حسین پژمان بختیاری: تفاوت میان نسخهها
Alireza k h (بحث | مشارکتها) صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | نام = حسین پژمان بختیاری | تصویر = پژمان بختیاری - ۲.jpg | توضیح تصویر = حسین پژمان بختیاری؛ شاعر، مترجم و محقق معاصر ایرانی | نام اصلی = | زمینه فعالیت = شعر، ترجمه، تحقیق ادبی، تصحیح متون کلاسیک | ملیت = | تاریخ تولد = آب...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
در حدود سال ۱۲۸۵ شمسی، پژمان به دشتک بختیاری، زادگاه پدریاش واقع در ۸۵ کیلومتری مرکز چهارمحال و بختیاری، در دامنه زردکوه و کنار سرچشمه رود کارون، فرستاده شد. او با کاروانی شامل ۴۰ سوار بختیاری سفر کرد و در آنجا زندگی در طبیعت را تجربه کرد. این دوره تأثیر عمیقی بر آثارش گذاشت و او را با فرهنگ و طبیعت بختیاری آشنا کرد: "دیدن و بهره بردن از آن همه چیزهای زیبا از آن همه کوه و بیشه و دشت و صحرا از آن زندگی بیتکلف برای من و روح من عوالم تازهای به وجود میآورد". در دشتک، پژمان اسبسواری، تیراندازی و فنون رزم بختیاری را آموخت که بعدها در شعرهایش بازتاب یافت و عناصری از زندگی ایلی را در آثارش وارد کرد. <ref name=":4" /><ref name=":3" /><ref name=":1" /> | در حدود سال ۱۲۸۵ شمسی، پژمان به دشتک بختیاری، زادگاه پدریاش واقع در ۸۵ کیلومتری مرکز چهارمحال و بختیاری، در دامنه زردکوه و کنار سرچشمه رود کارون، فرستاده شد. او با کاروانی شامل ۴۰ سوار بختیاری سفر کرد و در آنجا زندگی در طبیعت را تجربه کرد. این دوره تأثیر عمیقی بر آثارش گذاشت و او را با فرهنگ و طبیعت بختیاری آشنا کرد: "دیدن و بهره بردن از آن همه چیزهای زیبا از آن همه کوه و بیشه و دشت و صحرا از آن زندگی بیتکلف برای من و روح من عوالم تازهای به وجود میآورد". در دشتک، پژمان اسبسواری، تیراندازی و فنون رزم بختیاری را آموخت که بعدها در شعرهایش بازتاب یافت و عناصری از زندگی ایلی را در آثارش وارد کرد. <ref name=":4" /><ref name=":3" /><ref name=":1" /> | ||
== آموزش و تحصیلات == | == آموزش و تحصیلات == | ||
[[پرونده:پژمان سمت راست.jpg|جایگزین=پژمان بختیاری، سمت راست|بندانگشتی|270x270پیکسل|پژمان بختیاری، سمت راست]] | |||
=== آموزش پایه و مقدماتی === | === آموزش پایه و مقدماتی === | ||
پژمان از سن سه سالگی تحت فشار پدر، قرآن، خواندن و نوشتن را آموخت. در دشتک بختیاری، از شش سالگی در مکتبخانه نزد ملاعلی بنده بهرامی تحصیل کرد و با متون پایه ادبیات فارسی آشنا شد. این آموزش اولیه پایهای برای علاقه او به ادبیات کلاسیک فراهم کرد و او را با اصول اولیه زبان و ادبیات آشنا کرد. <ref name=":0" /><ref name=":2" /><ref name=":5" /> | پژمان از سن سه سالگی تحت فشار پدر، قرآن، خواندن و نوشتن را آموخت. در دشتک بختیاری، از شش سالگی در مکتبخانه نزد ملاعلی بنده بهرامی تحصیل کرد و با متون پایه ادبیات فارسی آشنا شد. این آموزش اولیه پایهای برای علاقه او به ادبیات کلاسیک فراهم کرد و او را با اصول اولیه زبان و ادبیات آشنا کرد. <ref name=":0" /><ref name=":2" /><ref name=":5" /> | ||
| خط ۵۸: | خط ۶۰: | ||
