کاربر:Safa/2صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

کاربر:Safa/2صفحه تمرین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۰:۱۹

۱٬۱۱۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۱۹

بدون خلاصۀ ویرایش

Safa

۸٬۸۹۰

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+  {{جعبه اطلاعات شخصیت
+|نام        =
+|تصویر      =
+|توضیحات    =
+|سری        =
+|اولین_حضور =
+|آخرین_حضور =
+|هدف        =
+|ساخته_شده_توسط=
+|ایفای_نقش_توسط=
+|قسمت‌ها      =
+|لقب        =
+|نام_مستعار =
+|نوع        =
+|جنسیت      =
+|سن         =
+|تاریخ_تولد =
+|تاریخ_مرگ  =
+|ویژگی      =
+|شغل        =
+|عنوان      =
+|callsign   =
+|خانواده    =
+|همسر        =
+|significantother=
+|فرزند      =
+|خویشاوند   =
+|آدرس       =
+|مذهب        =
+|ملیت       =
+|lbl21      =
+|data21     =
+|lbl22      =
+|data22     =
+|lbl23      =
+|data23     =
+|lbl24      =
+|data24     =
+|lbl25      =
+|data25     =
+|extra-hdr  =
+|lbl31      =
+|data31     =
+|lbl32      =
+|data32     =
+|lbl33      =
+|data33     =
+|lbl34      =
+|data34     =
+|lbl35      =
+|data35     =
+}}
 ارنستو رافائل گوارا دلاسرنا معروف به چه گوارا یا ال چه، ('''Ernesto Che Guevara''') زاده ۱۴ ژوئن ۱۹۲۸ در شهر روزاریو واقع در ایالت سانتافه آرژانتین و جان باخته در ۹ اکتبر ۱۹۶۷ در بولیوی، او پزشکی انقلابی، نظریه پرداز جنگهای چریکی، سیاست مدار، نویسنده، و یکی از چهره های شاخص انقلاب کوبا بود. که چهره  و منش او به نمادی جهانی از عنصر شورش گری تبدیل شده است،
 چه گوارا در خانواده ای مرفه ایرلندی - اسپانیایی متولد شد پدرش ارنستو گوارا لینچ ایرلندی و مادرش سلیاده لاسرنا اسپانیایی بود. و ازکودکی دچار بیماری تنگی نفس (آسم) بود که تا پایان عمر این بیماری همراه وی بود. چه گوارا در شهر کوردوبا واقع در جنوب اسپانیا دوران نوجوانی‌اش را گذراند. درسال ۱۹۴۶ همراه با کوچ خانواده به بوئنس آیرس به تحصیل پزشکی پرداخت.درماه مارس سال ۱۹۵۳ با گذراندن پایان نامه خود در باره حساسیتها (آلرژی) اجازه طبابت گرفت.پس از فارغ التحصیلی بیشتر اوقات فراغت خود را درسفر به کشورهای مختلف امریکای لاتین گذراند.درسال ۱۹۵۳ به گواتمالا رفت و درآنجا در سال ۱۹۵۴ شاهد سقوط دولت جاکوبو آربنز بدست سازمان «سیا» بود.چه گوارا از گواتمالا به مکزیک رفت و درآنجا با رائول و فیدل کاسترو آشنا شد و به آنها پیوست. درتابستان سال ۱۹۵۵ بعنوان سومین عضو تیم شناسایی جنبش ۲۶ ژوئیه کوبا توسط کاسترو برگزیده شد.در ۲۵ نوامبر ۱۹۵۶ به همراه ۸۲ مبارز دیگر با قایقی به نام «گرانما» برای راه اندازی نبرد با دیکتاتوری باتیستا به کوبا رفت .دردوم ژانویه ۱۹۵۹ با پیروزی بر باتیستا به همراه یارانش وارد هاوانا شد.
-بعد از آوریل ۱۹۶۵ از انظار ناپدید شد و با افشای نامه چگوارا به فیدل کاسترو ، قصد خود برای شرکت درجنبش های آزادی بخش ملل دیگر اعلام کرد.
