کاربر:Khosro/صفحه تمرین گاندی: تفاوت میان نسخه‌ها

| نهاد              =

| نماینده          =

| نقش‌های برجسته    = رهبری استقلال هند از انگلیس

| سبک              =

شخصیت گاندی با مذهب نیاکانش، یعنی آئین هند و بودایی شکل گرفت. او زن و شراب و گوشت را برای خود ممنوع و حرام کرد تا اسیر جاذبه‌های زندگی نشود.<ref name=":1">[https://www.1pezeshk.com/archives/2017/01/زندگینامه-مهاتما-گـاندی.html زندگینامه مهاتما گاندی - سایت یک پزشک]</ref>

=== ازدواج ===

خانوداه مهاتما گاندی از طبقه وایشا یا همان تُجار بودند. گاندی در سال ۱۸۸۳، در سن ۱۳ سالگی با دختری به نام «کاستوربا» که هم‌سن خودش بود، ازدواج کرد. اداره‌ی این زوج نوجوان به عهده‌ی والدین گاندی بود.<ref name=":2">[https://razservat.ir/بیوگرافی-مهاتما-گاندی/ بیوگرافی مهاتما گاندی - سایت راز ثروت]</ref>

حاصل ازدواج گاندی و کاستوربا، ۴ فرزند به نام‌های هاریلال، مانیلال، ردماس و دوداس بود. گاندی پس از مرگ پدرش عازم انگلستان شد و در رشته‌ی حقوق به تحصیل پرداخت.<ref>[https://www.imna.ir/news/447432/گاندی-کیست-زندگی-نامه-جملات-و-سخنان گاندی کیست - خبرگزاری ایمنا]</ref>

== دیدگاه گاندی به غرب ==

دیدگاه گاندی به غرب از دو زاویه بود. او غرب را این‌طور تعریف می‌کرد:<blockquote>«تمدن جدید اروپا، تمدنی بی‌گمان مبتنی بر مادی‌گری محض و استوار بر تولید صنعتی در کارخانه‌ها و سربرآوردن شهرهای بزرگ است که معیارهای آن را تراکم ثروت تعیین می‌کند. چنین تمدنی، طبیعت حقیقی بشر و هدف او را با القای خواست‌های کاذب و کمک به افزایش ظرفیت مصرف افراطی، تهدید می‌کند. در عین حال توزیع نابرابر ثروت و نظام تولید انبوه، ناگزیر منجر به رقابت و خشونت میان انسان و هم‌نوعان او می‌گردد.»</blockquote>مهاتما گاندی رساله‌ی «هند سواراج» را به انتقاد از کشورهای غربی و مصرف‌گرایی نوشت. وی هم‌چنین مبارزه‌ی دشواری با ماکیاولیسم و وسایل قدرت‌طلبی نامعقول آن‌ها داشت؛ و در پی آن بود تا ارزش صداقت و پاکی و شرافت را به سیاست و مبارزه بیامیزد.<ref name=":1" />

== اشتغال ==

گاندی وقتی به هند بازگشت، در حوزه‌ی وکالت در شهر بمبئی موفقیت قابل توجهی نداشت؛ و به همین خاطر به صورت نیمه‌وقت در یک دبیرستان مشغول به تدریس شد. وی پس از مدتی به «راجکوت» واقع در ایالت گجرات بازگشت و به نوشتن دادخواست برای شاکیان مشغول شد، اما مجوز این کار را به او ندادند؛ و او ناچار شد کارش را تعطیل کند.<ref name=":2" />

== مذهب گاندی ==

گاندی به عنوان یک هندوی عامی بر این باور بود تمام ادیان با هم برابرند و در مقابل تلاش‌هایی که برای تغییر دین او به عمل آمد استقامت می‌کرد. او  به‌غایت به خدا یقین داشت؛ و به همین خاطر به مطالعه‌ی همه‌ی ادیان مبادرت می‌کرد. وی تا آخر عمر بر آیین هندو استوار ماند؛ و بسیاری از اصول خود را از کیش هندو اقتباس نمود.

