کاربر:Javad/1صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

کاربر:Javad/1صفحه تمرین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۰۷

۳٬۵۷۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۱ دسامبر ۲۰۱۹

بدون خلاصۀ ویرایش

Javad

۱٬۶۶۴

ویرایش

@@ خط ۳۰: / خط ۳۰: @@
 === دستگیری مجدد، ۱۳۸۸ ===
 محمد علی حاج آقایی در سال ۱۳۸۸ در جریان تظاهرات مردم ایران علیه حکومت دستگیر و زندانی شد. وی طی حکمی در غیاب موکلش به اتهام محاربه به اعدام محکوم شد. حکم اعدام او از سوی دادگاه تجدید نظر تایید شد. مهدی حجتی، وکیل مدافع محمد علی حاج آقایی درمورد پرونده و حکم اعدام موکلش در آن‌زمان گفته بود: «شعبه 28 دادگاه انقلاب بدون توجه به دفاعیات ما و شواهد موجود، حکم اعدام موکلم را صادر کرده و شعبه 36 دادگاه تجدید نظر نیز این حکم را تایید کرده است در حالیکه براساس رای وحدت رویه دیوان عالی کشور، صلاحیت رسیدگی به پرونده های محاربه، از دادگاههای تجدید نظر گرفته شده و این پرونده ها باید به دیوان عالی کشور ارجاع و در آنجا رسیدگی شود. من در این زمینه به شعبه دادگاه تجدید نظر نیز اعتراض کردم اما این شعبه علیرغم نداشتن صلاحیت، پرونده را بررسی و حکم را تایید کرد...ما قطعا در این زمینه تقاضای اعاده دادرسی می دهیم و پرونده را به دیوان عالی کشور می فرستیم اما متاسفانه براساس بخشنامه دادگاه انقلاب، نسخه‌ای از حکم را که باید در اختیار وکلا قرار دهند به ما نمی دهند و ما برای اعاده دادرسی نیاز به نسخه ای از حکم داریم تا همراه با لایحه به دیوان عالی کشور بفرستیم». مهدی حجتی در همین رابطه گفت که تا روز تشکیل دادگاه موفق به ملاقات با موکلش محمد علی حاج آقایی، نشد و ده دقیقه پیش از شروع دادگاه موفق می‌شود او را ملاقات کند و کمی صحبت کند<ref>[https://web.archive.org/web/20150421132037/http://www.roozonline.com/persian/news/newsitem/article/60-4.html مجازات دوباره زندانیان سال های ۶۰-سایت روز]</ref>.
+=== نامه حاج آقایی به دبیر کل ملل متحد ===
+نامه حاج محمد علی حاج آقایی به دبیر کل ملل متحد آقای بان کی مون قبل از اعدام در بند ۳۵۰ اوین. دیماه ۱۳۸۹
+«جناب آقای دبیرکل محترم سازمان ملل_ سلام، من و دوستان همبندم را پذیرا باشید. من از ایران برایتان نامه مینویسم. از زندان اوین، بند ۳۵۰؛ الآن ساعت از نیمه شب گذشته است. همة بچه‌ها به جز چند نفر خوابیده‌اند. چند نفری بیدارند. بعضیها چون در طول روز خوابیده‌اند خوابشان نمی‌برد یک نفر در نزدیکی من می‌خواهد بخوابد اما نمی‌تواند. محسن دکمه‌چی یکی از دوستان من و زندانیانی است که به دلیل بیماری شدید ظرف ۲ماه اخیر ۲۰کیلوگرم وزن کم کرده است. او دچار بیماری سرطان شده است که نیاز به معالجه و مراقبت ویژه دارد اما در گوشه زندان جان میکند.
+جناب آقای بان کی مون، من هم از درد به خودم میپیچم و خوابم نمیبرد اما نه از درد جسمی و نه از درد شخصی، بلکه از درد تاریخی مردم این مرز و بوم، از دردی که ظلم و بیعدالتی به جان ما انداخته است. شما در رأس سازمانی هستید که باید مدافع حقوق اساسی ملت ما باشید و هرگاه مردمی در داخل کشورشان پناهی نمی‌یابند دست به سوی شما دراز میکنند. من هم در ششمین دهه زندگیم پس از تحمل زجرها و بی‌عدالتیهای فراوان برای ثبت در تاریخ، شما را مورد خطاب قرار داده‌ام.
+... جناب آقای دبیرکل؛ در دنیای امروز که سخن از حقوق حیوانات است ما چه گناهی کرده‌ایم که باید از نخستین حقوق خود محروم باشیم؟ چرا من در طول بیش از یک سال و نیم از زمان دستگیری‌ام فقط هشت دقیقه بتوانم وکیلم را ببینم؟ چرا وکالت‌نامه من پس از هفت ماه هنوز به دست خانوادهام نرسیده است؟ چرا و چرا و چرا؟ جناب آقای بان کی مون، چند شب است که به تصور اینکه آخرین شب عمر من است شب را به صبح می‌رسانم و الآن هم که این مطالب را برایتان مینویسم نمیدانم به دست شما میرسد یا نه، و اگر هم از حصارهای زندان بگذرد و به دستتان برسد شاید آن زمان من دیگر زنده نباشم، اما مهم نیست، من این نامه را نه برای خودم که اولین نبوده و آخرین هم نخواهم بود بلکه برای ملتی مینویسم که همه آنها درمعرض این بی‌عدالتی قرار دارند و امیدوارم مرگ من برای آنها زندگی، اسارت من برای آنها آزادی، ظلم من برایشان عدالت و ناامنی خانواده‌ام برایشان امنیت را به ارمغان آورد».
 == اعدام ==