کاربر:Khosro/صفحه تمرین شاه نعمت‌ الله ولی: تفاوت میان نسخه‌ها

شاه نعمت‌الله ولی به مناطقی مانند ماوراءالنهر، هرات، حجاز و برخی از شهرهای جنوبی ایران سفر کرد، تا اینکه در سفر مکه با شیخ عبدالله یافعی آشنا شد و از دست او که یکی از عرفای عصر خویش بود، خرقه پوشید و مدت هفت سال اصول عرفان و تصوف را در نزد او آموخت. بعد از آن‌که شاه نعمت‌الله به مقام شیخی و مرادی رسید، به خراسان رفت و از آن‌جا به شهر کش که تیمور گورکانی مشهور به تیمور لنگ در آن‌جا بود، سفر کرد. (کش، یکی از شهرهای تاریخی ازبکستان است که در دورران مدرن به شهر سبز تغییرنام یافت). شاه نعمت الله ولی در این شهر فعالیت خود را مبنی بر دعوت مردم به تصوف آغاز کرد. پس از مدتی، به‌دلیل افزایش پیروان شاه نعمت الله ولی، تیمور لنگ دستور اخراج او را از خراسان داد. شاه نعمت الله ولی به هرات رفت و مدتی را در آن‌جا ماند. شاه نعمت‌الله سرانجام راهی کرمان شد و شهر ماهان را برای اقامت و دعوت پیروانش به تصوف انتخاب کرد. او ۲۵ سال پایانی عمرش را در شهر ماهان گذراند و در همان شهر نیز از دنیا رفت. از او یک فرزند با نام خلیل‌الله باقی ماند که بعدها جانشین پدر در فرقه نعمت‌اللهی شد.<ref name=":0" />

از اشعار وی چنین برمی‌آید که مذهب او شیعه بوده است و در رساله‌ی او تحت عنوان مهدیه، قصیده‌ی بلندی درباره حضرت مهدی (ع) به جای مانده است. هم‌چنین برخی از محققین شاه نعمت‌الله ولی را از نوادگان امام باقر (ع) دانسته‌اند.<ref name=":2">[https://asheghanekhoda.ir/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%B4%D8%A7%D9%87-%D9%86%D8%B9%D9%85%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D9%88%D9%84%DB%8C/ زندگینامه شاه نعمت‌الله ولی - سایت عاشقان خدا]</ref>  

اشاره به چند بیت شعر که در وصف مولا علی سروده است:

درباره ارتباط شاه نعمت‌الله ولی با '''[[حافظ]]''' شیرازی روایات زیادی وجود دارد و برخی معتقدند که این دو با هم دیدار و گفتگو داشته و شعر و اندیشه‌ی همدیگر تأثیر پذیرفته‌اند. حتی در برخی منابع عنوان شده است که مصرعی از شعر حافظ اشاره به شعر شاه نعمت‌الله دارد.

برخی از محققان و عرفا نیز بر این باورند که شاه نعمت‌الله ولی احترام زیادی برای حافظ قائل بوده و هرجا در اشعارش از خواجه نام برده و وی را ستوده، نظورش شخص حافظ بوده است.<ref name=":0" />  

شاه نعمت‌الله ولی در شهرستان ماهان، خانقاه و حمام ساخت. امیران و پادشاهان آن زمان مانند شاهرخ و میرزا اسکندر بن عمر شیخ، نسبت به شاه نعمت‌الله ارادت و لطف بسیار داشتند. علاوه بر شاهان و سلاطین ایران، برخی از پادشاهان دکن هندوستان مانند شهاب‌الدین احمد شاه ول بهمنی و فرزندش علاءالدین به شاه نعمت‌الله خالصانه ارادت می‌ورزیدند و به همین خاطر زمینه‌ی مساعدی برای توسعه و ترویج زبان فارسی در مناطق مختلف هندوستان به وجود آمد. پس از ورود سلسله‌ی نعمت‌اللهی از هندوستان به ایران و گسترش آن، سلسله‌های دیگری نیز شکل گرفت که همگی از پیروان طریقه نعمت‌اللهی بودند. برخی از این سلسله‌ها که معروف هستند، عبارتند از: سلسله اخوت (صفی علیشاهیه)، سلسله کوثریه، سلسله شمسیه، سلسله گنابادیه و سلسله مونس علیشاهیه<ref name=":1" />

