کاربر:Abbas/صفحه تمرین4
رژه ارتش آزادیبخش ملی ایران
حمله آمریکا به عراق در سال ۱۳۶۹
در پی اشغال کویت توسط عراق در سال ۱۳۶۹ آمریکا دست به تشکیل یک ائتلاف بین‌المللی بر علیه عراق زد. نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا و پشتیبانی سازمان ملل ابتدا در ۲۶دی ۱۳۶۹(۱۹۹۱) دست به بمباران گسترده‌ای علیه عراق زدند و در نهایت در بهمن ۱۳۶۹ نیروهای زمینی که اغلب افراد آن نیروهای نظامی آمریکا و انگلستان بودند؛ نیروهای عراقی را از کویت بیرون راندند و قسمتهای جنوبی عراق را تا کرانه رود فرات اشغال کردند. عملیات آزادسازی کویت از اشغال عراق طوفان صحرا نام داشت.
اعلام بیطرفی ارتش آزادیبخش ملی ایران در جنگ خلیج
در جریان جنگ اول خلیج نیروهای مجاهدین خلق ایران و ارتش آزادیبخش ملی ایران که در عراق بودند اعلام بیطرفی کردند و برای اجتناب از درگیری، در قرارگاه اشرف در استان دیالی عراق و قرارگاه حنیف در شمال مستقرشدند.
زندگی سنگری
در جریان جنگ اول خلیج که عراق تحت شدیدترین بمباران‌ها قرار داشت؛ نیروهای ازتش آزادیبخش ملی ایران برای دوری از جنگی که هیچ دخالتی در شکل‌گیری آن نداشتند، به زندگی سنگری در قرارگاه حنیف، واقع در منطقه نوژول در نزدیکی شهر کفری عراق روی آوردند.
حمله سپاه پاسداران به عراق در سال ۱۳۷۰
در پی حمله آمریکا به عراق و از هم‌پاشیدگی ارتش عراق نیروهای جمهوری اسلامی ازفرصت پیش‌‌آمده استفاده می‌کنند. آنان از اواسط اسفند ۱۳۶۹ و برای اشغال عراق و برقراری حکومت شیعی و همچنین سرکوب و نابودی ارتش آزادیبخش ملی ایران و سازمان مجاهدین خلق وارد خاک عراق می‌شوند. نیروهای سپاه پاسدارن از نقاط مختلف وارد خاک عراق می‌شوند. درمناطق مرزی خانقین و جلولا و استان دیالی عراق نیروهای ارتش آزادیبخش ملی ایران که از قصد پاسداران مطلع شده‌اند، در مقابل هجوم آنان دست به عملیات تدافعی می‌زنند. در نهایت در فروردین ۱۳۷۰ ارتش آزادیبخش ملی ایران طی دو رشته عملیات تدافعی به نام‌های مروارید۱ و ۲ موفق می‌شود یورش نیروهای سپاه پاسداران را پس بزند.[۱]
عملیات مروارید
عملیاتی که به عملیات مروارید معروف شد در واقع دو رشته عملیات تدافعی بود که ار سوی ارتش آزادیبخش ملی ایران درمقابل هجوم گسترده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عراق بعد از جنگ اول خلیج به وقوع پیوست. بعد از حمله نیروهای آمریکایی به عراق دولت مرکزی عراق ضعیف شد و کنترل خود را برنقاط بسیاری از کشور از دست داد. جمهوری اسلامی ایران از این فرصت بدست آمده استفاده کرد و برای اشغال عراق نیروهای سپاه پاسداران را به این کشور گسیل داشت. این اقدام در واقع عمل به آرزوی دیرینه سران جمهوری اسلامی بود که خواستار برقراری یک حکومت شیعی درعراق بودند و خمینی اولین رهبر جمهوری اسلامی بر این نکته تاکید داشت. از طرفی چون مجاهدین خلق اصلی‌ترین دشمن جمهوری اسلامی در عراق مستقر بودند این بهترین فرصت برای آنان بود که مجاهدین و ارتش آزادیبخش را از بین ببرند.
در پی حمله نیروهای سپاه پاسداران به عراق نیروهای ارتش آزادیبخش به حالت آماده باش درآمدند و در ۵ فروردین ۱۳۷۰ یورش پاسداران در ارتفاعات شهرهای خانقین و جلولا را طی عملیاتی که به «مروارید ۱» معروف شد در هم کوبیدند.
در عملیات دیگری که به «مروارید ۲» معروف شد پاسداران جمهوری اسلامی تهاجم گسترده‌ای را از محور قصرشیرین و ارتفاعات شمال جلولا و خانقین آغاز کردند. این تهاجم نیز توسط یگانهای ارتش آزادیبخش ملی ایران پس زده شد.[۱]
رژه ارتش آزادیبخش در مهرماه ۱۳۷۰
بعد از حمله آمریکا به عراق و تحولاتی که در منطقه رخ داد و از طرفی تجاوز نیروهای پاسداران جمهوری اسلامی به عراق و پس راندن آنها توسط ارتش آزادیبخش ملی ایران، در تاریخ ۲۶ مهرماه ۱۳۷۰ همزمان با دومین سالروز معرفی خانم مریم رجوی به عنوان مسئول اول سازمان مجاهدین خلق، یک رژه ۵ ساعته در قرارگاه اشرف توسط یگانهای نمونه ارتش آزادیبخش ملی ایران اجرا شد.
در ابتدای و قبل از مراسم سان و رژه مسعود و مریم رجوی به همراه خانم فهیمه اروانی جانشین مسئول اول سازمان مجاهدین خلق ایران در مزار مروارید حاضر شدند و به شهدای ارتش آزادبیخش ادای احترام کردند.
بعد از ادا احترام به شهدا، آقای مسعود رجوی فرمانده کل ارتش آزادیبخش ملی ایران و خانم مریم رجوی به همراه خانم فهیمه اروانی برای مراسم سان به محل استقرار یگانهای نمونه رفتند. ابتدا خانم محبوبه جمشیدی معاون ارشد ستاد فرماندهی ارتش آزادیبخش ملی آمادگی یکانها برای مراسم سان و رژه را اعلام کرد. در ادامه فرمانده کل ارتش آزادیبخش به همراه مسئول اول سازمان مجاهدین خلق سوار بر خودرو روباز نظامی از یگانهای نظامی که در طول باند طولانی رژه مستقر شده بودند سان دیدند. خانم فهیمه اروانی نیز در خودرو دیگری آنان را همراهی می‌کرد.[۱]