۷٬۳۴۸
ویرایش
کاربر:Ehsan/صفحه تمرین2: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
=== '''مبارزه صنفی''' === | === '''مبارزه صنفی''' === | ||
یک کارگر می‌تواند به دلیل ضایع شدن حقوق خود به کارفرما معترض شود. این اعتراض البته اگر بصورت انفرادی انجام شود معمولا به نتیجه‌ای نمی‌رسد و چه بسا منجر به اخراج او شود. این در حالی است که اگر ۵ یا ۶ نفر | یک کارگر می‌تواند به دلیل ضایع شدن حقوق خود به کارفرما معترض شود. این اعتراض البته اگر بصورت انفرادی انجام شود معمولا به نتیجه‌ای نمی‌رسد و چه بسا منجر به اخراج او شود. این در حالی است که اگر ۵ یا ۶ نفر یا نیمی از جمعیت کارخانه باهم متشکل و متحد شوند، مدیر کارخانه دیر نمی‌تواند آنها را نادیده بگیرد. در عین حال وقتی تعداد کارگران معترض بیشتر می‌شود آنها ناچارند از هر بخش نمایندگانی را مشخص کنند تا از حقوق آنها دفاع کنند. همچنین آنها ناچارند در جلساتی که میان خود برگزار میکنند، خواسته‌های خود را اولویت‌بندی کنند. به این ترتیب تشکیلاتی در میان آنان آغاز به شکل‌گیری میکند. از همین‌جاست که سندیکاهای کارگری بنا شده و ضرورت آن مشخص می‌شود. | ||
=== '''مبارزه‌ی صنفی - سياسی''' === | === '''مبارزه‌ی صنفی - سياسی''' === | ||
در ادامه مبارزات كارگران چه شقوق ديگري نیز متصور است.از جمله اینکه اگر کارخانه دار به خواسته‌های کارگران و مطالبات سندیکای آنان تن ندهد اعتراضات می‌تواند اوج بیشتری بگیرد. در چنین حالتی معمولا دولت و نیروهای سرکوب که اغلب مدافع صاحبان سرمایه هستند وارد شده و به تلاش میکنند کارگران را عقب برانند.در چنین حالتی معمولا مبارزه‌ی کارگران رنگ و بوی سیاسی گرفته و شامل پیچیدگی‌های بیشتری می‌شود. به عبارتی از یک مبارزه‌ی صنفی به یک مبارزه‌ی صنفی- سیاسی تغییر پیدا میکند. در این حالت پیروزی تنها زمانی ممکن است که تشکیلات آنها نیز ارتقا یابد. چه بسا آنها نیاز به ایجاد نهادها باشند. بخش تبلیغات، روابط عمومی، نشریه و... به این ترتیب با تکامل مبارزه‌ی آنها تشکیلات آنها نیز ارتقاء یافته و این ضرورتی انکار ناپذیر است. | |||
'''مبارزه سياسي و انقلابی''' | |||
وقتی مبارزه برای آزادی و عدالت، فراتر از محدوده ی یک کارخانه‌رفته و تمامی اقشار را شامل می‌شود، باز هم به نسبت قبل تشکیلات منسجم تری را نیاز دارد. اگر این مبارزه در کادر حاکمیت باشد نوعی مبارزه‌ی رفرمیستی (اصلاح‌طلبانه) خواهد بود اما اگر حاکمیت هیچ‌گونه رفرم یا اصلاحی را پذیرا نباشد و سرکوب را به شکلی خشن اعمال کند، آنگاه ضرورت بنای یک تشکیلات بسیار قوی، پیچیده،منسجم و منظم، خود را بارز میکند. در چنین حالتی برای مبارزه باید تشکیلاتی انقلابی ساخت. تشکیلاتی که چه بسا دارای بخش‌های نظامی، سیاسی، مالی و... بوده و بر آن قوانین و ضوابط بسیاری حاکم باشد. تشکیلاتی با استراتژی و تاکتیک، در غیر اینصورت هرگز امکان مقاومت در برابر یک قدرت توتالیتر و سرکوبگر وجود نداشته و پیروزی و تحقق آرمان آزادی و برابر امکان‌پذیر نیست.''' ''' | |||
== رابطه بين ايدئولوژی و تشكيلات == | |||
==منابع == | ==منابع == | ||
<references /> | |||