کاربر:Safa/صفحه تمرین

ولادیمیر ایلیچ اولیانوف
ولادیمیر ایلیچ اولیانوف معروف به لنین
زادروز	۱۸۷۰ میلادی سیمبرسک
درگذشت	سال ۱۹۲۳ میلادی کرملین
علت مرگ	سکته
محل زندگی	روسیه
ملیت	روس
نام‌های دیگر	لنین
تابعیت	اتحاد جماهیر شوروی، روسیه‌ی فعلی
تحصیلات	حقوق دانشگاه سن پترزبورگ
سال‌های فعالیت	۱۸۸۷ تا ۱۹۲۴
شناخته‌شده برای	مردم دنیا
نقش‌های برجسته	رهبری پیروزمند انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ در شوروی
تأثیرگذاران	مارکس، انگلس، پلخانف، کائوتسکی، چرنیشفسکی
تأثیرپذیرفتگان	کلیه‌ی احزاب مارکسیست لنینست
شهر خانگی	سیمبرسک (اولیانوفسک)
حزب سیاسی	حزب سوسیال دموکرات، جناح بلشویک حزب سوسیال دموکرات و پس از پیروزی انقلاب شوروی حزب کمونیست شوروی
جنبش	سوسیال دموکراسی
منصب	اولین رهبر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
مکتب	مارکسیسم لنینسم
آثار	چه باید کرد؟،
همسر	نادژدا کروپسکایا
خویشاوندان	الکساندر اولیانوف

ولایمیر ایلیچ اولیانوف معروف به لنین، زاده‌ی ۲۲ آوریل سال ۱۸۷۰ در شهر کوچک سیمبرسک (اولیانوفسک)، لنین در خانواده‌ای مرفه و تحصیل‌کرده چشم به جهان گشود. در سده نوزدهم روسیه با ساختار مسلط فئودالی نسبت به اروپا کشوری عقب مانده به شمار می‌رفت. هر پنج خواهر و برادر لنین انقلابی شدند، برادر بزرگ‌تر لنین الکساندر در سال ۱۸۸۷ به اتهام شرکت در توطئه‌ای برای ترور تزار الکساندر سوم دستگیر و در همان سال اعدام شد. اعدام برادر، بر لنین جوان تأثیر عمیقی باقی گذاشت.

از سال ۱۸۷۹ تا ۱۸۸۷ در موسسه‌ی بدنسازی سیمبرسک تحصیل کرد. پس از فارغ التحصیلی با مدال طلا، در سال ۱۸۸۷ به همراه خانواده اش برای شروع تحصیلات حقوق به شهر کازان رفت. در دانشگاه با دانشجویان مخالف حکومت آشنا شد و به مبارزه سیاسی روی آورد. به خاطر فعالیت سیاسی غیرقانونی و همکاری با دانشجویان چپ گرا، چند بار دستگیر و سرانجام از دانشگاه اخراج شد.

مطالعه ادبیات پیشرو روسیه و آثار نویسندگان بزرگی مانند: (بلینسکی، دوبرولیوبوف، هرزن، پیسارف، پوشکین، لرمونتوف، تورگنیف، گوگول، تولستوی، به ویژه چرنیشفسکی و نیز نویسندگان خارجی مانند: شکسپیر، هاکسلی، داروین) منجر به شکل گیری آراء انقلابی وی شد. برادر بزرگتر ولادیمیر را با ادبیات مارکسیستی آشنا کرد.

لنین در سال ۱۸۹۳ به شهر سن پترزبورگ که در آن زمان مرکز افکار انقلابی بود. نقل مکان کرد، در این شهر خود را وقف مبارزه کرد، با متفکران و فعالان مترقی روسیه مانند گئورگی پلخانف آشنا شد و در مطبوعات چپ به تبلیغ ضرورت انقلاب کارگری در روسیه پرداخت.

لنین در آخر سال ۱۸۹۵ بار دیگر دستگیر شد. یک سال در زندان گذراند و سپس در دادگاه به سه سال تبعید در سیبری محکوم شد. در تبعیدگاه نخستین آثار نظری مستقل خود را نوشت که او را در میان هواداران جنبش کمونیستی به شهرت رساند. او اندیشه کارل مارکس را بهترین راهنمای عمل برای جنبش کارگری خواند و تبلیغ عقاید او را وظیفه تمام انقلابیون دانست.

لنین در دوران تبعید در سال ۱۸۹۸ با نادژدا کروپسکایا که از فعالان جنبش چپ بود، ازدواج کرد. آن دو، پس از پایان تبعید لنین در سال ۱۹۰۰ روسیه را ترک کردند و سالهای بعد را در اروپا، عمدتاً سوئیس و اتریش به سر بردند.

