۶٬۰۰۸
ویرایش
کاربر:Khosro/صفحه تمرین تشکیلات خودگردان فلسطین: تفاوت میان نسخه‌ها
کاربر:Khosro/صفحه تمرین تشکیلات خودگردان فلسطین (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۱۲
، ۹ نوامبر ۲۰۲۳←تشکیلات خودگردان فلسطین
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۸۶: | خط ۱۸۶: | ||
|اعضا = | |اعضا = | ||
}} | }} | ||
'''تشلیلات خودگردان فلسطین'''، به انگلیسی: (<bdi>'''Palestinian National Authority'''</bdi>) مخفف=('''PA''')، به عربی: ('''السلطة الوطنیة الفلسطینیة''''')،'' توافق‌نامه‌ای است که بین سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) و اسرائیل در سال ۱۹۹۳، در اسلو منعقد گردید که به عنوان توافقنامه اسلو نیز معروف است. نخستین رئیس جمهور تشکیلات خودگردان فلسطین یاسر عرفات بود و پس از مرگ او در نوامبر ۲۰۰۴، محمود عباس در ژانویه ۲۰۰۵، با کسب ۶۲ درصد آرا انتخاب شد. تشکیلات خودگردان به عنوان یک هیئت حاکمه موقت در حالی ایجاد شد که فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها در حال مذاکره برای حل نهایی مناقشه خود بودند که باید این راه حل نهایی تا سال ۱۹۹۹، بر اساس این توافقنامه‌ها به نتیجه می‌رسید. به دنبال توافق اسلو، چندین گروه اسلامی، به‌ویژه جنبش حماس توافق صلح را محکوم کردند و این توافق هرگز به نتیجه نرسید و در واقع به خاطر حملات حماس به اسرائیل روند صلح شکست خورد. محمود عباس در سال ۲۰۱۳، پس از رأی‌گیری مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۲، با به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان کشور ناظر، فرمان تغییر نام تشکیلات خودگردان را به کشور فلسطین امضا کرد. با وجود این تغییر، هنوز هم به‌عنوان تشکیلات خودگردان فلسطین شناخته می‌شود. در واقع تشکیلات خودگردان قرار بود تا سال ۱۹۹۹، به‌عنوان بخشی از راه حل دو دولتی و توافقنامه صلح منطقه‌ای دائمی، یک دولت موقت در مسیر ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین باشد، اما این هرگز اتفاق نیفتاد. تشکیلات خودگردان فلسطین هیچ قدرت و سلطه‌ای بر شهرک‌نشینان و شهرک‌ها، مرزها، حریم هوایی، آب، و حوزه‌های مختلف دیگر ندارند. اسرائیل این اختیار را برای خود محفوظ داشته که هر قانون تشکیلات خودگردان را بررسی و وتو کند. از زمان توافق اسلو، ارتش اسرائیل همواره ۵۹ درصد از کرانه باختری و تا زمان خروج از غزه در سال ۲۰۰۵، سی درصد از نوار غزه را کنترل کرده است. | '''تشلیلات خودگردان فلسطین'''، به انگلیسی: (<bdi>'''Palestinian National Authority'''</bdi>) مخفف=('''PA''')، به عربی: ('''السلطة الوطنیة الفلسطینیة''''')،'' توافق‌نامه‌ای است که بین [[سازمان آزادی‌بخش فلسطین|'''سازمان آزادی‌بخش فلسطین''']] (ساف) و اسرائیل در سال ۱۹۹۳، در اسلو منعقد گردید که به عنوان توافقنامه اسلو نیز معروف است. نخستین رئیس جمهور تشکیلات خودگردان فلسطین یاسر عرفات بود و پس از مرگ او در نوامبر ۲۰۰۴، محمود عباس در ژانویه ۲۰۰۵، با کسب ۶۲ درصد آرا انتخاب شد. تشکیلات خودگردان به عنوان