|
|
خط ۱: |
خط ۱: |
| '''انقلاب، (Revolution)،''' پس از انقلاب کبیر فرانسه، در علوم اجتماعی به هر تغییر بنیادی گفته میشود که مناسبات اجتماعی را زیر و رو میکند. در ادبیات فارسی قدیم در مکاتبات روزمره نیز از لفظ انقلاب برای تشریح یک وضعیت بحرانی استفاده میشد مثلا: از دگرگونی حاد جوی با نام انقلاب جوی یاد میکردند. یا دگرگونی حاد حال نفر را انقلاب حال فرد عنوان میکردند. پس از انقلاب کبیر فرانسه، با آغاز عصر جدید و شروع انقلابات اجتماعی بار عمده این لفظ به تحولات اجتماعی اختصاص یافت و تعاریف مشابه در زمینههای سیاسی و فرهنگی و اداری نیز همین معنای مبنایی را مد نظر دارند. | | '''انتخابات در جمهوری اسلامی،''' به فرایندی گفته میشود که قرار است نماینده یا نمایندگانی برای منصبی عمومی توسط آراء مردم برگزیده شده و در طی مدت زمانی خاص این مسئولیت را از جانب مردم عهدهدار شوند. این مناصب در چند موضوع به رای عموم گذاشته میشود. |
|
| |
|
| == تاریخچه انقلاب ==
| |
| در فرهنگ فارسی معین انقلاب اینگونه آمده است، دگرگون شدن، زیر و رو شدن، قیام گروهی برای واژگون کردن یک حکومت، نا - آرامی ، بیقراری، هیجان، شورش، عصیان، تبدیل صورتی به صورت دیگر (فلسفه)<ref>[https://www.vajehyab.com/moein/%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8 سایت واژهیاب، فرهنگ فارسی معین]</ref>
| |
|
| |
|
| مفهوم انقلاب به معنای تغییر حاکمیتها، پس از انقلاب کبیر فرانسه وارد فرهنگ علوم اجتماعی شد. پس از این انقلاب است که ما شاهد سلسلهای از تغییر حاکمیتهای کشوری و استعماری در سراسر جهان هستیم. از انقلاب آمریکا تا انقلاب شوروی و چین و کشورهای مختلف در سراسر دنیا، و سرانجام انقلاب ایران بر علیه دیکتاتوری پلیسی نظامی [[سلطنت پهلوی]] در سال ۱۳۵۷ که منجر به سرنگونی حکومت [[محمدرضا پهلوی]] شد و در ادامهی این انقلاب قیام مردم ایران در سال ۱۴۰۱ که اکنون با نوجه به گسترش و عمق آن از این حرکت اعتراضی گستردهی اجتماعی با عنوان انقلاب دموکراتیک مردم ایران نام میبرند که هدف خود را اعاده حاکمیت مردم در تمامی شئون سیاسی ـ اجتماعی و اقتصادی شاخصگذاری کرده است.
| | به طور کلی انتخابات (Election) را می توان گزینش از میان بدیل های مختلف سیاسی تعریف کرد که پیش روی انتخاب کنندگان قرار می گیرد. تعریف دیگر اینکه انتخابات فرایند تشخیص اصلی ترین و پرطرفدارترین اراده یا مطالبه نزد افراد صاحب حق رای در جوامع است که طبق قوانین موجود برای یک تصمیم خاص و منفرد یا تعیین نمایندگان مردم جهت احراز مناصب و مصادر تصمیم گیری طی یک دوره مشخص صورت می گیرد. |
|
| |
|
| == انواع انقلاب ==
| | 1- انتخاب رئیسجمهور |
|
| |
|
| === انقلاب اجتماعی ===
| | 2- انتخاب نمایندگان قوهی مقننه |
| به انقلابهایی گفته میشود با زیر رو کردن مناسبات اجتماعی نظم کهن را فروریخته و نظم نوینی بنا میکنند. در این انقلابها کل ساختار حکومتی به نفع نیروی انقلابکننده تغییر میکند و نظام کهنه به گذشته میپیوندد.
| |
|
| |
|
| === انقلاب سیاسی ===
| | 3- انتخاب نمایندگان مجلس خبرگان |
| انقلاب سیاسی، یعنی زیر و رو شدن ساختار قدرت بدون تغییرات اساسی در ساختار اجتماعی و اقتصادی در یک کشور و حاکمیتی که مستقر است.
