محمود امیری مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، در این باره گفت: «ادامه بازداشت موقت علی یونسی و امیرحسین مرادی به مدت بیش از دو سال، حتی بر اساس قوانین جمهوری اسلامی نیز غیر قانونی است. روند نقض فاحش حقوق این دو دانشجو از ابتدای بازداشت، در نحوه دستگیری آنان، شکنجه، سلول انفرادی درازمدت و گرفتن اعتراف اجباری مشاهده می‌شود و باید فورا متوقف شود.»


هانری، با اسم تعمیدی آبه پیر، کودکی پرجنب وجوش بود. کنجکاو نسبت به همه چیز، او می‌خواست همه چیز را یاد بگیرد. همیشه در پی فهمیدن بود. هانری بنیه‌ای ضعیف داشت واغلب بیمار بود. از زمانی که طفلی بسیار کوچک بود، ایمانی خلل ناپذیر داشت. دفترچه‌های یادداشت خصوصی‌اش گواه عشق بی کرانش به خدا بود.
دو سال از بازداشت علی یونسی و امیرحسین مرادی، می‌گذرد و این دو دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف، همچنان به‌صورت بلاتکلیف در بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین در بازداشت به‌ سر می‌برند.
[[پرونده:آبه پیر در کودکی با خواهران و برادرانش.JPG|جایگزین=آبه پیر|بندانگشتی|300x300پیکسل|آبه پیر در کودکی با خواهران و برادرانش]]
پدرش آنتوان گروئس، در کمک به بینوایان و فقرا کوتاهی نمی‌کرد. او خود دراین‌باره گفته است: «روزی پدرم من و برادرم را به محله‌ای دور از خانه در شهرک رامبو برد. در آنجا از دیدن تنی چند از دوستان پدرم غافلگیر شدیم. دوستانی که بعضاً شب‌ها در سالن غذاخوری خانه دیده بودیم‌شان. آستین‌ها را بالا زده، مشغول آرایش موهای پسرهای ولگرد بودند. آنجا پدرم را دیدم. پیشبندی به کمرش بسته بود و موهای پسر فقیری را کوتاه میکرد. به ‌یقین دراین کار خیلی ناشی بود، چون پسره با پدرم که موهایش را می‌کشید، بدرفتاری می‌کرد. وقتی برگشتیم، پدرم رو به ما کرده و گفت: «دیدید لایق خدمت به بینوایان بودن چقدر سخت است؟»


درنوجوانی خانواده تصمیم گرفت که هانری و۲ برادر دیگرش را در کالج پانسیون کنند. او که علاقه‌ای برای ماندن در پانسیون نداشت از آنجا فرار کرد. نهایتا پدرش تصمیم گرفت که پسرانش کالج را ترک کنند. در همین دوران او وارد اولین گروه پیشاهنگی شهر لیون شد. رفقایش در پیشاهنگی نام او را «سگ آبی متفکر» گذاشتند.<ref name=":0">[https://iran-efshagari.com/%D8%B3%D8%A7%D9%84%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%AF%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA-%D8%A2%D8%A8%D9%87-%D9%BE%DB%8C%D8%B1-%D9%82%D9%87%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%88%D9%85%D8%AA/ سالروز درگذشت «آبه پیر» قهرمان مقاومت ضدفاشیستی فرانسه - ایران افشاگر]</ref>
یکی از نزدیکان علی یونسی در خصوص وضعیت این دو زندانی به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «آنان همچنان در سلول‌هاى دربسته با محدوديت به هواخورى و تلفن نگهداری می‌شوند. فقط ٢ یا ٣ بار براى ٢٠ دقيقه در هفته هواخورى و ١ یا ٢ بار در هفته تلفن دارند».


=== پیوستن به کلیسا ===
این منبع در ادامه گفت: «على در يك سلول كوچك با يك نفر ديگر است، و مجموعا ٢ نفر در یک سلول هستند. اميرحسين در اتاقی بزرگتر است، با تعداد بيشترى زندانى (معمولا ٥ یا ۶ نفر ديگر با وی هستند، ولی بعضی وقت‌ها تعدادشان بيشتر و كمتر می‌شود».<ref name=":3" />
در سال ۱۹۲۷ بازدیدی از طرف کالج از معبد سن فرانسوا آسیز داشت. این بازدید و خواندن کتاب زندگینامه سن فرانسوا تأثیر عمیقی بر آبه پیرداشت. او خود در این مورد گفته است: «اینجا بود که من تصمیمم را گرفتم. در روشنایی سن ـ فرانسوا، می‌خواستم راه فداکاری و نثاررا انتخاب کنم تا درون خودم بی چیزترین باشم. با این امید، با او که هست ملاقات کنم.»<ref name=":0" />
[[پرونده:آبه پیر به همراه خانواده‌اش در ۱۹۳۴.JPG|جایگزین=آبه پیر و خانواده‌اش|بندانگشتی|آبه پیر به همراه خانواده‌اش در ۱۹۳۴]]
در۱۹۳۱ با توجه به اینکه در خانواده‌ای مرفه بزرگ شده بود وارثیه قابل توجهی به او رسیده بود، تمامی ارثيه‌اش را به نیازمندان بخشید.<ref name=":1">[https://www.youtube.com/watch?v=SjnTFtbb6dw آبه پیر ، مردی که همه عمرش عشق ورزید - سیمای آزادی ۱ بهمن ۱۳۹۶]</ref>  


هانری وقتی نوزده ساله بود، به پدرش خبر داد که می‌خواهد وارد مرام کاپوسن‌ها بشود. در سال ۱۹۳۱، هانری، برادر فیلیپ شد. زندگی رهبانی تلخ و سخت بود. او شش سال را درمیان کاپوسن‌‌ها گذراند واین دوران تأثیر عمیقی بر زندگی او گذاشت. خودش گفته است، اگر این سالیان را نزد برادران کاپوسن زندگی نکرده بود، هرگز آنچه در طول زندگی‌اش به وقوع پیوسته جامه عمل نمی‌پوشید. پس از شش سال در اثر بیماری و سلامتی شکننده‌ی‌ آبه پیر در برابر بیماری، رئیس جمعیت به او توصیه کرد که زندگی کشیشی که مطمئنا برای او ساخته نشده را ترک کند.
رضا یونسی، برادر علی یونسی، در مصاحبه با ایران اینترنشنال درباره بیانیه عفو بین‌الملل مبنی بر تهدید ماموران امنیتی به تجاوز جنسی به برادرش و امیرحسین مرادی، دیگر دانشجوی زندانی، گفت که خانواده آنان نیز اخیرا از این موضوع مطلع شده‌اند.


آبه پیر روز ۲۴ اوت سال ۱۹۳۸، با بیست و یک نفر از همکلاس‌هایش در مدرسه الهیات، به مقام کشیشی رسید. چند ماه بعد از ورود به قلمرواسقف و حرفه کشیشی، در سال ۱۹۳۹، زنگ ساعت بسیج (جنگ) به صدا در آمد.<ref name=":0" />
رضا یونسی تاکید کرد که که برادرش و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف، بیش از دو سال است که با محدودیت‌های زیاد زندانی‌اند و به همین دلیل خانواده از اتفاقات رخ داده برای آنان اطلاع نداشتند.


=== جنگ جهانی دوم ===
او گفت که این تهدید در دو ماه اول بازداشت این دو نفر و نگهداری آنان در انفرادی مطلق رخ داده است.
گروهبان جوان، هانری گروئس(آبه پیر)، که ابتدا در شهر مورین و سپس در آلساس وارد بسیج جنگ شده بود، به‌دنبال یک سینه پهلوی بدخیم، مجبور شد بستری شود. زمانیکه واقعه‌ی شکست سال ۱۹۴۰(شکست فرانسه از آلمان نازی) رخ داد، او در شهر ناربون بهبودی خود را بازیافت.
[[پرونده:هانری گروئس (آبه پیر).JPG|بندانگشتی|350x350پیکسل|هانری گروئس (آبه پیر) در جوانی]]
در اوج اشغالگری آلمانی‌ها به‌عنوان کشیش سرخانه‌ی یتیم‌خانه‌ی اداره‌ی خیریه، به ساحل سن ـ آندره، نزدیک گرونوبل فرستاده شد. مدتی بعد معاول کلیسای بزرگ گرونوبل شد. در همین زمان ابتدا مادر و بعد پدرش از دنیا رفتند. در دوران کشیشی در کلیسای گرونوبل واقعه‌ای او را به مقاومت فرانسه پیوند زد. دو مرد یهودی که از تعقیب پلیس فرار کرده‌ بودند به خانه‌ی او مراجعه می‌کنند. او دو روز آنها را مخفی می‌کند. او در ارتباط با راهبه‌های پرورشگاه «زنان سیون» که به فراریان پناه می‌دادند قرار می‌گیرد. درست کردن کارتهای هویت جعلی را از آنان یاد گرفته و به فرار پناهندگان کمک می‌کند.


در آغاز سال ۱۹۴۲، هانری گروئس دوازده یهودی را برای عبور از مرز راهنمایی کرد. آن‌ها به فراریان و همه‌ی کسانی که می‌خواستند برای نبرد به کوه بزنند کمک می‌کردند. او خود در این‌باره می‌گوید: «در این زمان بود که من به‌همراه دوستانم، اولین کمپ را در شارتوروز ساختم. اما وقتی داوطلبین زیاد شدند، از دره عبور کردیم تا شروع بخش شرقی ارتش ورکروس (ارتفاعات آهکی شمال آلپ)، را پی افکنیم.»
به گفته رضا یونسی، یک روز ماموران این دو دانشجوی زندانی را به یک ساختمان در نزدیکی زندان اوین منتقل کرده و تهدید می کنند که در آن جا دستشان باز است و می‌توانند به آنان تجاوز کرده و یا آنان را بکشند.


از آن‌زمان به‌بعد حوادث ایجاب می‌کرد که آبه اغلب اسم عوض کند. در آخرین روزهای دوران اشغال، او به‌طورمشخص نام «آبه پیر» را پذیرفت. در آن سال‌های زندگی مخفی، او یک روزنامه‌ی کوچک راه انداخت به‌نام «اتحاد میهن‌پرستان مستقل» و اهداف زیرین را در اولین شماره‌ خود عرضه کرد:
او همچنین گفت که قاضی به سخنان علی یونسی و امیرحسین مرادی درباره اعتراف به دلیل شکنجه در ایام بازداشت توجه نکرده و تحت تاثیر وزارت اطلاعات برای آنان حکم صادر کرده است.


