کاندیداتوری مسعودرجوی: تفاوت میان نسخه‌ها

این، اولین بار در جهان بود که یک سازمان سیاسی با سابقه مبارزه مسلحانه اقدام به ورود به عرصه مبارزات سیاسی مسالمت آمیز می‌کرد اما حاکمیت در یک رویکرد معکوس، از ورود آن به مبارزه سیاسی ممانعت به عمل می‌آورد.

پس از گذشت یک سال از انقلاب ضد سلطنتی در ۱۵دی ماه ۱۳۵۸ اولین انتخابات ریاست جمهوری در ایران برگزار شد. ثبت نام کاندیداها برای ریاست جمهوری ایران در روز  ۲۸ آذر ۱۳۵۸ آغاز شده بود. چهره‌های مطرح در روزهای نخستین آغاز فعالیت‌های انتخاباتی عبارت بودند از: مسعود رجوی، ابوالحسن بنی‌صدر، داریوش فروهر، دریادار مدنی، جلال‌الدین فارسی و حسن حبیبی.  

«با اینکه در این دوره به حسب قانون اساسی مصوب از ناحیه ملت، تصدیق صلاحیت رئیس جمهور و واجد بودن شرایط او به عهده این جانب است، به واسطه بعضی مصالح و جهات لازم المراعات از آن جمله وضع استثنایی که کشور دارد. لازم است در این امر مهم حیاتی تأخیر نشود. از طرفی شناسایی بیش از ۱۲۰ نفر محتاج به زمانی طولانی است و تأخیر در این حالت استثنایی به صلاح ملت و کشور نیست. به این جهت و جهات دیگر، این جانب امر صلاحیت و انتخاب را به ملت واگذار نمودم که خود سرنوشت خویش را تعیین نمایند.»

در پی رسمیت یافتن کاندیداتوری مسعود رجوی برای انتخابات ریاست جمهوری، سازمان مجاهدین خلق یک مصاحبه مطبوعاتی ترتیب داد که در آن مسعود رجوی و گروهی از اعضای برجستة سازمان مانند  موسی خیابانی، عباس داوری، مهدی ابریشمچی، مهدی فیروزیان، محمد سیدی کاشانی شرکت داشتند. دراین مصاحبه مطبوعاتی ابتدا موسی خیابانی ضمن سخنانی علل ضرورت شرکت نیروهای انقلابی در انتخابات ریاست جمهوری را توضیح داد و آغاز مبارزات انتخاباتی کاندیدای سازمان مجاهدین خلق ایران را اعلام نمود.

روزنامه اطلاعات شماره ۱۶۰۴۸ تاریخ شنبه ۲۲ دی ۱۳۵۸

سازمانها و گروه‌هایی که از ریاست جمهوری مسعود رجوی حمایت کردند عبارت بودند از:

·        ۵۰۰نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های ایران و تعداد قابل توجهی از اساتید دانشگاه‌ها و…

مسعود رجوی در جلسه کلاس تبیین جهان در ۲۸دی ۵۸ در رابطه با نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری چنین گفت:

بنابراین نیازی به تحریک، نیازی به تهدید و نیازی به شانتاژ نبود. مگر اینکه بخواهیم وانمود کنیم مردم فلان حزب یا فلان گروه  یا فلان فرد را چه کردند. چرا که اگر مسله قانون باشه بحث روشنی است. پس میلیونها نفری که در رفراندوم قبلی شرکت نکردند، نه تنها خودشان بلکه شاید اعقابشان هم بایستی همشهری درجه دوم تلقی بشوند.  

آخرین نکته ایکه می‌خواستم بگویم که ربط مستقیم پیدا می‌کند به بحث‌های ایدئولوژیکمان این است که یک جریان حق و بالنده از قضا دقیقاً از درون همین کشاکش‌ها اصالت خودش را اثبات می‌کند. نوسانات لحظه ای مهم نیستند نتایج دراز مدت هستند که بایستی در مسیر تکامل باید بهشان چشم دوخت؛ بنابراین برغم همه فشارها ما هیچ عدم رضایت درونی نداریم و می‌بایستی لبریز از شکر نسبت به خالق و خلق باشیم. اصولاً مبارزه همین است. اگر جریانی حامل رسالت‌های سنگین نبود اگر اعتبار کافی و وافی نداشت مسلماً این فشارها رویش نمی‌آمد.  به همین دلیل اجازه می‌خواهم به همه خواهر و برادرانی که این روزها دشنام شنیدندکتک خوردند مجروح شدند یا قلب‌هاشان جریحه دار شده تهنیت بگویم.  تهنیت به خاطر اصالت و حقانیتی که  حالا این شکل کنونی شما ازاین طریق آن را تعقیب می‌کنید. امر ما هیچ جایی برای شکست وخواری و بن‌بست برسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل بایستی فوق‌العاده هوشیار باشیم از لوث شدن مواضعمان از به ابتذال کشانده شدن توسط نیروهای شناخته شده خوداری بکنیم.  برای ما مهم این نیست که چه تعداد رای بیاوریم یا نیاوریم.  آن چیز که تا بحال اثبات شده و خودش هم تهنیت دارد و مرهون همین مقاومت‌ها و نیات پاک و صادقانه است این است،  بالاترین کیفیت تکاملی جامعه مان تا امروز که هنوز در نیمه راه انتخابات هستیم موضع خودش را مشخص کرده، این موضع همچنان که گفتم چیزی نیست که وابسته به یک فرد یا فقط گروه باشد. این آرمانها، خواستهها و حقوق عادلانهای است که میلیونها هموطن آگاه مبارز و شجاع و شرافتمند با این تفاوت که پنجه بکس یا تریبون‌های غصب شده بدست ندارند، تا حالا موضع خودشان را مشخص کردند. به همین دلیل بازهم بایستی یادآوری بکنیم مسؤلیت سنگین فرد فرد خودمان را برای حراست از این آرمان و از این برنامه.  برای حراست از آنچه که تا بحال به آن رسیدیم و برای محافظت در مقابل انواع و اقسام توطئه هایی‌که همچنان تهدیدمان می‌کند. هرچقدر فشارها بیشتر بشوند، البته که ما اراده مان را بیشتر صیقل می‌زنیم.  هرچقدر ناراحتی‌های بیشتری برایمان فراهم بکنند، البته که ما شور ایدئولوژیکی بیشتری احساس می‌کنیم. شما یادتان هست، این که من نمیخواهم مسئله را فردی بکنم ولی به هر حال مثالی که الان به ذهنم میرسد فقط همین است، فردی که گفتم منظورم در رابطه با خودم بود.  

