رهی معیری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمدحسن (بیوک) معیری'''، با تخلص رهی (زاده ۱۰ اردیبهشت سال ۱۲۸۸، تهران – درگذشته ۲۴ آبان سال ۱۳۴۷، تهران) از غزل‌سرایان معاصر ایران و از ترانه‌سرایان و تصنیف‌سرایان مشهور است. رهی معیری در دوران کودکی به شعر و موسقی و نقاشی دل‌بستگی و علاقه‌ی بسیار داشت؛ و در این هنرها بهره‌ای فراوان یافت. او در سن ۱۷ سالگی نخستین رباعی خود را سرود. رهی معیری تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران تمام کرد؛ و سپس به استخدام دولت درآمد و در مشاغلی چند خدمت کرد. او هم‌چنین ریاست کل انتشارات و تبلیغات وزارت پیشه و هنر، وزارت صنایع کنونی را به عهده داشت. رهی معیری در سال های آخر عمر خود، در برنامه گل‌های رنگارنگ رادیو، با داود پیرنیا هم‌کاری داشت؛ و پس از او نیز تا پایان زندگی، آن برنامه را سرپرستی کرد. رهی معیری به کشورهای متعددی سفر کرد؛ از جمله سفر به ترکیه، شوروی سابق، ایتالیا، فرانسه، افغانستان و انگلستان. از شعرهای معروف رهی معیری، ''خزان عشق''،  ''نوای نی''، ''دارم شب و روز''، ''شب جدایی''، ''یار رمیده''، ''یاد ایام''، ''بهار''، ''کاروان''، ''مرغ حق''، است. از رهی معیری دو مجموعه‌ی شعر به نام‌های «سایه‌ی عمر» و «آزاده» به جای مانده که هر دو کتاب منتشر شده است. علاوه بر این دو کتاب، مجموعه‌ای از مقاله‌های ادبی رهی معیری به نام ''گل‌های جاویدان''، در سال ۱۳۶۳، در تهران چاپ و منتشر شده است. هم‌چنین کتاب ''رهاورد''، مجموعه شعر رهی معیری است که در سال ۱۳۷۵، در تهران توسط نشر زوّار چاپ و منتشر شده است. رهی معیری تا آخر عمر خود مجرد زیست. او سرانجام در سال ۱۳۴۷، بر اثر بیماری که او را ناتوان کرده بود، در سن ۵۹ سالگی در تهران درگذشت؛ و پیکر او در گورستان ظهیرالدوله شمیران به خاک سپرده شد.