| |
|
| |
|
| === انقلاب صنعتی ===
| | 4- انتخاب نمایندگان شوراهای شهر و... |
| در ابتدای قران ۱۹ با شروع تولید مکانیزه بجای کارهای دستی جنبشی جهانی از انگلستان شروع شد که با جهانی شدن آن انقلاب صنعتی نام گرفت. استفاده از قدرت بخار، توسعه ماشینهای سنگین و رشد کارخانجات از پیامدهای این انقلاب به شمار میرفت. انقلاب صنعتی یکی از نقاط عطف تاریخ تمدن بشر است چرا که اختراعات جدید موجب بالا رفتن سطح زندگی مردم شد.
| |
|
| |
|
| === انقلاب فرهنگی ===
| | در جمهوری اسلامی ایران، از فردای انقلاب ضد سلطنتی این روند از اولین انتخابات، روز به روز و در هر انتخاباتی یک گام ماهیت دموکراتیک خود را از دست داد تا در دوران ولایت خامنهای به مهندسی در انتخابات بالغ شد که معنای عملی آن این است که مردم هر رایی که بدهند تاثیری در بیرون آمدن نفر مورد نظر ولی فقیه از صندوق آراء ندارد. |
| ۱۶ ماه می ۱۹۶۶ کمیتهی مرکزی حزب کمونیست چین بخشنامهای صادر کرد که در آن رهنمودهای مائو در مورد «انقلاب فرهنگی»بیان شده بود. انقلاب فرهنگی حرکتی سیاسی اجتماعی با طراحی مائو رهبر انقلاب چین برای کنترل حزب کمونیست با شوراندن جوانان علیه نخبگان و سیاستمداران شکل گرفت. در ادامه با گسترش این جریان با اعزام گاردهای سرخ به روستاها با هر نوع گرایشی مخالف حزب به عنوان دشمن طبقاتی برخورد میشد. اما در سال ۱۹۸۱، حزب کمونیست چین انقلاب فرهنگی را اشتباه خواند. و گروه ۴ نفره به رهبری چیانگ چینگ همسر [[مائو تسه تونگ|مائو]] را مقصر به افراط کشیده شدن آن اعلام کرد. ضایعات این دوران زمینه را برای اصلاحات تنگ شیائو پینگ (که از مغضوبین اعادهی حیثیت شدهی حزب بود) آماده کرد و چین را در مسیر کنونی قرار داد.<ref>[https://www.aasoo.org/fa/articles/150 سایت آسو مقاله وقایع نگاری انقلاب فرهنگی چین]</ref>
| |
|
| |
|
| === انقلاب علمی ===
| | معنی انتخابات |
| پیشرفتهای بزرگ علمی از قرن ۱۸ به «انقلاب» خوانده شدند. در سال ۱۷۴۷، ریاضیدان فرانسوی الکسی کلرو مینویسد: «نیوتن دربارهٔ زندگی خود گفتهاست که دست به انقلاب زدهاست». این کلمه همچنین در مقدمه کارهای لاوازیه در سال ۱۷۸۹ در مورد کشف اکسیژن به کار رفتهاست. «تعداد کمی از انقلابات علمی به اندازهٔ مقدمه نظریهٔ اکسیژن بلافاصله چنان توجه عمومی ای را برانگیختهاند…» لاوازیه میدید که نظریهٔ اش مقبول همه مردان برجسته زمان او قرار گرفت و در طی چند سال از نخستین انتشار آن بر بخش بزرگی از اروپا تثبیت شد.
| |
|
| |
|
| == مراحل انقلاب ==
| | دهخدا |
| هر انقلاب اجتماعی برای رسیدن به پیروزی از مراحلی عبور میکند که نهایتا توانمندی سرنگونی را پیدا میکند، این امر با پیوستن مداوم مردم به صف انقلاب و تضعیف روز افزون ضد انقلاب محقق میشود.
| |
|
| |
|
| === مرحلهی اول ===
| | انتخابات. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) ج ِ انتخاب. رجوع به انتخاب شود. || جریان عمومی برگزیدن نمایندگان مجلس شورای ملی و مجلس سنا و انجمن شهر و دیگر انجمنها |
| بروز اختلاف بین حکومتکنندگان و حکومتشوندگان بدلیل اجحافات و معضلات اجتماعی و طبقاتی که در این مرحله اعتراضات پراکنده و موردی است و بسته به مورد به اصناف و افراد مختلفی که درگیر این مشکلات هستند و همچنین اقشار متفاوت اجتماعی و یا شهرهایی که درگیر هستند شدت و حدت آن را تعیین میکند. در این مرحله نیروهای پیرامونی حکومت حافظان نظم موجود هستند. هماهنگی بین معترضان موقتی و مقطعی و گذرا است.