لنین نقش موثری در تشکیل حزب سوسیال دموکرات روسیه داشت که بعدها این حزب به دو جناح بلشویک (اکثریت) و منشویک (اقلیت) منشعب شد، لنین در راس بلشویک‌ها در سال ۱۹۱۷ انقلاب اکتبر را رهبری کرد و پس از انقلاب رهبر بلامنازع حزب کمونیست شوروی شد.

لنین پس از سه سكته مغزی در فاصله سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۳ سرانجام در ۲۳ ژانویه ۱۹۲۴ چشم از جهان فرو بست.

تاریخچه‌ی مبارزاتی لنین

لنین سه ماه پس از پذیرش در دانشگاه کازان، به دلیل شرکت در پی یک تجمع اعتراضی علیه حکومت تزاری از دانشگاه اخراج شد. اخراج لنین از دانشگاه سرآغاز آشنایی او با گروه‌های مخفی ناراضی. او همچون بیشتر جوانان آن دوران به ماركسیسم متمایل شد، اگرچه خاطره اعدام برادرش الكساندر در پی‌ریزی شالوده ذهنی او هیچ‌گاه محو نشد. و سه سال پس از اخراج از دانشگاه، در سال ۱۸۹۰، اجازه شرکت در امتحانات به عنوان دانشجوی خارجی را بدست آورد. وی دو ترم (در بهار و پاییز ۱۸۹۱ در دانشگاه سن پترزبورگ امتحان داد. پس از اتمام تحصیل، وكالت را آغاز كرد، در این دوران بیشتر وقت او به مطالعه مقالات و نوشته‌های بر جای مانده از انقلابیون روسیه می‌گذشت.

لنین در این سال‌ها کتاب كاتشیسم انقلابی، نچایف- آنارشیست روس كه به اتهام ترور تزار اعدام شد- را خواند و هم كاپیتال كارل ماركس را. سهم نچایف در شكل‌گیری تفكر انقلابی لنین بیشتر بود. او این تفكر را از نچایف وام گرفت كه قدرت دولت باید توسط گروهی از انقلابیون متعهد و حرفه‌ای در اختیار كارگران قرار گیرد و كلیه طبقات دیگر اجتماع منسوخ گردد.

لنین در سال ۱۸۹۳ به شهر سن پترزبورگ که در آن زمان مرکز افکار انقلابی بود. نقل مکان کرد، در این شهر خود را وقف مبارزه کرد، با متفکران و فعالان مترقی روسیه مانند گئورگی پلخانف آشنا شد و در مطبوعات چپ به تبلیغ ضرورت انقلاب کارگری در روسیه پرداخت.

لنین در آخر سال ۱۸۹۵ بار دیگر دستگیر شد. یک سال در زندان گذراند و سپس در دادگاه به سه سال تبعید در سیبری محکوم شد. در تبعیدگاه نخستین آثار نظری مستقل خود را نوشت که او را در میان هواداران جنبش کمونیستی به شهرت رساند. او اندیشه کارل مارکس را بهترین راهنمای عمل برای جنبش کارگری خواند و تبلیغ عقاید او را وظیفه تمام انقلابیون دانست.

لنین در دوران تبعید در سال ۱۸۹۸ با نادژدا کروپسکایا که از فعالان جنبش چپ بود، ازدواج کرد. آن دو، پس از پایان تبعید لنین در سال ۱۹۰۰ روسیه را ترک کردند و سالهای بعد را در اروپا، عمدتاً سوئیس و اتریش به سر بردند.

لنین در سال ۱۸۹۵، در خارج از کشور با گروه رهایی کار ملاقات کرد، که تأثیر ویژه‌ای بر او گذاشت و ورود او به مبارزه برای تشکیل اتحادیه مبارزه برای آزادی طبقه کارگر پترزبورگ را در همان سال تسریع کرد. بخاطر سازماندهی و فعالیت‌های این اتحادیه، وی دستگیر شد، یک سال و دو ماه را در زندان گذراند، و به مدت سه سال در تبعید در روستای شوشنسکوی در منطقه مینوسینسک در منطقه کراسنویارسک تبعید شد. در بازگشت از تبعید در فوریه ۱۹۰۰، لنین روزنامه ایسکرا را منتشر کرد که نقش بسیار زیادی در ایجاد حزب سوسیال دموکرات در سال ۱۹۰۳ داشت. حزب سوسیال دموکرات در دومین کنگره خود، بر سر یک تعریف روشن و رادیکال از شرایط عضویت در حزب اکثریت نمایندگان، در کنار لنین، ایستادند. از این رو انشعاب حزب سوسیال دموکرات روسیه به بلشویک و منشویک شکل گرفت. در ابتدا، لنین توسط پلخانف پشتیبانی می‌شد، اما پلخانف بعدها تحت تأثیر منشویک‌ها، بلشویک‌ها را ترک کرد. لنین در اولین انقلاب روسیه مشارکت فعال داشت. وی که با نام‌های مستعار مطالبش را منتشر می‌کرد، توهمات انقلابی و اصلاح طلبانه کادت‌ها، سوسیالیست‌های انقلابی و منشویک‌ها، و امیدهای آنها برای پیروزی مسالمت‌آمیز جنبش انقلابی را درهم شکست. او به اصطلاح دومای مشورتی را مورد انتقاد قرار داد و شعار تحریم آن را داد. وی با اشاره به لزوم آماده سازی یک قیام مسلحانه، فعالانه از نمایندگان سوسیال دمکرات دومای مشورتی حمایت کرد. وی به ضرورت استفاده از همه فرصت‌های قانونی در مواردی که امید به یک مبارزه انقلابی مستقیم غیرممکن بود اذعان داشت.