یک هیئت حاکمه موقت در حالی ایجاد شد که فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها در حال مذاکره برای حل نهایی مناقشه خود بودند که باید این راه حل نهایی تا سال ۱۹۹۹، بر اساس این توافقنامه‌ها به نتیجه می‌رسید. به دنبال توافق اسلو، چندین گروه اسلامی، به‌ویژه جنبش حماس توافق صلح را محکوم کردند و این توافق هرگز به نتیجه نرسید و در واقع به خاطر حملات [[جنبش حماس|'''حماس''']] به اسرائیل روند صلح شکست خورد. محمود عباس در سال ۲۰۱۳، پس از رأی‌گیری مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۲، با به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان کشور ناظر، فرمان تغییر نام تشکیلات خودگردان را به کشور فلسطین امضا کرد. با وجود این تغییر، هنوز هم به‌عنوان تشکیلات خودگردان فلسطین شناخته می‌شود. در واقع تشکیلات خودگردان قرار بود تا سال ۱۹۹۹، به‌عنوان بخشی از راه حل دو دولتی و توافقنامه صلح منطقه‌ای دائمی، یک دولت موقت در مسیر ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین باشد، اما این هرگز اتفاق نیفتاد. تشکیلات خودگردان فلسطین هیچ قدرت و سلطه‌ای بر شهرک‌نشینان و شهرک‌ها، مرزها، حریم هوایی، آب، و حوزه‌های مختلف دیگر ندارند. اسرائیل این اختیار را برای خود محفوظ داشته که هر قانون تشکیلات خودگردان را بررسی و وتو کند. از زمان توافق اسلو، ارتش اسرائیل همواره ۵۹ درصد از کرانه باختری و تا زمان خروج از غزه در سال ۲۰۰۵، سی درصد از نوار غزه را کنترل کرده است. | ||
== تشکیلات خودگردان فلسطین == | == تشکیلات خودگردان فلسطین == | ||
[[پرونده:توافق نامه اسلو.PNG|جایگزین=توافقنامه اسلو در سال ۱۹۹۳|بندانگشتی|توافقنامه اسلو در سال ۱۹۹۳]] | |||
=== توافقنامه اسلو === | === توافقنامه اسلو === | ||
| خط ۲۰۰: | خط ۲۰۱: | ||
== ریاست تشکیلات خودگردان == | == ریاست تشکیلات خودگردان == | ||
[[پرونده:یاسر و محمود.PNG|جایگزین=یاسر عرفات و محمود عباس|بندانگشتی|یاسر عرفات و محمود عباس]] | |||
رئیس تشکیلات خودگردان توسط رئیس جمهور رهبری می‌شود. نخستین رئیس جمهور تشکیلات خودگردان فلسطین یاسر عرفات بود که در سال ۱۹۹۶، هشتاد وهشت درصد آرا را به دست آورد. پس از مرگ عرفات در نوامبر ۲۰۰۴، محمود عباس در ژانویه ۲۰۰۵، با کسب ۶۲ درصد آرا انتخاب شد. فلسطینیان خارج از کرانه باختری و نوار غزه اجازه شرکت در هیچ‌یک از انتخابات تشکیلات خودگردان را ندارند.<ref name=":0" /> | رئیس تشکیلات خودگردان توسط رئیس جمهور رهبری می‌شود. نخستین رئیس جمهور تشکیلات خودگردان فلسطین یاسر عرفات بود که در سال ۱۹۹۶، هشتاد وهشت درصد آرا را به دست آورد. پس از مرگ عرفات در نوامبر ۲۰۰۴، محمود عباس در ژانویه ۲۰۰۵، با کسب ۶۲ درصد آرا انتخاب شد. فلسطینیان خارج از کرانه باختری و نوار غزه اجازه شرکت در هیچ‌یک از انتخابات تشکیلات خودگردان را ندارند.<ref name=":0" /> | ||
| خط ۲۰۸: | خط ۲۱۰: | ||
== مدیریت تشکیلات خودگردان == | == مدیریت تشکیلات خودگردان == | ||
