شهیار قنبری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شهیار قنبری''' ، (زاده ۶ مرداد ۱۳۲۹، تهران) شاعر، ترانه‌سرا، آهنگساز، نمایشنامه‌نویس، فیلم‌ساز، روزنامه‌نگار، مجری، برنامه ساز رادیو و تلویزیون و خواننده ایرانی و فرزند حمید قنبری دوبلور سرشناس است. شهیار قنبری شعر و ادبیات را از نوجوانی و در سن ۱۵ سالگی آغاز کرد؛ و سپس راهی انگلستان شد. وی پس از بازگشت به وطن فعالیتش را با نوشتن برای هفته‌نامه‌های مختلف و خبرنگاری آغاز کرد. نخستین ترانه‌ی او ''دیگه اشکم واسه من ناز می‌کنه''، بود با آهنگی از اسفندیار منفردزاده و دومین ترانه‌اش ''ستاره آی ستاره،'' با آهنگی از پرویز اتابکی بود که هر دو با صدای خواننده معروف، گوگوش منتشر شدند. او در ۱۹ سالگی فعالیتش را گسترش داد؛ و ترانه‌های بسیاری را برای گوگوش، داریوش اقبالی، ابی، [[فرهاد مهراد|'''فرهاد''']] و خواننده‌های مشهور دیگر آن زمان سرود. درسال ۱۳۵۱، شهیار قنبری با هم‌کاری زنده‌یاد '''[[واروژان]]''' سروده‌ای به نام بوی خوب گندم با صدای داریوش اقبالی تنظیم کردند که به خاطر انتشار این اثر، داریوش و شهیار قنبری توسط '''[[ساواک]]''' شاه دستگیر و به زندان افتادند. شهیار قنبری در دهه‌ی ۱۳۵۰، فیلم موزیکال ''پاییز''، ''ایستگاه آخر'' را با بازی '''[[پرویز فنی‌زاده]]''' و ایرن نویسندگی و کارگردانی کرد که پخش آن با آغاز '''[[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]]''' میسرنشد. شهیار قنبری در سال ١٣۵٩، به فرانسه مهاجرت کرد؛ و در طی این سالیان فعالیت خود را ادامه داد. او پس از سالیان اقامت در فرانسه در دهه‌ی ۱۳۹۰، به شهر لس‌آنجلس آمریکا رفت تا غزل‌نمایش  ''نون و پنیر و سبزی''، را در کنسرت داریوش و ابی به صحنه ببرد. شهیار قنبری طی سال‌های پس از انقلاب ضدسلطنتی با هنرمندان مشهوری نظیر داریوش اقبالی، ابی، بیژن مرتضوی، حسن شماعی زاده، لیلا فروهر، سیاوش قمیشی، مارتیک، امید سلطانی، شهره، نوش‌آفرین، مهرداد آسمانی، منصور، و… هم‌کاری کرد. وی تا کنون ۳۷ سال است که در عرصه‌ی ترانه‌سرایی فعالیت می‌کند. شهیار قنبری در حال حاضر در جنوب کالیفرنیای آمریکا زندگی می‌کند.

شهیار قنبری در تظاهرات مردم در اعتراض به جنگ ویتنام، سال١٩۶٨، در لندن شرکت کرد؛ و پس از آن بود که ترانه‌سرایی را بر گزید. وی پس از بازگشت به وطن فعالیتش را با نوشتن برای هفته نامه‌های مختلف و خبرنگاری آغاز کرد؛ و هم‌زمان برای رادیو تهران نیز برنامه‌ی ''آوای موسیقی''  را پیرامون pop و rock and roll تهیه کرد. کار وی در تلویزیون با گویندگی و ترانه‌سرایی برای برنامه‌ی تلویزیونی زنگوله‌ها که جایی برای کشف صداهای تازه در تلویزیون بود، درکنار زنده‌یاد [[واروژان]]، پرویز اتابکی، اسفندیار منفردزاده، بابک افشار، تورج نگهبان، '''[[ایرج جنتی عطایی]]''' و '''[[منوچهر سخایی]]''' تهیه  کننده‌ی آن برنامه آغاز شد.<ref name=":1" />

شهیار قنبری در سال ۱۳۴۸، یعنی در ۱۸ سالگی، درست بر خلاف خواسته‌ی پدرش که بر این باور بود هنرمندان در جامعه‌ی ایران سرنوشت درخشانی ندارند، به شعر و ترانه‌سرایی ادامه داد. نخستین ترانه‌ی او ''دیگه اشکم واسه من ناز می‌کنه''، بود با آهنگی از اسفندیار منفردزاده و دومین ترانه‌اش ''ستاره آی ستاره،'' با آهنگی از پرویز اتابکی بود که هر دو با صدای خواننده معروف، گوگوش منتشر شدند. ستاره آی ستاره نخستین ترانه‌ی وی بود که در برنامه‌ی ''شما و رادیو''، صبح جمعه پخش شد.<ref name=":0" />  

