حافظ

خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین محمد حافظ شیرازی (متولد ح. ۷۲۷ (قمری) – وفات ۷۹۲ (قمری))با تخلص حافظ و ملقب به لسان الغیب، شمس‌‏الدین، لسان العرفا، ناظم الاولیا، خواجه عرفان، خواجه شیراز، ترجمان الحقیقه، کاشف الحَقایق، تَرجمانُ الاسرار، مَجذوبِ سالک، تَرجمانُ اللسان.

همچنین خود حافظ القابی را در اشعارش بکار برده :

نکته دانی بذله گو چون حافظ شیرین سخن . . .

دلم از پرده بشد حافظ خوشگوی کجاست؟ . . .

حافظ خوش‏کلام شد مرغ سخن سرای تو . . .

اما آشنا ترین لقب خواجه شمس‌الدین محمد بدلیل حفظ قران همانا حافظ است :

عشقت رسد به فریاد ار خود به سان حافظ

قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت