عملیات فروغ جاویدان: تفاوت میان نسخه‌ها

* نبردهای گردنه‌ی حسن‌آباد و سیاهخور تا بازگشت به اسلام‌آباد

نیروهای ارتش آزادیبخش پس‌از عبور از مناطق مرزی استان کرمانشاه در تنگه‌ی «گل‌داوود» با قوای رژیم ایران که با تانک و توپ و کاتیوشا و انواع خمپاره‌ها و تیربارها مجهز بودند، درگیر شدند و در طول مسیر، تمامی آنها را منهدم نموده یا اسیر کردند و عمده‌ی تسلیحات و خودروهای آنها را از بین بردند.

علاوه بر درگیریهای پراکنده و جزئی، از گل‌داوود تا شهر کرند در مجموع ۵رشته درگیری عمده بین نیروهای ارتش آزادیبخش و ستونهای پاسداران و بسیجیان و نیروهای ژاندارمری و ارتش رژیم ایران به‌وقوع پیوست. تلفات نیروهای رژیم ایران در این درگیریها بیش‌از ۲۵۰۰تن بود. آنها در این درگیریها دست‌کم یکصد خودرو نظامی و خودروهای زرهی ازقبیل تانک، زرهپوش، توپ ۱۵۵میلیمتری خودکششی، کاتیوشا، مینی‌کاتیوشا، جیپ‌های حامل تفنگ ۱۰۶میلیمتری و اس.پی.جی. ۹، جیپهای فرماندهی و انواع نفربر را از دست دادند.

ارتش آزادیبخش شهر کرند را در حالی که با استقبال اهالی آنجا مواجه بود حوالی ساعت ۷بعدازظهر دوشنبه سوم‌مرداد تسخیر کرد.

همزمان رژیم ایران ۳روز متوالی به بمباران پیوسته‌ی شهرتوسط نیروی هوایی و حمله‌های هلیکوپترهای توپدار و رگبار کاتیوشا پرداخت و در این حملات تمامی شهر و همه‌ی معابر ورودی و خروجی را از هوا و زمین زیر آتش سنگین می‌گرفت و خانه‌های مردم بیگناه را ویران می‌کرد؛ ولی تا آخرین ساعات پنجشنبه‌شب ۶ مرداد که ارتش آزادیبخش رأساً به تخلیه‌ی شهر اقدام نمود نتوانست وارد شهر شود.

حوالی ساعت ۸بعدازظهر (دوشنبه شب، سوم‌مردادماه) به‌هنگام پیشروی نیروهای ارتش آزادیبخش به‌جانب اسلام‌آباد، ۵ستون بزرگ از نیروهای رژیم ایران مرکب از نیروهای سپاه و ارتش در جاده‌ی کرندـ اسلام‌آباد و مناطق اطراف آن به‌مقابله با ارتش آزادیبخش پرداختند. علاوه بر این ۵ستون بزرگ، گردانهای متعدد دیگری از سوی سپاه پاسداران گسیل شده و در نقاط مختلف مسیر کرندـ اسلام‌آباد موضع گرفته بودند.

متعاقباً آخرین مانع ورود ارتش آزادی به شهر اسلام‌آباد، یعنی مرکز دژبانی‌ـ حفاظتی سپاه پاسداران خمینی در مدخل شهر، به‌سرعت پاکسازی و ازمیان برداشته شد.

ساعت۱۰ دوشنبه‌شب ارتش آزادیبخش وارد شهر اسلام‌آباد (بزرگترین شهر پس‌از کرمانشاه در این استان) شد و طی یک سلسله عملیات به تسخیر کامل شهر و پاکسازی آن پرداخت. پس از استقرار پیش قراولان ارتش آزادیبخش در میدان اصلی شهر و تصرف تپه‌ی معروف چیاکاوانه، که در دست نیروهای بسیجی بود، ابتدا ازسوی دو مقر اصلی سپاه و کمیته در اوایل خیابان منشعب از میدان اصلی (خیابان کارخانه‌ی قند) به‌جانب رزمندگان ارتش آزادیبخش، آتش گشوده شد؛ آنگاه مراکز زیرین در خاتمه‌ی درگیریهای متعدد بطور کامل پاکسازی شد و به‌تصرف رزمندگان ارتش آزادیبخش درآمد.

