بیانیه ملی ایرانیان: تفاوت میان نسخه‌ها

بیانیهٔ ملی ایرانیان در سال ۱۳۷۷ در ۵محور صادر شد. این در حالی بود که حدود یک سال از ریاست جمهوری محمد خاتمی می گذشت و سیاست مماشات با جمهوری اسلامی و زد و بند برای سازش با آن تحت عنوان اصلاحات در داخل نظام  اوج گرفته بود. ایرانیان آزاده با صدور این بیانیه و حمایت از آن، مرزبندی خود با رژیم جمهوری اسلامی و تمامی دسته‌جات درونی آنرا اعلام کردند و دفاع از این رژیم و هر یک از جناح‌های آن و برقراری رابطه با آنها را پایمال کردن خون شهیدان و دشمنی با آزادی و حاکمیت مردم ایران خواندند.<ref name=":0">[https://www.iranncr.org/%D8%A7%D8%B3%D9%86%D8%A7%D8%AF-%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7/%D8%B7%D8%B1%D8%AD%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D9%88-%D9%85%D8%B5%D9%88%D8%A8%D8%A7%D8%AA/123-%D8%A8%D9%80%DB%8C%D9%80%D8%A7%D9%86%D9%80%DB%8C%D9%80%D9%87%D9%8C%E2%80%8C-%D9%85%D9%8 وبسایت شورای ملی مقاومت ایران]</ref>   

وظیفهٔ روزمرهٔ همهٔ ایرانیان شریف می‌دانیم.

۲ ـ نمی‌توان رژیم را ضدبشر، غاصب حقوق مردم و بنابراین نامشروع دانست و با آن به جنگ برخاست و در عین حال مبلغان و کارگزارانش را به عنوان «دگراندیش» دارای مصونیت دانست و برای آنها حقوقی برابر حقوق مبارزان راه آزادی قائل شد. بعد از جنگ جهانی دوم، اغلب کشورهای جهان نازیسم و فاشیسم را مرامهایی ضدبشر شناختند و در قوانین خود هرگونه تبلیغ و ترویج آنها را جرم و مستوجب کیفر اعلام کردند، و تاکنون کسی به‌خود اجازه نداده‌است این «ممنوعیت عقیده و بیان» و نحوهٔ برخورد با فاشیستها را به‌عنوان نقض حقوق «دگراندیشان» مورد سؤال یا انتقاد قرار دهد. استبداد مذهبی حاکم بر ایران هم، از نظر ماهیت جنایاتش در مورد مردم ایران، دست‌کمی از آن مرامهای ضدبشر نداشته‌است. سنت مبارزات آزادیخواهانهٔ ایرانیان و نیز حداقل شرافت اخلاقی و احساس همبستگی با مردم ستمدیدهٔ میهن حکم می‌کند که عمال این رژیم و همدستانشان را به‌نحوی قاطع تحریم کرد و در انزوای کامل قرار داد. ما مرزبندی قاطع با رژیم ضدبشری ولایت‌فقیه را عمده‌ترین معیار برای ارزیابی ادعاهای افراد و گروه‌ها و شناسایی دوست و دشمن تلقی می‌کنیم.

== منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ] ==