[[پرونده:مجلس قانونگذاری فلسطین.PNG|جایگزین=مجلس قانونگذاری فلسطین|بندانگشتی|مجلس قانونگذاری فلسطین]] | |||
تشکیلات خودگردان فلسطین توسط یک قانون اساسی موقت اداره می‌شود که ممکن است توسط قانونگذاران با اکثریت دو سوم اصلاح شود. رئیس جمهور به طور مستقیم برای یک دوره چهار ساله با محدودیت دو دوره انتخاب می‌شود. رئیس‌جمهور فرمانده کلّ نیروهای امنیتی است، روابط خارجی را مدیریت می‌کند، قدرت وتوی قوانین را دارد و ممکن است در زمانی که مجلس در جلسه نیست، احکامی صادر کند. نخست وزیر توسط رئیس جمهور منصوب می‌شود و شورای وزیران دارای اختیارات اجرایی اولیه هستند، مشروط به اعتماد شورای قانونگذاری فلسطین که متشکل از ۱۳۲ عضو است و برای دوره‌های چهار ساله انتخاب می‌شوند. تعدادی از کرسی‌ها که با فرمان ریاست جمهوری تعریف شده است، به مسیحیان اختصاص داده شده است و احزاب سیاسی باید تعداد معینی از زنان را در لیست خود بگنجانند.<ref name=":1" /> | تشکیلات خودگردان فلسطین توسط یک قانون اساسی موقت اداره می‌شود که ممکن است توسط قانونگذاران با اکثریت دو سوم اصلاح شود. رئیس جمهور به طور مستقیم برای یک دوره چهار ساله با محدودیت دو دوره انتخاب می‌شود. رئیس‌جمهور فرمانده کلّ نیروهای امنیتی است، روابط خارجی را مدیریت می‌کند، قدرت وتوی قوانین را دارد و ممکن است در زمانی که مجلس در جلسه نیست، احکامی صادر کند. نخست وزیر توسط رئیس جمهور منصوب می‌شود و شورای وزیران دارای اختیارات اجرایی اولیه هستند، مشروط به اعتماد شورای قانونگذاری فلسطین که متشکل از ۱۳۲ عضو است و برای دوره‌های چهار ساله انتخاب می‌شوند. تعدادی از کرسی‌ها که با فرمان ریاست جمهوری تعریف شده است، به مسیحیان اختصاص داده شده است و احزاب سیاسی باید تعداد معینی از زنان را در لیست خود بگنجانند.<ref name=":1" /> | ||
| خط ۲۱۵: | خط ۲۱۸: | ||
=== نخست وزیری تشکیلات خودگردان === | === نخست وزیری تشکیلات خودگردان === | ||
[[پرونده:محمد اشتیه....PNG|جایگزین=محمد اشتیه|بندانگشتی|محمد اشتیه]] | |||
محمود عباس در سال ۲۰۰۹، پس فرمان دولت اضطراری، سلام فیاض وزیر دارایی را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد. سلام فیاض دستور کار دولت‌سازی نئولیبرالی را برای توسعه نهادهای دولتی و تحریک رشد اقتصادی در آماده‌سازی برای یک دولت مستقل کاملاً فعال دنبال کرد. بسیاری از دولت‌های غربی و ناظران خارجی از فیادیسم به‌عنوان سازنده‌ای برای دولت آینده فلسطین و غیرقابل تقابل با اسرائیل استقبال کردند. با این حال، سلام فیاض از حمایت کمی در میان فلسطینی‌ها برخوردار بود، زیرا در غیاب پیشرفت دیپلماتیک واقعی که بتواند ثبات و دوام این نهادها را تضمین کند، تلاش‌های او را، تلاشی زودگذر و بیهوده می‌دانستند. در واقع، اگرچه سیاست‌های او موفقیت اولیه را به همراه داشت، تنش‌های دیپلماتیک در اوایل دهه ۲۰۱۰ باعث شد که اسرائیل و سایرین بودجه‌های خود را از تشکیلات خودگردان خودداری کنند که منجر به یک بحران مالی شد. سلام فیاض در سال ۲۰۱۳ استعفا داد. | محمود عباس در سال ۲۰۰۹، پس فرمان دولت اضطراری، سلام فیاض وزیر دارایی