* ما می‌خواهیم که:
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای اعلام کرده که ماموران وزارت اطلاعات با تهدید به تجاوز جنسی از این دو دانشجوی اعترافات دروغین گرفته‌اند.<ref name=":1" />
* مقدرات کشور توسط کسانی که خود انتخاب کرده‌اند اداره شود.
* آزادی‌های محلی در چهارچوبی نوین، برپا شده و تقویت شود.
* کارگرانی که در سندیکاهای خاص خود گرد آمده‌اند، در هدایت زندگی اقتصادی ملت، شرکت کنند.
* درست‌تر: ما می‌خواهیم دولت در خدمت قدرت‌های مالی نباشد، کارگران بالاخره جایگاه شایسته خود در میان ملت را پیدا کنند''.''
* قوی‌تر: ما دولتی مقتدر می‌خواهیم، چرا که آزادی و عدالت فقط در سایه‌ی یک چنین دولتی بر قرارمی‌شود''.''


آبه پیر که شب و روز کارمی‌کرد، بسیار ضعیف شده بود. توصیه شد که از یک منشی کمک بگیرد. به او یک مسؤل سندیکایی به نام دوشیزه لوسی کوتازتوصیه شد. در فردای آزادی فرانسه از اشغال، ژنرال دسکور به این زن نشان صلیب جنگ را اعطا کرد و لوسی کوتاز تا آخرین روزهای حیاتش در کنار آبه پیر باقی ماند و او را درتمام ماموریت‌هایش همراهی کرد.
=== '''مراحل قضایی''' ===
[[پرونده:آبه پیر در سال ۱۹۳۵ در ردای کشیشی.JPG|بندانگشتی|350x350پیکسل]]
نخستین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات امیرحسین مرادی و علی یونسی، ۱۲ تیر  ۱۴۰۰ پس از ۴۵۰ روز بازداشت و بلاتکلیفی آنها در سلول انفرادی و اندرزگاه ۴ زندان اوین، برگزار شد.
آبه پیر در خاطره‌‌ای از دوران همکاریش با مقاومت فرانسه گفته است: «من از کشیش خودم برای ماندن در کوه، دو روز مرخصی خواستم. درواقع باید با دو تن از رهبران گروه مقاومت که دیگر تحمل‌شان به‌سرآمده بود، ملاقات می‌کردم… شرایط برای همه‌ی ما خطرناک شده بود. از کمپی به کمپ دیگر می‌رفتم که درمیان طوفانی شدید گیرکردم. باید با لباس‌های خیس شده می‌خوابیدم. فردای آن‌روز بعد ازاین‌که کارهای مقرر را انجام دادم، با موتوربه ایرینی و خانه‌ی پدریم رفتم تا از احوال آن‌ها خبر بگیرم. وقتی به خانه رسیدم تب اسبی گرفته بودم. مرا روی تخت خواباندند و پزشک را خبر کردند. پزشک رفتن با موتور را برایم ممنوع کرد. چند آزمایش تجویز کرد. فردای آنروز با خواندن نتیجه‌ی آزمایشات، خناق تشخیص داده شد. به تخت چسبیده بودم. سه روز بعد، جوانی از گرونوبل به من خبر داد که محل سکونتم را بازرسی کرده‌اند و من باید ناپدید بشوم. این بخشی از قایم موشک‌بازی ماه‌های بعدی بود. درخانه‌ یکی از دوستانم، متوجه شدم که فراریکی از برداران ژنرال دوگل بنام ژاک، گریزناپذیر شده‌است. باید از تبدیل شدن او به گروگانی در دستان دشمنِ اشغالگر جلوگیری می‌کردیم. دشمنی که در استفاده از او علیه رهبر فرانسه‌ی آزاد در لندن، تردیدی به‌خود راه نمی‌داد. ژاک همراه همسرش به صحرایی درنزدیکی گرونوبل پناه آورده بود. گشتاپو خانه آن‌ها را در شهر بازرسی کرده بود. به من اطلاع داده شد که باید آن‌ها را هرچه سریع‌تر به سویس عبور بدهم، اما این امر به سادگی امکان‌پذیر نبود، چرا که ژاک دوگل، فلج شده، به‌سختی قابل جابجایی بود. بعد از حوادثی بسیار، این زوج را به خانه‌ی کشیشِ کولونی- سو- سالِو در مرز هدایت کردم. شب بعد به ‌یمن کمک گمرکچی‌های فرانسوی کاپیتان مییر، ما توانستیم آن‌ها را با عبور دادن از میان گُل‌های خاردار به سویس عبور بدهیم.»


هرچه زمان می‌گذشت، جستجوها برای دستگیری آبه پیر فشرده‌ترمی‌شد. چون دیگر در لیون امنیت نداشت، به پاریس رفت. در آنجا ژورژ بیدول، مسؤل شورای ملی مقاومت بعد از قتل ژان مولن را ملاقات کرد. می‌خواست شرایط ورکورس را به اومنتقل کند. کمی بعد، او به «پیرنه» فرستاده شد تا مقدمات یک شبکه فراراز مرزاسپانیا را فراهم سازد. او برای این عملیات با خواهش از یک وزیر، اجازه‌ی عبور برای نفوذ به‌این منطقه‌ی ممنوعه، جهت یک کار خانوادگی را گرفت اما موقع بازگشت از یک عملیات در کامتو- له- بن، توسط گشتاپو دستگیر شد. اولین بار با یک دوچرخه از دست آلمانی‌ها فرار کرد. بلافاصله به مسئولین مقاومت در پاریس وصل شد و آن‌ها را از بازگشایی مقدمات کارش در اسپانیا مطلع کرد. به او دستور داده شد به الجزایر فرار کند. بار دیگردراسپانیا دستگیر شد. در آنجا توسط کشیش ویتوریا به صلیب سرخ کانادایی در مادرید معرفی شد و با صدور اوراق جعلی به عنوان یک خلبان کانادایی با نام «سیر هاری بارلو» معرفی شده و به الجزایر رفت.  
جلسه دوم دادگاه رسیدگی به اتهامات این دانشجویان زندانی نیز ۵ بهمن ماه ۱۴۰۰ برگزار شد، اما با توجه به اعلام مصطفی نیلی، وکیل آن‌ها، به دلیل وجود برخی نواقص، پرونده به دادسرا بازگردانده شد.


او خود در مورد دومین فرارش می‌گوید: «در زمان جنگ دستگیر شده و فرار کردم… دوستانم فکر می‌کردند، موقع دومین فرارم کشته شده‌ام. آن‌ها دیگر خبری از من نداشتند. در واقع، من موفق شدم، در حالیکه داخل یک بسته‌ی پستی بزرگ در یک هواپیمای آمریکایی مخفی شده بودم، به الجزایر برسم. این هواپیما از ژیلبرالتار می‌آمد. وقتی به الجزایر رسیدم، یک مسافر مخفی بودم. کارت شناسایی‌ام جعلی بود. در مادرید، برایم یک کارت جعلی درست کرده بودند که مرا به‌عنوان یک خلبان کانادایی معرفی می‌کرد.»
آخرین جلسه دادرسی نیز در ۲۸ فروردین ۱۴۰۱، در شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی علی مظلوم برگزار شد.<ref name=":5" />


=== '''حکم زندان امیر حسین مرادی''' ===
خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران روز دوشنبه پنجم اردیبهشت (۲۵ آوریل) از حکم دادگاه انقلاب تهران برای امیرحسین مرادی و علی یونسی، دانشجویان نخبه دانشگاه صنعتی شریف خبر داد. هر کدام از آنها با اتهاماتی از جمله "فساد فی‌الارض"، "اجتماع و تبانی علیه نظام" و "تبلیغ علیه نظام" به ۱۶ سال حبس محکوم شدند.<ref name=":4" />


در الجزایر نیروهای امنیتی آمریکا با شک اینکه ممکن است جاسوس آلمان باشد او را دستگیر کردند و مدت ۶ ساعت از او بازجویی کردند. با دخالت ژنرال دوگل از بازداشت آزاد شد. یک هفته بعد در الجزایربرای اولین باربا ژنرال دوگل ملاقات کرد.  
رضا یونسی، برادر علی یونسی در گفت‌وگو با رادیو فردا ضمن تأیید این خبر گفته است که این حکم بر اساس دادنامه صادرشده از سوی دادگاه انقلاب تهران در روز دوشنبه، پنجم اردیبهشت به وکلای این دانشجویان ابلاغ شده است.


بعد ازچند روزآبه پیر وارد ارتش آزادیبخش شد، اما با توجه به شرایط شکننده‌ی جسمی‌اش، او را کشیش سرخانه‌ی مدرسه‌ی دریایی و گروه‌های پذیرشی در کازابلانکا گذاشتند.
بر اساس مفاد این دادنامه؛ «افساد فی‌الارض»، «اجتماع و تبانی علیه نظام» و «تبلیغ علیه نظام» از جمله اتهامات مطرح‌شده علیه آقایان مرادی و یونسی بوده است.


در بهارسال ۱۹۴۵، پیرـ هنری تیژان، وزیر اطلاعات ارتش آزادیبخش، آبه را به آفریقای غربی و اکاتوریال فرستاد. جایی که باید بین هواداران ویشی و فرانسه‌ی آزاد، آشتی برقرار می‌کرد، زیرا که عمیقاً محیط‌های سیاسی، اداری و مذهبی از هم گسسته بود. تیژان، یکی از بنیانگذاران جنبش جمهوریخواهان ملی(MRP)، حزب سوسیال مسیحی‌ها بود. بنا به توصیه‌ی تیژان آبه پیر درحوزه‌ی نانسی خود را به‌عنوان کاندیدا معرفی کرد و مورد حمایت دوستانش در مقاومت قرار گرفت و در اولین مجلس قانونگذاری به‌عنوان نماینده، انتخاب شد. او دوباره خود را کاندیدا کرد و تا سال ۱۹۵۱دوبار به نمایندگی انتخاب شد.
رضا یونسی، برادر علی یونسی در گفت‌وگو با رادیو فردا خبر گفت که این حکم در حالی صادر شده که به تازگی قرار بود این دو دانشجوی نخبه زندانی با قرار وثیقه آزاد شوند «و هیچ مدرکی برای محکومیت آن‌ها وجود ندارد.»
[[پرونده:آبه پیر در میان بی‌خانمانها1.JPG|جایگزین=آبه پیر کشیش حامی فقرا|بندانگشتی|آبه پیر در میان بی‌خانمانها]]
آبه پیر درباره فعالیتها‌یش در دوران جنگ می‌گوید: «شانسی که در طول جنگ داشتم این بود که هرگز مجبور نشدم کسی را بکشم. هرگز خودم را در شرایطی نیافتم که بگویم: «اگر او را نکشم مرا خواهد کشت» به‌این مباهات نمی‌کنم. من به کسانی که می‌جنگیدند کمک می‌کردم و برایشان تدارکات می‌آوردم. من روزنامه‌ای راه انداختم که سه شماره‌ی آن منتشر شد. اسم این روزنامه «اتحاد میهن پرستان مستقل بود.»


