کاربر:Ehsan/صفحه تمرین1: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قرارگاه اشرف''' نام قرارگاهی است که بخشی از اعضای [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] به مدت سه دهه از سال ۱۳۶۵ تا سال ۱۳۹۵ در آن مستقر بودند. این مکان، قرارگاه اصلی سازمان مجاهدین در عراق بود. قرارگاه اشرف در ۸۰ کیلومتری مرز ایران و عراق و در میان بیابان‌های خشک و بی‌آب و علف منطقه‌ی العظیم، مکانی بود سرسبز با ساختمان‌ها و نمادهایی که بسیار دقیق و طراحی شده در کنار هم قرارگرفته بودند. قرارگاه اشرف دارای تمامی امکانات یک شهر از جمله مراکز آموزشی، کتابخانه، سالن‌های کنفرانس، مرکز برق رسانی، تصفیه آب، شهرداری، راهنمایی و رانندگی و همچنین سیستم‌های پدافندی بود. حدود ۹۵ درصد از اماکن قرارگاه اشرف توسط مجاهدین خلق ساخته شده بود. قرارگاه اشرف در طول ۳۰ سال استقرار مجاهدین در آن، بارها مورد حملات موشکی، هوایی و زمینی از سوی رژیم ایران قرار گرفت. در سال ۱۳۸۲، به رغم اعلام بی‌طرفی مجاهدین در جنگ آمریکا و عراق، قرارگاه اشرف در یک معامله با رژیم ایران توسط نیروهای ائتلاف بمباران شد. نیروهای آمریکایی خواهان تسلیم مجاهدین خلق بودند. مژگان پارسایی جانشین فرماندهی کل [[ارتش آزادی‌بخش ملی ایران|ارتش‌ آزادیبخش ملی ایران]] در اشرف طی مذاکراتی با ٰژنرال اودیرنو فرمانده لشکر چهارم پیاده آمریکا این خواسته‌ را رد کرد.  طی مذاکراتی سخت ، سرانجام فرمانده‌ ارتش آمریکا یک قرارداد آتش‌بس با مجاهدین خلق امضا کرد. ژنرال اودیرنو  بعد از اتمام ۲ روز مذاکره با مجاهدین دربارهٔ این توافق به خبرگزاری فرانسه گفت:<blockquote>«این یک تسلیم نیست؛ یک توافق برای سرجمع کردن تسلیحات و گردآوری رزمندگان است… برای من روشن است که آنها شیفتهٔ مبارزه‌شان هستند و به یک ایران دموکراتیک ایمان دارند. چه بسا که من وقتی روند مذاکرات را شروع کردم این را خوب درک نکرده بودم»<ref>خبرگزاری فرانسه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۸۲–۱۱ می ۲۰۰۳</ref></blockquote>پس از این توافق، اعضای سازمان مجاهدین خلق با حفظ ساختار ارتش‌آزادیبخش در قرارگاه اشرف باقی ماندند. ‌آن‌ها نام این مرحله از مبارزات خود را « پایداری پرشکوه برای پیروزی » گذاشتند.  

عبارت « شهر اشرف » بجای قرارگاه اشرف و  واژه‌ی « اشرفی » بجای ساکنان اشرف، از همین زمان بود که در ادبیات اپوزسیون ایران بکار گرفته شد. دولت وقت آمریکا در این دوران سیاست انهدام مجاهدین و ایجاد زمینه برای فروپاشی نرم در قرارگاه اشرف را در پیش‌ گرفت. از جمله در طول ۱۶ ماه مصاحبه‌‌هایی انفرادی با تک تک اعضای مجاهدین ساکن در اشرف ترتیب داد. در این مصاحبه‌ها از طرف ارگان‌های مختلف آمریکایی از جمله اف بی آی، اعضای مجاهدین خلق به ترک مبارزه در قبال دریافت پناهندگی آمریکا دعوت می‌شدند. همچنین هدف از این مصاحبه‌ها یافتن اسنادی جهت اثبات تروریسم  بود. این سیاست با دفاع اعضای سازمان مجاهدین خلق از مبارزه‌ی خود در مصاحبه‌‌ها به بن‌بست کشیده شده و سرانجام دولت آمریکا در ژوئیه سال ۲۰۰۴ (تیرماه ۱۳۸۳) ساکنین اشرف را مشمول کنوانسیون چهارم ژنو اعلام کرد.<ref name=":0">[https://www.mojahedin.org/news/32765/%D8%AF%D8%B1-%D8%B5%D9%88%D8%B1%D8%AA-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D9%82%D8%A7%D9%84-%D8%AD%D9%81%D8%A7%D8%B8%D8%AA-%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D9%81-%D8%A7%D8%B2-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%86%D9%86%D8%AF%D9%85%D9%84 به نقل از فاکس نیوز- به قلم علیرضا جعفرزاده]</ref>

