کاربر:Abbas/صفحه تمرین3

تظاهرات سال ۸۸

پس از اعلام نتایج انتخابات دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و اعلام پیروزی دوباره محمود احمدی‌نژاد، سلسله تظاهرات‌هایی در تهران و سایر شهرهای ایران،‌ آغاز گردید. این تظاهرات‌ها نخست با شعار «رای من کو؟!» در اعتراض به شمارش آرا و نتایج آن بود، اما کم‌کم با شعارهایی از جمله «مرگ بر دیکتاتور» رنگ و بوی ضدحکومتی گرفت.

تظاهرات و اعتراضات از روز ۲۳ خرداد، توسط هزاران تن و در تهران و شهرهای دیگر از جمله اصفهان، تبریز، کرج، شیراز، یاسوج، ساری ،ارومیه و دیگر شهرها، از فردای روز انتخابات آغاز گردید و روز ۲۵ خرداد در تهران حدود ۳ میلیون نفر به خیابان آمدند. این تظاهرات‌ها بعد از انقلاب ضدسلطنتی سال ۵۷ بزرگترین تظاهرات ضدحکومتی به‌شمار میرفت. نیروهای سرکوب دولتی از جمله پلیس ضدشورش، لباس شخصی‌ها، بسیج و سپاه جهت سرکوب این تظاهرات‌ها بکار گرفته شدند که در نتیجه آن تعداد زیادی دستگیر، مجروح و جان باختند.

علی خامنه‌ای در روز ۲۹ خرداد،‌ طی یک سخنرانی در اولین نماز جمعه‌ بعد از انتخابات ریاست جمهوری، مسئولیت هرگونه خونریزی و خشونت را به عهده برگزار کننده تظاهرات دانست. ساعتی پس از پایان سخنرانی علی خامنه‌ای، سازمان عفو بین الملل در اطلاعیه ای اعلام کرد که این سخنرانی "چراغ سبز رهبر ایران برای سرکوب" بوده است.

در ایام انتخابات امکان ارسال پیامک کوتاه وجود نداشت و قطع شده بود، سایت‌های اینترنتی و کانال‌های ماهواره‌ای خارج نیز مسدود گردیده بود.

پیش زمینه

فضای اجتماعی قبل از انتخابات

التهاب در فضای سیاسی ایران از مدت ها پیش از انتخابات آغاز شده و با مناظره های جنجال برانگیز انتخاباتی به اوج رسیده بود؛ در چنین شرایطی اعلام پیروزی محمود احمدی نژاد با بیش از ۲۴ میلیون رأی در روز شنبه ۲۳ خرداد، مانند جرقه ای در انبار باروت عمل کرد.

طبق آمار اعلام شده در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۸ بیش از ۴۱۰ حرکت اعتراضی توسط اقشار مختلف جامعه صورت گرفته است. در ۵ خرداد سال ۱۳۸۸، ۸۰۰ تن از دانشجویان دانشگاه یاسوج در اعتراض به سرکوب و اختناق دست به تحصن می‌زنند.

در ۶ خرداد، دانشجویان دانشگاه تبریز، حسین موسوی کاندیدای ریاست جمهوری را در مورد قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ مورد سوال قرار می‌دهند.

در ۱۱ خرداد، دانشجویان دانشگاه فرودسی مشهد، در جلسه انتخاباتی مهدی کروبی شعار مرگ بر دیکتاتور می‌دهند. در همین روز صدها تن از کارگران کارخانة قند بردسیر کرمان با خانواده‌هایشان در اعتراض به عدم پرداخت حقوق به تظاهرات پرداختند.

مناظره‌های تلویزیونی

محتوای مناظرات

اولین دور مناظرات در روز چهارشنبه ۱۳ خرداد بین محمود احمدی نژاد و حسین موسوی صورت گرفت. در این مناظره حسین موسوی دولت احمدی نژاد را به پنهان کاری، خرافه‌گرایی، خیال‌پردازی، ماجراجویی، خودمحوری، سطحی‌نگری و روزمرگی متهم ساخت و یاد آور شد که کشور در حال فروریختن است. همچنین احمدی نژاد درباره ارسال مواد منفجره به مکه در دوران حسین موسوی نخست وزیر خمینی که بعدا به جنایت کشتار مکه معروف شد، افشاگری کرد. روحانی دبیرپیشین شورای عالی امنیت، احمدی نژاد را «عوام فریب» نامیده وگفت: «در سال 86،‌ دو میلیارد و دویست میلیون دلار نفت فروخته شده ولی پول آن به بانک مرکزی داده نشده است». چند روز بعد جواد فاضل لنکرانی گفت: «بعد از این ‏مناظره کی و کجا می‌توانیم ‏ادعای مبارزه با تروریسم کنیم؟»

روز ۱۷ خرداد، همزمان با مناظره احمدی‌نژاد با کروبی، یک فقره دزدی ۷۷ میلیارد تومانی مهدی هاشمی پسر اکبر رفسنجانی، در رسانه‌ها پخش می‌شود.