+بعد از آوریل ۱۹۶۵ از انظار ناپدید شد و با افشای نامه چه گوارا به فیدل کاسترو ، قصد خود برای شرکت درجنبش های آزادی بخش ملل دیگر اعلام کرد.
 [[پرونده:کودکی چه گوارا.JPG|جایگزین=کودکی چه گوارا|بندانگشتی|'''کودکی چه گوارا''']]
 در پائیز ۱۹۶۶ مخفیانه به بولیوی رفت، تا یک گروه چریکی را درناحیه «سانتاکروز» سازمان دهد. گروه چریکی چه گوارا در بولیوی در هشتم اکتبر ۱۹۶۷ به محاصره دسته ای از ارتش بولیوی درآمد. پس از نبردی خونین بیشتر یاران چه گوارا کشته وزخمی شدند. خود او نیز که زخمی شده بود به اسارت ارتش بولیوی درآمد و در همانجا در ۹ اکتبر ۱۹۶۷ تیرباران شد.
@@ خط ۹: / خط ۶۳: @@
 سال‌ها از محل دفن چه‌ گوارا اطلاعی در دست نبود تا اینکه در سال ۱۹۹۵ یک ژنرال بولیویایی که در عملیات دستگیری او شرکت داشت مکان دفن او را که در کنار باند یک فرودگاه در نزدیکی جایی که در آن به قتل رسیده بود افشا کرد. بقایای جسد چه‌ گوارا در سال ۱۹۹۷ به کوبا انتقال یافت و در سانتا کلارا، شهری که توسط چه گوارا در جریان جنگ‌های انقلابی کوبا فتح شده بود دفن شد و بنای یادبودی به افتخار او ساخته شد.
-چه گوارا درخانواده ای با افکار مترقی نشو و نما می کرد و اولین تاثیرات را در دنیای سیاست در سن ده سالگی از عموی خود می پذیرفت، که در سال ۱۹۳۶ برای کمک به  جمهوری خواهان اسپانیا به گردانهای بین المللی در آنجا پیوسته بود. چه همراه با هر نامه عمویش روی نقشه ای که داشت تغییرات جبهه بین جمهوری خواهان اسپانیا از یک طرف و فالانزیستها و متحدان نازی آنها را علامت گذاری کرده و تحولات جنگ را دنبال می کرد.
+چه گوارا درخانواده ای با افکار مترقی نشو و نما می کرد و اولین تاثیرات را در دنیای سیاست در سن ده سالگی از عموی خود می پذیرفت، که در سال ۱۹۳۶ برای کمک به  جمهوری خواهان اسپانیا به گردانهای بین المللی در آنجا پیوسته بود. چه همراه با هر نامه عمویش روی نقشه ای که داشت تغییرات جبهه بین جمهوری خواهان اسپانیا از یک طرف و فالانزیستها و متحدان نازی آنها را علامت گذاری کرده و تحولات جنگ را دنبال می کرد<ref>کتاب چهره یک انفلابی صفحه ۲۳ و ۲۴</ref>.
 چه گوارا پس از دریافت مدرک فارغ التحصیلی از پزشکی یک سال مرخصی گرفت و به همراه دوستش «البرتو گرانادو» به کشورهای آمریکای لاتین مسافرت کرد. آنها با یک موتور سیکلت توترون ۵۰۰ خارج از رده دست به این سفر دور و دراز زدند. هدف او، درمان بیماران جذامی بود. چه در این سفرها با فقر و تنگدستی مردم در کشورهای لاتین آشنا شد. بعد از این مسافرت خاطراتش را از دیدن رنج مردم محروم نوشت.
@@ خط ۱۵: / خط ۶۹: @@
 چه گوارا بار دیگر در سال ۱۹۵۳  به سفر رفت و پس از بولیوی، پرو، اکوادور، پاناما، کاستاریکا، هندوراس و السالوادور به گواتمالا رسید. در آنجا با اقتصاددان پرویی هیلدا آشنا شد. و هیلدا او را به چند مقام بلندپایه در دولت آربنز معرفی کرد. همزمان او با تبعیدیهای کوبا وابسته به جنبش ۲۶ ژوئیه به رهبری فیدل کاسترو آشنا شد. و در این رابطه، لقب ”چه“ که به آرژانتینی معادل «رفیق» است را گرفت. او مدتی به یک گروه کوچک چریکی که توسط جوانان کمونیست تشکیل شده بود پیوست. آربنز در اثر تو‌طئه خارجی علیه دولتش، مجبور شد به سفارت مکزیک پناهنده شود. و از حامیان خارجی خود خواست که کشور را ترک کنند. هیلدا بازداشت شد و چه گوارا به کنسولگری آرژانتین پناه برد. و بعد به مکزیک رفت. در سال ۱۹۵۴ در مکزیک دوباره با تبعیدیهای کوبا ارتباط برقرار کرد.
