کاربر:Ehsan/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

=== یادگیری انتقاد و انتقاد از خود ===

* بینش: منتقد باید بوضوح درک کند که هدف از انتقاد چیست

* برخورد: منتقد باید دارای اعتماد به نفس و آرامش باشد. چه هنگام انتقاد کردن و چه هنگام انتقاد شدن

* مونیزم: منتقد باید قبل و پس از انتقاد صادق و یکدست سخن بگوید و صادق باشد.

همچنین گفته می‌شود در انتقاد کردن باید همیشه راه میانه را برگزید. انتقاد نه باید افراطی باشد و نه آنکه صحنه از نقد و بیان اشکالات خالی بماند. افراد می توانند به اندازه ضرورت دچار تکانه‌ی انتقاد شوند اما این تکانه نباید بیش از حد باشد. در واقع در انتقاد باید راه را بر هر گونه افراط یا تفریط ببندیم.

=== چالش‌ها از دیدگاه روانشناسی انتقاد ===

=== بایدها و نبایدها ===

* در انتقاد خود شخصیت افراد و ویژگی‌های ذاتی آن‌ها را هدف قرار ندهید چرا که انتقاد شما بی‌نتیجه خواهد ماند

* در انتقاد اگر  بشکل دقیق بر مشاهدات خود یعنی آنچه فرد انجام داده یا گفته است متمرکز شوید، کمتر احتمال دارد که انتقاد اشتباه تفسیر شود و فرد را دچار تنش کند. چرا که افراد نمی‌توانند «آنچه‌ که هستند» را  تغییر بدهند اما می‌توانند رفتارشان را عوض کنند.

* در انتقاد اگر همیشه نوعی حسن نیت و دادن اعتماد به نفس وجود داشته باشد، انتقاد بهتر درک شده و جدی گرفته می‌شود

بر همین اساس بر اصل انتقاد و انتقاد از خود در سازمان‌های انقلابی نیز قوانین و چهارچوب‌هایی حاکم است.اصل انتقاد و انتقاد از خود یا چنان که سازمان مجاهدین نام عملیات جاری را بر آن می‌گذارد، شیوه‌ایست که با بهره‌جویی از آن استحکام تشکیلاتی و تقویت اخلاق و رفتار اعضاء میسر می‌شود. اما آنچنانکه به پیشینه‌ی روانشاختی آن نیز اشاره شد بر این پدیده باید قوانینی نیز حاکم باشد تادر مسیر درست مورد استفاده قرار گیرد. از جمله انتقاد نباید به حملات شخصی تبدیل شود. مائو تسه دون از رهبرانی که این اصل را در تشکیلات خود تدوین و تئوریزه کرد تصریح می‌کند، باید به اعضاء یک تشکیلات بفهمانیم که منظور از انتقاد، ارتقاء نیروی رزمنده حزب جهت نیل به پیروزی است.