او گفت که «حتی خودشان قبول کردند که نمی‌توانند اتهامات علیه آنها را ثابت کنند اما گفتند از آنجا که مسئله این پرونده خیلی بزرگ شده است، ما باید کاری کنیم که وزارت اطلاعات برنده باشد.»<ref name=":5" />


پس از جنگ مردی که او را لو داده بود، به دادگاه احضار شد، همسرش از آبه خواهش کرد تا در دادگاه حاضرشود. او در حالیکه نماینده‌ی مجلس بود و مدال افتخار گرفته بود، به‌عنوان شاهدی برای تبرئه در دادگاه حاضرشد. آن مرد می‌توانست در فضای حاکم برآن زمان به مرگ محکوم شود ولی آبه شهادت داد که عمل این مرد به‌خاطر منافع نبوده بلکه به‌خاطر نوعی گمراهی بوده است.<ref name=":0" />
علی یونسی و امیرحسین مرادی به ۱۶ سال زندان محکوم شده‌اند و این حکم که ۱۰ سال آن قابل اجراست عینا در دادگاه تجدید نظر تایید شده است. آنان روز ۴ تیر و پس از دو سال بازداشت در بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به بند عمومی این زندان منتقل شدند.<ref name=":1" />


=== '''دوران پس از جنگ''' ===
== فشار به خانواده امیر حسین مرادی ==
آبه پیر در پایان جنگ جهانی دوم به‌عنوان نماینده مجلس انتخاب شد، اما در سال ۱۹۵۱ از این سمت استعفا داد و تا پایان عمر، زندگی خویش را یکسره وقف کمک به بی‌پناهان نمود.
نیروهای اداره کل اطلاعات استان مازندران روز جمعه هشتم اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ با یورش به منزل خواهر امیرحسین مرادی، ضمن تفتیش و بازرسی، اقدام به توقیف برخی از لوازم شخصی اعضای این خانواده از جمله گوشی‌های موبایل آنها کردند. گزارش‌ها از این یورش حاکی است نیروهای امنیتی با حمیده مرادی و همسرش برخورد خشونت آمیز کرده‌اند.


فعالیت‌های او در سال ۱۹۴۹ وارد مرحله‌یی تازه شد. او در این سال جنبش امائوس را تأسیس کرد. آنگاه به‌مدت نیم قرن، بی‌وقفه و خستگی‌ناپذیر برای کمک به بی‌خانمان‌ها تلاش کرد.<ref name=":2">[https://event.mojahedin.org/i/news/170242 سالروز درگذشت آبه پیر ـ قهرمان مقاومت ضدفاشیستی فرانسه - سایت سازمان مجاهدین خلق ایران]</ref>
نیروهای اطلاعات همچنین به خواهر امیرحسین مرادی و همسرش  گفته‌اند که از سوی وزارت اطلاعات به تهران احضار شده‌اند.


در زمستان سرد۱۹۵۴ تحت تاثیر مرگ زن کارتون خوابی که در خیابان جانش را از دست داد بر فعالیتهای انساندوستانه‌اش افزود و توانست لایحه‌ای را در مجلس ملی فرانسه به تصویب برساند که دولت را موظف می‌کرد برای بی‌سرپناهان فرانسه خانه فراهم کند. او برای اینکه درد بی‌خانمان‌ها را درک کند دربین آنها در خیابان می‌خوابید. در این رابطه رو به وزیر مسکن وقت فرانسه گفت، شما که از سرما و بی‌پناهی چیزی نمی‌دانید، ساکت باشید.
رضا یونسی، برادر علی یونسی دیگر دانشجوی المپیادی و زندانی دانشگاه شریف، در توییتی یورش نیروهای وزارت اطلاعات به منزل خواهر امیرحسین مرادی را تایید کرد.


او طی فراخوانی مردم فرانسه را به قیام برای کمک به بی‌خانمان‌ها دعوت کرد. فراخوان او سر‌آغاز جنبشی گستره  درحمایت از بی‌خانمان‌ها گردید. زمانی‌‌ که او از رادیو لوکزامبورگ ازمردم برای کمک به خانمان‌ها کمک خواست سیل کمک بود که به سویش سرازیر شد. «چارلی چاپلین»‌ نیز به فراخوان آبه پیر پاسخ داد و مبلغ قابل توجهی را به او اهدا کرد.
یورش نیروهای وزارت اطلاعات به منزل خواهر امیرحسین مرادی در حالی انجام شده است که پیش از این خانواده علی یونسی نیز به شدت تحت فشار دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی قرار گرفته‌اند.<ref name=":2" />
[[پرونده:آبه پیر و چارلی چاپلین.JPG|جایگزین=آبه پیر و چارلی چاپلین|بندانگشتی|دیدار چارلی چاپلین با آبه پیر]]
اقبال عمومی و محبوبیت آبه پیر بسیاری از سیاستمداران هم عصرش را هراس انداخت که ممکن است آبه پیر جای آنها را بگیرد اما این کشیش انساندوست تا آخر عمر با همان ردای کشیشی در نهایت سادگی زندگی کرد و «کشیش قهرمان بی خانمان‌ها» لقب گرفت.


ایده‌ها و جنبش آبه پیر پس از مرگش نیز ادامه یافت. انجمن خیریه او در بیش از ۴۰ کشور جهان فعالیت دارد.<ref name=":1" />
== موضعگیریهای بین‌المللی ==
از هنگام بازداشت این دو بسیاری در داخل و خارج از ایران، از جمله گروهی از نمایندگان پارلمان سوئد و گابی رولاند، نماینده مجلس ایالتی بادن وورتمبرگ آلمان خواستار آزادی آن‌ها شده‌اند.


او ۱۷بار به‌عنوان شخصیت محبوب مردم فرانسه برگزیده شد. مردم فرانسه او را به عنوان یکی از ۱۰ چهره برتر و ماندگار تاریخشان انتخاب کردند.<ref name=":2" />
اردیبهشت سال گذشته ۱۷۰ تن از استادان و اعضای هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف در نامه‌ای به مقام‌های حکومت ایران از آنها خواستند امیرحسین مرادی و علی یونسی را به مناسبت عید فطر آزاد کنند.


== حمایت از مقاومت ایران ==
شماری از برندگان جایزه نوبل و چهره‌های دانشگاهی نیز در نامه مشترکی به آنتونیو گوترش و میشل باشله، دبیرکل و کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل خواستند، هر تلاش ممکن و عملی را برای آزادی علی یونسی و امیرحسین مرادی به کار گیرند.
آبه پیر اولین بار در مرداد ۱۳۷۳ با مقاومت ایران آشنا و با خانم مریم رجوی درحل اقامتش در اور‌سواواز دیدار کرد. او دراین دیدار درمورد حکومت آخوندی گفت، این حکومت برخلاف نص صریح همان قرآنی که ادعای پیروی از آن را دارد، به‌وسیله ترور و کشتار، سکوت را به ملت بزرگی تحمیل کرده است.<ref name=":1" />


در طول سالهای بعد آبه پیر بارها با مریم رجوی دیدار کرد و همواره از حامیان مقاومت ایران بود. آبه پیردر یکی از ملاقات‌هایش با مریم رجوی، کتابی به نام «آبه پیر، تصاویر یک زندگی» را به او هدیه کرد که در صفحه اول آن نوشته بود « به همه شجاعان در اشرف»<ref name=":0" />
در نامه آنها به شکنجه‌های جسمی و روحی و  بدرفتاری‌ برای گرفتن "اعتراف اجباری" از علی یونسی و علی مرادی سخن رفته بود.


آبه پیر پس از آشنایی با مقاومت ایران در نامه‌ای به ریاست اتحادیه اروپا نوشت:
این نامه به امضای نوام چامسکی، پروفسور  دانشگاه ام‌آی‌تی، ریچارد رابرتس، برنده نوبل پزشکی ۱۹۹۳، بری بریش، برنده نوبل فیزیک، مارتین شلفی، برنده نوبل شیمی، رندی شکمن، برنده نوبل پزشکی، جک ژوستاک، برنده نول پزشکی و دیوید واینلند، برنده نول پزشکی رسیده بود.<ref name=":4" />


«…من بیش از ۱۲سال است که با اعضای مقاومت ایران رفت و آمد دارم و نمی‌توانم دوستی‌ام نسبت به آنها را پنهان کنم. آنها زنان و مردانی هستند که شجاعانه برای ارزش‌هایی که انگیزه‌ی هر عضو مقاومت و هر دموکراتی در جهان است، مبارزه می‌کنند.»
در آذر ۱۴۰۰سازمان عفو بین‌الملل نسبت به خطر اعدام دو دانشجوی زندانی در ایران؛ علی یونسی و امیرحسین مرادی هشدار داد. این دو دانشجوی نخبه از بهار سال گذشته در زندان هستند و به فساد فی‌الارض متهم شده‌اند.


‌ٰژاگ لوگ رئیس امائوس لیبرته و از همراهان بسیار نزدیک آبه پیر در خاطراتش در مورد پیوند عمیق او با مقاومت ایران گفت:
سازمان عفو بین‌الملل با انتشار نامه سرگشاده به محسنی اژه‌ای، رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران خواستار اقدام فوری برای دو دانشجوی زندانی در ایران؛ علی یونسی و امیرحسین مرادی شد. این دو دانشجوی نخبه از بهار سال ۱۳۹۹ در بند ۲۰۹ اوین زندانی هستند و در خطر محکوم شدن به اعدام قرار دارند.


«…ما آن شب با هم مراسم نماز را به‌جا آوردیم. او یک مسیحی بود مثل من ولی نگرشی فراجهانی داشت. به‌عنوان مثال یکی از زیباترین نشانه‌های همدلی او با مقاومت ایران اتفاقاً در این بود که او همیشه نان مقدس را که ارزشمندترین چیز برای مسیحیان است، در جعبه‌ای قرار می‌داد که پرزیدنت مریم رجوی به او هدیه کرده بود و مریم در نزد او سمبل مبارزه برای حقوق‌بشر بود.»<ref name=":2" />
در این نامه آمده که این دو جوان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به مدت ۶۰ روز در سلول انفرادی نگهداری شده‌اند تا از آنها اعترافات اجباری گرفته شود.


=== '''آخرین دیدار با مریم رجوی''' ===
به گزارش عفو بین‌الملل علی یونسی به خانواده‌اش اطلاع داده است که به دلیل ضرب و شتم به چشم چپ او آسیب وارد شده اما از دریافت خدمات پزشکی محروم بوده است. او همچنین گفته چراغ سلول‌اش ۲۴ ساعت روشن بوده و او هیچ درکی از شب و روز نداشته و همین باعث پریشانی روحی و درد در ناحیه سر و چشم او شده است.
صبح روزپنجشنبه ۲۱‌مهر‌ماه ۱۳۸۵، آبه ‌پیر، با خانم '''مریم رجوی''' در محل اقامتش در اورسورواز دیدار و گفتگو کرد.


