نسرین پارسیان: تفاوت میان نسخه‌ها

| مذهب              =شیعه

|علت مرگ=سانحه رانندگی}}

== کودکی و نوجوانی نسرین پارسیان ==

نسرین پارسیان (فاضله) در سال ۱۳۳۹ در تبریز متولد شد. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تبریز گذراند. نسرین پارسیان در سال ۱۳۵۷ وارد دانشگاه تبریز شد و در رشته علوم آزمایشگاهی به تحصیل پرداخت.

نسرین پارسیان در اواخر دبیرستان با توجه به ارتباطاتی که با دانشجویان هوادار سازمان مجاهدین خلق  در دانشگاه تبریز داشت،‌ با این سازمان آشنا شد. بعد از ورود به دانشگاه تبریز هم‌زمان با تحصیل، وارد فعالیت‌های سیاسی شد. وی در قیام تبریز در ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ در تظاهرات و درگیری با ماموران شاه شرکت کرد.

صبح روز ۹ آبان‌ ۱۳۷۲، اتومبیل حامل نسرین پارسیان در ورودی شهر بغداد به خاطر باران و لغزندگی جاده از مسیر خود منحرف شد و با یک مینی‌بوس حامل شهروندان عراقی که از جهت مقابل در حرکت بود، تصادف کرد. نسرین پارسیان و دو تن از همراهان وی، همچنین شماری از سرنشینان مینی‌بوس که مجروح شده بودند، به‌ بیمارستان منتقل شدند. نسرین پارسیان بعد از اینکه تلاش‌های پزشکان مثمرثمر واقع نشد، در همان روز جان باخت.

شورای رهبری سازمان مجاهدین خلق ایران در اطلاعیه‌ی خود به تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۷۲ اعلام کرد:<ref>اطلاعیه شورای رهبری سازمان مجاهدین خلق ایران، ۱۰ آبان ۱۳۷۲</ref>[[پرونده:آرامگاه نسرین پارسیان.JPG|جایگزین=آرامگاه نسرین پارسیان در اشرف-عراق|بندانگشتی|272x272px|آرامگاه نسرین پارسیان در اشرف-عراق (قطعه مروارید)]]<blockquote>«با کمال تأسف، خواهر مجاهد نسرین پارسیان کاندیدای شورای رهبری مجاهدین، فرمانده پذیرش ارتش آزادی‌بخش و عضو شورای ملی مقاومت ایران، شب گذشته، در حین انجام مسئولیت در اثر سانحه رانندگی به‌شهادت رسید… سلام بر این بزرگ زن آزاده و مجاهد خلق در روزی که زاده شد، روزی که برای آزادی خلق و میهنش سلاح بر دوش کشید، در روزی که به کاندیدای رهبری مجاهدین برگزیده شد و در روزی که حین انجام وظایف انقلابی خود به‌شهادت رسید.»</blockquote>

مریم رجوی به مناسبت درگذشت نسرین پارسیان طی پیامی گفت:<blockquote>«جگر گوشه‌ی عزیز و دلبندم فاضله، خواهر مجاهد نسرین پارسیان به‌ شهادت رسید و به دیدار رفیق اعلی شتافت.</blockquote><blockquote>بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران / کز سنگ ناله‌ خیزد روز وداع یاران</blockquote><blockquote>به راهبر عقیده و دلهایمان مسعود، به شورای رهبری و تک‌تک شما عزیزانم تسلیت ‌می‌گویم و از خدا می‌خواهم بر صبر و شکیب مسعود بیفزاید. جای من خالی که بر جبین جگرگوشه‌ام فاضله بوسه بزنم و او را در آخرین وداع در آغوش بفشارم.»</blockquote>

== خاطره‌ای از نسرین پارسیان ==

«قطعا من خاطره چندانی ازمادرم ندارم، به دلیل این که سنم خیلی کم بود وقتی از هم جدا شدیم. ولی اگه بخوام از همون آخرین دیدارم با مادرم بگم، وقتی داشتیم از هم جدا می‌شدیم، خب طبعا من خیلی ناراحت بودم به دلیل این که داشتیم از هم جدا می‌شدیم و معلوم هم نبود که کی دوباره همدیگه‌رو ببینیم و وقتی که سوال کردم که بالاخره کی همدیگه رو می‌بینیم، او خیلی مصمم گفتش که بعداز این که ما رژیمو سرنگون کردیم. تو این مدت هم که خارج بودیم و توسط نامه با او ارتباط داشتم او همیشه روی این انگشت می‌گذاشت که ما حتما این رژیمو سرنگون خواهیم کرد. و این موضوع تبدیل شده بود به یه چیز باارزش برای من که مادرمن عمر خودشو صرف مبارزه آرمانی علیه این رژیم کرده و خاطراتی هم که هم‌رزماش برام تعریف کردن، همیشه به من همین‌رو می‌گفتن که او مجاهد روز سختی‌ها بوده، هیچ موقع در برابر سختیها در واقع خم به ابرو نمی‌آورده و به کناردستی‌هاش اطمینان می‌داده.  همیشه میگفتن که او عواطف خیلی بسیاری داشته به هم‌رزماش، و از عشقش به رهبری برای من تعریف می‌کنند. و خلاصه می‌گن که صداقت خیلی بالایی توی مبارزه‌اش داشته و همه اینها باعث انگیزه برای من برای مبارزه هرچه قاطع‌تر علیه این رژیم میشه و من همیشه خودمو با این ارزشها می‌سنجم و درواقع اگه الان بخوام بگم که چه نتیجه‌ای می‌خوام بگیرم از این صحبتهام، نتیجه اینه که خون فاضله شهید نسرین پارسیان نه فقط توی خون من بعنوان فرزند ایشون، بلکه تو خون تک تک مجاهدین جاریست. اون مجاهدینی که عزم جزم کردن که عین فاضله این رژیمو سرنگون کنند و تا روز سرنگونی این رژیم هرگز از پا نخواهند نشست. و این خونها فقط باعث انگیزه بیشتر ما برای مبارزه قاطع‌تر کردن علیه این رژیمه.»

== پانویس ==

<references />