| |
|
| |
|
| === مرحلهی دوم ===
| |
| اعتراضات هدفمند است و معترضان بین خود سازماندهی دارند و روشنفکران و نخبگان جامعه به همدلی با معترضان میپردازند و افرادی که بین خود تقسیم کار و سازماندهی دارند هدایت و آغاز و پایان هر اعتراض و هر عملیات را تعیین میکنند و نیروهای حکومتی دچار شقه و شکاف میشوند و در تردید ادامهی حمایت خود از حاکمیت هستند.
| |
|
| |
|
| === مرحلهی سوم ===
| |
| در این مرحله همهی کارها از ابتدا تا انتها با سازماندهی میباشد و رهبران میدانی در وحدت با رهبری و سخنگوی انقلاب هستند و فعالیتها شکل انقلابی بخود میگیرد و اعتصابها و اعتراضات و راهبندانها منجر به فلج دستگاه اداری حاکمیت میشود. در این مرحله همهی جامعه از اصلاحپذیر بودن حاکمیت عبور کردهاند و روند فروپاشی حاکمیت و نافرمانیها در درون نیروهای حکومتی آغاز میشود و فرماندهی و هدایت انقلاب از آن نیروهای پیشتاز و دموکرات است. در مراحل پایانی این دوره اکثریت مردم به انقلاب پیوستهاند و عملا هیچ حمایت مادی از حاکمیت نمیکنند. حاکمیت اگر دست به سرکوب و کشتار بزند سرعت حذف و خنثی کردن نیروهای نظامی و امنیتی بالا میگیرد و نهایتا منجر به سرنگونی سریعتر میشود.
| |
|
| |
|
| === مرحلهی چهارم === | | == تاریخچه انتخابات == |
| یا استمرار انقلاب پیروز در نهادسازی و شکلدهی اهداف دموکراتیک انقلاب با ایجاد ساختارهای متناسب در پاسخ به خواست مردم و انقلابیون تعریف میشود.
| | سابقهی انتخابات دردوران باستان به دولتشهرهای یونان و روم باستان برمیگردد که شهروندان مرد و غیر برده و ثروتمند حق انتخاب نمایندگانی برای مجلس مقننه داشتند. |
|
| |
|
| با مطالعه شرایط اجتماعی ایران و تکمیل پروسه ضد مردمی شدن جمهوری اسلامی در قیام ۱۴۰۱ که حتی لایههای سنتی مذهبی را هم به خیابانها کشاند و همچنین وخامت شرایط اقتصادی و سرکوب سازمانیافته و گزینشی ماموران امنیتی و نظامی جمهوری اسلامی و تمرکز روی سازماندهندگان قیام از یکسو و بکارگیری روشهای ارعاب گسترده همچون سریال مسمومیتهای شیمیایی در مدارس ایران و بدنبال آن ریزش و فروپاشی نیروی نظامی سرکوبگر، ورود جامعه انقلابی ایران به مرحلهی سوم از مراحل چهارگانه تعریف شده را نشان میدهد.<ref>[https://www.iranintl.com/202303230890 جلسه محرمانه فرماندهان ارشد سپاه پاسداران و خامنهای سایت ایران اینترنشنال] </ref>
| | در تاریخ معاصر، انتخابات در کشور انگلستان از قرن ۱۳ میلادی برگزار شد. |
|
| |
|
| | پس از انقلاب کبیر فرانسه و گسترش ابعاد مشارکت عمومی در روند تعیین سرنوشت خود، دولتهای بسیاری را وادار به رسمیت دادن به حق انتخاب شهروندان کرد. |
|
| |
|
| | === تاریخچه انتخابات در جمهوری اسلامی === |
| | انتخابات (election) |
|
| |
|
| | فرآیند برگزیدن شخصی برای عهده داری منصبی عمومی از طریق رأی گیری. اشاعۀ گستردۀ انتخابات در دنیای امروزی از پیدایش تدریجی دولت نماینده در اروپا و امریکای شمالی از قرن ۱۷ سرچشمه می گیرد. انتخابات وسیله ای است که مردم با توسل به آن با رأی دادن به نامزدها یا احزاب، دست به گزینش رهبران و گردانندگان امور جامعه می زنند تا این منتخبان به نمایندگی از جانب آن ها به ادارۀ امور و حل وفصل مسائل مطابق با خواست و دیدگاه اکثریت رأی دهندگان بپردازند. انتخابات درست مستلزم آزادی احزاب و افراد و حفظ حقوق اقلیت است. در دموکراسی ها، انتخابات دوره