در مراسم استقبال از آبه پیر گروهی از ایرانیان هوادار مقاومت، شخصیت‌های عضو شورای ملی مقاومت ایران و همسایگان فرانسوی مقاومت ایران دراور سوراوازشرکت داشتند و با تقدیم شاخه‌های گل و ابراز احساسات، از حمایت او از مقاومت ایران تجلیل کردند.
امیرحسین مرادی نیز از ضرب و شتم شدید خود هنگام بازداشت خبر داده است.


هنگام ورود '''آبه پیر'''، مریم رجوی پس از خیر مقدم گفت، شما این خانه را مثل خانه خودتان تلقی کنید.از حضور شما در این‌جا، جامعه ایرانیان و همه ایرانیان و فرانسویانی که در والدواز زندگی می‌کنند خوشحال هستیم. مایلم از شما نه فقط به‌خاطر روح بزرگ بشردوستانه و پرمحبت‌تان بلکه به‌طور خاص به‌خاطر همه تلاش‌هایتان در حمایت از مردم رنج‌کشیده ایران ومقاومت‌شان، تشکر کنم.
به گزارش عفو بین‌الملل این دو دانشجوی زندانی از حق دسترسی به وکیل محروم بوده و ۱۳ ماه است که در سلول‌های جداگانه در بند ۲۰۹ اوین نگهداری می‌شوند و از کلیه امکانات پزشکی و بهداشتی محروم‌اند.


آبه‌ پیر در بدو ورود به اورسوراواز گفت، عکس‌های این دیداررا باید جایی درکنار مجسمه مریم مقدس قرار دهم.
عفو بین‌الملل در نامه خود از محسنی اژه‌ای خواسته تا فوری و بدون قید و شرط علی یونسی و امیرحسین مرادی را "که تنها به دلیل ارتباطات خانوادگی‌شان بازداشت شده‌اند" آزاد کند.


درجریان این دیدار، آبه پیر از نمایشگاه و موزه شهیدان مقاومت ایران بازدید کرد و مریم رجوی برای او درباره تصویرها، یادگارها و کارهای دستی زندانیان سیاسی که دراین محل قرار داشت، توضیحاتی داد.
همچنین درخواست شده که رییس قوه قضاییه اطمینان حاصل کند که آنها در برابر شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها محافظت می‌شوند و به مراقبت‌های پزشکی مورد نیازشان دسترسی پیدا می‌کنند و نیز امکان تماس با خانواده و وکیلی که خودشان می‌خواهند برایشان فراهم شود.


در این دیدارآبه پیر کتابی به رئیس جمهور برگزیده مقاومت هدیه کرد که «فرشته لبخند» نام دارد. وی توضیح داد که این کتاب روز گذشته منتشر شده و درباره مجسمه‌یی در کلیسای اعظم شهر رنس می‌باشد. مریم رجوی نیز کتابی را که توسط مقاومت ایران درباره زندگی و فعالیت‌های آبه پیر تهیه شده بود به‌ وی تقدیم کرد.
از محسنی اژه‌ای خواسته شده تا تحقیقات مستقلی درباره ادعای این دو زندانی مبنی بر ضرب و شتم هنگام بازداشت و شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها با آنها در طول بازداشت به عمل آورد و عاملان این رفتارها را در یک دادرسی عادلانه و مطابق با استانداردهای بین‌المللی محاکمه کند.


رئیس جمهور برگزیده مقاومت درجریان گفتگوی خود با آبه پیر، نامه‌یی را که خانم مژگان پارسایی جانشین رهبرمقاومت درشهر اشرف از شهراشرف درعراق خطاب به آبه پیر نوشته بود، به وی داد. در این نامه مژگان پارسایی سلام‌های رزمندگان ارتش آزادیبخش ملی ایران در '''شهر اشرف''' را به ‌آبه پیر رسانده و نوشته بود، برای ما آبه پیر، مرد بزرگ خداست که دوستی وعشق می‌آورد.آبه پیر نامه‌یی را که از شهر اشرف آمده بود بوسید.
علی یونسی، از دانشجویان نخبه ایرانی و برنده مدال طلای المپیاد نجوم و امیرحسین مرادی از دانشجویان نخبه رشته فیزیک است.<ref name=":4" />
[[پرونده:آبه پیر در آخرین دیدار با مریم رجوی.JPG|جایگزین=آبه پیر و مریم رجوی|بندانگشتی|377x377پیکسل|آخرین دیدار آبه پیر با مریم رجوی در اورسواواز در ۱۳۸۵]]
درادامه این دیدار مریم رجوی خطاب به آبه پیر گفت: «پیامبر ما محمد(ص)، حبیب و عشق خدا نامیده شده است. زیرا از بالاترین ارزش‌ها در نزد خدا عشق و امید و سرزندگی است و شما از جمله مردان بزرگی هستید که مبشرعشق، امید و صلح برای همه انسان‌ها هستید. شما سمبل این ارزش‌ها در فرانسه هستید و این برای مقاومت ایران که پیرو چنین راه و رسمی است، بسیار ستودنی است.»


رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت یک فرش ایرانی را که تصویر حضرت مسیح (ع) درآن بافته شده و نیز مدالی که دروازه ورودی شهر اشرف درآن نقش بسته بود، به ‌آبه‌ پیراهدا کرد. درادامه این دیدار، عزیز، مادر رضایی‌های شهید و مادر کوشالی از مادران شهیدان مجاهد قابی با کلمه الله را به آبه پیر هدیه کردند. خانم معصومه جوشقانی، از زندانیان سیاسی ازبند‌رسته، ترجمه فرانسوی کتاب خاطرات زندان '''مجاهد خلق''' هنگامه حاج حسن را به آبه پیر اهدا کرد.  استاد بهرام عالیوندی یکی از تابلوهای نقاشی خود را که جنایت‌های رژیم آخوندی در آن تصویر شده بود، به ‌آبه پیر تقدیم کرد. سه تن از فرزندان شهیدان نماد سمبلیک زندانی شکنجه شده را هدیه کردند و استاد جلال گنجه‌ای یک جلد کلام الله مجید با ترجمه فرانسوی اهدا کرد.آبه پیر هنگام دریافت قرآن با اشاره به روح پیام واحد ادیان توحیدی گفت در اساس یک مذهب بیشتر در دنیا وجود ندارد و آن این است که خدا ما را دوست دارد و ما خدا را دوست داریم.
== پیام‌های امیرحسین مرادی از زندان ==
امیر حسین مرادی و علی یونسی در روز سه شنبه ۲۲ فروردین ۱۴۰۲ به مناسبت سومین سال بازداشت خود نامه‌ای را منتشر کردند. در این نامه آمده است:<blockquote>«۲۲ فروردین ۹۹ همراه با ضرب و شتم شدید دستگیر و به بند ۲۰۹ منتقل شدیم. جمعا بیش از ۲ سال را در سلول‌های انفرادی و سلول‌های در بسته سر کردیم و در سومین سال به بند عمومی زندان اوین منتقل شدیم.


در پایان دیدار، خانم مریم رجوی با اهدای فیلمی از زندگی و فعالیت‌های آبه‌پیر که توسط مقاومت ایران ساخته شده است گفت، از طریق تلویزیون مقاومت ما به مردم ایران می‌گوییم که مردان خدا ومنش و زندگی آن‌ها رودرروی آخوندهایی است که مدعی نمایندگی خدا هستند. اورسوراواز از حضور و دیدار شما مفتخر است. شما به مردم این جا و به ایرانیانی که برای دستیابی به آزادی مردم‌شان سختی‌های بسیار تحمل کرده‌اند، امید و دلگرمی می‌دهید. در شرایطی که در '''ایران''' به ‌نام خدا سرکوبی و شکنجه می‌کنند، مردم ایران از شنیدن صدای شما دلگرم می‌شوند.
در این ۳ سال مسیری پرحادثه را پشت سر گذاشتیم. آن روزهای سخت پس از دستگیری هنگامی که در ابتدای جوانی از کلاس درس دانشگاه به سلول‌های انفرادی منتقل شده بودیم، از خود می پرسیدیم که این دیوارهای سنگی که بیش از ۵۰ سال از بنا شدن آن‌ها می‌گذرد شاهد درد و رنج و شکنجه‌های چه کسانی بوده‌اند؟ این دیوارها در دل خود میزبان انسان های عاشقی بودند که برای آزادی ایران به استقبال سختی‌ها رفتند و با ایستادگی‌شان اوین را تبدیل به نمادی مشترک از سرکوب در دو دیکتاتوری کردند.


آبه پیر نیز گفت، بدترین توهین به خدا این است که وقتی کسی را می‌کشند بگویند این خواست خداست. وی اظهار امیدواری کرد که مقاومت ایران فرش سرخ بعدی را پس از پیروزی آزادی درایران بگستراند و خطاب به‌ رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران  گفت: «می‌دانید که من شما را بسیار دوست دارم.»<ref>'''[https://www.maryam-rajavi.com/abe-%E2%80%8Cpir-the-most-popular-french-character-meets-maryam-rajavi/ دیدار آبه ‌پیر، محبوب‌ترین شخصیت فرانسه با مریم رجوی در اورسوراواز - سایت مریم رجوی]'''</ref>
در میانه شکنجه و فشار و تهدید به اعدام، ما خود را قطره‌ای از رود خروشانی میدیدیم که تلاش میکند سدی به نام دیکتاتوری را که بر سر راه تاریخ ایران قرار دارد بشکند و به دشت زیبای آزادی برسد.


== سخنانی از آبه پیر ==
در دل آن روزهای سخت، حمایت‌های شما مردم عزیز ایران پشتوانه و تکیه‌گاه ما شد. حمایت‌هایی که سدی محکم میان ما و چوبه دار شد، سدی که گذر زمان در آن اثری نکرد تا ما تمام زندگی مان را مدیون شما باشیم و این افتخاری است بزرگ برای ما، امیدداریم و در تلاشیم شایسته این حمایت های بی دریغ باشیم.
جملات بسیاری از آبه پیر باقی مانده است او درجایی گفته بود:«خدا در آسمان نیست، بلکه در این فرد بی‌خانمان و ستم کشیده‌یی است که دارد با تو حرف می‌زند. …تو که در حال خواندن این مطلب هستی و من که در حال گفتن این حرف هستم، درخشش خدا در ما منعکس می‌شود، آنگاه که برای فراهم کردن یک زندگی بهتر و شرافتمندانه‌تر برای این پایین‌ترین‌ها تلاش کنیم…».