شاه نعمت الله ولی صاحب کراماتی بوده است که یکی از کرامات او این بوده است که لقمه‌ی حرام از گلویش پایین نمی‌رفت. امیرتیمور لنگ برای آزمایش این موضوع، امر کرد که غذای حرامی درست کرده و به شاه نعمت‌الله بدهند. خان سالار تیمور لنگ، از پیر زنی بره‌ای با زور تصاحب می‌کند و از آن طعامی ترتیب می‌دهد و به شاه نعمت‌الله می‌دهند تا بخورد. پس از خوردن بره، امیر از شاه نعمت‌الله می‌پرسد که طعام حلال بود یا حلال؟ شاه نعمت‌الله پاسخ می‌دهد که بر من حلال و بر شما حرام است. امیر خشمگین می‌شود و نحوه‌ی به‌دست آوردن بره را از خان سالار خود می‌پرسد تا حقیقت بر او آشکار شود. در همین زمان پیرزن برای شكایت از سرقت بره‌اش نزد تیمور لنگ آمده و می‌گوید که پسرم به سرخس رفته بود و من از سلامتی او نگران بودم، شنیدم كه سید نعمت‌الله به هرات آمده است و من نذر كردم اگر پسرم به سلامت برگردد، این بره را به جهت سید ببرم.<ref name=":2" />  

پیشگویی شاه نعمت‌الله ولی در قصیده‌ای که به وی منسوب است، با مطلع «قدرت کردگار می‌بینم»، آغاز شده که بسیاری از اخبار و وقایع آینده در آن به تصویر کشیده شده است که این شعر در میان ایرانیان بسیار مشهور و معروف است و شخصیت او را بین عوام شگفت‌انگیز ساخته است.<ref name=":1" />

پیشگویی شاه نعمت‌الله به شکل‌های مختلفی روایت شده و به شعر او نیز افزوده شده اشت. در این‌جا به شعر او که در گنجور آمده است، استناد شده است.

 

در طول تاریخ این اشعار مورد توجه ایرانیان بوده است:

شاه نعمت‌الله ولی پس از صد و سه سال عمر پر برکت، در سال ۸۳۴-ه‍. ق، از دنیا رفت. پیکر او را در ماهان واقع در استان کرمان به‌خاک سپردند و به همین خاطر به‌نام ماه ماهان نیز شناخته می‌شود. شاه نعمت‌الله خلافت و جانشینی خود را به فرزندش سید برهان‌الدین خلیل‌لله سپرد و او را مأمور مراقبت و حفاظت خانقاه و تربیت سالکان فرمود.<ref name=":1" />  

برخی از آثار عبارت است از:

آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی و بنای آن به دوره صفوی برمی‌گردد. این آرامگاه در سال ۱۳۱۰، به‌عنوان آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی یکی از بناهای عرفانی و منحصر به فرد ایران است که توجه بسیاری از گردشگران ایرانی و خارجی را به خود جلب کرده است. این بنای عالی با معماری و صحن‌های بسیار زیبا و درختان بلندقامت سرو، گردشگران و زائران را ساعت‌ها غرق تماشا می‌کند.

مساحت آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی ۳۵۰۰۰ مترمربع، شامل مجموعه‌ای از بناهای تاریخی است که هر کدام با پیشینه‌ی تاریخی خود، بخشی از سبک معماری ایرانی را معرفی می‌کنند. ۳ حیاط و ساختمان‌های اطراف نمای کلی آرامگاه را تشکیل می‌دهند. هرکدام از این حیاط‌ها یک حوض و تعدادی درخت دارد.<ref name=":4">[https://www.beytoote.com/iran/bastani/shah5-nematollah-vali.html آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی، بنایی زیبا و تاریخی در کرمان - سایت بیتوته]</ref>

'''بقعه:''' بقعه شاه نعمت‌الله ولی یک اتاق چهارگوش با سقفی گنبدی با تزئینات گچی است که رو گچ با نقاشی پوشانده شده است. نمای داخلی آن نیز با کاشی‌کاری‌های معرق با رنگ‌های زیبا و نقوش اسلیمی، جلوه‌ای زیبا به این بنا بخشیده است. سنگ قبر شاه نعمت‌الله ولی مرمرین است که اطراف آن نام ۱۲ امام و آیاتی از قرآن مجید با خطی بسیار زیبای حکاکی شده است.[[پرونده:مزار نعمت‌الله ولی.JPG|جایگزین=آستانه ورودی آرامگاه|بندانگشتی|268x268پیکسل|آستانه ورودی آرامگاه]]'''چله‌خانه:''' در سمت جنوب غربی بقعه، فضای کوچکی است که به مکان چله‌نشینی شاه نعمت‌الله ولی معروف است که بسیار جذاب و بهت‌انگیز است. درون این چله‌خانه آذین‌های رنگارنگ و نقاشی‌های بر روی دیوار نقش بسته است که جلب توجه می‌کند.

'''صحن میرداماد:''' در دوره‌ی صفویه ساخته شده و در زمان ناصرالدین شاه این صحن مجدداً بازسازی و تکمیل شده است.