لنین در حال سخنرانی

جنگ جهانی اول همه چیز را بهم ریخت. در آغاز جنگ، لنین توسط مقامات اتریش دستگیر شد، اما به لطف تلاش‌های سوسیال دموکرات‌های اتریش، آزاد شد و راهی سوئیس شد. در میان انفجار جنگ‌طلبی تحت پوش میهن‌پرستی که همه احزاب سیاسی را فرا گرفت، او عملاً تنها کسی بود که خواستار تبدیل جنگ امپریالیستی به یک جنگ داخلی بود.

تاثیر لنین بر انقلابیون

توصیف شخصی لنین

وی جثه‌ای کوچک، چشمانی ریز و از نوع چشمان مغولی و ریش متمایل به رنگ سرخ و چهره‌ای گرفته و شوخ نما داشت. کارگران را دوست می‌داشت و نسبت به تزار قاتل برادرش نفرت داشت، ولی از طبقه بورژوا به مراتب بیشتر متنفر بود.

به عقیده مورخان غربی لنین از زمان مسیح و ژول سزار تا کنون متنفذترین و مؤثرترین مرد در تاریخ بشریت بوده و او را چکش انقلاب جهانی می‌خوانند . چکشی که بر زنگ انقلاب فرود آمد و این کار را بوسیله ایجاد جنگ بین فقیر و غنی، انجام داد و با طنین عظیم خود، انقلاب را آغاز کرده است .

شخصیت لنین

لنین سازمانده

لنین در قامت یک سازمانده بزرگ در تشکیل حزب سوسیال دموکرات روسیه و پس از آن حزب سوسیال دموکرات شاخه‌ی بلشویک‌ها و بعدها حزب کمونیست شوروی نقش اساسی داشت، همچنین وی در سازماندهی اتحادیه‌ی مبارزه برای آزادی طبقه کارگر پترزبورگ، انتشار روزنامه‌ی ایسکرا،

لنین فیلسوف

لنین بازداشت و به سیبری تبعید شد. دورانی كه تلاش‌های مادر لنین این امكان را برای او به وجود آورد كه در دهكده‌ای آرام و با مطالعه انبوه كتاب‌‌هایی كه از مادر تقاضا می‌كرد، اندیشه سیاسی خویش را شكل دهد.

لنین در این ناحیه بسیار سرد و نزدیک به آب و هوای قطبی ، کتاب فلسفه و طرز عمل تردید یونیونیسم را که از آثار فابیانهای سوسیالیست انگلیس بود به زبان روسی ترجمه نمود و نام آن را به دموکراسی صنعتی تغییر داد..

او اندیشه کارل مارکس را بهترین راهنمای عمل برای جنبش کارگری خواند و تبلیغ عقاید او را وظیفه تمام انقلابیون دانست.

لنین ایده‌پرداز

اندیشه لنین بر پایه برتری طبقه کارگر و حقانیت تاریخی آن استوار است. به نظر لنین طبقه کارگر حق دارد برای انجام رسالت تاریخی خود، به سلطه طبقات دیگر پایان دهد و سیادت مستقل خود را، که همان دیکتاتوری پرولتاریا است، مستقر سازد. افزار کارگران برای رسیدن به این هدف حزب طبقه کارگر است که به گفته لنین «آگاه‌ترین عناصر طبقه کارگر» در آن گرد آمده و متشکل شده‌اند.