هنگامی که گزارشگر کانال ۲ تلویزیون فرانسه از او پرسید: «دوست داری چه چیزی روی سنگ مزارت نوشته شود»، گفت: بنویسید «تلاش کرد عشق بورزد».
ما در آغوش مهر و حمایت های شما هموطنان از بسیاری از خطرات در امان ماندیم تا بیش از پیش خود را مدیون شما بدانیم و با خود عهد می‌کنیم تا آن روز که آزادی ایران را در کنار هم جشن بگیریم دغدغه آزادی خود را نداشته باشیم و لحظه به لحظه یاد آن کودکانی هستیم که بارها برای کسب عناوین علمی از ما شایسته‌ترند اما فقر و تبعیض فرصت را از آن‌ها گرفته است.


او همواره این دعا را یادآوری می‌کرد که: «مرگ یک دیدار به‌تأخیر افتاده با یک دوست است»
ما نیز مانند تمام جوانانی که در خیابان ها کشته شدند آرزویی جز آزادی ایران نداریم و در برابر آن‌ها مقاومت در زندان وظیفه‌ای است کوچک بر دوش ما.


او که ۳۰ سال به عنوان محبوبترین شخصیت فرانسه از طرف مردم برگزیده شده بود با فروتنی می‌گفت:
ما در پس رنج‌ها و سختی‌های این سالیان به فرارسیدن لحظه های شادی حقیقی، به طلوع صبح زیبای آزادی و به تحقق ایران آزاد یقین داریم.


«‌ …من کاره‌یی نبودم. تنها هنرم، شانه خالی‌نکردن از زیر بار مسئولیت بود. مسئولیت‌هایی را پذیرفتم که معمولاً دیگران یا از برابرشان می‌گریزند… یا با بی‌توجهی آن‌را می‌پذیرند… من هم وظیفه‌یی را که به دوش دارم، انجام می‌دهم؛ گاهی خوب و گاهی هم بد؛ آمیزه‌یی از اشک‌ها و لبخندها…».
دوستدار شما امیرحسین و علی


…یقین به آزادی، علتی جز این ندارد که ما شایستگی این را پیدا کنیم تا عشق را با عشق پاسخ دهیم. زیبایی خیره‌کننده آزادی از این جهت نیست که ما را از چیزی آزاد سازد، بلکه از آن روست که ما را برای چیزی آزاد سازد؛ برای دوست‌داشتن و دوست‌داشته شدن».
فروردين ١٤٠٢»<ref>[https://iranwire.com/fa/news-1/115462-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%DB%8C-%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%88-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%B3%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D9%88%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D8%A7%D8%B2-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86 نامه‌ی امیرحسین مرادی و علی یونسی در سومین سال بازداشت از زندان ـ ایران وایر]</ref></blockquote>


آبه پیر، اعتقاد و یقین خود به عشق و آزادی را این‌گونه بیان نمود:
=== پیام به مناسبت ۱۶ آذر ۱۴۰۲ ===
امیر حسین مرادی و علی یونسی در روز ۱۶ آذر ۱۴۰۲ به مناسبت روز دانشجو پیامی با عنوان جنگ واقعی ما منتشر کردند متن پیام به شرح زیر است:<blockquote>«۱۶ آذر ۱۴۰۲ در شرایطی فرا می‌رسد که جمهوری اسلامی از هراس قیامی دیگر قیامی که می‌تواند تا رسیدن به آزادی ادامه پیدا کند، از یک‌سو به اعدام و دستگیری گسترده اقدام کرده و از سوی دیگر به‌دنبال پراکندن گرد ناامیدی است تا شاید در این دوگانه ترس و یأس جامعه چند روزی بیشتر زنده بماند. تلاشی تکراری که نه در ۷۸ نه در ۸۸ و نه در ۹۶ و ۹۸ نتوانست مانع قیام بعدی باشد و این بار نیز گریزی از قیام آتی نیست، قیامی که به‌زودی فرا می‌رسد.


«…اگر بخواهم جان‌مایه کلام و یقینی را که به آن دست یافته‌ام، به‌کسانی بگویم که مبارزه را در فراسوی نشان‌دادن چهره‌یی مردمی‌تر از انسان به‌پیش می‌برند، دستاورد و حاصل همه اندیشه‌هایم جز این نخواهد بود که: «زندگی یعنی آموختن عشق». او سپس با گفتن این‌که وقتی کسی دانسته‌هایش را بیان می‌کند، پی‌می‌برد که این دانسته‌ها به چند یقین نیز راه برده‌اند، یقین خود را این‌گونه بسط داد:
دانشجویان سال گذشته نشان دادند که بخش مهمی از قیام و تحولات پس از آن هستند. امروز نیز به‌عنوان یک قشر جوان و آگاه می‌توانند پایان بخش تردیدها باشند. تردیدهایی مثل اینا برن کی بیاد که بی‌پایه و بنیاد است. زیرا اصلاً بنا نیست که کسی بیاید و بناست که حکومت دیکتاتوری در هر شکل آن، چه شاه چه شیخ یکبار برای همیشه پایان یابد و یک جمهوری واقعی و جمهوری دموکراتیک جایگزین آن شود. همین پتانسیل و نقش تاثیرگذار دانشجویان است که مایه هراس حکومت شده و تیغ سرکوب را علیه دانشجویان و اساتید تیزتر کرده است.


من به ۳یقین دست یافته‌ام: اول، وجود ابدی عشق است؛ دوم، کسی ما را دوست دارد؛ سوم، ما آزاد هستیم. کاش می‌توانستم این ۳ یقین را به دیگران نیز انتقال دهم…».<ref name=":2" />
اما دانشجویان نشان دادند که در این جنگ که جنگ واقعی ماست تسلیم نمی‌شوند. جنگی که قربانیانش آرمیتا و مهسا و همه کسانی که اعدام شدند و یا هدف گلوله قرار گرفتند هستند. جنگی که ۴۵سال است علیه مردم ایران در جریان است و به دست همه ما با رسیدن به آزادی پایان می‌یاید.


== درگذشت آبه پیر ==
شب در تلاش بیهوده، خورشید پنهان می‌کند
روز دوشنبه ۲۲ژانویه ۲۰۰۷(۲بهمن ۱۳۸۵) در ساعت ۴ و ۲۵ د قیقه بامداد آبه پیر، قهرمان مقاومت ضدفاشیستی فرانسه، کشیش برجسته و بنیانگذار جنبش امائوس پس از یک دوره بیماری در بیمارستان «ول دو گراس» درگذشت. خبر درگذشت او خبر اول تمامی رسانه‌های فرانسه بود.
[[پرونده:مراسم تشییع آبه پیر در کلیسای تاریخی نوتردام پاریس.JPG|جایگزین=تشییع آبه پیر در کلیسان نوتردام|بندانگشتی|مراسم تشییع آبه پیر در کلیسای تاریخی نوتردام پاریس]]
مردم دسته دسته به طرف بیمارستان شتافتند تا نسبت به مردی که به «وجدان بیدار چند نسل از فرانسویان» تبدیل شده بود ادای احترام کنند.


تشییع پیکر آبه‌ پیر در کلیسای نتردام پاریس، ادای احترام یک ملت به او بود. حرکتی  که به‌ندرت در فرانسه رخ می‌دهد.
انجم ولی آوازه خوان امید فردا می‌دهد آتش بزن در قلب شب، گویی تویی کابوس شب اهریمن تردید را از جان خود تبعید کن


هزاران نفر در مراسم تشیع او شرکت داشتند.در ردیف اول جمعیت، فقرای تحت پوشش بنیاد خیریه آبه‌ پیر حضور داشتند. آبه می‌خواست آنها در صفوف اول باشند و نه این‌که به صفوف عقب فرستاده شوند. روی تابوتش، عصای او و مدال افتخار صلیب بزرگ لژیون دونور، بالاترین نشان افتخار رسمی فرانسه قرار داشت.<ref name=":2" />
امیر حسین مرادی و علی یونسی


خبرگزاری فرانسه طی گزارشی از درگذشت آبه پیر، وی را «کشیش قهرمان بی‌خانمان‌ها» که طی بیش از نیم قرن مبارزه برای بی‌خانمان‌ها به وجدان ملت فرانسه تبدیل شده بود توصیف کرد.
آذر۱۴۰۲»<ref>[https://news.mojahedin.org/i/%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D8%AC%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%86%D8%AE%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D9%86%D8%AF-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%B1-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A8%D8%AA-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D8%AC%D9%88 پیام دانشجویان نخبه در بند (علی یونسی و امیر حسین مرادی) از زندان اوین به‌مناسبت روز دانشجو ـ سایت سازمان مجاهدین خلق ایران] </ref></blockquote>


پس از درگذشت آبه پیر مقاومت ایران مراسمی را در بزرگداشت او برگزار کرد. در قسمتی از این مراسم خانم مریم رجوی در مورد آبه پیر گفت: «به راستی که او یک شورشی خدا، یک عصیانگر به جبر زمانه و یک خدمتگزار برای همه فقرا و مستمندان بود. او طی ۵۰ سال کار بی وقفه و قدم به قدم و ذره به ذره و با پرداخت قیمت از خودش و همه زندگیش به همه آموخت که چگونه می‌توانند از خودشان بگذرند و چگونه خوبی‌ها و توانمندی‌های خود را در اختیار دیگران بگذارند. به راستی تا آخرین نفس و تا آخرین لحظه عمر، یعنی تا آخرین لحظات سنش در ۹۴ سالگی سمبل چنین ارزش والایی بود. او یک رزمنده آزادی ویک مبارز علیه فاشیسم بود.»<ref name=":1" />
=== پیام به مناسبت عید نوروز ۱۴۰۳ ===
دانشجویان زندانی علی یونسی و امیر حسین مرادی به مناسبت نوروز و آغاز سال نو پیام کوتاهی منتشر کردند. در این پیام آمده است:<blockquote>«هیچ زمستانی را گریزی از بهار نبوده است، همان طور که هیچ دیکتاتوری را از سرنگونی.
 
این زیباترین قانون طبیعت بر همه ما مبارک باد.
 
امیرحسین مرادی و  علی یونسی نوروز ۱۴۰۳، زندان اوين»<ref>[https://iranfreedom.net/cryofarrestees/%d9%be%db%8c%d8%a7%d9%85-%d9%86%d9%88%d8%b1%d9%88%d8%b2%db%8c-%d8%af%d8%a7%d9%86%d8%b4%d8%ac%d9%88%db%8c%d8%a7%d9%86-%d8%b2%d9%86%d8%af%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%b9%d9%84%db%8c-%db%8c%d9%88%d9%86%d8%b3 پیام نوروزی دانشجویان زندانی علی یونسی و امیرحسین مرادی ـ صدای بازداشت‌شدگان]</ref></blockquote>
 
=== پیام به مناسبت چهارمین سال بازداشت ===
دانشجویان نخبه زندانی علی یونسی و امیر حسین مرادی در آستانه چهارمین سالگرد دستگیری خود نامه ای منتشر کردند. متن کامل نامه امیرحسین مرادی و علی یونسی به این شرح است:
«۲۲ فروردین ۹۹ روزی بود که به دنیای دیگری پرتاب شدیم. دنیای گذشته، دنیای دانشگاه و المپیاد، دنیایی جذاب و لطیف بود، که در آن روز ها در کنار دوستانی هم سن و هم فکر با شادی و خوشی سپری می‌شد اما دنیای جدید، دنیای سلول انفرادی و بازجویی بود، دنیایی زمخت و خشن، دنیایی که در آن دوستی وجود نداشت، هر چه بود دشمنی بود، دنیایی که در آن هم فکری وجود ندارد بلکه بابت آن‌چه فکر می‌کردیم تهدید به مرگ می‌شدیم، دنیایی که در آن حقوق اولیه سلب می‌شد.
 