مهاتما گاندی می‌گفت که هدف اصلیش در زندگی، داشتن بینش الهی است. او به دنبال عبادت خدا و بالا بردن درک مذهبی خود بود. گاندی از مذاهب گوناگونی مانند: برهمایی، اسلام، مسیحیت، هندوئیسم و بودیستم الهام می‌گرفت. گاندی این مذاهب را در فلسفه‌ی خود گنجاند؛ و به آن عمل می‌کرد.<ref name=":3">[https://parvaresheafkar.com/biography/mahatma-gandhi/ زندگینامه مهاتما گاندی - سایت پرورش افکار]</ref>

مهاتما گاندی چکیده‌ای از اعتقادات خود را در چارچوب خداوند حقیقت است مطرح نمود که بعدها نظرگاه‌هاش را اصلاح کرد؛ و گفت که حقیقت خداوند است. گاندی فلسفه‌ی وجودی دین را در حقیقت و عشق می‌دانست. او رمز پیروزی را در زدودن رفتارهای اشتباه و باطل در هر دین و آیین می‌دید؛ و بر این باور بود که با محبت و عدم خشونت اصلاحات اجتماعی محقق می‌شود.<ref name=":4">[https://setare.com/fa/news/14857/بیوگرافی-مهاتما-گاندی-رهبر-سیاسی-و-معنوی-هندی-ها/ بیوگرافی مهاتما گاندی - سایت ستاره]</ref>

=== ساده زیستی ===

مهاتما گاندی به ساده‌زیستی باور داشت و با جدیت براین اعتقاد تأکید می‌کرد که فردی که به جامعه خدمت می‌کند، باید زندگی ساده‌ای داشته باشد؛ و می‌پنداشت که ساده‌زیستی در آیین برهمایی جاری است. او با شیوه زندگی غربی مخالف بود؛ و مراحل ساده‌زیستی را در آفریقای جنوبی آغاز و دنبال کرد. گاندی شیوه ساده‌زیستی را تلاش برای رسیدن به نقطه صفر می‌دانست؛ و بدین سان در هزینه‌های غیر ضروری صرفه‌جویی می‌نمود. گاندی حتی لباس‌هایش را خودش می‌شست. یک‌بار هم هدایایی را که به دلیل خدماتش به جامعه، به او اهدا کرده بودند، نپذیرفت و پس داد.<ref name=":4" />

== گاندی در آفریقای جنوبی ==

مهاتما گاندی پس این‌که مطالعات خود را در زمینه‌ی حقوق در انگلیس تکمیل کرد، به هند بازگشت و سپس برای تمرین و مرور قانون، عازم آفریقای جنوبی شد. گاندی در آفریقا از تبعیض نژادی و بی‌عدالتی‌هایی که به بیشتر هندیان روا می‌داشتند، ناراحت بود. آفریقای جنوبی نخستین تجربه‌ی او برای اعتصاب و مخالفت‌های مدنی بود. گاندی نام این قیام غیر خشونت‌آمیز را «ساتیاگراها» گذاشت. با وجود این‌که او را برای مدت کوتاهی زندانی کردند، اما وی هم‌چنان از انگلیسی‌ها تحت شرایط ویژه‌ای حمایت می‌کرد. به خاطر تلاش و فعالیت‌هایش در طول جنگ بور و شورش زولو، انگلیسی‌ها به گاندی یک نشان افتخار تقدیم کردند.<ref name=":0" />

