مرتضی حنانه: تفاوت میان نسخه‌ها

” اين­كه مي­گويند موسيقي شرقي ذاتاً تك­ صدايي­ست و موسيقي غربي ماهيتاً چند صدايي، درست نيست. اولاً موسيقي غرب نيز در آغاز تك صدايي” مونوتون “ بوده و موسيقيدانان آن را ارتقا‌‌ء داده­ و به­مرحله­ي چند صدايي رسانده­اند، ثانياً در بسياري ار ملوديهاي روستايي در مشرق زمين از جمله ايران، دست­كم مي­توان ملوديهاي دو صدايي پيدا­ كرد كه گوشها نيز به­شنيدن آن عادت كرده است. <ref>[http://www.bbc.com/persian/arts/2014/10/141019_l51_hannaneh_music_anni] - مرتضی حنانه؛ بیست و پنجمین سالمرگ</ref>ضعف دانش موسيقي و تنها به­شيوه­ي اجرا انديشيدن سبب شده است كه ما ابتدايي باقي مانده و آهنگسازان از امكان بازي با اصوات و در نتيجه تركيب آنها غافل بمانند... از زمان علينقي وزيري اما به­تدريج ارزشها و امكانات موسيقي ملي ما آشكار شده است. تقليد از آنچه از اجدادمان ياد گرفته­ايم، هنر نيست، سنت است. هدايت چرا بزرگ است، براي آن­كه دنبال زال و رستم و اسفنديار، ليلي و مجنون و شيخ صنعان نرفته است. زمان جاري، احساس، انديشه، موضوع و تكنيك ويژه­ي خويش را دارد و هنر يعني همين. امروز اگر كسي بخواهد مثل حافظ و مولوي شعر بگويد، يك شاهي ارزش ندارد... اگر نيما، نيما مي­شود براي آن است كه زحمت مي­كشد، فكرش را به­كار مي­اندازد و شيوه­ي خاص خودش را پيدا مي­كند. موسيقي ما طفيلي شعر است و آن­گونه كه بايد پيشرفت نمي­كند. وقتي از زير بار شعر بيرون آمد آن­وقت، في­نفسه مي­شود موسيقي“