لحظه دستگیری، لحظه ورود به دنیایی جدید، لحظه انتخاب بود، مقاومت یا تسلیم. انتخابی میان دانشگاه و موفقیت شغلی و تحصیلی و مسیر هموار تا دانشگاه های برتر اروپا و آمریکا و یا زندان و سپری شدن سال های جوانی و از دست دادن موقعیت های علمی و تحصیلی.
 
اما چگونه می‌توان موقعیت تحصیلی را انتخاب کرد در حالی که هستند کودکانی که بدون آن که هرگز انتخابی کرده باشند از تحصیل محروم مانده اند و چگونه می‌توان به زندگی در رفاه و شغل پر درآمد فکر کرد در حالی که بسیارند کسانی که درآمدشان کفاف تهیه غذای روزانه را نمی‌دهد.
 
با نگاه به آن‌چه که مردم از دست می‌دهند، آن‌چه ما از دست می‌دادیم دیگر بزرگ نبود و غلبه بر شرایط دیگر سخت نبود. زندان بهای این انتخاب و سنگ محک آن است. به تجربه دیده ایم آن‌ها‌ که کم تر چیزی برای خود خواسته اند و قاطع تر ایستادگی را انتخاب کردند شرایط سخت تری را تاب آورده اند و این عامل اصلی تفاوت است میان آن کسانی که حتی یک ماه زندان را تحمل نمی‌‌کنند و آنها که ۱۰، ۱۵، ۲۰ و یا حتی ۲۵ سال زندان را سرزنده و مقاوم تاب آورده اند.
 
و ما هر روز باید این انتخاب را انجام دهیم، انتخابی با الگو گرفتن از صد ها هزار نفری که این مسیر را طی کرده اند و بر سر انتخابشان تا آخر ایستادند.
 
انتخابی که هر روز بیش از پیش دانشجویان در معرض آن قرار میگیرند آن ها که در حالیکه چیز های بیشتری برای از دست دادن دارند اما صدای بلندتری نیز دارند.
 
آن ها که می توانند اهل ماندن و پس گرفتن باشند امروز می توانند نه فقط همراهی کننده مردم در قیام ها بلکه شروع کننده آن باشند. با انتخابی برای نادیده نگرفتن کسانی که بیشتر رنج میکشند و کمتر صدایی دارند. انتخابی که با پرداخت هزینه آن می توان در کنار مردم ایستاد، می توان بخشی از تاریخ بود و می توان آغازگر حرکت ها بود.
 
ما در چهارمین سالگرد دستگیری مان تکرار می‌کنیم انتخاب ما، مقاومت کردن است هر چقدر هم که این زندان ادامه پیدا کند.
 
ایمان داریم آزادی ايران نزدیک است.
 
امیرحسین مرادی و علی یونسی
 
فروردین ۱۴۰۳»<ref>[https://iranfreedom.net/cryofarrestees/%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%88-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AE%D8%A7%D8%A8-%D9%85%D8%A7-%D9%85%D9%82 امیرحسین مرادی و علی یونسی: انتخاب ما مقاومت کردن است! ـ صدای بازداشت‌شدگان]</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۳

امیرحسین مرادی دانشجوی فیزیک و نخبه‌ی دانشگاه صنعتی شریف  روز ۲۲ فروردین ماه ۹۹، توسط مأموران اطلاعات بدون ارائه حکم قضایی بازداشت شد.  علی یونسی دانشجوی مهندسی کامپیوتر و نخبه دانشگاه شریف نیز همراه با امیر حسین مرادی دستگیر شد. بازداشت آنها با ضرب و شتم همراه بود. این دو دانشجو سپس به سلولهای انفرادی ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند.[۱]

امیرحسین مرادی، برنده مدال نقره المپیاد نجوم کشوری در سال ۱۳۹۶ است.

سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای اعلام کرده که ماموران وزارت اطلاعات با تهدید به تجاوز جنسی از این دو دانشجو اعترافات دروغین گرفته‌اند.[۲]

عفو بین الملل اول آذر ۱۴۰۰، با انتشار نامه‌ای سرگشاده خطاب به قضاییه ایران نسبت به خطر اعدام دو دانشجوی نخبه، امیر حسین مرادی و علی یونسی هشدار داده و خواستار آزادی فوری آنها شد.[۱]

ماموران در هنگام بازداشت، امیر حسین مرادی را با ضرب و شتم به بند ۲۰۹ زندان اوین، متعلق به وزارت اطلاعات، منتقل کردند. [۳]

در نهایت امیر حسین مرادی، در تاریخ ۵ تیر ۱۴۰۱، پس از ۸۰۸ روز نگهداری در بندهای دربسته و سلولهای انفرادی زندان اوین، با حکم سنگین ۱۶ سال حبس که ۱۰ سال آن قابل اجراست ، به بندهای عمومی اوین منتقل شد.[۱][۳]

سوابق علمی امیر حسین مرادی

امیرحسین مرادی برنده مدال نقره المپیاد نجوم ایران دردوران دبیرستان در سال ۱۳۹۶ و همچنین دانشجوی نخبه‌ی رشته فیزیک دانشگاه صنعتی شریف است.[۴]

دستگیری و زندان 

امیرحسین مرادی، دانشجوی فیزیک دانشگاه صنعتی شریف به همراه علی یونسی دانشجوی مهندسی کامپیوتر این دانشگاه ، روز ۲۲ فروردین ماه ۱۳۹۹ بدون هیچ‌گونه ابلاغیه قضایی بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین، متعلق به وزارت اطلاعات، منتقل شدند.  آنها ۵۹ روز را در سلول انفرادی و زیر شکنجه سپری کرده و سپس به سلول بزرگ‌تری منتقل شدند.[۴]

در نهایت امیر حسین مرادی، در تاریخ ۵ تیر ۱۴۰۱، پس ازبیش از ۲ سال ( ۸۰۸ روز) نگهداری در بندهای دربسته وسلولهای انفرادی بند ۲۰۹ متعلق به وزارت اطلاعات در زندان اوین، به بند عمومی منتقل شد.[۱][۲]

اتهام

غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی وقت قوه قضاییه، آنان را به ارتباط با سازمان مجاهدین خلق و اقدامات «خرابکارانه» متهم کرد؛ اتهامی که از سوی خانواده و وکلایشان رد شده است و گفته‌اند از آنها اعترافات اجباری گرفته شده است.[۲][۵]

بر اساس دادنامه ارائه شده از سوی دادگاه انقلاب تهران، آنها با اتهاماتی نظیر «افساد فی‌الارض و همکاری با سازمان مجاهدین خلق»، «اجتماع و تبانی علیه نظام» و «تبلیغ علیه نظام»به زندان افتاده‌اند.

مدتی پس از بازداشت آن‌ها، غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی وقت قوه قضائیه جمهوری اسلامی، این دانشجویان را متهم کرد که با گروه‌های «ضد انقلاب» و «به‌ویژه» سازمان مجاهدین خلق ارتباط گرفته بودند و «تحت تعلیمات» مجاهدین خلق «به دنبال انجام اقدامات خرابکارانه‌ای در کشور بودند.»

خبرگزاری تسنیم این دو دانشجوی نخبه را مرتبط با سازمان مجاهدین خلق دانسته و نوشته است که "این افراد علاوه بر این، در چند مورد دیگر نیز در نقاط مختلف تهران دست به عملیات تروریستی با هدایت منافقین زده بودند." [۵][۶]

همچنین اتهام نگه داشتن مواد منفجره در خانه‌هایشان نیز توسط مقامات قضایی به این دو نفر وارد شده است. این دو تمامی این اتهامات را رد کرده‌اند.[۷]

فشارها در زندان

در تاریخ  ... عفو بین الملل گزارش کرد این دو دانشجوی زندانی از حق دسترسی به وکیل محروم بوده و ۱۳ ماه است که در سلول‌های جداگانه در بند ۲۰۹ اوین نگهداری می‌شوند و از کلیه امکانات پزشکی و بهداشتی محروم‌اند. طبق گزارش عفو بین ‌الملل امیرحسین مرادی نیز از ضرب و شتم شدید خود هنگام بازداشت خبر داده است.[۷]

سازمان حقوق بشر ایران؛ ۲۰ فروردین ۱۴۰۱: با وجود سپری شدن دو سال از بازداشت علی یونسی و امیرحسین مرادی، این دو دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف همچنان به‌صورت بلاتکلیف در بند امنیتی ۲۰۹ در بازداشت به‌ سر می‌برند. سازمان حقوق بشر ایران خواستار آزادی فوری این دو دانشجو شده است و از جامعه جهانی می‌خواهد تا در مقابل این بازداشت طولانی مدت، سکوت نکنند.

محمود امیری مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، در این باره گفت: «ادامه بازداشت موقت علی یونسی و امیرحسین مرادی به مدت بیش از دو سال، حتی بر اساس قوانین جمهوری اسلامی نیز غیر قانونی است. روند نقض فاحش حقوق این دو دانشجو از ابتدای بازداشت، در نحوه دستگیری آنان، شکنجه، سلول انفرادی درازمدت و گرفتن اعتراف اجباری مشاهده می‌شود و باید فورا متوقف شود.»

دو سال از بازداشت علی یونسی و امیرحسین مرادی، می‌گذرد و این دو دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف، همچنان به‌صورت بلاتکلیف در بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین در بازداشت به‌ سر می‌برند.

یکی از نزدیکان علی یونسی در خصوص وضعیت این دو زندانی به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «آنان همچنان در سلول‌هاى دربسته با محدوديت به هواخورى و تلفن نگهداری می‌شوند. فقط ٢ یا ٣ بار براى ٢٠ دقيقه در هفته هواخورى و ١ یا ٢ بار در هفته تلفن دارند».

این منبع در ادامه گفت: «على در يك سلول كوچك با يك نفر ديگر است، و مجموعا ٢ نفر در یک سلول هستند. اميرحسين در اتاقی بزرگتر است، با تعداد بيشترى زندانى (معمولا ٥ یا ۶ نفر ديگر با وی هستند، ولی بعضی وقت‌ها تعدادشان بيشتر و كمتر می‌شود».[۴]

رضا یونسی، برادر علی یونسی، در مصاحبه با ایران اینترنشنال درباره بیانیه عفو بین‌الملل مبنی بر تهدید ماموران امنیتی به تجاوز جنسی به برادرش و امیرحسین مرادی، دیگر دانشجوی زندانی، گفت که خانواده آنان نیز اخیرا از این موضوع مطلع شده‌اند.