مشاغل صادق لاریجانی

لنین در 1914 و در روزهای اوج گرفتن جنگ جهانی اول به تنهایی خویش در میان جامعه سوسیالیست‌ها پی برد. آنگاهی که سوسیالیست‌های روسی در ژنو گرد هم آمدند تا درباره زبانه گرفتن آتش جنگ و همراهی و عدم همراهی روسیه با متفقین در برابر توسعه‌طلبی‌های آلمان مقابله کنند. اینجا بود که تروتسکی، پلخانف و اکثریت اعضای حاضر صلح را بر جنگ ارجح دانسته و این لنین بود که صلح‌طلبان و مخالفان جنگ را که خواهان برقراری یک صلح سریع به منظور ممانعت از جنگ روسیه با آلمان بودند با این استدلال مواجه ساخت که «آنان آینده روشن انقلاب را تباه می‌کنند. مرگ بر شعار احساساتی و نیرنگ‌آمیز صلح و زنده‌باد شعار جنگ داخلی.»

سال‌‌های جنگ جهانی، سال‌‌های انزوای لنین بود. در ژانویه 1917 نام لنین، یک نام فراموش شده بود و تنها انقلابیون حرفه‌ای او را می‌شناختند. از نظر سوسیالیست‌های دیگر لنین یک فرد با اندیشه‌‌های بزرگ و پیروان اندک بود. اما زمانی کوتاه لازم بود که این بار نه‌تنها در جامعه سوسیالیست‌‌ها که نام لنین آوازه‌ای جهانی یابد. قحطی و اعتصاب کارگران رژیم تزاری را آنچنان ضعیف کرد که آخرین تزار- نیکلای دوم- را چاره‌ای جز کناره‌گیری از قدرت باقی نماند. سلطنت ملغی شد و یک دولت موقت به جای آن نشست. کرنسکی به ریاست دولت موقت رسید. زمانی که خبر کناره‌گیری تزار را به لنین دادند او باور نکرد و زمانی که خبر را در صدر اخبار روزنامه‌های زوریخ دید تنها یک هم‌وغم داشت: بازگشت هر چه زودتر به روسیه.

استالین اما زودتر از لنین به پایتخت رسید چه آنکه او روزهای تبعید در سیبری را می‌گذراند و به محض ورود به عرصه، ماهیت دولت موقت را به رسمیت شناخت. اما لنین را اندیشه‌ای دیگر بود: «ما هیچ حمایتی از حکومت موقت نمی‌کنیم.» جمله‌ای بود که لنین به محض ورود به پتروگراد بر زبان آورد. در اوضاع آشفته آن روزهای پایتخت، مخالفت‌‌های لنین موجی از اعتراض همراه داشت. لنین در این وضعیت نابسامان نظریه‌ای تازه را تحت عنوان «تزهای آوریل» عرضه کرد.

نظریه‌ای مبتنی بر این امر که «باید یک جنگ داخلی تمام‌عیار شکل گیرد تا از میان آن طبقه کارگر زمام قدرت را به دست گیرد.» لنین با طرح این نظریه آنچنان به افکار آنارشیست‌ها نزدیک شد که یک سوسیالیست قدیمی درباره‌اش گفت: «مسند آنارشیست بزرگ، باکونین که سال‌‌ها بود هیچ جانشین شایسته‌ای نداشت، اینک به وسیله لنین اشغال شده است. عقیده لنین اینک نفی تمامی آیین سوسیال دموکراسی و تمامی تئوری‌‌های مارکسیستی است.»

در این زمان بود که لنین از نظام شوراها به جای حکومت موقت دفاع کرد و پیشنهاد تغییر نام حزب سوسیال دموکراسی به حزب کمونیست را نیز مطرح کرد. بلشویک‌ها دست به کار تشکیل شورای پتروگراد در مقابل حکومت موقت شدند و این‌چنین شد که در اولین کنگره سراسری شوراها مناظره‌ای ماندگار میان کرنسکی و لنین در گرفت. در این کنگره لنین شورا را به عنوان همتای نوین کنوانسیون در انقلاب فرانسه به شمار آورد و خواستار آن شد که شورا بی‌‌درنگ و از طریق توسل به زور تمام قدرت را از چنگ حکومت موقت بیرون آورد.

کرنسکی اما به شنوندگان سخن لنین هشدار داد که توصیه لنین به پایان آزادی‌های به دست آمده و تجزیه روسیه خواهد انجامید: «وقتی که شما با ارتجاع متحد شوید و قدرت را نابود کنید، آنگاه یک دیکتاتور واقعی خواهید شد. این وظیفه ماست، وظیفه دموکراسی روسیه تا بگوید که خطاهای تاریخی گذشته را تکرار نکنید.» به‌رغم هشدارهای کرنسکی اما لنین با حمایت بلشویک‌ها از هیچ تلاشی برای ساقط ساختن حکومت موقت فروگذار نمی‌کند.

