حبیب خبیری: تفاوت میان نسخه‌ها

آغاز مقاومت انقلابی علیه رژیم‌خمینی، حبیب را درراه و آرمان خود استوارتر کرد. آن‌گاه که در سال۱۳۶۲ توسط جلادان خمینی اسیر شد، در اوجی درخشان‌تر، جوهر مردمی و انقلابی خود را به‌نمایش گذاشت. کاپیتان محبوب تیم ملی فوتبال ایران با گشاده‌رویی و صبر انقلابی، شکنجه‌ها و توهینهای دشمن را تحمل کرد و در پاسخ همه رذیلتهای آنان بر عزم خود در ادامه راهش پای فشرد. تا آن‌که عاقبت در ۳۱ خرداد سال۱۳۶۳، به‌دستور خمینی به‌همراه چهل تن دیگر از خواهران و برادران مجاهدش، به‌جوخه‌های تیرباران سپرده شد.

حبیب، تنها یک قهرمان نام‌آور دنیای ورزش نبود. راه و رسم مردمی او، که میراثی از سنت جوانمردی و مردم‌دوستی امثال جهان‌پهلوان تختی بود، از او قهرمانی فروتن، صمیمی و فداکار ساخته بود. با همین روحیه بود که حبیب قهرمان پس‌ازعبور پیروز و سرفرازاز میدانهای ورزشی از پله‌های افتخار و شرف خلق بالا رفت و در اوج اوج، به‌خاطر دفاع از آرمانهای توحیدی سازمان‌مجاهدین خلق ایران، بر بالاترین قله شرف و افتخار ورزشکاران ملی ایران جاودانه شد.