== آغاز مبارزات ==

گاندی پس از ۲۱ سال اقامت در آفریقای جنوبی، در سال ۱۹۱۵، به وطنش بازگشت. وی رهبری مبارزات جنبش ملی هند برای حکومت داخلی یا سواراج را بر عهده گرفت. گاندی توانست با برانگیختن مردم، چند قیام غیر خشونت‌آمیز را راه بندازد. این قیام‌ها دربرگیرنده‌ی اعتصاب‌های ملی یک یا دو روزه نیز بود. انگلیسی‌ها تلاش کردند تا این اعتراضات را سرکوب کنند، ولی غیر خشونت‌آمیز بودن قیام‌ها و اعتصابات، مانع از این می‌شد که دست به خشونت و سرکوب بزنند.<ref name=":0" />

=== روش اعتراضی گاندی ===

=== سیاست عدم خشونت ===

سیاست عدم خشونت گاندی «ساتیاگراها» نام داشت. ساتیاگراها در زبان سانسکریت به‌معنی کوشش و تلاش برای رسیدن به حقیقت و معنی تحت‌اللفظی و لغوی آن «محکم گرفتن حقیقت» است. سیاست عدم خشونت گاندی روی خیلی از جنبش‌های مقاومت بدون خشونت، تا امروز و در سراسر جهان تأثیر گذاشته است. او قاطعانه استفاده از خشونت برای رسیدن به مقاصد را نفی می‌کرد.<ref name=":2" />

مهاتما گاندی به اجرای اصول مورد نظر خود پای‌بند بود. او در سال ۱۹۴۰، که حمله‌ی آلمان نازی به جزایر بریتانیایی محتمل و در چشم‌انداز بود، خطاب به مردم انگلستان پیامی باعنوان عدم‌خشونت در جنگ و صلح نوشت:<blockquote>«دوست دارم اسلحه را زمین بگذارید، چرا که یاریی برای حفظ جان و انسانیت شما نمی‌نماید. با سلاح برداشتن و وارد جنگ شدن هیتلر و موسولینی‌ها را دعوت می کنید تا وارد کشور شما شوند؛ و داشته‌هایتان را به یغما ببرند. اگر این آقایان محترم تصمیم بگیرند کشورتان را اشغال کنند آن‌ها را پس می‌زنید. اگر شما را در بیطرفی خود رها نکردند، آنگاه زن و مرد و کودک از خاک خود دفاع خواهید کرد؛ و اجازه نخواهید داد به اهداف خود برسند.»<ref name=":4" /></blockquote>آخرین یادداشت‌های به‌جامانده از مهاتما گاندی که یک عمر بر سیاست عدم خشونت پافشاری کرد، سرمایه‌ی بزرگی است که از او برای جهان امروز به یادگار مانده است. گاندی اواخر عمر خود را صرف تربیت نوه‌اش آرون گاندی کرد؛ و همه‌ی حکمت‌های عملی خود را برای انحلال خشونت در ۷ نکته خلاصه نمود:

این هفت نکته در روزهای پایانی زندگی مردی که  سرنوشت جهان سوم را تغییر داد، پیامش این است که او مطلقاً قدرت را برای ارضای نفس خویش نمی‌خواست، بلکه آن را تنها چاره برای برقراری آرامش و سعادت انسان‌ها می‌دید.

گاندی یک سال پس از عهده‌دار شدن رهبری کنگره ملی، نخستین آثار اندیشه‌ی مبارزاتی خود را که تحریم کالاهای خارجی بود را نمایان کرد؛ و در برابر تمامی اتهاماتی که به او وارد می‌کردند، سکوت را برگزید؛ و با در پیش گرفتن مقاومت منفی یا مبارزه منفی به معنای مبارزه مسالمت‌آمیز و مقاومت در برابر حکومت، بدون خشونت، محکوم به شش سال زندان شد. البته به علت بیماری آپاندیس در سال ۱۹۲۴، آزاد شد. اما از همین دوره نسبتاً طولانی در زندان استفاده نمود؛ و آثار اندیش‌مندان بزرگی مانند بیکن راجر، توماس کارلایل، جان راسکین، رالف والدو امرسون، تورو و لئو تولستوی را مطالعه کرد. مهاتما گاندی پس از آزادی از زندان عازم انگلیس شد تا در یک کنفرانس شرکت کند. او در این سفر با رومن رولان و بنیتو موسولینی ملاقات کرد. گاندی در سال ۱۹۲۵، نخستین روزه سیاسی خود را که هفت روز طول کشید، در اعتراض به هم‌پیمانان خود که نافرمانی می‌کردند، آغاز کرد.<ref name=":1" />

