کاربر:بخشایشی/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خدیجه خانم''' ملقب به '''اشرف‌السادات مرتضایی''' با نام هنری '''مرضیه''' (۱فروردین ۱۳۰۳ – ۲۱ مهر ۱۳۸۹ خورشیدی) هنرمند و خواننده ایرانی است. او اولین زنی بود که توانست در برنامه گلهای رنگارنگ که برنامه ای بسیار سنگین و هنری بود، آواز بخواند.<ref name=":3">رادیو فردا - [https://www.radiofarda.com/a/F8_Marzieh_Iranian_singer_life_and__her_works/2193176.html مرضیه در نگاه محمود خوشنام، سیمین بهبهانی و مرتضی رضوان]</ref> مرضیه با آهنگسازان و ترانه سرایانی چون تجویدی، خرم، یاحقی، خالقی، رهی معیری و معینی کرمانشاهی کار کرد و حدود هزار تصنیف و ترانه ماندگار از خود به یادگار گذاشت که در ارتقای موسیقی ایرانی بسیار اثرگذار بود تا جایی که به سطح یک اسطوره در موسیقی ایرانی ارتقاء یافت.<ref name=":2" /> صدای او که وی را در ردیف خوانندگان و نوابغی چون ام‌کلثوم، ادیت پیاف و نانا موسکوری قرار داد در خارج از ایران و در پراعتبارترین مراکز هنری جهان، هم‌چون آلبرت هال سلطنتی لندن، المپیای پاریس و سالن ویلشر هال لس‌آنجلس با ترکیبی از موسیقی و پیامهای سیاسی نیز شنیده شد. او که با روی کار آمدن حکومت جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ دست از خوانندگی کشیده بود، تنها وقتی مجدداً به خوانندگی روی آورد که در سال ۱۳۷۳ از ایران خارج شد و پس از پناهندگی به فرانسه به سازمان مجاهدین خلق ایران پیوست و بعدها به عضویت شورای ملی مقاومت، ائتلاف اپوزیسیون اصلی جمهوری اسلامی ایران درآمد. وی در سال ۱۳۸۹، در اثر سرطان در پاریس درگذشت.<ref name=":0">سازمان مجاهدین خلق ایران - [https://www.mojahedin.org/i/news/206424 مرضیه صدای جاودانه]</ref>

من يادم می‌آيد وقتی خسرو گلسرخی و دانشيان که شاگردان من بودند و طبيعتاً اعدام آنها اثر وحشتناکی روی من داشت و اين مسئله را مرضيه می‌فهميد و به من گفت تو برای اين آهنگی که لطفی ساخته شعری بگو که من غم دلم را در مورد چشم‌های خسرو گلسرخی بيان کنم. اسمش بود «تا دميدن سحر».<ref name=":3" />