کاربر:Safa/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سانترالیسم دموکراتیک'''، مرکب از دو کلمه سانترالیسم + دموکراسی است که سانترالیسم به معنای مرکزگرایی به علاوه دموکراسی در اینجا به معنی آزادی در بحث و گفتگو پیش از تصمیم گیری،به مقوله ای گفته می شود که اول بار توسط لنین برای اداره ساختار یک حزب انقلابی تعریف شد و معنای آن : «دموکراسی در بحث وگفتگوهای سیاسی درون حزبی می باشد و پس از تصمیم گیری اکثریت برسر خطوط مشخص تبعیت از آن برای همه اعضا لازم الاجرا است که ابن جنبه آن سانترالیسم درمقام عمل» می باشد این روش از سال ۱۹۱۷ فرهنگ انقلابی متداول توسط احزاب انقلابی شد.

۳. طرح مسایل سیاسی و تشکیلاتی و بحث پیرامون آنها در مجامع حزبی طبق مقررات حزبی از حقوق جدایی ناپذیر اعضای حزب است. ارگان‌های رهبری کننده حزب موظف هستند به نظرات اعضاء توجه کنند و تجارب آن‌ها را مورد مطالعه قرار دهند و از آن استفاده کنند<ref name=":0">مقاله سانترالیسم دموکراتیک، تهیه و انتشار از : جاوید رشیدی (فارغ التحصیل پوهنتون هرات - افغانستان</ref>.

تعریف جنبه های مختلف سانترالیسم دموکراتیک  

سازمان های مختلف، تعاریف گوناگونی از «عضویت» دارند؛ مثلاً گروه کوچکی از سربازانی که پشت صفوف دشمن قرار دارند، به طور مشخص درک می کنند که چه کسانی هستند و به همین دلیل، برداشتی خشک و سفت و سخت از حقوق و تعهدات و وظایف هر یک از اعضای خود دارند. یک جنبش اجتماعی وسیع،صرفاً برداشتی مبهم از عضویت دارد، و تعهد اعضای آن محدود است. لنین اصول سانترالیسم دموکراتیک را در ارتباط با حزب سیاسی که در شرایط غیرقانونی عمل می کند به دقت تشریح کرد و به همین دلیل روی ضوابط بسیار صریح و شفاف عضویت اصرار داشت: پذیرش برنامۀ حزب و تعهد به فعالیت تحت رهبری یکی از سازمان های آن<ref>کتاب «یک گام به پیش، دو گام به پس» نوشته لنین</ref>

... واضح است که حقوق و تعهدات اعضا مطابق با ضوابط عضویت متفاوت است. از سوی دیگر، سازمان و تشکیلات چه یک اتحادیۀ کارگری باشد و چه یک جنبش اجتماعی یا هستۀ مخفی حزبی، حقوق و تعهدات اعضای آن–کم یا بیش– باید متعادل باشد.

وحدت یکی از مسائل اساسی برای بقا و ادامۀ حیات یک سازمان انقلابی است، اما از آن جا که طبقۀ تحت ستم، خود باید دست به کار رهایی خودش باشد، وحدت نمی تواند با «دستور از بالا» صورت بگیرد. بلکه این وحدت تنها می تواند بر پایۀ توافق و تعهد از طریق دموکراسی درون حزبی، و به وسیلۀ اعضایی که تعهدشان به سازمان، هماهنگ با حقوق آن ها در درون آن سازمان است، محقق شود. هنگامی که یک خطّ مشی سیاسی از طریق بحث های فراگیر و طولانی در میان افرادی که قرار است آن را انجام دهند، تعیین شود، در آن صورت وحدت در عمل به آسانی محقق می گردد. با این حال، عمل به ناچار گاه با موانع و تغییرات پیش ­بینی ­نشده ای رو به رو می گردد که واکنش و پاسخ فوری و هماهنگ ­شده ای را می طلبد. این موضوع غیر قابل انکار است که هماهنگی مؤثر و کارا برای انجام یک عمل مشخص، مستلزم چیزی به نام رهبری است. به همین دلیل وحدت در عمل الزاماً شامل پذیرش و مقبولیت رهبری می شود. این یکی از مسائلی است که در تاریخ جنبش انقلابی، به محلّ مناقشات و بحث های زیادی تبدیل شده است<ref>فصول نخست کتاب لنین با عنوان «بیماری کودکی چپ روی در کمونیسم»</ref>.

مثلاٌ درشرایط کار مخفی هنگامی که دشمن با تمام وسایل و نیرو علیه حزب برخاسته و سازمانهای آن درمعرض ضربات شدید قرار می دهد دموکراسی حزبی ناچار محدود می شود، تشکیل کنگره ها و کنفرانس ها غیر منظم می شود، انتخاب ارگان های رهبری اکثراٌ جای خود را به انتصاب افراد می دهد<ref name=":0" />.  

دموکراسی و سانترالیسم به هیچوجه دریک تعادل برابر با یک دیگر قرار نمی گیرند. همه چیز به شرایط مشخص، موقعیت سیاسی کشور، توانمندی حزب و تجربه آن، سطح عمومی اعضای حزب، اتوریته ای که رهبری به دست آورده است، بستگی دارد. پیش از یک کنفرانس حزبی، یعنی زمانی که مشکل، فرموله کردن یک خطّ سیاسی برای شرایط آینده است، دموکراسی بر سانترالیسم غلبه می کند.  

متأسفانه باید بگویم که از دل چنین عناصری، انقلابی بیرون نخواهد آمد، مگر آن که اینان خودشان را کنترل کنند. از طرف دیگر تردیدی ندارم که نسل جوان کارگران آن طور که شایسته است قادر به ارزیابی محتوای برنامه ای و استراتژیک بین الملل چهارم خواهد بود و بیش از پیش تحت پرچم آن صف آرایی خواهد کرد<ref>نامه در باره سانترالیسم دموکراتیک و رژیم از تروتسکی به هیئت تحریریه «socialist Appeal» (ایالات متحده امریکا) ۱۹۳۷</ref>.

سانترالیسم دمکراتیک

و مطالعه نماید و به شناخت از مسائل لازم و بیشتری دست یابد.</span>بدیل شده و حتی یک دیکتاتوری ارتجاعی از نوع فاشیستی خواهد آمد<ref>سخنرانی مائو در یک کنفرانس وسیع کار به فراخوان کمیته مرکزی حزب کمونیست چین ۳۰ ژانویه ۱۹۶۲</ref>.

...تصمیمات، دستورالعمل ها و دادن مسئولیت به یک فرد، یا مشکلات ومسائلی که ممکن است دردرون یک تشکیلات انقلابی برای فرد پیش بیاید؛ دردرجه اول سعی می شود با شیوه دموکراتیک (ازطریق بحث واقناع) حل وفصل شود، ولی درنهایت موقعی که نیاز به تصمیم گیری وعمل کردن باشد، درچنین صورتی نظرنهایی را سازمان(بطورعمده رهبری) خواهد داد. این بدین مفهوم است که درعین اینکه درچنین تشکیلاتی دموکراسی وجود دارد، ولی دررابطه این دو(مرکزیت ودموکراسی) درتحلیل نهایی تقدم با مرکزیت است<ref>بخشی از کتاب بررسی امکان انحراف مرکزیت دموکراتیک صفحات ۲۳ تا ۳۶</ref>.