لنین با همراهی استالین، تروتسکی- که اکنون به او پیوسته بود- و دیگر حامیان خویش قیامی را علیه حکومت موقت سامان داد. قیامی که در شب 24 اکتبر به ثمر نشست و از دل آن شورای کمیسرهای خلق به رهبری ولادیمیر ایلیچ لنین به جای دولت موقت ظهور کرد. بسیاری از بلشویک‌های قدیمی، حتی پس از پیروزی همچنان مخالف کودتای اکتبر بودند، چهره‌هایی نظیر بوگدانوف، کراسین، ماکسیم گورکی و… که قبضه قدرت به وسیله بلشویک‌ها را یک «ماجراجویی نابخردانه» می‌دانستند و عاملان آن را دچار نوعی «جنون سیاسی» توصیف می‌کردند.

انقلاب اما پیروز شده بود و لنین در مصدر قدرت رویای تشکیل یک دولت سوسیالیستی را در سر می‌پروراند. برای این هدف، مصادره اموال شدت گرفت، مطبوعات مخالف توقیف شد و با مخالفان پرولتاریا برخورد شد. سه‌‌ماه بعد، در کنگره چهارم شوراها، در برابر فریادهای اعتراض سوسیالیست‌ها که می‌گفتند «روزنامه‌های ما تعطیل شده‌اند»، لنین پاسخ داد که: «البته که تعطیل شده‌اند، ولی متاسفانه نه تمام آنها! به‌زودی همه آنها تعطیل خواهند شد…»

«تشکیل فوری مجلس موسسان» یکی از شعارهای اصلی لنین بود و پس از تاخیرهای متعدد، تاریخ گشایش مجلس موسسان برای 18 ژانویه 1918 تعیین شد. مجلس موسسان اما تشکیل نشده منحل شد چرا که لنین را اعتقادی به این مجلس نبود همچنانکه پس از صدور فرمان انحلال مجلس تروتسکی را که اکنون هدایت دستگاه سیاست خارجی دولت جدید را برعهده داشت، به کناری کشید و در گوش او گفت: «اشتباه ما این بود که تشکیل مجلس موسسان را به تاخیر نینداختیم.

انحلال مجلس موسسان به وسیله حکومت شوراها به معنای نابودی کامل و آشکار اندیشه دموکراسی توسط اندیشه دیکتاتوری است.» سال‌‌های بعد از انقلاب اکتبر، سال‌های تثبیت اندیشه حکومت‌داری لنین است. سال‌هایی که به قول تروتسکی «لنین از هر فرصتی استفاده می‌کرد تا در کله ما فرو کند که ایجاد ارعاب و وحشت یک امر اجتناب‌ناپذیر است.» در این سال‌ها بود که سازمان اطلاعاتی «چکا» برای سرکوب و کشتارمخالفان تاسیس شد. به این ترتیب بر شوروی یک حزب حکومت می‌کرد، حزبی که عزم جزم کرده بود تا دیکتاتوری بر پرولتاریا را به بهترین شکل به ظهور برساند.

اینچنین بود که لنین در روز اول ماه مه 1918 کنار دیوار کرملین، همان جایی که ناپلئون ایستاد و با لبخند سوختن مسکو را تماشا کرد، ایستاد و با لبخندی بر لب به تظاهرات روز جهانی کارگر در میدان سرخ چشم دوخت. اعتراض‌‌ها و مخالفت‌ها به شدت سرکوب می‌شد تا رژیم شورایی مطلوب لنین تحت فرماندهی حزب کمونیست هر چه بهتر بر امور مسلط شود. در 1919 بود که لنین بین‌الملل سوم را این بار در روسیه برگزار کرد و نام جدیدی بر آن نهاد: «کنگره بین‌الملل کمونیستی (کمینترن)». کمینترن با این هدف تاسیس شد که نقش تاریخی تحقق دیکتاتوری پرولتاریا را به انجام رساند.

آخرین سال‌‌های زندگی لنین اما با تجدیدنظر در مواضع اقتصادی او همراه بود. لنین با وجود مخالفت‌های چپ‌‌های تندرو برنامه جدید اقتصادی (نپ) را در 1921 عرضه کرد و با اینکه پیش‌تر فعالیت اقتصادی بخش خصوصی را یک امر نفرت‌انگیز به شمار آورده بود اما در نپ می‌پذیرفت که فعالیت اقتصادی خصوصی برای سلامت اقتصادی روسیه ضرورت دارد، با این همه اما لنین در سیاست‌های فرهنگی و سرکوب‌های سیاسی نیازی به تجدیدنظرطلبی احساس نمی‌کرد. لنین پس از سه سکته مغزی در فاصله سال‌های 1921 تا 1923 سرانجام در 23 ژانویه 1924 با زندگی وداع کرد اگرچه در مدت زمان پیش از مرگ وصیت‌نامه‌ای از خویش برای وارثان نظام سیاسی خویش برجای گذاشت.

