کاربر:Ebreza/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

مجاهدین اعلام کردند:<blockquote>«رفسنجانی دستور داده بود كه فقط برای قرارگاه رمضان جیره‌ی غذایی ۲۵ هزار نفر به مدت دو ماه تأمین شود. ارسال ۷۰۰ هزار عدد كنسرو و ۲۵ هزار قطعه پتو از تهران برای داخل خاك عراق نیز گوشه‌ی دیگری از گستردگی طرحی را كه آخوندهای حاكم در سر می‌پروراندند، برملا می‌كرد».<ref>اطلاعیه رسمی سازمان مجاهدین خلق ایران ۲۰ اسفند ۱۳۶۹</ref></blockquote>بلافاصله پس از خاتمهٌ جنگ خلیج‌فارس آخوندها با چرخشی سریع، در ابعادی گسترده‌ شروع به اعزام نیرو و تحریك و تخریب در سراسر نوار مرزی عراق و تا اعماق خاك این كشور نمودند تا به خیال خود، از این نمد برای خود كلاهی دست و پا كنند. هدف از این تحریكات چنان‌كه به كرات گفته بودند، صدور ارتجاع به عراق و ایجاد حكومت از نوع حكومت پلید خودشان در این كشور و هم‌زمان سركوب و نابودی مجاهدین و ارتش آزادیبخش بود. می‌خواستند با یك تیر دو نشان بزنند.

مسعود رجوی طی پیامی به ارتش آزادی بخش اعلام کرد:<blockquote>«جنگ ما با رژیم اكنون آغاز شده و دعا می‌كنم كه هر ساعت و هر روز به پیروزیهای بیشتری تا آن‌‌جا كه مرحله‌ی كنونی اجازه می‌دهد،‌دست یابیم. به‌راستی كه دشمن به‌پای خود آمد به گور! ....رژیم درصدد بود با تسخیر شهر طوز از طریق مزدورانش،‌قرارگاه حنیف را در تله انداخته و آن‌گاه با عبور از شهر سلیمان‌بك از دو محور (یكی جاده‌ی اصلی و دیگری از شمال و شرق قرارگاه اشرف) ما را دور زده و در برابرمان ظاهر شود. طرح رژیم این بود كه با به‌كار گرفتن یك گروه مزدور از اكراد عراقی كه از شمال منطقه استقرار نیروهای ارتش آزادیبخش حمله را آغاز كرده بودند و نیز با واردكردن پاسداران از مرزهای ایران و عراق و از جنوب و غرب نیروهای ارتش آزادیبخش با تاكتیك شناخته‌شده چكش و سندان به‌خیال خودشان ارتش آزادیبخش را تار و مار كنند. اما خوشبختانه ما زودتر توانستیم دست به‌كار شویم و غروب یكشنبه رزم‌آوران قهرمان ارتش آزادی سلیمان‌بك را هم در  كنترل خود داشتند…».<ref>پیام مسعود رجوی به ارتش آزادیبخش ۲۰ اسفند ۱۳۶۹</ref></blockquote>به گفته نیروهای ارتش آزادیبخش نیروهای دولتی ایران کاروان بزرگی از اتوبوس‌های خالی را به همراه آورده بودند تا مجاهدین  و رزمندگان ارتش آزادی را سوار كنند و كت‌بسته به تهران و زندان اوین منتقل كنند. در همین خصوص در کتاب ارتش‌‌ آزادیبخش ملی آمده است<blockquote>«در جمعبندی و تحلیل نظامی این شكست فضاحت‌بار، سركردگان سپاه پاسداران خمینی بر علت اصلی این شكست‌شان از ارتش آزادیبخش انگشت گذاشتند و صراحتاً اعتراف نمودند كه: «از دیوار بلندتر از قد خودمان می‌خواستیم بالا برویم».<ref>کتاب ارتش آزادیبخش ملی ایران چاپ ۱۳۷۴</ref></blockquote>این عملیات یک عملیات تدافعی بود که ارتش آزادیبخش توانست نیروهای مهاجم را عقب براند، این عملیات در دو مرحله انجام شد، عملیات مروارید ۱ و عملیات مروارید ۲. 

بعد از بمباران‌های شدید آمریکا و بدلیل ضرباتی که ارتش عراق ا‌ز آمریکا خورد، دولت ایران  وسوسه شد تا بتواند دشمن دیرینه‌ی خودش را از میان بردارد. به همین دلیل نیروهای خودش را در مناطق شمال غربی در مرز عراق متمرکز کرد.

در کتاب ارتش آزادیبخش آمده است:<blockquote>بر اساس مشاهدات عینی مجاهدین در سراسر نوار مرزی و اسنادی که از داخل ایران بدست آمدو شنود مکالمات بیسیمی پاسداران، رژیم خمینی با یک برنامه ریزی و طرح مشخص بسیج تمام عیار سپاه پاسداران در صدد اشغال خاک عراق و کسب حاکمیت در این کشور از طرق مختلف بود قرارگاه موسوم به رمضان، نجف و انصار، لشکر ۹ بدر و تیپ موسم به مقداد و کلیه نیروهای تحت امر آنها و نیز سپاه موسوم به حمزه بر اساس اطلاعات مشخص دست کم ۱۴ معبر ورودی در سراسر مرز ایران و عراق در جهت ایجاد توطئه‌ی رژیم بویژه علیه پایگاههای ارتش آزادیبخش ملی و رساندن و تدارکات به دیگر مزدوران فعال شده بودند.</blockquote><blockquote>بر اساس آخرین اطلاعات، محسن رضایی سرکرده سپاه پاسداران رژیم و وحیدی مسؤل اطلاعات سپاه پاسداران همراه با نیروی برون مرزی قدس در قرارگاه رمضان و شهر کرمانشاه مستقر شدند. <ref>کتاب ارتش آزادیبخش ملی ایران- صفحه ۲۳۴</ref></blockquote>از اواخر اسفندماه ۱۳۶۹ تحرکات نظامی دولت ایران در اطراف پایگاه‌های ارتش آزادیبخش ملی ایران بخصوص در استان مرزی دیالی عراق آغاز شد؛ این تحرکات زمینه برای برخورد دو نیروی متخاصم آن هم در خلاء نیروهای عراقی را پیش آورد.