۹٬۱۳۳
ویرایش
کاربر:Khosro/صفحه تمرین1: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
|سرشناسی = | |سرشناسی = | ||
|تصویر = حاج میرزا حسین خلیلی.jpg | |تصویر = حاج میرزا حسین خلیلی.jpg | ||
|نام کامل = | |نام کامل = | ||
|لقب = | |لقب = | ||
|نسب = | |نسب = | ||
|زادروز = ۱۲۳۰ ه.ق / ۱۱۹۴ ه.ش / ۱۸۱۵ م | |زادروز = ۱۲۳۰ ه.ق / ۱۱۹۴ ه.ش / ۱۸۱۵ م | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|مذهب = شیعه اثناعشری | |مذهب = شیعه اثناعشری | ||
|پیشه = فقیه، مجتهد، مرجع تقلید، مدرّس حوزه علمیه نجف | |پیشه = فقیه، مجتهد، مرجع تقلید، مدرّس حوزه علمیه نجف | ||
|مناصب = یکی از مراجع ثلاثه نجف (همراه آخوند خراسانی و عبدالله مازندرانی) • رهبر دینی نهضت مشروطه ایران | |مناصب = یکی از مراجع ثلاثه نجف (همراه آخوند خراسانی و عبدالله مازندرانی) • رهبر دینی نهضت مشروطه ایران | ||
|اساتید = | |اساتید = | ||
|شاگردان = میرزا حسین نائینی • شیخ‌الشریعه اصفهانی • شیخ محمدحسین کاشف‌الغطاء • شیخ مرتضی آشتیانی و … | |شاگردان = میرزا حسین نائینی • شیخ‌الشریعه اصفهانی • شیخ محمدحسین کاشف‌الغطاء • شیخ مرتضی آشتیانی و … | ||
|تالیفات = ذریعة الوداد فی شرح نجاة العباد • حاشیه بر مکاسب و رسائل • رساله عملیه | |تالیفات = ذریعة الوداد فی شرح نجاة العباد • حاشیه بر مکاسب و رسائل • رساله عملیه و... | ||
}} | }} | ||
'''میرزا حسین خلیلی تهرانی'''، (متولد ۱۲۳۰ هـ. ق، نجف اشرف - درگذشته شوال ۱۳۲۶ هـ. ق، مسجد سهله نجف) فقیه برجسته امامی و یکی از مراجع تقلید شیعه در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری قمری بود که نقش کلیدی در [[جنبش مشروطه ایران]] ایفا کرد. وی فرزند حاج میرزا خلیل تهرانی، پزشک مشهور شیعه و از خاندان خلیلی تهرانی، بود که نسبش به بیت‌های حوزوی مهم می‌رسد. میرزا حسین در دامان پدر و برادرش حاج ملاعلی خلیلی، علوم مقدماتی و سطح را فرا گرفت و سپس در محضر استادانی چون محمدحسن نجفی (صاحب جواهر، متوفی ۱۲۶۶ هـ. ق) و شیخ مرتضی انصاری (متوفی ۱۲۸۱ هـ. ق) به اجتهاد رسید. او اجازه روایت از علمایی مانند مولی زین‌العابدین گلپایگانی دریافت کرد و به تدریس فقه در نجف پرداخت، جایی که احاطه‌اش بر فروع فقهی و قدرت بیانش ستوده شده‌است. او پس از وفات شیخ محمدحسین کاظمی (۱۳۰۸ هـ. ق) و میرزای شیرازی (۱۳۱۲ هـ. ق)، به مرجعیت رسید و مقلدانی در ایران، هند، عراق و دیگر بلاد اسلامی داشت. شاگردان برجسته‌ای چون آقاضیاءالدین عراقی، آقاحسین نجم‌آبادی، سیدمیرزاآقا دولت‌آبادی، سیدمحمد لواسانی، شیخ مرتضی آشتیانی، میرزاعلی‌اکبر همدانی، شیخ محمد طالقانی و شیخ محمدحسین کاشف‌الغطاء از درس او بهره بردند. | '''میرزا حسین خلیلی تهرانی'''، (متولد ۱۲۳۰ هـ. ق، نجف اشرف - درگذشته شوال ۱۳۲۶ هـ. ق، مسجد سهله نجف) فقیه برجسته امامی و یکی از مراجع تقلید شیعه در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری قمری بود که نقش کلیدی در [[جنبش مشروطه ایران]] ایفا کرد. وی فرزند حاج میرزا خلیل تهرانی، پزشک مشهور شیعه و از خاندان خلیلی تهرانی، بود که نسبش به بیت‌های حوزوی مهم می‌رسد. میرزا حسین در دامان پدر و برادرش حاج ملاعلی خلیلی، علوم مقدماتی و سطح را فرا گرفت و سپس در محضر استادانی چون محمدحسن نجفی (صاحب جواهر، متوفی ۱۲۶۶ هـ. ق) و شیخ مرتضی انصاری (متوفی ۱۲۸۱ هـ. ق) به اجتهاد رسید. او اجازه روایت از علمایی مانند مولی زین‌العابدین گلپایگانی دریافت کرد و به تدریس فقه در نجف پرداخت، جایی که احاطه‌اش بر فروع فقهی و قدرت بیانش ستوده شده‌است. او پس از وفات شیخ محمدحسین کاظمی (۱۳۰۸ هـ. ق) و میرزای شیرازی (۱۳۱۲ هـ. ق)، به مرجعیت رسید و مقلدانی در ایران، هند، عراق و دیگر بلاد اسلامی داشت. شاگردان برجسته‌ای چون آقاضیاءالدین عراقی، آقاحسین نجم‌آبادی، سیدمیرزاآقا دولت‌آبادی، سیدمحمد لواسانی، شیخ مرتضی آشتیانی، میرزاعلی‌اکبر همدانی، شیخ محمد طالقانی و شیخ محمدحسین کاشف‌الغطاء از درس او بهره بردند. | ||