پژمان به دلیل رنجهای کودکی سالها در تجرد زیست و در میانسالی ازدواج کرد. او صاحب دو فرزند به نامهای فریبرز و فریبا شد. فریبرز پیش از انقلاب به خارج مهاجرت کرد و فریبا در تهران سکونت دارد. زندگی شخصی او با تمرکز بر فعالیتهای ادبی همراه بود و ازدواج دیرهنگامش نشاندهنده اولویت ادبیات در زندگیاش بود. <ref name=":2" /><ref name=":4" /><ref name=":5" /> | پژمان به دلیل رنجهای کودکی سالها در تجرد زیست و در میانسالی ازدواج کرد. او صاحب دو فرزند به نامهای فریبرز و فریبا شد. فریبرز پیش از انقلاب به خارج مهاجرت کرد و فریبا در تهران سکونت دارد. زندگی شخصی او با تمرکز بر فعالیتهای ادبی همراه بود و ازدواج دیرهنگامش نشاندهنده اولویت ادبیات در زندگیاش بود. <ref name=":2" /><ref name=":4" /><ref name=":5" /> | ||
== آثار منظوم == | == آثار منظوم == | ||
[[پرونده:پژمان بختیاری و محمدحسین شهریار.jpg|جایگزین=پژمان بختیاری و محمدحسین شهریار|بندانگشتی|253x253پیکسل|پژمان بختیاری و محمدحسین شهریار]] | |||
=== آغاز فعالیت شعری و انتخاب تخلص === | === آغاز فعالیت شعری و انتخاب تخلص === | ||
پژمان شعر را از نوجوانی آغاز کرد و ابتدا با تخلص سرمست شناخته میشد، اما بعدها به پژمان تغییر داد. او در قالبهای غزل، مثنوی، قصیده و چهارپاره مهارت داشت و به سبک کلاسیک پایبند بود، اما تصاویر نوآورانهای به کار میبرد. تمهای اصلی شعرش شامل تنهایی، عشق، وطنپرستی و فرهنگ بختیاری بود که از تجربیات شخصیاش الهام گرفته شده بود و زبان سادهای با تصاویر طبیعی داشت. <ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":3" /> | پژمان شعر را از نوجوانی آغاز کرد و ابتدا با تخلص سرمست شناخته میشد، اما بعدها به پژمان تغییر داد. او در قالبهای غزل، مثنوی، قصیده و چهارپاره مهارت داشت و به سبک کلاسیک پایبند بود، اما تصاویر نوآورانهای به کار میبرد. تمهای اصلی شعرش شامل تنهایی، عشق، وطنپرستی و فرهنگ بختیاری بود که از تجربیات شخصیاش الهام گرفته شده بود و زبان سادهای با تصاویر طبیعی داشت. <ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":3" /> | ||
=== مجموعههای منظوم منتشر شده === | === مجموعههای منظوم منتشر شده === | ||
آثار منظوم پژمان شامل مجموعههایی | آثار منظوم پژمان شامل مجموعههایی است که عبارتند از: | ||
* سیه روز (۱۳۰۶) | |||
* زن بیچاره (۱۳۰۸) | |||
* محاکمه شاعر (۱۳۱۳) | |||
* خاشاک (۱۳۳۵) | |||
* اندرز یک مادر (۱۳۴۷) | |||
* کویر اندیشه (۱۳۴۹) | |||
* دیوان اشعار (۱۳۶۸، پس از مرگ) | |||
مثنوی تاریخ اشکانیان (منتشر نشده) بیش از ۲۰ هزار بیت دارد و نشاندهنده علاقه او به تاریخ ایران باستان است که در آن رویدادهای تاریخی را به صورت منظوم توصیف کرده است. <ref name=":5" /><ref name=":2" /><ref name=":4" /><ref name=":6">[https://kanoonbeheshti.blog.ir/post/28 آثار منظوم و منثور پژمان بختیاری شاعر بزرگ معاصر - تاریخ و فرهنگ ایران]</ref> | |||
=== قصاید وطنی و نمونههای برجسته === | === قصاید وطنی و نمونههای برجسته === | ||
در دوران جنگ جهانی دوم، قصاید | در دوران جنگ جهانی دوم، قصاید میهنپرستانه سرود مانند نامه به استالین، نامه به وینستون چرچیل و آذربایجان. قطعه "دودکشها" نمونهای از تصاویر نوین اوست: "دودکشها بر فراز بامها / هر نفس آهی ز دل برمیکشند". شعر وطنی معروف: "اگر ایران به جز ویرانسرا نیست / من این ویرانسرا را دوست دارم". این اشعار بیانگر عشق عمیق او به وطن است و در آنها عناصری از فرهنگ ایرانی و طبیعت را ترکیب کرده است. <ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":1" /> | ||
== آثار منثور و تصحیحات == | == آثار منثور و تصحیحات == | ||