به هر حال، ما تا آنجایی که در توان داریم و تا آنجایی که صداقت داریم که درست بفهمیم سعی میکنیم که درست عمل کنیم.  رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونَا بِالْإِیمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنَا غِلّاً لِّلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّک رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ

به دنبال سرازیر شدن حمایت احزاب، گروه‌ها و تشکل‌های کارگری و دانشجویی و بسیاری قشرها اجتماعی به سوی کاندیدا مجاهدین خلق و بالا گرفتن آن حمایت‌ها، ناگهان عده‌ای از نزدیکان آیت الله خمینی روز شنبه ۲۹ دی ۱۳۵۸، دربارة نامزدهایی که به قانون اساسی رأی نداده‌اند، کسب تکلیف کردند. خمینی پاسخ داد:

در بخشی دیگری از این اطلاعیه تصریح شده: «فتوکپی شناسنامه مسعود رجوی بدون مهر شرکت در رفراندوم قانون اساسی در هنگام ثبت نام برای انتخابات ریاست جمهوری به وزارت کشور تحویل داده شده اما با این وجود وزارت کشور نام وی را جزو کاندیداهای مورد قبول اعلام کرده‌است»!  

روزنامة لوموند یکی از اصلی‌ترین روزنامه‌های فرانسوی در گزارشی به قلم اریک رولو در تاریخ ۲۹ مارس ۱۹۸۰ برابر با ۹ فروردین ۱۳۵۹ نوشت: «اگر خمینی نامزدی ریاست جمهوری رجوی را در ژانویه گذشته کنار نمی‌زد، به‌گفتهٌ شخصیتهای متفاوت، او میلیونها رأی را به‌خود اختصاص می‌داد. چرا که از حمایت اقلیتهای قومی و مذهبی برخوردار بود و از حقوق برابری و خودمختاری آنها حمایت می‌کرد، هم‌چنین بخش مهمی از آرای زنان، که خواستار آزادی خود می‌باشند، و نیز جوانانی که خواهان حکومت روحانیت ارتجاعی نیستند، نصیب او می‌شد.»  

اروند آبراهامیان در کتاب «مجاهدین ایران» در رابطه با کاندیداتوری مسعود رجوی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۵۸ می‌نویسد:  

«کاندیداتوری رجوی نه‌تنها توسط سازمانهای وابسته به مجاهدین، بلکه توسط لیستی چشمگیر از سازمانهای مستقل شامل فداییان، جبهه دموکراتیک ملی، حزب دموکرات کردستان ایران، حزب زحمتکشان انقلابی (کومله)، انجمن سوسیالیستهای ایرانی، انجمن حقوق فرهنگی و سیاسی ترکمنها، انجمن جوانان آسوری و گروه مشترک ارمنیان، زرتشتیان و یهودیان مورد حمایت قرار گرفت. رجوی هم‌چنین از سوی شمار زیادی از شخصیتهای برجسته مورد حمایت قرار گرفت. از جمله همسر آقای طالقانی، شیخ عزالدین حسینی، رهبر مذهبی کردهای سنی در مهاباد، حجت‌الاسلام جلال گنجه‌ای، ۵۰ نویسندة شناخته‌شدة انجمن نویسندگان ایران، از جمله ناصر پاکدامن اقتصاددان، منوچهر هزارخانی نویسنده و حمید عنایت، تاریخ‌نویس لاییک و البته خانوادة شهیدان اولیة مجاهدین… مجاهدین به‌صورت اپوزیسیون غیرمذهبی پیشتاز در مقابل جمهوری اسلامی درآمده بودند. خمینی سریعاً پاسخ داد و رجوی را از انتخابات حذف کرد.