-لوپز از تبعیدیهای کوبایی، ”چه“ را به رائول کاسترو معرفی کرد و او نیز ”چه“ را به برادر بزرگترش یعنی فیدل کاسترو معرفی کرد. چه گوارا در سال ۱۹۵۵ به عضویت جنبشی که تحت رهبری فیدل کاسترو بود درآمد. نام این جنبش، جنبش ۲۶ ژوئیه بود که قصد براندازی حکومت باتیستا در کوبا را داشت. درهمین راستا آنها که ۸۲ رزمنده بودند با قایقی بنام «گرانما» در سواحل کوبا پیاده شدند،  در این عملیات بسیاری از نفرات کاسترو کشته شدند و کاسترو به همراه چه گوارا و عده کمی از نفرات دیگر توانستند از چنگ دشمن سالم بیرون بیایند.. چه گوارا گفته است: «در همین مقابله خونین بود که من تجهیزات پزشکیم را کنار گذاشتم و برای جنگ از جسد یکی از مبارزان سلاح برداشتم».
+لوپز از تبعیدیهای کوبایی، ”چه“ را به رائول کاسترو معرفی کرد و او نیز ”چه“ را به برادر بزرگترش یعنی فیدل کاسترو معرفی کرد. چه گوارا در سال ۱۹۵۵ به عضویت جنبشی که تحت رهبری فیدل کاسترو بود درآمد. نام این جنبش، جنبش ۲۶ ژوئیه بود که قصد براندازی حکومت باتیستا در کوبا را داشت. درهمین راستا آنها که ۸۲ رزمنده بودند با قایقی بنام «گرانما» در سواحل کوبا پیاده شدند،  در این عملیات بسیاری از نفرات کاسترو کشته شدند و کاسترو به همراه چه گوارا و عده کمی از نفرات دیگر توانستند از چنگ دشمن سالم بیرون بیایند.. چه گوارا گفته است: «در همین مقابله خونین بود که من تجهیزات پزشکیم را کنار گذاشتم و برای جنگ از جسد یکی از مبارزان سلاح برداشتم».<ref>[https://www.mojahedin.org/i/news/140383 مقاله ارنستو چه گوارا، شعله ای جاویدان درحافظه بشریت سایت سازمان مجاهدین خلق ایران]</ref>
-سال شمار زندگی چه گوارا
+سال شمار زندگی چه گوارا<ref>کتاب چهره یک انقلابی  صفحه ۲۳۴ و ۲۳۵</ref>
 ۱۹۲۸ - تولد ارنستو گوارا در ۱۴ ژوئن در شهر روساریو،آرژانتین.
@@ خط ۱۸۳: / خط ۲۳۷: @@
 سرنوشت فرمانده عملیات تیرباران چه گوارا
-"مونیکا ارتل، زنی که انتقام چه‌گوارا را گرفت."
+"مونیکا ارتل، زنی که انتقام چه‌گوارا را گرفت<ref>مقاله مونیکا ارتل،[http://www.hambastagi.org/new/fa/article/2401-monika-ertl-che-guevara.html] زنی که انتقام چه گوارا را گرفت</ref>."
