کاربر:Hossein/۱۴۰۴/۷/۹صفحه تمرین
زندان مخفی شاهین‌شهر در نزدیکی شاهین شهر و مجاورت کارخانه بیسکویت صنعتی بهشت اخوان واقع شده است. اما به دلیل پنهان‌کاری مسئولان، بسیاری از ساکنان و حتی واحدهای صنعتی اطراف از وجود آن بی‌اطلاع‌اند. بر اساس اطلاعات موجود، این زندان در قالب یک سوله بزرگ و یک هواخوری کوچک، محصور با سیم‌های خاردار اداره می‌شود و هیچ‌یک از معیارهای زندان استاندارد یا بازداشتگاه رسمی را ندارد.[۱]
زندان مخفی شاهین‌شهر
شواهد موجود نشان می‌دهد که این زندان در پوشش یک سوله صنعتی و تحت مدیریت بنیاد تعاون سپاه فعالیت می‌کند؛ اما به دلیل استتار و پنهان‌کاری، هنوز موقعیت دقیق آن به صورت قطعی و قابل استناد ثبت نشده است. گزارش‌های متعددی درباره وجود یک زندان مخفی در شاهین شهر اصفهان منتشر شده است؛ محلی که به نام «اشتغال» شناخته می‌شود اما در عمل به مکانی برای نگهداری صدها زندانی در شرایطی سخت و غیرانسانی بدل شده است. بر اساس اطلاعات موجود، این زندان در قالب یک سوله بزرگ و یک هواخوری کوچک، محصور با سیم‌های خاردار اداره می‌شود و هیچ‌یک از معیارهای زندان استاندارد یا بازداشتگاه رسمی را ندارد.[۱]
نهاد اداره‌کننده
اداره این زندان مخفی در شاهین شهر توسط بنیاد تعاون سپاه و سکوت نهادهای رسمی، نشان‌دهنده وجود یک سیستم پنهان‌کاری سازمان‌یافته است که مانع از پاسخگویی مسئولان می‌شود. پیامد این رویکرد، افزایش فشار بر زندانیان، گسترش بی‌اعتمادی عمومی و نقض آشکار حقوق بنیادین انسان‌هاست.[۱]
شرایط طاقت‌فرسای زندان مخفی
زندانیان در این مکان با محدودیت‌های شدید و شرایطی غیرقابل تحمل روبه‌رو هستند. مقررات این زندان اجازه خوابیدن بعد از ساعت پنج صبح را نمی‌دهد؛ بنابراین زندانیانی که شب را از شدت گرما بی‌خواب مانده‌اند، صبح نیز از استراحت محروم می‌شوند.[۱]
گزارش‌ها حاکی از آن است که این سوله فاقد استانداردهای اولیه یک بازداشتگاه است. زندانیان در فضایی تنگ با یک هواخوری کوچک محبوس‌اند و از امکانات اولیه محروم‌اند.[۲]
وضعیت آب و برق
آب و برق به‌طور مداوم قطع می‌شود؛ به گونه‌ای که سه روز متوالی در هفته نه برق وجود دارد و نه آب. در روزهایی که برق برقرار است نیز تجهیزات سرمایشی یا تهویه مناسب وجود ندارد و در گرمای طاقت‌فرسای تابستان، زندانیان ناچارند شب‌ها را بی‌خواب سپری کنند. آنان حتی از ابتدایی‌ترین امکانات مانند یخچال و تلویزیون نیز محروم‌اند.[۱][۲]
وضعیت نان و غذا
غذا و نان به میزان بسیار اندک و بی‌کیفیت در اختیار زندانیان قرار می‌گیرد؛ به‌طوری که سهم روزانه هر نفر تنها دو عدد نان و مقداری غذای کم‌کیفیت است.[۱][۲]
وضعیت دوا و درمان
خدمات درمانی عملاً وجود ندارد و هیچ بهداری یا داروخانه‌ای در محل فعال نیست. تنها داروهایی که به‌طور منظم توزیع می‌شوند قرص‌های آرام‌بخش و شربت متادون هستند. این امر موجب شده بسیاری از زندانیان به اجبار برای رهایی از بی‌خوابی و فشارهای جسمی و روانی به مصرف این داروها روی آورند.[۱][۲]
کار اجباری
این سوله به‌طور رسمی «محل اشتغال زندانیان» معرفی شده است؛ اما در عمل، برنامه‌ای برای اشتغال‌زایی یا حرفه‌آموزی وجود ندارد. هر روز حدود صد زندانی از ساعت پنج صبح با مینی‌بوس به بیرون منتقل می‌شوند و در شرایطی نزدیک به کار اجباری مورد استفاده قرار می‌گیرند.[۱]
پنهان‌کاری در اداره زندان
به دلیل پنهان‌کاری مسئولان، بسیاری از ساکنان و حتی واحدهای صنعتی اطراف از وجود آن بی‌اطلاع‌اند. ظاهر سوله و دیوارهای محصور با سیم‌خاردار به گونه‌ای است که کمتر کسی احتمال می‌دهد در این محل صدها زندانی در شرایط سخت نگهداری می‌شوند. همین پنهان‌کاری باعث شده امکان نظارت عمومی و حتی حقوقی بر وضعیت زندانیان تقریباً وجود نداشته باشد.[۱]
وضعیت حقوقی زندانیان
بر اساس گزارش‌ها، بسیاری از زندانیان این محل مدت زیادی از محکومیت خود را گذرانده‌اند و طبق قوانین جاری باید از مزایای آزادی مشروط یا تعلیق مجازات بهره‌مند شوند. اما مقامات قضایی استان اصفهان با اعمال محدودیت‌های غیرقانونی، این حقوق را از آنان سلب کرده‌اند. دادستان اصفهان بسیاری از زندانیان با محکومیت بالای پنج سال را مشمول ماده ۴۵ کرده است؛ ماده‌ای که عملاً اجازه می‌دهد کوچک‌ترین خطا یا اتهام جدید منجر به صدور حکم اعدام برای زندانی شود. این اقدام، امنیت روانی و حقوقی زندانیان را به شدت تحت تأثیر قرار داده و به ابزاری برای اعمال فشار مضاعف بدل شده است.[۱]
فراخوان برای شناسایی موقعیت دقیق زندان مخفی شاهین شهر
کانون حقوق‌بشر ایران طی مقاله‌ای در سایت خود به یک فراخوان اقدام کرده است:
از تمامی شهروندان، به‌ویژه کسانی که در مناطق اطراف شاهین شهر، کارخانه بیسکویت صنعتی بهشت اخوان و نواحی صنعتی پیرامون آن فعالیت دارند یا تردد می‌کنند، درخواست می‌شود مشاهدات، اطلاعات و حتی تصاویر خود را در اختیار رسانه‌ها و نهادهای مدنی قرار دهند. این اقدام می‌تواند نخستین گام در مستندسازی و افشای کامل این زندان باشد تا با افزایش فشار افکار عمومی، مانع از ادامه شکنجه و رفتارهای غیرانسانی با زندانیان شویم.[۱]