=== تظاهرات نمک ===

== ترور گاندی ==

مهاتما گاندی چندین بار هدف ترور و سو قصد قرار گرفت که آخرین مورد آن به قتل وی منجر شد. گاندی در ۹ بهمن ۱۳۲۶، توسط فردی به نام «ناتورام قادسی» با شلیک سه گلوله به قفسه سینه‌اش به قتل رسید. گاندی در این هنگام در سن ۷۹ سالگی بود؛ و در میان جمعیت در حال رفتن به محل عبادت بود.

خبر ترور و مرگ گاندی جهان را در حیرت فرو برد. مردم آسیا که او را منادی استقلال این قاره می‌دانستند، مرگش را باور نمی‌کردند. همه‌ی شخصیت‌های انگلیسی در لندن پیام‌های تسلیتی روانه هندوستان کردند. حتی چرچیل که دشمن دیرین گاندی بود نیز پیام تسلیتی به هند فرستاد. پاپ پیوس دوازدهم در تکریم از گاندی گفت: او پیامبر صلح و دوست مسیحیت بوده است. «هری ترومن» رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در سخنانی گفت: تمام جهان در عزای هند شریک است. نخست وزیر فرانسه «ژرژ بیدو» اظهار داشت که تمام کسانی که به برادری انسان باور دارند، در مرگ گاندی عزادارند.<ref name=":4" />

جرج برنارد شاو در بزرگ‌داشت کوتاهی از گاندی نوشت: قتل گاندی گواه بر این است که خوب بودن چقدر خطرناک است. رقیب بزرگ سیاسی گاندی، محمدعلی جناح طی پیام تسلیتی نوشت: با مرگ نمی‌توان جنگید. گاندی یکی از بزرگترین مردان پرورش‌یافته‌ی جامعه هندو بود. نشریه هندوستان استاندارد، فقط یک پاراگراف با حروف سیاه درشت در صفحه اولش نوشت:<blockquote>'''«'''گاندی جی به دست ملت خودش که به‌خاطر رستگاریشان زیست، کشته شد.'''»'''<ref name=":2" /></blockquote>در پارک راج‌قات دهلی‌نو، بر سنگ یادبود مهاتما گاندی نوشته شده است:<blockquote>«مایلم هند را آزاد و نیرومند ببینم تا او بتواند خود را به عنوان قربانی راغب و نابی برای بهتر کردن دنیا عرضه کند. فردی که ناب است خود را قربانی خانواده می‌کند، خانواده قربانی دهکده، دهکده قربانی بخش، بخش قربانی استان، استان قربانی ملت، و ملت قربانی همه می‌شود. من خواهان «کلودایی راج»، سلطنت خداوند بر روی زمین هستم.»</blockquote>وقتی که از گاندی در روزگاری که دنیا، چشم به سخنان او دوخته بود، خواسته شد که پیامی برای جهان بفرستد، او گفت: زندگی‌ام پیام من است.<ref name=":1" />

=== تندیس گاندی ===

یک تندیس برنزی از مهاتما گاندی در ژوئن ۱۹۹۳، به مناسبت صدمین سالگرد آغاز وکالتش، در ایستگاه راه‌آهن پیتزبورگ توسط اسقف اعظم دزموند توتو در خیابان کلیسای پتزبورگ رونمایی شد.<ref name=":2" />

== آثار گاندی ==

مهاتما گاندی در طول زندگی خود کتاب‌های گوناگونی در زمینه و دایره‌ی اندیشه‌های خود نوشته است. برخی از این آثار عبارتند از:

* تجربیات من با راستی

== منابع ==