۸٬۶۹۲
ویرایش
کاربر:Safa/2صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸۹: | خط ۱۸۹: | ||
== سخنان مائو == | == سخنان مائو == | ||
<blockquote>ما کمونيستها در هر کاری که انجام می‌دهيم ، بايد از اين دو شيوه استفاده کنيم : يکی پيوند دادن عام با خاص و ديگری پيوند دادن رهبری با توده‌ها</blockquote><blockquote>در اقدام به هر کاری بدون يک دعوت عام و همگانی نمی‌توان توده‌های وسيع مردم را برای عمل بسيج کرد. ولی اگر افرادی که در مقام‌های رهبری نشسته‌اند، کار خود را فقط به دعوت‌های همگانی محدود کنند، يعنی اگر خود را شخصاً در بعضی از سازمانها بطور مشخص و عميق با کاری که بدان دعوت کرده‌اند مشغول نسازند، در يک نقطه معين شکافی باز نکنند، تجربه نياندوزند و از اين تجربيات برای هدايت ساير واحدها استفاده نکنند، هيچ امکانی برای آزمودن صحت دعوت همگانی و يا غنی ساختن آن نخواهند يافت و از اين رو خطر پاسخ ندادن به اين دعوت همگانی خواهد رفت.</blockquote><blockquote>انقلاب میهمانی شام ، نوشتن مقاله ، كشیدن نقاشی و یك تفریح نیست ؛ انقلاب طغیان و توفانی است برای ریشه كن كردن یك نظام و بركنار كردن یك طبقه.</blockquote><blockquote>دمكراسی سیاسی از دمكراسی اقتصادی نمی‌تواند جدا باشد كه بدون دمكراسی اقتصادی و تامین رفاه و برابری مردم از این لحاظ ، دمكراسی سیاسی به پشیزی هم نمی‌ارزد. در همین صفحه ضمن تاكید بر آموزش عمومی (همگان ) نوشته است كه تا مردم معانی و مفاهیم را درك نكنند با زندگی دمكراتیك و اهمیت آن آشنا نخواهند شد. كتاب در باره دمكراسی ( ص ۱۶۲ )</blockquote><blockquote>خودگرایی، و ادامه فرهنگ « فقط خودم » باعث شكست هر انقلاب می‌شود و دمكراسی بدون درك و مشاركت آگاهانه مردم به بی انضباطی ، مخصوصا در فرهنگ و اخلاقیات منجر می‌شود .</blockquote><blockquote>هر چینی باید در درجه اول یك میهندوست واقعی باشد و از فرهنگ ، رسوم و هر وجب سرزمین پدری خود دفاع كند، زیرا كه تا امپریالیسم و كاپیتالیسم ( زور و استثمار ) وجود دارد خطر تجاوز هم وجود خواهد داشت . چین باید به قدری نیرومند شود كه نه تنها از خود، بلكه از سایر ملل تحت ستم و در معرض تهدید بتواند دفاع كند.</blockquote> | <blockquote>ما کمونيستها در هر کاری که انجام می‌دهيم ، بايد از اين دو شيوه استفاده کنيم : يکی پيوند دادن عام با خاص و ديگری پيوند دادن رهبری با توده‌ها</blockquote><blockquote>در اقدام به هر کاری بدون يک دعوت عام و همگانی نمی‌توان توده‌های وسيع مردم را برای عمل بسيج کرد. ولی اگر افرادی که در مقام‌های رهبری نشسته‌اند، کار خود را فقط به دعوت‌های همگانی محدود کنند، يعنی اگر خود را شخصاً در بعضی از سازمانها بطور مشخص و عميق با کاری که بدان دعوت کرده‌اند مشغول نسازند، در يک نقطه معين شکافی باز نکنند، تجربه نياندوزند و از اين تجربيات برای هدايت ساير واحدها استفاده نکنند، هيچ امکانی برای آزمودن صحت دعوت همگانی و يا غنی ساختن آن نخواهند يافت و از اين رو خطر پاسخ ندادن به اين دعوت همگانی خواهد رفت.