۱٬۶۵۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
(۲ از ۹) | (۲ از ۹) | ||
شائوشنگ استعارهای از دنیای بسته همهی ماست. اینکه الان | شائوشنگ استعارهای از دنیای بسته همهی ماست. اینکه الان تو خونهتون دارید این مطلبُ میخونید، لزوما به این معنا نیست که در زندان نیستید! | ||
دنیای همه ما میتونه مثل شائوشنگ ترسناک باشه. مکانی که زندگی در اون یکنواخت و دیوانهکنندهس. | دنیای همه ما میتونه مثل شائوشنگ ترسناک باشه. مکانی که زندگی در اون یکنواخت و دیوانهکنندهس. | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
این استعارهرو میشه در یک دیالوگ از فیلم متوجه شد: | این استعارهرو میشه در یک دیالوگ از فیلم متوجه شد: | ||
«دیوارهای زندون خیلی جالبن. اول ازشون متنفری. بعد بهشون عادت میکنی و بعد از مدتی، بهشون وابسته میشی... اونا برای تمام عمرت تو رو به اینجا میفرستن و این دقیقا همون چیزیه که ازت میگیرن». | |||
(۴ از ۹) | |||
اما فقط امیده که میتونه مارو از زندان دنیا بیرون بیاره و این چرخه دیوانهکنندهرو بشکنه. | اما فقط امیده که میتونه مارو از زندان دنیا بیرون بیاره و این چرخه دیوانهکنندهرو بشکنه. | ||
خط ۳۳: | خط ۳۷: | ||
چون فیلم اصلا ادعا نمیکند که رسیدن به امید کار آسانی است، بلکه اتفاقا رسیدن به آن را به یک کیلومتر سینهخیز رفتن در یک لولهی باریک پر از لجن و فاضلاب و کثافت توصیف میکند. اما ما این امید را باور میکنیم. | چون فیلم اصلا ادعا نمیکند که رسیدن به امید کار آسانی است، بلکه اتفاقا رسیدن به آن را به یک کیلومتر سینهخیز رفتن در یک لولهی باریک پر از لجن و فاضلاب و کثافت توصیف میکند. اما ما این امید را باور میکنیم. | ||
دنیای همهی ما میتواند مثل آن زندان ترسناک باشد. مکانی که زندگی در آن یکنواخت و دیوانهکننده است. حرکت در مسیری مستقیم به سوی مرگ. اما فقط این امید است که کاری میکند از زندان دنیا بیرون بیاییم و این چرخه را بشکنیم. شاید بتوان «امید» را آخرین سلاح بشر دانست. فلاسفه امید را به عنوان چیزی توصیف میکنند که ما را از لحاظ روانی زنده نگه میدارد و کاری میکند تا به جای دلتنگی، با لذت انتظار طلوع خورشید را بکشیم. امید به معنای اعتمادبهنفسی است که ما به وضعیت حاضرمان داریم. حتی اگر در جهنمی دردناک گرفتار شده باشیم، امید وعدهی زمانی را میدهد که همهچیز بهتر خواهد شد | دنیای همهی ما میتواند مثل آن زندان ترسناک باشد. مکانی که زندگی در آن یکنواخت و دیوانهکننده است. حرکت در مسیری مستقیم به سوی مرگ. اما فقط این امید است که کاری میکند از زندان دنیا بیرون بیاییم و این چرخه را بشکنیم. شاید بتوان «امید» را آخرین سلاح بشر دانست. فلاسفه امید را به عنوان چیزی توصیف میکنند که ما را از لحاظ روانی زنده نگه میدارد و کاری میکند تا به جای دلتنگی، با لذت انتظار طلوع خورشید را بکشیم. امید به معنای اعتمادبهنفسی است که ما به وضعیت حاضرمان داریم. حتی اگر در جهنمی دردناک گرفتار شده باشیم، امید وعدهی زمانی را میدهد که همهچیز بهتر خواهد شد. | ||
ویرایش