لنین در وصیت‌نامه خویش جانب تروتسکی را در مقابل استالین گرفت: «استالین بسیار خشن است و این نقص که برای ما کمونیست‌‌ها قابل پذیرش است در مقام دبیر کلی حزب قابل پذیرش نیست. لذا به رفقا پیشنهاد می‌کنم راهی را بیابند که استالین را از مقام خود برکنار کرده و فرد دیگری را که از تمام جهات برتری، از استالین متفاوت باشد به جای او بگمارند.» مرگ لنین اما پایان نظام برساخته او نبود که اقدامات لنین در زمان حیات آنگونه به تثبیت پایه‌ها و نظام انجامیده بود که با مرگ او جانشینان مسیر را ادامه دهند. لنین مرد اما لنینیسم زنده ماند تا زمانی بعدتر که حتی نزدیک‌ترین رفقایش نیز به نقد او بنشینند که او با ساده کردن بی‌رویه تئوری مارکسیستی سیاست ریشه‌کن کردن تدریجی تمامی آزادی‌های سیاسی را پیش گرفته بود. به این ترتیب مرگ لنین پایان لنینیسم نبود؛ آغازی دیگرگونه بر آن بود که در استالینیسم تداوم یافت و جلوه‌ای توتالیترتر پیدا کرد.

گاه‌شماری لنین

۱۸۷۰ (۱۰ آوریل) تولد لنین در سیمبرسک

۱۸۸۱ قتل الکساندر دوم

۱۸۸۳ تاسیس گروه آزادی کار در ژنو به وسیله‌ی پلخانف

۱۸۸۷ اعدام الکساندر اولیانف برادر بزرگتر لنین

۱۸۹۳ - ۱۸۹۵ استقرار لنین در سن پترزبورگ و ملاقات با کروپسکایا

۱۸۹۵ بازداشت لنین تا ۱۸۹۷

۱۸۹۷ تبعید به سیبری و پیوستن کروپسکایا به وی

۱۸۹۸ بنیانگذاری حزب سوسیال - دموکرات روسیه در شهر مینسک

۱۸۹۹ تا ۱۹۰۰ شورش‌های دانشجویی در روسیه

۱۹۰۰ ترک سیبری و اقامت در سویس با نام لنین

۱۹۰۰ انتشار اولین شماره روزنامه‌ی ایسکرا

۱۹۰۰ تا ۱۹۰۲ تشکیل حزب

۱۹۰۲ نوشتن کتاب چه باید کرد؟

۱۹۰۳ تشکیل دومین کنگره حزب سوسیال دموکرات روسیه و انشعاب آن به بولشویک‌ها و منشویک‌ها

۱۹۰۴ آغاز جنگ روس و ژاپن

۱۹۰۴ لنین کتاب یک گام به پیش، دو گام به پس را نوشت

۱۹۰۵

انقلاب در ۹ ژانویه با یکشنبه خونین آغاز شد

۱۲ تا ۲۷ آوریل سومین کنگره خزب در لندن

۲۵ اوت عهدنامه‌ی پرتسموث، پایان جنگ روس و ژاپن

۷ تا ۹ سپتامبر کنفرانس سازمانهای سوسیال دموکرات در ریگا، بازگشت لنین به روسیه

۱۷ اکتبر مانیفست امپراتور وعده اصلاحات و قانون اساسی می‌دهد

اکتبر، اعتصاب عمومی در روسیه

۶ تا ۱۷ دسامبر قیام مسکو

۱۲ تا ۱۷ دسامبر اولین کنفرانس حزب psdor در تامر فورس

۱۹۰۶

۱۰ تا ۲۵ آوریل چهارمین کنگره psdor موسوم به کنگره‌ی اتحاد در استکهلم

۲۷ آوریل انتخابات دوما

۳ تا ۷ نوامبر دومین کنفرانس حزب psdor در تامر فورس

۹ نوامبر اصلاحات ارضی استولیپین

۱۹۰۷

۲۰ فوریه دومای دوم

آوریل و مه پنجمین کنگره psdor در لندن

۳ تا ۵ اوت کنفرانس کوتلا

اول نوامبر انتخابات دومای سوم، لنین روسیه را ترک و در سویس مستقر شد

۵ تا ۱۲ نوامبر چهارمین کنفرانس حزب در هلسینگفورس

۱۹۰۸ دسامبر پنجمین کنفرانس حزب در پاریس

۱۹۱۰ ژانویه پلنوم کمیته‌ی مرکزی psdor، آخرین تلاش‌ها برای اتحاد بلشویک‌ها و منشویک‌ها