در روز ۱۸خرداد، مهدی خزعلی، به نقش احمدی‌نژاد در قتل کاظم سامی اذعان و گوشه دیگری از پرونده قتل‌های زنجیره‌ای را افشا می‌کند.

پس از مناظرات

پس از این مناظرات افشاگری‌های جریانات حکومتی بالا می‌گیرد. در یکی از این افشاگری‌ها، مهدی کروبی درباره فسادهای مالی محمود احمدی نژاد و پرونده ۷۰۰ میلیون دلاری دولت در جمع دانشجویان دانشگاه تبریز توضیح داد.

پس از برگزاری مناظره محمود احمدی‌نژاد و حسین موسوی، نيروی انتظامی برای متفرق کردن تجمع مقابل صدا و سيما مجبور به استفاده از گاز اشک آور شد.حسین نقوی، عضو شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان در دفاع از احمدی‌نژاد گفت:‌ «احمدی‌نژاد در چهار سال گذشته در برابر تخريب‌ها و اهانت‌ها و برای بيان پشت پرده سياست در ايران سكوت كرد و تنها گوشه كوچكی از مافيای قدرت و ثروت كه پشت پرده سياسيون كشور بود را افشا كرد.» حسین نقوی، عضو شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان در دفاع از احمدی‌نژاد گفت:‌ «احمدی‌نژاد در چهار سال گذشته در برابر تخريب‌ها و اهانت‌ها و برای بيان پشت پرده سياست در ايران سكوت كرد و تنها گوشه كوچكی از مافيای قدرت و ثروت كه پشت پرده سياسيون كشور بود را افشا كرد.» مهدی طباطبایی نیز گفت: «مناظره‌های انتخاباتی سال 88 بنای فتنه‌ای بزرگ را گذاشت.»

رویدادهای ۲۳ تا ۳۱ خرداد

روز ۲۳ خرداد، یک روز پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری،‌ تظاهراتی در تهران و مشهد و سایر شهرهای ایران در اعتراض به نتایج اعلام شده، براه افتاد. این تظاهرات در مقابل ساختمان وزارت کشور ایران، خیابان‌های ولیعصر، زرتشت، فاطمی، میدان انقلاب، میدان ونک و چهارراه جهان کودک و سایر نقاط به درگیری شدید معترضان با نیروهای پلیس و لباس شخصی انجامید. هزاران تظاهرکننده با راهپیمایی در خیابان‌های مختلف تهران ضمن آتش زدن چندین اتوبوس و سطل‌های بزرگ زباله اقدام به راه‌بندان خیابان‌ها کرده و علیه سید علی خامنه‌ای، شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» سر دادند. در پی بروز این ناآرامی‌ها در شامگاه شنبه تلفن‌های همراه تمام شبکه‌های مخابراتی کشور قطع گردید. در روز ۲۴ خرداد و دومین روز از اعتراضات، محمود احمدی‌نژاد مخالفین خود را خس و خاشاک خواند. با این حال بار دیگر در تهران بین مردم و پلیس درگیری‌هایی ایجاد شد که این درگیری‌ها در اطراف دانشگاه تهران نیز جریان داشت.

آغاز ناآرامی‌ها از روبروی وزارت کشور ایران در میدان فاطمی و با اجتماع عده‌ای از مردم در روبروی این ساختمان شروع شد. پس از ایجاد درگیری در خیابان فاطمی، تظاهرات‌های مشابهی در خیابان‌های ولیعصر، زرتشت، میدان انقلاب، میدان ونک، میدان رسالت، چهارراه جهان کودک، خیابان میرداماد، خیابان تخت طاووس و سایر نقاط به درگیری شدید معترضان با نیروهای پلیس و لباس شخصی انجامید. خبرگزاری فرانسه گزارش داد: «در سراسر خیابان ولیعصر تهران درگیریهای گسترده میان مردم و نیروهای سرکوبگر، جریان دارد. مردم با سنگ مأموران انتظامی را مورد حمله قرار میدهند. شعار اصلی تظاهرکنندگان «مرگ بر دیکتاتور» است.»

حسین موسوی کاندید ریاست جمهوری، از تظاهرکنندگان خواست آرامش را حفظ کنند. در اطلاعیه‌یی که توسط ستاد موسوی منتشر شده آمده است:

«خواهشمند است ضمن حفظ آرامش، خویشتنداری و متانت، از افتادن در دام واکنش‌هایی که موجبات سوءاستفاده بهانه‌جویان و نامحرمان را فراهم می‌آورد، پرهیز نمایید.»

تلویزیون العربیه گزارش داد:

«سپاه پاسداران در خیابانهای تهران به حالت آماده باش در آمده است. همچنین نیروهای امنیتی رژیم دو تن از دستیاران موسوی شامل مصطفی تاج زاده و محسن امین زاده همچنین  مدیر بسیج انتخاباتی موسوی و ۱۲نفر دیگر را دستگیر کردند.»