اوایل دهه‌ی ۱۳۵۰، شهیار قنبری با زنده‌یاد [[واروژان]] هم‌کاری داشت که در واقع دوره‌ی دیگری از زندگی حرفه‌ای او به‌شمار می‌رود. نخستین هم‌کاری آن‌ها در سال ۱۳۵۱، سروده‌ای به نام بوی خوب گندم با صدای داریوش اقبالی بود. به خاطر انتشار این اثر، داریوش و شهیار قنبری توسط [[ساواک]] شاه دستگیر و به زندان افتادند. شهیار قنبری در مقدمه‌ی کتاب " ''دریا در من''" نوشته است که مأموران ساواک از وی خواسته‌اند که ترانه‌ای در مدح و ستایش '''[[محمدرضا پهلوی|محمدرضا شاه پهلوی]]''' بسراید و بخواند تا از زندان آزادش کنند؛ اما او زیر بار نمی‌رود و نمی‌پذیرد. در همین رابطه شهیار قنبری خطاب به واروژان می‌گوید:<blockquote>«راستی ما چرا آن‌جا بودیم؟ ما که فقط ترانه می‌نوشتیم و تو «واروژان» را داشتیم و دریای صداهای خوش‌رنگ را، و شاعر می‌گوید از رفیق دلتنگی‌ها و تشنگی‌ها: امروز که بی تو، بر ما هزار سال گذشته است، حتی نمی‌توانم از سنگینی این غیبت بزرگ بنویسم. واژه‌ها، نیروی موسیقی را کم دارند. واژه‌های من تو را کم دارند، واروژانِ من…! مرد سازها و آوازها…! و شاعر به قله‌هایی بلندتر می‌رسد…»<ref>[https://persiansaz.com/article-14/%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%A7%D8%B1-%D9%82%D9%86%D8%A8%D8%B1%DB%8C شهیار قننری - سایت پرشین ساز]</ref> </blockquote>

شهیار قنبری در کودکی در فیلم ''چهره‌ی آشنا'' به همراه پدرش نقش بازی کرد؛ و پس از آن در سال ۱۳۳۵، در فیلم ''خانه خراب'' ساخته‌ی نصرت کریمی و سپس در فیلم ''شام آخر'' که ساخته‌ی خودش بود، به همراه زنده یاد [[پرویز فنی‌زاده]] ایفای نقش کرد. وی در آن سال‌ها دو نمایش‌نامه به نام‌های ''برادران علمی'' و ''غزل‌نمایش'' نیز نوشت. پس از آن به همراه شاعران سرشناس '''[[سیمین بهبهانی]]'''، '''[[فریدون مشیری]]'''، یدلله رؤیایی و عماد خراسانی به عضویت شورای ترانه‌های روز ایران در آمد. شهیار قنبری در اواخر دهه‌ی ۱۳۵۰، فیلم موزیکال ''پاییز''، ''ایستگاه آخر'' را با بازی پرویز فنی زاده و ایرن نویسندگی و کارگردانی کرد که پخش آن با آغاز انقلاب ضدسلطنتی میسرنشد.

شهیار قنبری در اوایل همین دهه آلبوم ''قدغن'' را منتشر کرد؛ و سپس دو مجموعه به نام‌های ''شناسنامه ١'' و ''شناسنامه ٢'' که مجموعه‌ای از تمام ترانه‌های نوشته شده توسط خودش است، با صدای گوگوش به همراه مروری بر سال‌های دور ترانه با کلام استاد شهیار و سپس ''سفرنامه'' که مجموعه‌ای زیبا و متفاوت بود، منتشر گردید. وی پس از چند سال اثری دیگر به نام  ''برهنگی'' را منتشر کرد. یک روز پس از فاجعه‌ی ١١ سپتامبر در نیویورک آمریکا  ''دوستت دارم‌ها''  را به قربانیان این فاجعه تقدیم کرد. پس از آن بود که یک مجموعه  ترانه‌خوانی به نام RewindMe in Paris که محصول سالیان تلاش بی‌وقفه وی بود، به ترانه‌خانه تقدیم نمود. مجموعه‌ای بی‌نظیر به زبان‌های انگلیسی و فرانسه. آخرین کار مشترک شهیار قنبری و گوگوش، آلبوم ''مانیفست'' است که این آلبوم با استقبال گسترده و فراگیر مردم مواجه شد تا آغازی باشد بر تحول موسیقی و ترانه ایرانی در سال‌های غربت. در این آلبوم ٨ ترانه از شهیار قنبری با صدای گوگوش وجود دارد که مورد توجه و استقبال دوستداران شهیار و گوگوش قرار گرفته است.<ref name=":1" />   