۱۹۱۱ تشکیل مدرسه‌ی کادرهای حزب در لونٰژومو، حومه‌ی پاریس

۱۹۱۱ اول سپتامبر قتل استولیپین

۱۹۱۲

ژانویه ششمین کنفرانس حزب در پراگ، بلشویک‌ها اعلام موجودیت می‌کنند

آوریل تیراندازی در لنا

۲۳ انتشار اولین شماره‌ی پراودا

تابستان لنین در کراکووی مستقر می‌شود

اوت کنفرانس وین به وسیله‌ی تروتسکی سازمان داده می‌شود، جدایی قطعی بین منشویک‌ها و بلشویک‌ها

نوامبر افتتاح دومای چهارم

۲۴ نوامبر کنگره‌ی بال، در سویس دومین انترناسیونال برای عدم پذیرش جنگ بعنوان یک امر ملی و میهن پرستانه

۱۹۱۴

۲۸‌ ژوئن قتل آرشیدوک فرانسوا فردیناند ولیعهد اتریش در سارایوو

۲۰ تا ۲۴ ژوئیه دیدار پوانکاره رئیس جمهور فرانسه از روسیه

اجلاس انترناسیونال در بروکسل

اول اوت آلمان به روسیه اعلان جنگ می‌دهد

آخر ماه اوت شکست روسیه در کنار دریاچه‌های مازوری بازگشت لنین به سویس

۱۹۱۵ ۵ تا ۸ سپتامبر کنفرانس زیمروالد، لنین کتاب امپریالیسم بالاترین مرحله‌ی سرمایه‌داری را می‌نویسد

۱۹۱۶

فوریه کنفرانس کینتال

مارس حمله‌ی روسیه در جبهه شمال برای کاستن فشار از روی ارتش فرانسه که در وردون در محاصره‌ی آلمان قرار گرفته بود

۱۷ دسامبر قتل راسپوتین

۱۹۱۷

۲۳ تا ۲۵ فوریه انقلاب در پتروگراد

۲۷ فوریه تصرف کاخ زمستانی شوراها در کاخ تورید مستقر می‌شوند

۲ مارس تشکیل حکومت موقت و استعفای نیکلای دوم

۹ مارس ایالات متحده حکومت موقت را به رسمیت می‌شناسد

۲۳ فوریه روز بین المللی زن . تظاهرات در سن پترزبورگ آغاز می‌شود.

۲۷ فوریه آخرین دولت تزاری به نخست وزیری شاهزاده گلیتسین استعفا می‌کند.

۲۸ فوریه تشکیل شورای پتروگراد

۲ مارس کناره‌گیری نیکلای دوم از سلطنت

۳ آوریل لنین وارد پتروگراد می‌شود

۴ آوریل انتشار تزهای آوریل توسط لنین

۲۴ تا ۲۹ آوریل تشکیل هفتمین کنفرانس بلشویک‌ها

۵ مه تشکیل دولت ائتلافی

ژوئن تهاجم ناموفق کرنسکی، اولین کنگره پان روس شوراها

۳-۵ ژوئیه تظاهرات مسلحانه‌ی کارگران، سربازان، و ملوانان کرونشتات. بازداشت بلشویک‌ها توسط دولت کرنسکی و مخفی شدن لنین

۲۳ ژوئیه تا ۳ اوت کنگره بلشویک‌ها با شعار وحدت و پیوستن تروتسکی به بلشویک‌ها

۲۶ اوت تلاش کورنیلوف برای کودتا فرومی‌پاشد.

سپتامبر بلشویک ها در شوراهای پتروگراد و مسکو حائز اکثریت می‌شوند.

۲۵ سپتامبر تروتسکی آزاد و به ریاست شورای پتروگراد انتخاب می‌شود.

۱۰ اکتبر کمیته مرکزی بلشویک‌ها تصمیم به قیام می‌گیرد.

۲۵-۲۶ اکتبر انقلاب پیروز می‌شود و بلشویک ها قدرت را به دست می‌گیرند.

۲۶ اکتبر لنین فرمان راجع به زمین و صلح را صادر می‌کند و دولت شوروی تشکیل می‌شود.

۱۲ تا ۲۷ نوامبر انتخابات مجلس مؤسسان

۲ دسامبر آتش بس آلمان و روسیه مذاکرات برست لیتوفسک

۷ دسامبر تشکیل چکا ( کمیسیون فوق‌العاده برای مبارزه با ضد انقلاب و خرابکاری ) .

۱۹۱۸

۵ ژانویه بلشویک‌ها مجلس مؤسسان را منحل می‌کنند.

ژانویه ارتش داوطلب ضد بلشویک تشکیل می‌شود.

۲۱ ژانویه سوونارکوم تمام طلب‌های حکومت تزاری را کان لم یکن اعلام می‌کند.

۳ مارس دولت شوروی با قدرت‌های محور در برست‌لیتوفسک پیمان صلح امضا می‌کند.