درجریان تسخیر شهر اسلام‌آباد و درگیریهای مربوطه که قویاً با همکاری مردم شهر انجام شد، حدود ۴۰۰تن از نیروهای نخبه‌ی رژیم ایران که در مقرهای مختلف روی مردم و رزمندگان ارتش آزادیبخش آتش می‌گشودند کشته شدند و تمامی تجهیزات و تسلیحات و خودروهای آنها از جمله خودروهای حامل مینی‌کاتیوشا و تفنگهای ۱۰۶میلیمتری و چندقبضه توپ ۱۵۵میلیمتری همراه با رادار بزرگ هوانیروز سپاه پاسداران به‌کلی منهدم گردید. خودروهای منهدم‌شده‌ی رژیم ایران به ۱۰۰عدد بالغ می‌شد و بقیه مصادره گردید.

ساعت۱۱ دوشنبه‌شب سوم‌مردادماه نیروهای ارتش آزادیبخش از اسلام‌آباد به‌سوی کرمانشاه حرکت کردند. در خروجی اسلام‌آباد به‌سمت کرمانشاه در حوالی «کارخانه‌ی برق»، نیروهای رژیم ایران کمین گذاشته و به‌سمت نیروهای ارتش آزادیبخش آتش سنگین باز کرد. متقابلاً تیپ جلودار، کمین را زیرآتش گرفت و ستون نظامی به‌حرکت خود ادامه داد. در طول مسیر، تا گردنه‌ی حسن‌آباد، نیروهای رژیم ایران در همه‌جا سواره و پیاده درحال فرار بود. ده‌ها خودرو باقیمانده از آنها درطول مسیر، حرکت تیپهای رزمی ارتش آزادیبخش را کند می‌کرد. آنها یا دسته‌دسته تسلیم می‌شدند یا به کوه و کمر می‌زدند.

حدود ساعت۱۲ شب پیشروی تیپهای رزمی در گردنه‌ی حسن‌آباد متوقف شد. نیروهای سپاه ازجمله نیروهای وابسته به لشکر۳۳ موسوم به المهدی در بالای گردنه موضع گرفته و راه را بسته بودند. پس از یک‌ساعت درگیری در گردنه‌ی حسن‌آباد، نیروهای سپاه به‌کلی ازپا درآمدند و راه باز شد. آنها با بیسیم به فرماندهی بالاتر اطلاع دادند که ضربه خورده و از وضعیت فرماندهی لشکر «المهدی» نیز بی‌اطلاعند. درباره‌ی این درگیری فرمانده گردان ضدحضرت رسول به‌نام براتی بعداً در گفتگو با روزنامه‌ی جمهوری اسلامی به‌تاریخ ۳۰مرداد۶۷ و بااشاره به این‌که «بعداز اسلام‌آباد اولین گردانی که با منافقین درگیر شد ما بودیم» گفت: «از بالای گردنه‌ی حسن‌آباد چون مسلط بودند تمام نیروهای ما را زیر رگبار گرفته بودند» و «چون ازقبل وارد منطقه شده بودند و منطقه را شناسایی کرده بودند، یک برتری از لحاظ نظامی بر ما داشتند». به این ترتیب، تیپ رزمی جلودار نیروهای ارتش آزادیبخش حوالی ساعت‌یک بامداد از گردنه‌ی حسن‌آباد عبور کرد و به‌دشت منتهی به تنگه‌ی چهارزبر رسید. از آن‌سو یک ستون مجهز از لشکر۲۷ محمد از سمت تنگه‌ی چهارزبر به‌طرف حسن‌آباد پیش می‌آمد، درگیری دوباره آغاز شد. در خاتمه‌ی این درگیری، آنها نیز در زیر آتش سنگین تانکها و چهارلول و دولول و… ارتش آزادیبخش تماماً منکوب شده و به‌سمت تنگه‌ی چهارزبر بازگشتند. آنها در تاریکی شب کمینهای متعددی مستقر کردند که یکی پس‌از دیگری درهم شکسته شد. نهایتاً به‌رغم تمامی نیروهای کمکی و پس‌از دادن تلفات بسیار به‌داخل تنگه‌ی چهارزبر عقب‌نشینی کرده و از ارتفاعات و یالهای پیرامون تنگه با انواع آتشها شروع به مقابله نمودند. در ساعت۲ بامداد سه‌شنبه از پادگان باهنر (در ماهی‌دشت کرمانشاه)، که محل استقرار بخشی از نیروهای لشکر۲۷ محمد بود، به فرمانده این لشکر (کوثری) که در آن‌موقع با بخش عمده‌ی نیروهای تحت فرماندهیش در جنوب بود با بیسیم اطلاع دادند که مجاهدین پیدایشان شده و می‌بایستی زود خودش را با نیروهایش برساند. کوثری ابتدا این خبر را باور نمی‌کرد و می‌گفت چنین چیزی امکان ندارد و اگر می‌بود از تهران به‌ما خبر می‌دادند. در این هنگام نیروهای ارتش آزادیبخش به ۳۵کیلومتری کرمانشاه رسیده بودند. تلفات نیروهای رژیم ایران از اسلام‌آباد تا چهارزبر تا این ساعت دست کم چهارصد تن بود.