</blockquote><blockquote>انقلاب میهمانی شام ، نوشتن مقاله ، كشیدن نقاشی و یك تفریح نیست ؛ انقلاب طغیان و توفانی است برای ریشه كن كردن یك نظام و بركنار كردن یك طبقه.</blockquote><blockquote>دمكراسی سیاسی از دمكراسی اقتصادی نمی‌تواند جدا باشد كه بدون دمكراسی اقتصادی و تامین رفاه و برابری مردم از این لحاظ ، دمكراسی سیاسی به پشیزی هم نمی‌ارزد. در همین صفحه ضمن تاكید بر آموزش عمومی (همگان ) نوشته است كه تا مردم معانی و مفاهیم را درك نكنند با زندگی دمكراتیك و اهمیت آن آشنا نخواهند شد. كتاب در باره دمكراسی ( ص ۱۶۲ )</blockquote><blockquote>خودگرایی، و ادامه فرهنگ « فقط خودم » باعث شكست هر انقلاب می‌شود و دمكراسی بدون درك و مشاركت آگاهانه مردم به بی انضباطی ، مخصوصا در فرهنگ و اخلاقیات منجر می‌شود .</blockquote><blockquote>هر چینی باید در درجه اول یك میهندوست واقعی باشد و از فرهنگ ، رسوم و هر وجب سرزمین پدری خود دفاع كند، زیرا كه تا امپریالیسم و كاپیتالیسم ( زور و استثمار ) وجود دارد خطر تجاوز هم وجود خواهد داشت . چین باید به قدری نیرومند شود كه نه تنها از خود، بلكه از سایر ملل تحت ستم و در معرض تهدید بتواند دفاع كند.</blockquote> | ||
== بنیان فلسفی مائویسم == | |||
مائو نیاز به یک چارچوب فلسفی برای نظریه‌‌های انقلابی خود داشت. به عنوان یک انقلابی او باور داشت که آمادگی کامل ایدئولوژیک، شرط لازم برای هر کسی که می‌خواهد در یک انقلاب شرکت کند، می‌باشد. دو رساله‌ی درباره‌ی عمل و درباره‌ی تضاد که در سال ۱۹۳۷ نوشته شده‌اند بنیان فلسفی انقلاب چین است و ضمنا حاوی انتقاد از دگماتیسم حاکم بر حزب کمونیست می‌باشد. | |||
در بخشی از این کتاب آمده است:<blockquote>تعدادی از رفقا در حزب ما بودند که جزم‌اندیش بودند و مدت‌های مدید تجربه انقلاب چین را نمی‌پذیرفتند، منکر این حقیقت بودند که «مارکسیسم یک اصل جزمی نیست، بلکه راهنمای عمل است» و با نقل کلمات و عباراتی از آثار مارکسیستی که از محتوای آن‌ها جدا شده بود، مردم را به وحشت می‌انداختند. همچنین رفقایی بودند که به اصالت تجربه اعتقاد داشتند و مدت‌های مدید خود را محدود به تجربه ناقص‌شان می‌کردند و اهمیت تئوری برای کردار انقلابی را درک نمی‌کردند یا این که انقلاب را به عنوان یک کل در نظر نمی‌گرفتند بلکه کورکورانه هر چند با جدیت و پشتکار فعالیت می‌کردند. افکار خطا و نادرست این سنخ رفقا، و به ویژه جزم‌اندیشان باعث شد که زیان‌های عظیمی به روند انقلاب چین در طول سال‌های ۱۹۳۱ـ ۱۹۳۴ وارد آید. این جزم‌اندیشان که خود را در کسوت مارکسیست‌‌ها در‌آورده بودند، باعث سردرگمی شمار زیادی از رفقا شدند. در باره‌ی عمل به این منظور نوشته شد که خطاهای ذهن‌گرایی این جزم‌اندیشی، از دیدگاه تئوری مارکسیستی در باب شناخت معرفت، افشا شود. عنوان در باره‌ی عمل نیز به این دلیل انتخاب شد تا افشاگری درباره‌ی نوع جزم‌اندیشی ذهن‌گرایی که عمل را ناچیز می‌شمرد، مورد تاکید قرار دهد.</blockquote> | |||
== تاثیرگذاری جهانی مائو == | == تاثیرگذاری جهانی مائو == | ||