با خروج نیروهای آمریکایی از عراق، درسال سال ۲۰۰۸، دولت عراق که وابسته‌ به رژیم ایران بود، محاصره‌ی، پزشکی و لجستیکی و بعضا غذایی قرارگاه اشرف را آغاز کرد. هدف از دولت عراق به نیابت از رژیم ایران، بستن پرونده مجاهدین خلق بود که از سال ۱۳۶۰ همچنان هدف خود را سرنگونی رژیم ایران اعلام کرده بودند. موفق الربیعی مشاور امنیت ملی عراق اعلام کرد که هدف ما محاصره، وارد شدن به قرارگاه اشرف، دایر کردن ایستگاه پلیس و سپس حمله به مجاهدین خلق است. مسعود رجوی پیش از این در پیامی در مورد تسلیم‌نشدن قرارگاه اشرف و اصرار بر اصول مبارزاتی خود گفته بود:  <blockquote>«اگر اشرف بایستد، جهان در برابر رژیم ایران ایستادگی خواهد کرد»</blockquote>[[حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف ۶ و ۷ مرداد ۱۳۸۸|حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف در ۶ و ۷ مرداد ۱۳۸۸]] اولین حمله‌ی بزرگ نیروهای عراقی بود.  [[حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف ۱۹ فروردین ۱۳۹۰|حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف در ۱۹ فروردین ۱۳۹۰]] دومین حمله‌ی مهم نیروهای عراقی بود. سرانجام ساکنان قرارگاه اشرف طی توافقی سه جانبه با سازمان ملل و دولت عراق از بهمن ماه سال ۱۳۹۰ تا مرداد ۱۳۹۱ به [[قرارگاه لیبرتی|کمپ لیبرتی]] در نزدیکی بغداد و از آنجا پس از نزدیک به ۴ سال به آلبانی رفتند. در زمان سکونت مجاهدین در قرارگاه لیبرتی سومین حمله به قرارگاه اشرف بر روی ساکنین باقی‌مانده در این اشرف انجام شد که به [[قتل عام ۱۰ شهریور ۱۳۹۲ اشرف]] شهرت یافت.     

در هم نشکستن ساکنان اشرف در مقابل حملات مختلف و تصاویر مخابره شده از مقاومت آن‌ها با دست خالی در مقابل نیروهای مهاجم، درهم نشکستن پیکره‌ی این سازمان در برابر تلاش‌ها برای فروپاشی آنان و  کوتاه نیامدن ساکنین اشرف از مبارزه‌ی خود برای سرنگونی رژیم ایران از سویی و از سوی دیگر فعالیت‌های سیاسی اعضا و هواداران مجاهدین در اروپا و آمریکا به رهبری مریم رجوی، مسأله قرارگاه اشرف را به یک مسأله‌ی جهانی تبدیل کرد. به این ترتیب قرارگاه اشرف و مبارزه‌ی مجاهدین خلق، تبدیل به چالشی برای بسیاری از دولت‌ها از جمله آمریکا شد و در عین حال حمایت ده‌ها هزار ایرانی در اروپا و آمریکا و هزاران نماینده‌ پارلمان و شخصیت سیاسی از سراسر جهان را به خود جلب  کرد. به این ترتیب واژه‌ی « اشرف و اشرفی » در فرهنگ مبارزاتی مجاهدین و هواداران آن‌ها در سراسر جهان تبدیل به نمادی معنایی شده است. سرمشق و الگویی منطقی، فکری و حسی که نقش منبعی الهام‌بخش را در اپوزسیون ایران ایفا می‌کند و مجاهدین دستاوردهای فعلی و بخشی از پتانسیل حرکت خود را ناشی از آن می‌دانند. مجاهدین خلق پس از انتقال از [[کمپ لیبرتی]] به آلبانی استراتژی خود را در برابر رژیم ایران، با مبنا قرار دادن همین الگو، استراتژی برپایی هزار اشرف و ارتش آزادی‌بخش با کانون‌های شورشی در ایران اعلام کردند.             

مجاهدین با نامناسب تشخیص دادن منطقه‌ی کردستان عراق به دلیل نفوذ رژیم ایران، تصمیم به تخلیه قرارگاه‌های خود در این منطقه گرفتند. در ابتدا قرارگاه ماوت، گلاله و سپس قرارگاه منصوری تخلیه شد. مجاهدین قرارگاه منصوری را که تماما توسط خودشان بنا شده بود در سال ۱۳۶۵ منفجر کرده و سپس آن‌را تخلیه کردند. مجاهدین خلق پس از ترک این قرارگاه‌ها به [[قرارگاه سردار]] در کرکوک رفتند. این قرارگاه در جنوب منطقه‌ی کردستان عراق قرار داشت. آخرین قرارگاه مجاهدین در منطقه کردستان عراق قرارگاه سردار بود که آن نیز در سال ۱۳۶۶ تخلیه شد.  