رضا یونسی تاکید کرد که که برادرش و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف، بیش از دو سال است که با محدودیت‌های زیاد زندانی‌اند و به همین دلیل خانواده از اتفاقات رخ داده برای آنان اطلاع نداشتند.

او گفت که این تهدید در دو ماه اول بازداشت این دو نفر و نگهداری آنان در انفرادی مطلق رخ داده است.

به گفته رضا یونسی، یک روز ماموران این دو دانشجوی زندانی را به یک ساختمان در نزدیکی زندان اوین منتقل کرده و تهدید می کنند که در آن جا دستشان باز است و می‌توانند به آنان تجاوز کرده و یا آنان را بکشند.

او همچنین گفت که قاضی به سخنان علی یونسی و امیرحسین مرادی درباره اعتراف به دلیل شکنجه در ایام بازداشت توجه نکرده و تحت تاثیر وزارت اطلاعات برای آنان حکم صادر کرده است.

سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای اعلام کرده که ماموران وزارت اطلاعات با تهدید به تجاوز جنسی از این دو دانشجوی اعترافات دروغین گرفته‌اند.[۲]

مراحل قضایی

نخستین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات امیرحسین مرادی و علی یونسی، ۱۲ تیر  ۱۴۰۰ پس از ۴۵۰ روز بازداشت و بلاتکلیفی آنها در سلول انفرادی و اندرزگاه ۴ زندان اوین، برگزار شد.

جلسه دوم دادگاه رسیدگی به اتهامات این دانشجویان زندانی نیز ۵ بهمن ماه ۱۴۰۰ برگزار شد، اما با توجه به اعلام مصطفی نیلی، وکیل آن‌ها، به دلیل وجود برخی نواقص، پرونده به دادسرا بازگردانده شد.

آخرین جلسه دادرسی نیز در ۲۸ فروردین ۱۴۰۱، در شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی علی مظلوم برگزار شد.[۶]

حکم زندان امیر حسین مرادی

خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران روز دوشنبه پنجم اردیبهشت (۲۵ آوریل) از حکم دادگاه انقلاب تهران برای امیرحسین مرادی و علی یونسی، دانشجویان نخبه دانشگاه صنعتی شریف خبر داد. هر کدام از آنها با اتهاماتی از جمله "فساد فی‌الارض"، "اجتماع و تبانی علیه نظام" و "تبلیغ علیه نظام" به ۱۶ سال حبس محکوم شدند.[۵]

رضا یونسی، برادر علی یونسی در گفت‌وگو با رادیو فردا ضمن تأیید این خبر گفته است که این حکم بر اساس دادنامه صادرشده از سوی دادگاه انقلاب تهران در روز دوشنبه، پنجم اردیبهشت به وکلای این دانشجویان ابلاغ شده است.

بر اساس مفاد این دادنامه؛ «افساد فی‌الارض»، «اجتماع و تبانی علیه نظام» و «تبلیغ علیه نظام» از جمله اتهامات مطرح‌شده علیه آقایان مرادی و یونسی بوده است.

رضا یونسی، برادر علی یونسی در گفت‌وگو با رادیو فردا خبر گفت که این حکم در حالی صادر شده که به تازگی قرار بود این دو دانشجوی نخبه زندانی با قرار وثیقه آزاد شوند «و هیچ مدرکی برای محکومیت آن‌ها وجود ندارد.»

او گفت که «حتی خودشان قبول کردند که نمی‌توانند اتهامات علیه آنها را ثابت کنند اما گفتند از آنجا که مسئله این پرونده خیلی بزرگ شده است، ما باید کاری کنیم که وزارت اطلاعات برنده باشد.»[۶]

علی یونسی و امیرحسین مرادی به ۱۶ سال زندان محکوم شده‌اند و این حکم که ۱۰ سال آن قابل اجراست عینا در دادگاه تجدید نظر تایید شده است. آنان روز ۴ تیر و پس از دو سال بازداشت در بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به بند عمومی این زندان منتقل شدند.[۲]

فشار به خانواده امیر حسین مرادی

نیروهای اداره کل اطلاعات استان مازندران روز جمعه هشتم اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ با یورش به منزل خواهر امیرحسین مرادی، ضمن تفتیش و بازرسی، اقدام به توقیف برخی از لوازم شخصی اعضای این خانواده از جمله گوشی‌های موبایل آنها کردند. گزارش‌ها از این یورش حاکی است نیروهای امنیتی با حمیده مرادی و همسرش برخورد خشونت آمیز کرده‌اند.

نیروهای اطلاعات همچنین به خواهر امیرحسین مرادی و همسرش  گفته‌اند که از سوی وزارت اطلاعات به تهران احضار شده‌اند.

رضا یونسی، برادر علی یونسی دیگر دانشجوی المپیادی و زندانی دانشگاه شریف، در توییتی یورش نیروهای وزارت اطلاعات به منزل خواهر امیرحسین مرادی را تایید کرد.

یورش نیروهای وزارت اطلاعات به منزل خواهر امیرحسین مرادی در حالی انجام شده است که پیش از این خانواده علی یونسی نیز به شدت تحت فشار دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی قرار گرفته‌اند.[۳]

موضعگیریهای بین‌المللی

از هنگام بازداشت این دو بسیاری در داخل و خارج از ایران، از جمله گروهی از نمایندگان پارلمان سوئد و گابی رولاند، نماینده مجلس ایالتی بادن وورتمبرگ آلمان خواستار آزادی آن‌ها شده‌اند.

اردیبهشت سال گذشته ۱۷۰ تن از استادان و اعضای هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف در نامه‌ای به مقام‌های حکومت ایران از آنها خواستند امیرحسین مرادی و علی یونسی را به مناسبت عید فطر آزاد کنند.

شماری از برندگان جایزه نوبل و چهره‌های دانشگاهی نیز در نامه مشترکی به آنتونیو گوترش و میشل باشله، دبیرکل و کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل خواستند، هر تلاش ممکن و عملی را برای آزادی علی یونسی و امیرحسین مرادی به کار گیرند.

در نامه آنها به شکنجه‌های جسمی و روحی و  بدرفتاری‌ برای گرفتن "اعتراف اجباری" از علی یونسی و علی مرادی سخن رفته بود.

این نامه به امضای نوام چامسکی، پروفسور  دانشگاه ام‌آی‌تی، ریچارد رابرتس، برنده نوبل پزشکی ۱۹۹۳، بری بریش، برنده نوبل فیزیک، مارتین شلفی، برنده نوبل شیمی، رندی شکمن، برنده نوبل پزشکی، جک ژوستاک، برنده نول پزشکی و دیوید واینلند، برنده نول پزشکی رسیده بود.[۵]

در آذر ۱۴۰۰سازمان عفو بین‌الملل نسبت به خطر اعدام دو دانشجوی زندانی در ایران؛ علی یونسی و امیرحسین مرادی هشدار داد. این دو دانشجوی نخبه از بهار سال گذشته در زندان هستند و به فساد فی‌الارض متهم شده‌اند.

سازمان عفو بین‌الملل با انتشار نامه سرگشاده به محسنی اژه‌ای، رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران خواستار اقدام فوری برای دو دانشجوی زندانی در ایران؛ علی یونسی و امیرحسین مرادی شد. این دو دانشجوی نخبه از بهار سال ۱۳۹۹ در بند ۲۰۹ اوین زندانی هستند و در خطر محکوم شدن به اعدام قرار دارند.

در این نامه آمده که این دو جوان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به مدت ۶۰ روز در سلول انفرادی نگهداری شده‌اند تا از آنها اعترافات اجباری گرفته شود.

به گزارش عفو بین‌الملل علی یونسی به خانواده‌اش اطلاع داده است که به دلیل ضرب و شتم به چشم چپ او آسیب وارد شده اما از دریافت خدمات پزشکی محروم بوده است. او همچنین گفته چراغ سلول‌اش ۲۴ ساعت روشن بوده و او هیچ درکی از شب و روز نداشته و همین باعث پریشانی روحی و درد در ناحیه سر و چشم او شده است.

امیرحسین مرادی نیز از ضرب و شتم شدید خود هنگام بازداشت خبر داده است.

به گزارش عفو بین‌الملل این دو دانشجوی زندانی از حق دسترسی به وکیل محروم بوده و ۱۳ ماه است که در سلول‌های جداگانه در بند ۲۰۹ اوین نگهداری می‌شوند و از کلیه امکانات پزشکی و بهداشتی محروم‌اند.

عفو بین‌الملل در نامه خود از محسنی اژه‌ای خواسته تا فوری و بدون قید و شرط علی یونسی و امیرحسین مرادی را "که تنها به دلیل ارتباطات خانوادگی‌شان بازداشت شده‌اند" آزاد کند.

همچنین درخواست شده که رییس قوه قضاییه اطمینان حاصل کند که آنها در برابر شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها محافظت می‌شوند و به مراقبت‌های پزشکی مورد نیازشان دسترسی پیدا می‌کنند و نیز امکان تماس با خانواده و وکیلی که خودشان می‌خواهند برایشان فراهم شود.

از محسنی اژه‌ای خواسته شده تا تحقیقات مستقلی درباره ادعای این دو زندانی مبنی بر ضرب و شتم هنگام بازداشت و شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها با آنها در طول بازداشت به عمل آورد و عاملان این رفتارها را در یک دادرسی عادلانه و مطابق با استانداردهای بین‌المللی محاکمه کند.

علی یونسی، از دانشجویان نخبه ایرانی و برنده مدال طلای المپیاد نجوم و امیرحسین مرادی از دانشجویان نخبه رشته فیزیک است.[۵]

پیام‌های امیرحسین مرادی از زندان

امیر حسین مرادی و علی یونسی در روز سه شنبه ۲۲ فروردین ۱۴۰۲ به مناسبت سومین سال بازداشت خود نامه‌ای را منتشر کردند. در این نامه آمده است:

«۲۲ فروردین ۹۹ همراه با ضرب و شتم شدید دستگیر و به بند ۲۰۹ منتقل شدیم. جمعا بیش از ۲ سال را در سلول‌های انفرادی و سلول‌های در بسته سر کردیم و در سومین سال به بند عمومی زندان اوین منتقل شدیم.