=== فعالیتهای تصحیح متون کلاسیک === | === فعالیتهای تصحیح متون کلاسیک === | ||
پژمان کتابهای کلاسیک را تصحیح کرد: دیوان حافظ (۱۳۱۵ و ۱۳۴۳ | پژمان کتابهای کلاسیک را تصحیح کرد که عبارتند از: | ||
* دیوان حافظ (۱۳۱۵ و ۱۳۴۳) | |||
* کلیات جامی (۱۳۱۷) | |||
* خسرو و شیرین نظامی (۱۳۴۳ | |||
* مخزنالاسرار (۱۳۴۴) | |||
* هفت پیکر (۱۳۴۴) | |||
* لیلی و مجنون (۱۳۴۷) | |||
* شرفنامه (۱۳۴۵) | |||
* اقبالنامه (۱۳۴۴) | |||
* اسکندرنامه (۱۳۴۰) | |||
* رباعیات خیام (۱۳۱۸) | |||
* دیوان ژاله قائممقامی (۱۳۴۵) | |||
این تصحیحات بر اساس نسخههای خطی و با حاشیهنویسی دقیق انجام شد و به حفظ میراث ادبی فارسی کمک کرد. <ref name=":5" /><ref name=":2" /><ref name=":0" /><ref name=":6" /> | |||
=== آثار نثر و تحقیقات === | === آثار نثر و تحقیقات === | ||
آثار نثر پژمان | آثار نثر پژمان بختیاری عبارتند از: | ||
* بهترین اشعار (۱۳۱۳) | |||
* به یادگار جشن هزارمین سال فردوسی (۱۳۱۳) | |||
* داستان زندگانی حافظ (۱۳۱۵) | |||
* تاریخ پست و تلگراف و تلفن (۱۳۲۶) | |||
* آثار منتشر نشده | |||
* سخنوران پارسیگوی | |||
* گویش بختیاری | |||
* پادشاهان ایران | |||
* کاخهای فرانسه | |||
* تاریخ منظوم اشکانیان | |||
این آثار نشاندهنده گستردگی تحقیقات او در تاریخ، ادبیات و فرهنگ است و جزئیاتی از زندگی شاعران کلاسیک و تاریخ ایران ارائه میدهد. <ref name=":4" /><ref name=":1" /><ref name=":3" /><ref name=":6" /> | |||
== ترجمهها و فعالیتهای پژوهشی == | == ترجمهها و فعالیتهای پژوهشی == | ||
پژمان از ادبیات فرانسه ترجمه کرد: وفای زن | پژمان بختیاری از ادبیات فرانسه کتابهایی نیز ترجمه کرد: | ||
* وفای زن (اثر: آدلف بنیامین کنستانت - ۱۳۰۸) | |||
* افسانه قمار (اثر: هوفمان - ۱۳۱۰) | |||
* قمارباز (اثر: هوفمان) | |||
* مریمه | |||
* دزد اطفال (اثر: مواحل دن) | |||
* گربه سیاه (اثر: ادگار آلن پو) | |||
* کرسیل (اثر: هوفمان) | |||
* مادموازل اسکودری (اثر: هوفمان) | |||
* رویای شارل | |||
* پیشه (اثر: آپوله (۱۳۰۹) | |||
* رنه (اثر: شاتوبریان) | |||
* آتالا (اثر: شاتوبریان) | |||
* ژولی (اثر: ژان ژاک روسو) | |||
* شعرهای فرانسه | |||
* لامارتین<ref name=":6" /> | |||
این ترجمهها نقش مهمی در معرفی ادبیات غرب به خوانندگان فارسی داشت و نشاندهنده تسلط او بر زبان فرانسه بود. <ref name=":5" /><ref name=":0" /><ref name=":2" /> | |||
پژمان بیش از ۱۰۰ مقاله در مجلاتی چون ارمغان، یغما، سخن، وحید، آموزش و پرورش، نوبهار منتشر کرد. او موسیقی و ترانههای بختیاری را احیا کرد و مقدمههایی نوشت مانند مقدمه بر مجموعه اول شهریار (۱۳۱۰ شمسی) و ضربالمثلهای بختیاری (۱۳۴۳ شمسی). این فعالیتها او را به عنوان یک پژوهشگر فرهنگی تثبیت کرد و به حفظ گویش و فرهنگ بختیاری کمک کرد. <ref name=":4" /><ref name=":1" /><ref name=":3" /> | پژمان بختیاری بیش از ۱۰۰ مقاله در مجلاتی چون ارمغان، یغما، سخن، وحید، آموزش و پرورش، نوبهار منتشر کرد. او موسیقی و ترانههای بختیاری را احیا کرد و مقدمههایی نوشت مانند مقدمه بر مجموعه اول شهریار (۱۳۱۰ شمسی) و ضربالمثلهای بختیاری (۱۳۴۳ شمسی). این فعالیتها او را به عنوان یک پژوهشگر فرهنگی تثبیت کرد و به حفظ گویش و فرهنگ بختیاری کمک کرد. <ref name=":4" /><ref name=":1" /><ref name=":3" /> | ||
== مرگ و میراث == | == مرگ و میراث == | ||