در این دوران مجاهدین با تئوری «تقدم تاکتیکی منطقه» نیروهای خود را هر چه بیشتر در عملیات منطقه‌ای، بجای عملیات چریک شهری سازماندهی کردند. به همین دلیل تمرکز نیروهای مجاهدین در قرارگاه اشرف و نوار مرزی بیشتر شد. «تقدم تاتکتیکی منطقه» از  دیدگاه آن‌ها یک اولویت برای «درهم شکستن ماشین جنگی خمینی» بود.

[[موسی خیابانی]] و [[اشرف ربیعی]] از اعضای برجسته سازمان مجاهدین خلق ایران در سال ۱۳۶۱ در یک خانه تیمی در زعفرانیه تهران محاصره شدند و  به همراه تعدادی از محافظینشان به شهادت رسیدند. اشرف و موسی در آن سال‌ها به عنوان دو سمبل برای مجاهدین خلق شناخته می‌شدند. آخرین قرارگاه مجاهدین پیش از اشرف، قرارگاهی بود که به نام موسی خیابانی ( مشهور به سردار موسی) قرارگاه سردار نام گرفته بود. به همین دلیل قرارگاهی که پس از آن به محل استقرار مجاهدین تبدیل شد، نام دومین سمبل مجاهدین یعنی اشرف را برخود گرفت.

میدان اشرف بیانگر وجه تسمیه‌ی قرارگاه اشرف بود.  این میدان در خیابان اصلی قرارگاه اشرف واقع شده است و در میانه‌ی آن تصویری از اشرف رجوی در یک نماد قاب گرفته شده است. تصویر اشرف رجوی در این نماد، تصویری است که سال‌ها قبل در فاز سیاسی از وی در حال آموزش نظامی منتشر شده بود.

کتابخانه‌ی اشرف با نام کتابخانه حبیبی از دیرباز مکانی برای امانت گرفتن یا مطالعه کتاب در قرارگاه اشرف بود. پس از جنگ خلیج ساکنان قرارگاه اشرف برای آن یک ساختمان مجزا و طراحی شده ساختند. [[محمد حسین حبیبی]] یک نویسنده‌ی هوادار سازمان مجاهدین خلق بود که هنگام عملیات فروغ جاویدان از اروپا برای شرکت در این عملیات به عراق آمد و در جریان عملیات جان باخت. کتابخانه حبیبی با هزاران جلد کتاب همواره مورد استفاده ساکنان اشرف قرار می‌گرفت. در بیرون از این کتابخانه تصاویری از نویسندگان و شعرا  بصورت نماد‌هایی ایجاد شده بود. از جمله در این تصاویر، تصویر [[بهداد]]، یکی از شاعران عضو سازمان مجاهدین خلق دیده می‌شد. بهداد در [[عملیات فروغ جاویدان]] به شهادت رسیده بود.

این  سالن یک سالن کنفرانس بود که نام خود را از مجلس ملی ایران در میدان بهارستان ایران به عاریت گرفته بود.  

 

 

 

این سالن پس از اشغال عراق توسط ائتلاف ساخته شد و برخی مصالح آن از دو سوله بزرگ که پیش از آن برای نگهداری تانک‌ها و تعمیرات استفاده می‌شد تأمین شده بود. سالن امجدیه در مقابل خود یک فضای سبز بزرگ داشت. این مکان نام خود را از میتینگ امجدیه مسعود رجوی به عاریت گرفته بود.

جایگاه رژه اشرف مکانی بود که هنگام [[رژه ارتش آزادیبخش ملی ایران|رژه‌ ارتش آزادی‌بخش]] در ۲۶ مهر ۱۳۷۰ برای سان دیدن از آن توسط فرماندهان ارتش آزادی‌بخش ساخته شد. این مکان که در جایی در ضلع شمالی خیابان اصلی قرارگاه اشرف قرار داشت، پس از رژه نیز در قرارگاه اشرف باقی ماند.

 

[[پرونده:موزه اشرف.JPG|جایگزین=موزه قرارگاه اشرف|راست|بندانگشتی|280x280پیکسل|موزه قرارگاه اشرف]]

[[پرونده:مزار مروارید - قرارگاه اشرف.JPG|جایگزین=مزار مروارید - قرارگاه اشرف|بندانگشتی|مزار مروارید - قرارگاه اشرف]]موزه قرارگاه اشرف شامل یادگارهای شهدای این سازمان از بنیان‌گذاران تا آخرین شهدا بود. همچنین در این موزه تصاویر شهدای قیام‌های ایران، تصاویر و نمادهایی از قتل عام ۶۷ و مجسمه‌ها و وسایل هدیه شده به مجاهدین از طرف شخصیت‌های مشهور یا دوستان مجاهدین قرار داشت.  