در این ۳ سال مسیری پرحادثه را پشت سر گذاشتیم. آن روزهای سخت پس از دستگیری هنگامی که در ابتدای جوانی از کلاس درس دانشگاه به سلول‌های انفرادی منتقل شده بودیم، از خود می پرسیدیم که این دیوارهای سنگی که بیش از ۵۰ سال از بنا شدن آن‌ها می‌گذرد شاهد درد و رنج و شکنجه‌های چه کسانی بوده‌اند؟ این دیوارها در دل خود میزبان انسان های عاشقی بودند که برای آزادی ایران به استقبال سختی‌ها رفتند و با ایستادگی‌شان اوین را تبدیل به نمادی مشترک از سرکوب در دو دیکتاتوری کردند.

در میانه شکنجه و فشار و تهدید به اعدام، ما خود را قطره‌ای از رود خروشانی میدیدیم که تلاش میکند سدی به نام دیکتاتوری را که بر سر راه تاریخ ایران قرار دارد بشکند و به دشت زیبای آزادی برسد.

در دل آن روزهای سخت، حمایت‌های شما مردم عزیز ایران پشتوانه و تکیه‌گاه ما شد. حمایت‌هایی که سدی محکم میان ما و چوبه دار شد، سدی که گذر زمان در آن اثری نکرد تا ما تمام زندگی مان را مدیون شما باشیم و این افتخاری است بزرگ برای ما، امیدداریم و در تلاشیم شایسته این حمایت های بی دریغ باشیم.

ما در آغوش مهر و حمایت های شما هموطنان از بسیاری از خطرات در امان ماندیم تا بیش از پیش خود را مدیون شما بدانیم و با خود عهد می‌کنیم تا آن روز که آزادی ایران را در کنار هم جشن بگیریم دغدغه آزادی خود را نداشته باشیم و لحظه به لحظه یاد آن کودکانی هستیم که بارها برای کسب عناوین علمی از ما شایسته‌ترند اما فقر و تبعیض فرصت را از آن‌ها گرفته است.

ما نیز مانند تمام جوانانی که در خیابان ها کشته شدند آرزویی جز آزادی ایران نداریم و در برابر آن‌ها مقاومت در زندان وظیفه‌ای است کوچک بر دوش ما.

ما در پس رنج‌ها و سختی‌های این سالیان به فرارسیدن لحظه های شادی حقیقی، به طلوع صبح زیبای آزادی و به تحقق ایران آزاد یقین داریم.

دوستدار شما امیرحسین و علی

فروردين ١٤٠٢»[۸]

پیام به مناسبت ۱۶ آذر ۱۴۰۲

امیر حسین مرادی و علی یونسی در روز ۱۶ آذر ۱۴۰۲ به مناسبت روز دانشجو پیامی با عنوان جنگ واقعی ما منتشر کردند متن پیام به شرح زیر است:

«۱۶ آذر ۱۴۰۲ در شرایطی فرا می‌رسد که جمهوری اسلامی از هراس قیامی دیگر قیامی که می‌تواند تا رسیدن به آزادی ادامه پیدا کند، از یک‌سو به اعدام و دستگیری گسترده اقدام کرده و از سوی دیگر به‌دنبال پراکندن گرد ناامیدی است تا شاید در این دوگانه ترس و یأس جامعه چند روزی بیشتر زنده بماند. تلاشی تکراری که نه در ۷۸ نه در ۸۸ و نه در ۹۶ و ۹۸ نتوانست مانع قیام بعدی باشد و این بار نیز گریزی از قیام آتی نیست، قیامی که به‌زودی فرا می‌رسد.

دانشجویان سال گذشته نشان دادند که بخش مهمی از قیام و تحولات پس از آن هستند. امروز نیز به‌عنوان یک قشر جوان و آگاه می‌توانند پایان بخش تردیدها باشند. تردیدهایی مثل اینا برن کی بیاد که بی‌پایه و بنیاد است. زیرا اصلاً بنا نیست که کسی بیاید و بناست که حکومت دیکتاتوری در هر شکل آن، چه شاه چه شیخ یکبار برای همیشه پایان یابد و یک جمهوری واقعی و جمهوری دموکراتیک جایگزین آن شود. همین پتانسیل و نقش تاثیرگذار دانشجویان است که مایه هراس حکومت شده و تیغ سرکوب را علیه دانشجویان و اساتید تیزتر کرده است.

اما دانشجویان نشان دادند که در این جنگ که جنگ واقعی ماست تسلیم نمی‌شوند. جنگی که قربانیانش آرمیتا و مهسا و همه کسانی که اعدام شدند و یا هدف گلوله قرار گرفتند هستند. جنگی که ۴۵سال است علیه مردم ایران در جریان است و به دست همه ما با رسیدن به آزادی پایان می‌یاید.

شب در تلاش بیهوده، خورشید پنهان می‌کند

انجم ولی آوازه خوان امید فردا می‌دهد آتش بزن در قلب شب، گویی تویی کابوس شب اهریمن تردید را از جان خود تبعید کن

امیر حسین مرادی و علی یونسی

آذر۱۴۰۲»[۹]

پیام به مناسبت عید نوروز ۱۴۰۳

دانشجویان زندانی علی یونسی و امیر حسین مرادی به مناسبت نوروز و آغاز سال نو پیام کوتاهی منتشر کردند. در این پیام آمده است:

«هیچ زمستانی را گریزی از بهار نبوده است، همان طور که هیچ دیکتاتوری را از سرنگونی.

این زیباترین قانون طبیعت بر همه ما مبارک باد.

امیرحسین مرادی و  علی یونسی نوروز ۱۴۰۳، زندان اوين»[۱۰]

پیام به مناسبت چهارمین سال بازداشت

دانشجویان نخبه زندانی علی یونسی و امیر حسین مرادی در آستانه چهارمین سالگرد دستگیری خود نامه ای منتشر کردند. متن کامل نامه امیرحسین مرادی و علی یونسی به این شرح است: «۲۲ فروردین ۹۹ روزی بود که به دنیای دیگری پرتاب شدیم. دنیای گذشته، دنیای دانشگاه و المپیاد، دنیایی جذاب و لطیف بود، که در آن روز ها در کنار دوستانی هم سن و هم فکر با شادی و خوشی سپری می‌شد اما دنیای جدید، دنیای سلول انفرادی و بازجویی بود، دنیایی زمخت و خشن، دنیایی که در آن دوستی وجود نداشت، هر چه بود دشمنی بود، دنیایی که در آن هم فکری وجود ندارد بلکه بابت آن‌چه فکر می‌کردیم تهدید به مرگ می‌شدیم، دنیایی که در آن حقوق اولیه سلب می‌شد.

لحظه دستگیری، لحظه ورود به دنیایی جدید، لحظه انتخاب بود، مقاومت یا تسلیم. انتخابی میان دانشگاه و موفقیت شغلی و تحصیلی و مسیر هموار تا دانشگاه های برتر اروپا و آمریکا و یا زندان و سپری شدن سال های جوانی و از دست دادن موقعیت های علمی و تحصیلی.

اما چگونه می‌توان موقعیت تحصیلی را انتخاب کرد در حالی که هستند کودکانی که بدون آن که هرگز انتخابی کرده باشند از تحصیل محروم مانده اند و چگونه می‌توان به زندگی در رفاه و شغل پر درآمد فکر کرد در حالی که بسیارند کسانی که درآمدشان کفاف تهیه غذای روزانه را نمی‌دهد.

با نگاه به آن‌چه که مردم از دست می‌دهند، آن‌چه ما از دست می‌دادیم دیگر بزرگ نبود و غلبه بر شرایط دیگر سخت نبود. زندان بهای این انتخاب و سنگ محک آن است. به تجربه دیده ایم آن‌ها‌ که کم تر چیزی برای خود خواسته اند و قاطع تر ایستادگی را انتخاب کردند شرایط سخت تری را تاب آورده اند و این عامل اصلی تفاوت است میان آن کسانی که حتی یک ماه زندان را تحمل نمی‌‌کنند و آنها که ۱۰، ۱۵، ۲۰ و یا حتی ۲۵ سال زندان را سرزنده و مقاوم تاب آورده اند.

و ما هر روز باید این انتخاب را انجام دهیم، انتخابی با الگو گرفتن از صد ها هزار نفری که این مسیر را طی کرده اند و بر سر انتخابشان تا آخر ایستادند.

انتخابی که هر روز بیش از پیش دانشجویان در معرض آن قرار میگیرند آن ها که در حالیکه چیز های بیشتری برای از دست دادن دارند اما صدای بلندتری نیز دارند.

آن ها که می توانند اهل ماندن و پس گرفتن باشند امروز می توانند نه فقط همراهی کننده مردم در قیام ها بلکه شروع کننده آن باشند. با انتخابی برای نادیده نگرفتن کسانی که بیشتر رنج میکشند و کمتر صدایی دارند. انتخابی که با پرداخت هزینه آن می توان در کنار مردم ایستاد، می توان بخشی از تاریخ بود و می توان آغازگر حرکت ها بود.

ما در چهارمین سالگرد دستگیری مان تکرار می‌کنیم انتخاب ما، مقاومت کردن است هر چقدر هم که این زندان ادامه پیدا کند.

ایمان داریم آزادی ايران نزدیک است.

امیرحسین مرادی و علی یونسی

فروردین ۱۴۰۳»[۱۱]

منابع

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ امیرحسین مرادی و علی یونسی: انتخاب ما مقاومت کردن است ـ‌ صدای بازداشت شدگان
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ماموران امنیتی علی یونسی و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی زندانی را به تجاوز جنسی تهدید کردند ـ ایران اینترنشنال
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ یورش نیروهای وزارت اطلاعات به منزل خواهر امیرحسین مرادی، دانشجوی نخبه زندانی ـ رادیو فردا
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ دومین سال بازداشت علی یونسی و امیرحسین مرادی؛ سازمان حقوق بشر خواستار آزادی آنان شد ـ سازمان حقوق بشر ایران
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ امیرحسین مرادی و علی یونسی هریک به ۱۶ سال زندان محکوم شدند ـ دویچه وله
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ امیرحسین مرادی و علی یونسی، دانشجویان نخبه زندانی، هرکدام به ۱۶ سال حبس محکوم شدند ـ رادیو فردا
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ هشدار عفو بین‌الملل: خطر اعدام علی یونسی و امیرحسین مرادی ـ دویچه وله
  8. ↑ نامه‌ی امیرحسین مرادی و علی یونسی در سومین سال بازداشت از زندان ـ ایران وایر
  9. ↑ پیام دانشجویان نخبه در بند (علی یونسی و امیر حسین مرادی) از زندان اوین به‌مناسبت روز دانشجو ـ سایت سازمان مجاهدین خلق ایران
  10. ↑ پیام نوروزی دانشجویان زندانی علی یونسی و امیرحسین مرادی ـ صدای بازداشت‌شدگان
  11. ↑ امیرحسین مرادی و علی یونسی: انتخاب ما مقاومت کردن است! ـ صدای بازداشت‌شدگان
برگرفته از «https://www.iran-pedia.org/w/index.php?title=کاربر:Abbas/صفحه_تمرین2&oldid=70512»