را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد. سلام فیاض دستور کار دولت‌سازی نئولیبرالی را برای توسعه نهادهای دولتی و تحریک رشد اقتصادی در آماده‌سازی برای یک دولت مستقل کاملاً فعال دنبال کرد. بسیاری از دولت‌های غربی و ناظران خارجی از فیادیسم به‌عنوان سازنده‌ای برای دولت آینده فلسطین و غیرقابل تقابل با اسرائیل استقبال کردند. با این حال، سلام فیاض از حمایت کمی در میان فلسطینی‌ها برخوردار بود، زیرا در غیاب پیشرفت دیپلماتیک واقعی که بتواند ثبات و دوام این نهادها را تضمین کند، تلاش‌های او را، تلاشی زودگذر و بیهوده می‌دانستند. در واقع، اگرچه سیاست‌های او موفقیت اولیه را به همراه داشت، تنش‌های دیپلماتیک در اوایل دهه ۲۰۱۰ باعث شد که اسرائیل و سایرین بودجه‌های خود را از تشکیلات خودگردان خودداری کنند که منجر به یک بحران مالی شد. سلام فیاض در سال ۲۰۱۳ استعفا داد. | ||
| خط ۲۲۲: | خط ۲۲۶: | ||
== تقسیم مناطق و مسئولیت‌ها == | == تقسیم مناطق و مسئولیت‌ها == | ||
[[پرونده:نفشه فلسطین تا کنون.PNG|جایگزین=نقشه فلسطین از سال ۱۹۴۷ تا کنون|بندانگشتی|<nowiki>نقشه فلسطین از سال ۱۹۴۷ تا کنون [منطقه سبز=فلسطین | منطقه سفید= اسرائیل]</nowiki>]] | |||
حکومت منطقه‌ای تشکیلات خودگردان بر اساس توافقنامه موقت ۱۹۹۵، که به‌عنوان قرارداد اسلو ۲ نیز شناخته شده، به ۱۶ استان تقسیم می‌شود، ۱۱ استان در کرانه باختری و ۵ استان در نوار غزه<ref name=":1" /> | حکومت منطقه‌ای تشکیلات خودگردان بر اساس توافقنامه موقت ۱۹۹۵، که به‌عنوان قرارداد اسلو ۲ نیز شناخته شده، به ۱۶ استان تقسیم می‌شود، ۱۱ استان در کرانه باختری و ۵ استان در نوار غزه<ref name=":1" /> | ||
| خط ۲۳۱: | خط ۲۳۶: | ||
=== کنترل اسرائیل === | === کنترل اسرائیل === | ||
[[پرونده:کنترل اسرائیل.PNG|جایگزین=کنترل ارتش اسرائیل در مناطق فلسطین|بندانگشتی|کنترل ارتش اسرائیل در مناطق فلسطینی]] | |||
در داخل اراضی اشغالی، ارتش اسرائیل مستقیماً و به طور کامل تقریباً ۶۰ درصد از کرانه باختری رود اردن را تحت کنترل دارد که تحت توافق اسلو به منطقه «سی» معروف است. این بیشتر شهرک‌های غیرقانونی اسرائیل و دره اردن را در بر می‌گیرد. هم‌چنین اسرائیل از فلسطینی‌ها مالیات می‌گیرد، از جمله بر واردات و صادرات، که مطابق قراردد باید به تشکیلات خودگردان منتقل شود، اما اسرائیل اغلب به منظور تحت فشار قرار دادن رهبران تشکیلات خودگردان یا به‌عنوان مجازات، از پرداخت پول مالیات خودداری کرده است. | در داخل اراضی اشغالی، ارتش اسرائیل مستقیماً و به طور کامل تقریباً ۶۰ درصد از کرانه باختری رود اردن را تحت کنترل دارد که تحت توافق اسلو به منطقه «سی» معروف است. این بیشتر شهرک‌های غیرقانونی اسرائیل و دره اردن را در بر می‌گیرد. هم‌چنین اسرائیل از فلسطینی‌ها مالیات می‌گیرد، از جمله بر واردات و صادرات، که مطابق قراردد باید به تشکیلات خودگردان منتقل شود، اما اسرائیل اغلب به منظور تحت فشار قرار دادن رهبران تشکیلات خودگردان یا به‌عنوان مجازات، از پرداخت پول مالیات خودداری کرده است. | ||