ای است و مطابق قوانین، هرچند مدت، که قانون معیّن کرده است، برگزار می شود تا عملکرد منتخبان قبلی از سوی مردم ارزیابی و قبول یا رد شود. معمولاً احزاب و افرادی که ۵۰ درصد یا بیشتر از آراء مأخوذه را به دست آورند، منتخب مردم شناخته می شوند، اما چنانچه درصد رأی آن ها کمتر باشد، دور دوم انتخابات برگزار می شود و هرکس که تعداد بیشتری رأی به دست آورده باشد، برندۀ آن انتخابات است. بعضاً انتخابات فقط یک مرحله ای است و دارندگان بالاترین نصاب آرا، ولو کمتر از ۵۰ درصد، مستقیماً برگزیده می شوند. یکی از شرایط مهم انتخابات آزاد، رأی گیری مخفیانه است. در دولت ـ شهرهای یونان باستان، گاه مصادر امور با رأی مستقیم و علنی معدودی از شهروندان مذکر، آزاد و ثروتمند انتخاب می شدند و در جمهوری قدیم روم، قضات و هیئت های قضایی را اتباع آزاد آن کشور برمی گزیدند. انتخابات انگلستان از قرن ۱۳م رواج داشته است. رأی گیری مخفی از ۱۸۷۲ معمول شد و زنان از ۱۹۲۸ صاحب حق رأی شدند. در ایران پس از امضای فرمان مشروطه (۱۲۸۵ش)، مظفرالدین شاه طی فرمانی بر تأسیس مجلس منتخبین ملت تأکید و در ۱۷ شهریور همان سال نظام نامۀ انتخابات را توشیح کرد. اولین انتخابات، که جنبۀ صنفی داشت، ۱۴ مهر ۱۲۸۵ در تهران برگزار شد. در ۱۵ مهر ۱۳۴۱ هیئت دولت ایران طرح حق رأی زنان را تصویب کرد. در شش بهمن ماه، طی رفراندمی که برای تأیید اصلاحات پیشنهادی شاه برگزار شد، زنان ایرانی، نخستین بار به پای صندوق های رأی رفتند. در ۲۶ شهریور ۱۳۴۲، در انتخابات دورۀ ۲۱ مجلس شورای ملی، نخستین بار، ۶ زن ایرانی به مجلس راه یافتند. بعد از انقلاب و تأسیس جمهوری اسلامی، نام مجلس منتخبان ملت به مجلس شورای اسلامی تغییر کرد، اما حق رأی زنان محفوظ ماند، بعدها سن رأی دهندگان به ۱۵سالگی تقلیل یافت. انتخابات ایران با نظارت استصوابی شورای نگهبان، توسط وزارت کشور برگزار می شود. |
|
| |
|
| == مراحل عملیاتی انقلاب == | | === انتخابات ریاست جمهوری === |
| انقلاب و جنگ نیز مانند یک پدیدهی زنده سیر تولد رشد و افول خودش را دارد در ابتدای هر انقلابی، نیروهای انقلابی برای بقا میجنگند و ماهیت نبردها بیشتر دفاعی است و در روند رشد این نیروها و گسترش آنها نبرد به شکل تهاجمی درآمده و در آخرین مرحله بصورت تبرذ سرتگونی و جنگ نابودکننده خود را نشان میدهد.
| |
|
| |
|
| مائو تسه تونگ مراحل عملیاتی انقلاب چین را به سه مرحلهی دفاع استراتژی، توازن برابر و تهاجم استراتژیک تقسیم میکند.<ref name=":0">[https://cpimlm.org/wp-content/uploads/2020/02/6AsareNezami.pdf کتاب شش اثر نظامی از مائو تسه تونگ]</ref>
| |
|
| |
|
| === دفاع استراتژیک === | | === انتخاب مجلس خبرگان === |
|
| |
|
| * عقب نشينی استراتژيك
| | === انتخاب مجلس شورا === |
|
| |
|
| * دفاع غيرفعال
| |
| * دفاع فعال
| |
| * تدارك براي عمليات ضد " محاصره و سر كوب "
| |
|
| |
|
| === توازن برابر === | | === انتخاب شورای شهر === |
| در این شرایط نیروی دشمن توان غلبه بر انقلابیون را ندارد و نیروی انقلابی نیز توان تعرض و آغاز نبرد سرنگونی را ندارد.
| | * |
| | |
| === تهاجم استراتژیک ===
| |
| | |
| * آغاز تعرض متقابل | |
| * تمركز قوا
| |
| * جنگ متحرك
| |
| * نبردهای کوچک و زود فرجام
| |
| * جنگ نابودكننده یا نبرد سرنگونی<ref name=":0" />
| |
|
| |
|
| == منابع == | | == منابع == |