اشرف ربیعی: تفاوت میان نسخه‌ها

اشرف ربیعی در جریان تظاهرات مردمی  ۳۰ دی ۱۳۵۷ همراه با آخرین دسته از زندانیان سیاسی آزاد شد.

اپورتونیست‌ها که قاطعیت و مخالفت اشرف ربیعی و همسرش را می‌بینند، بخش عمدهٔ امکانات آنان را گرفته و آن‌ها را در بدترین شرایط پلیسی بدون هیچ گونه امکاناتی از قبیل پول، خانه و…  قرار می‌دهند. اشرف ربیعی در همان شبی از خانه تیمی اپورتونست‌ها خارج می شود، به علت فقدان امکانات و محل اختفاء در یکی از خیابان‌های تهران مورد سوءظن و تعقیب یک ماشین گشتی ساواک واقع شد که از دست وی فرار کرد. او پس از تلاش زیاد و تعویض چند ماشین توانست حلقهٔ محاصره را بشکند.

اشرف ربیعی و علی‌اکبر نوری که پس از جدایی از اپورنیست‌ها هیچ خانه و محلی نداشتند، برای حفظ خود به مسافرت ازا ین شهر به آن شهر روی آوردند. آنها سرانجام به تبریز رفتند و خانه‌ای را برای پناه گرفتن تهیه کرده و فعالیت‌های خود را آغاز می‌کنند.  

آنها با کمترین امکانات و با حداقل تجربه و تکنیک، دست به عملیات چریک شهری می‌زنند و مراکز قدرت سیاسی آن زمان در زنجان را منفجر می‌کنند. از جمله عملیات آن‌ها،‌عملیات روی فرمانداری زنجان، استانداری و مقر حزب رستاخیز بود. این عملیات در سالروز اعدام بنیان‌گذاران سازمان انجام شد.

اواخر سال ۱۳۵۴ این اشرف و گروهش در تبریز لو  رفتند اما پیش از دستگیری به سرعت به مشهد رفته و از دست ساواک می‌گریزند.  

اشرف ربیعی که هم‌زمان در اثر انفجار مجروح بود،  زیر شکنجه‌های سنگین، بینی‌اش شکست و شنوایی یک گوشش را از دست داد و تا آستانه‌ی مرگ پیش رفت. بر اثر دردهای ناشی از شکنجه او اغلب هوش می‌رفت اما مأموران ساواک هربار او را به هوش می‌آوردند، و شکنجه را دوباره شروع می‌کردند.

ساواک از اشرف ربیعی اطلاعات می‌خواست، آدرس‌ها و محل قرار و…