از گردنه‌ی حسن‌آباد تا تنگه‌ی چهارزبر، دشت حسن‌آباد واقع شده‌است که دشت بزرگ کاسه‌مانندی است که ۸ الی ۹کیلومتر از جاده از داخل آن می‌گذرد. دورتا دور این دشت را ارتفاعات و کوهستانها فرا گرفته‌اند. تنگه‌ی چهارزبر که مسیر خروجی این دشت به سوی کرمانشاه است، حدود ۴کیلومتر طول دارد.

هم‌چنین درجریان نبردهای سه‌شنبه و چهارشنبه در تنگه‌ی چهارزبر، بیش‌از یکصد خودرو و ده‌ها تانک، توپ، زرهپوش، کاتیوشا، مینی‌کاتیوشا و چهارلول، خودروهای حامل تفنگ۱۰۶ و تعداد قابل توجهی ماشین‌آلات مهندسی دشمن منهدم گردید.

نیروهای رژیم ایران برای قطع‌کردن خطوط پشت‌سر نیروهای آزادیبخش در چهارزبر بیش از ۲۵هزار تن از قوای خود را از راه‌های فرعی و از طریق زمینی و هوانیروز تا ساعت۸ بعدازظهر چهارشنبه به حوالی گردنه‌ی حسن‌آباد و هم‌چنین انتهای گردنه‌ی حسن‌آباد به سمت اسلام‌آباد آورده و قصد داشتند آنها را در کلیه‌ی مسیرها و ارتفاعات اطراف مستقر کنند. نیروهای پاسداران در منطقه‌ی «سیاه‌خور» (واقع در شرق اسلام‌آباد بین گردنه‌ی حسن‌آباد و شهر اسلام‌آباد) و در کلیه‌ی ارتفاعات و تپه‌های پیرامون آن مستقر شده بودند. مرکز فرماندهی نیروهای دشمن در منطقه‌ی سیاه‌خور پایگاهی بود در حوالی روستای سیاه‌خور که سه تپه‌ی مشرف بر آن پایگاه نیز در دست آنها بود؛ بنابراین ۱۶تیپ رزمی که از چهارزبر بازمی‌گشتند، تماماً در معرض حمله و کمین دشمن بودند و می‌باید، پس‌از چند شبانه‌روز بیخوابی از این کمین بزرگ عبور می‌کردند.