-[[پرونده:مونیکا آرنل.JPG|جایگزین=مونیکا آرنل|بندانگشتی|مونیکا آرنل]]
+[[پرونده:مونیکا آرنل.JPG|alt=مونیکا ارتل|بندانگشتی|مونیکا ارتل]]
 در اول آوریل ۱۹۷۱، زنی که خود را جهانگرد استرالیایی معرفی میکرد، با روبرتو کواینتانییا،کنسول بولیوی در شهر هامبورگ آلمان قرار ملاقات میگذارد. این زن ۳۴ساله که کلاه و لباس شیک بر تن و عینک آفتابی به چشم داشت وارد دفتر کنسول شده، با خونسردی تپانچه ای از کیفش درآورده با شلیک چند گلوله او را به قتل میرساند. وی سپس کلاه، کیف، تپانچه و سایر وسایلش را به گوشه ای پرتاب کرده بدون اینکه اثری از خود برجای گذارد موفق به فرار میگردد.
-این زن مونیکا آرتل (Monika Ertl) بود که به “انتقام گیر چه گوارا” شهرت یافته است. در کیف دستی او یادداشتی به دست آمد که روی آن نوشته بود: “پیروزی یا مرگ، ارتش آزادیبخش ملی.”
+این زن مونیکا ارتل (Monika Ertl) بود که به “انتقام گیر چه گوارا” شهرت یافته است. در کیف دستی او یادداشتی به دست آمد که روی آن نوشته بود: “پیروزی یا مرگ، ارتش آزادیبخش ملی.”
-۹ سپتامبر ۱۹۶۹: اینتی پاردو بعد از قتل روبرتو کواینتانییا درحالیکه سیگاری به دست دارد، فاتحانه جریان را به خبرنگاران شرح میدهد.
+وقتی به تاریخ ۹ اکتوبر ۱۹۶۷، ارنستو چه‌گوارا  در بولیوی به قتل رسید، به فرمان روبرتو کواینتانییا دستانش را قطع کردند. دو سال پس از آن، کواینتانییا با ضربات قنداق تفنگ، کمر زندانی سیاسی به نام گوئیدو اینتی پاردو از رهبران چریکها و یکی از پنج چریک باقیمانده از جنبش چه گوارا در بولیوی را شکست و بعد او را به قتل رسانید. به یک هدف در میان انقلابیون بدل گشت و “ارتش آزادیبخش ملی ” (ELN) در پی گرفتن انتقام از او بود. دولت بولیوی از ترس همرزمان چه گوارا، او را بعنوان کنسول به هامبورگ اعزام نمود.
-وقتی به تاریخ ۹ اکتوبر ۱۹۶۷، ارنستو چه‌گوارا قهرمان نامدار امریکای لاتین در بولیوی به قتل رسید، به فرمان دگروال روبرتو کواینتانییا دستانش را قطع کردند. دو سال پس از آن، کواینتانییا با ضربات قنداق تفنگ، کمر زندانی سیاسی به نام گوئیدو اینتی پاردو از رهبران چریکها و یکی از پنج چریک باقیمانده از جنبش چه گوارا در بولیوی را شکست و بعد او را به قتل رسانید. از آن زمان، روبرتو به یک چهره منفور میان انقلابیون بدل گشت و “ارتش آزادیبخش ملی ” (ELN) در پی گرفتن انتقام از او بود. دولت بولیوی از ترس همرزمان چه گوارا، او را بعنوان کنسول به هامبورگ اعزام نمود.
+مونیکا آرتل که عشق بیکران و تعهدی استوار به چه‌گوارا و آرمان انقلابی اش داشت و اینتی پاردو نیز منبع الهامش بود. به درخواست “جنبش آزادیبخش ملی”  برای انتقام رفقای همرزمش این ماموریت را می پذیرد. جمله معروف “نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم”  از اوست. او در آخرین نامه به خانواده اش در سال ۱۹۶۹ نوشت: “بدرود، من میروم و شما دیگر مرا هرگز نخواهید دید”.
-مونیکا آرتل عشق بیکران و تعهدی استوار به چه‌گوارا و آرمان انقلابی اش داشت و اینتی پاردو نیز منبع الهامش بود. به درخواست “جنبش آزادیبخش ملی” او برای انتقام رفقای همرزمش این ماموریت را می پذیرد. جمله معروف “نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم”  از این زن مصمم و آزادیخواه است. او در آخرین نامه به خانواده اش در سال ۱۹۶۹ نوشت: “بدرود، من میروم و شما دیگر مرا هرگز نخواهید دید”.
+منابع
 <references />