۶ تا ۸ مارس هفتمین کنگره بلشویک‌ها

مارس مداخله‌ی متفقین آغاز می‌شود.

مه سربازان چکسلواکی که با خط آهن سراسری سیبری مسافرت می‌کنند برضد دولت شوروی شورش می‌کنند و به این وسیله این امکان را برای سفیدها فراهم می‌آورند که حرکت خود را در سیبری سازمان دهند.

مه آغاز جنگ داخلی

تابستان برقراری سیاستهای کمونیسم جنگی

۶ ژوئیه شورش سوسیالیست‌های انقلابی

۱۷ ژوئیه اعدام تزار و خانواده‌اش

۳۰ اوت ترور لنین توسط اف کاپلان و آغاز خشونت سرخ

نوامبر دریاسالار کلچاک رهبری نیروهای ضد بلشویک در سیبری را به عهده می‌گیرد. پایان جنگ در اروپا مداخله‌ی متفقین را دگرگون می‌سازد.

۱۹۱۹

پاریس آغاز کنفرانس صلح

۱۵ ژانویه قتل رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت

۲ تا ۷ مارس تأسیس بین الملل کمونیست در مسکو

بهار ارتشهای کلچاک، مسکو را تهدید می‌کنند.

اکتبر ارتش‌های دنیکین و کلچاک، ۲۰۰ میلی مسکو، را اشغال می‌کنند.

زمستان ارتش یودنیچ پتروگراد را تهدید می‌کند.

ارتش سرخ در تمام جبهه‌ها پیروز است.

۲ تا ۴ دسامبر هشتمین کنفرانس بلشویک‌ها

۱۹۲۰

شکست سفیدها در سیبری

۲۹ مارس نهمین کنگره حزب

۲۴ آوریل جنگ شوروی ـ لهستان

۲۱ ژوئیه دومین کنگره بین‌الملل کمونیست

اوت شکست ارتش سرخ در دروازه‌ی ورشو

سپتامبر کنگره ی مردمان کارگر شرق در باکو

۱۳ اکتبر صلح با لهستان

۲۵ اکتبر تا ۱۶ نوامبر شکست ژنرال ورانگل، رهبر آخرین ارتش سفید، وی کریمه را برای تبعید ترک می‌کند.

زمستان حکومت شوروی در سه جمهوری قفقاز برقرار می‌شود. مداخله‌ی متفقین پایان می‌یابد.

۱۹۲۱

ژانویه قیام دهقانان تامبوف

مارس قیام ملاحان کرونشتات

دهمین کنگره‌ی حزب قطعنامه‌ی ضد جناح‌ها را به تصویب می‌رساند، سیاست نپ به اجرا درمی‌آید.

۲۴ ژوئن تا ۱۳ ژوئیه سومین کنگره بین‌الملل کمونیست

اوت تصفیه‌ی حزب

۱۲ اکتبر تاسیس بانک دولتی

۱۹۲۱ـ۱۹۲۲ قحطی

۱۹۲۲

۶ فوریه نام چکا به گ پ او تغییر می‌یابد.

۲۶ فوریه مصادره‌ی اموال کلیسا مبارزات ضد مذهبی

۲ آوریل استالین دبیر کل کمیته مرکزی می‌شود.

۲۶ مه اولین سکته مغزی لنین او تا اکتبر کارها را رها می‌کند.

ژوئن محاکمه‌ی سوسیالیست‌های انقلابی

۴ نوامبر تا ۵ دسامبر چهارمین کنگره بین‌الملل کمونیست

۱۶ دسامبر دومین سکته مغزی لنین

۲۲ دسامبر نامه موسوم به وصیت نامه توسط لنین به کنگره

۳۰ دسامبر تأسیس اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی

۳۰ و ۳۱ دسامبر لنین یادداشت‌های خود در باره مسئله ملی را دیکته می‌کند

۱۹۲۳

۴ ژانویه یادداشت لنین درباره دور کردن استالین از قدرت

ژانویه تا مارس لنین آخرین مطالب خود را دیکته می‌کند

۶ مارس قطع رابطه لنین با استالین

۱۷ تا ۲۵ آوریل دوازدهمین کنگره حزب بدون حضور لنین

تابستان بحران قیچی

۲۳ اکتبر چهل و شش رهبر از گروه حاکم انتقاد می‌کنند.

۱۹۲۴

سیزدهمین کنفرانس حزب محکوم کردن نظریات تروتسکی

۲۱ ژانویه درگذشت و. ا. لنین و جانشینی ریکوف در مقام رئیس دولت

۳۱ ژانویه قانون اساسی شوروی به تصویب می‌رسد.

مارس برقراری روبل ثابت