شهیار قنبری پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی در سال ١٣۵٩، به فرانسه مهاجرت کرد؛ و در طی این سالیان فعالیت خود را ادامه داد. سال‌ها بعد درفرانسه دومین آلبوم خود را به نام  ''پیشمرگانه‌ها'' یا  ''اگر همه شاعر بودند'' که در ایران ضبط شده بود منتشر کرد؛ و پس ازآن آلبوم ''صدای درخت بی‌زمین''. او پس از سالیان اقامت در فرانسه در دهه‌ی ۱۳۹۰، به شهر لس‌آنجلس آمریکا رفت تا غزل‌نمایش  ''نون و پنیر و سبزی''، را در کنسرت داریوش و ابی به صحنه ببرد. کاری متفاوت با بازی تنها فرزندش ''لرکا''.<ref name=":1" />  

شهیار قنبری طی سال‌های پس از انقلاب ضدسلطنتی با هنرمندان مشهوری نظیر داریوش اقبالی، ابی، بیژن مرتضوی، حسن شماعی زاده، لیلا فروهر، سیاوش قمیشی، مارتیک، امید سلطانی، شهره، نوش‌آفرین، مهرداد آسمانی، منصور، و… همکاری کرد.<ref>[http://kakheaseman.ir/aseman.php?id=86964 شهیار قنبری - سایت کاخ آسمان]</ref>  

برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی شهیار قنبری از این قبیل است: برنامه‌ی رادیویی - از سال ١٣٧٢ تا ١٣٧٩ـ از رادیو صدای ایران، سریال تلویزیونی  ''گل یا پوچ'' ـ اورجینال -، کوچ از تلویزیون جنبش ملی، برنامه‌ی مستقل تلویزیونی Version take one از کانال ۱۸، مشق شب در کنار شهروز رفیعی و آیلین، و برنامه‌ی دوستت دارم‌ها از تلویزیون جام جم. شهیار قنبری هم‌چنین به زبان فرانسه تسلط دارد؛ و در دو آلبوم اخیر خود نیز ترانه‌هایی به زبان‌های فرانسه و انگلیسی اجرا کرده است. وی تا کنون ۳۷ سال است که در عرصه‌ی ترانه‌سرایی فعالیت می‌کند.<ref name=":1" />  

درگذشت همسر شهیار قنبری در سال ۱۳۹۵، باعث شد تا او در هیبت یک فعال اجتماعی برای بستگان بیماران مبتلا به سرطان تلاش کند؛ که حالا در ابتدای تأسیس بنیاد یا انجمنی به همین منظور است. شهیار خودش می‌گوید که در این باره با داریوش اقبالی خواننده معروف نیز که مدت‌هاست در زمینه پیشگیری از اعتیاد، بنیاد آینه را تأسیس کرده، گفت و گوهایی داشته است.<ref>[https://www.radiofarda.com/a/f20-interview-with-shahyar-ghanbari-part1-/28440763.html شهیار قنبری «وسط لس‌آنجلس بی بال و بی سر» - سایت رادیو فردا]</ref>  

* دلچسبیده‌ها (۱۳۹۰)

* غزلصدا (۱۳۹۵)

* خانه خراب (با کارگردانی نصرت کریمی)

غافل از اینکه راهش رو جادوگر دزدیده بود،

روصورت خورشید خانم خط سیاه کشیده بود

اهل طاعونی این قبیله ی مشرقی‌ام

تو به فکر جنگل آهن و آسمون خراش

بی سبب از پاییز، جای میلاد اقاقی ها راپرسیدیم

خواندنی ها کم نیست، من وتو کم خواندیم

من و تو ساده ترین شکل سرودن را

میدانها، اینک اندازه ما میخوانیم،

ما به اندازه ما می بینیم، ما به اندازه ما می چینیم،

ما به اندازه ما می گوییم، ما به اندازه ما می روییم

گل مریم و، بیداری شبنم باشیم!

من وتو خم نه، و در هم نه،

و کم هم نه، که می باید با هم باشیم!

من وتو حق داریم، که به اندازه ما هم شده، با هم باشیم

ترانه‌ی این شعر توسط فریدون فروغی اجرا شده است.

ماهی خسته من می خواد تو دریه بمونه،

که این غمخانه‌ی بی‌می، ندارد آب ِ مرد افکـن

برای روز تازه، اجازه بی‌اجازه<ref>[http://www.overdoz.ir/sms-jadid/%D8%A7%D8%B4%D8%B9%D8%A7%D8%B1-%D8%B2%DB%8C%D8%A8%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%A7%D8%B1-%D9%82%D9%86%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%87%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%87-%D8%A8%DB%8C%D9%88%DA%AF%D8%B1/ اشعار زیبای شهیار قنبری - سایت اوردوز]</ref>'''«سایت اوردوز»'''