همچنین اشرف دارای برخی زیرساخت‌های اولیه خدماتی بود که توسط خود ساکنین بنا شده بود. از جمله آن ها می‌توان به فروشگاه، انبارهای مواد غذایی، تجمید، محل تصفیه آب و همچنین مرکز برق احرار اشاره کرد.

قرارگاه اشرف از هنگام تأسیس تا روزی که مجاهدین خلق آن را به مقصد [[لیبرتی]] و سپس [[اشرف ۳]] ترک کردند، ده‌ها بار مورد حملات هوایی توسط بمب‌افکن، موشکی شامل اسکات، کاتیوشا و مینی کاتیوشا، خمپاره و حملات زمینی توسط رژیم ایران قرار گرفت.

دو هفت بعد از حمله با خمپاره‌های ۸۲ میلیمتری، حمله دیگری با خمپاره‌ی ۱۲۰ میلیمتری به قرارگاه اشرف انجام شد. در اثر این حمله تعدادی از مجاهدین مجروح شدند. این حمله تلفات جانی نداشت.

در تاریخ یکشنبه ۱۸ تیر ۱۳۷۴ مصادف با ۹ ژوئیه ۱۹۹۵ تعدادی موشک ۱۰۷ میلی‌متری مینی کاتیوشا به اشرف اصابت کرد. این حمله تلفات جانی نداشت اما یکی از کامیون‌های مجاهدین در اثر انفجار آسیب‌های جدی دید.

چند ماه پیش از آن خاتمی مجددا برای ریاست جمهوری کاندید شده بود. پیش از این خاتمی به عنوان برگ برنده‌ای در مقابل ریاست جمهوری [[مریم رجوی]] و اقبال بین المللی از این موضوع به این منصب گماشته شده بود تا چهره‌ی نظام را به لحاظ بین المللی ترمیم کند، اما خامنه‌ای دیگر نمی‌توانست خاتمی را به مثابه به شقه و شکاف در حاکمیتش بپذیرد.  وی تصمیم داشت او را رد صلاحیت کند و اجازه انتخاب مجدد به او ندهد، اما با وجود مجاهدین و عملیات‌های آن‌ها در داخل ایران و مطرح شدن آلترناتیو مجاهدین خلق در سطح بین المللی که به ویژه توسط یک زن رهبری می‌شد، خامنه‌ای بازهم به خاتمی به عنوان چهره مدره نظام نیاز داشت. به این ترتیب تصمیم گرفت برای حذف خاتمی در ابتدا مجاهدین را با یک حمله نظامی گسترده کمر شکن کند تا نیازی به حضور خاتمی در رأس حاکمیت نداشته باشد.

او تایید صلاحیت خاتمی را تا دقیقا تا آخرین روز قانونی برای تأیید به تعویق انداخت تا آماده سازی حمله موشکی به مجاهدین انجام شود. مسعود رجوی با تحلیل این وضعیت یک حمله نظامی به سازمان مجاهدین را پیش‌بینی کرد و به این ترتیب چند ساعت پیش از حمله دستور تخلیه‌ی کلیه‌ قرارگاه‌ها را صادر نمود. صدها موشک در بامداد ۲۹ فروردین ۱۳۸۰ به مقرات مجاهدین شلیک شد اما مجاهدین خلق هیچ آسیبی ندیدند و طرح کمرشکن کردن آن‌ها شکست خورد. خامنه‌ای در شب ۳۰ فروردین درست در آخرین فرصت تایید صلاحیت کاندیداها صلاحیت خاتمی را بالاجبار تأیید کرد و به حضور او به عنوان تنها برگ برنده بین المللی در مقابل مجاهدین خلق تن داد. تعداد موشک‌های شلیک شده از ایران بعدها توسط خود رژیم ایران ۱۰۰۰ فروند اعلام شد.

در فرودین ۱۳۸۲ پس از آغاز حمله‌ی نیروهای ائتلاف به مجاهدین خلق آن‌ها اغلب قرارگاه‌های خود را ترک کردند و در مواضع دفاعی در مناطق مختلف موضع گرفتند. در  در یک معامله‌ میان رژیم ایران و دولت آمریکا که به آمریکا اجازه‌ی استفاده‌ از حریم هوایی ایران را در حمله به عراق می‌داد، قرارگاه‌های مجاهدین توسط هواپیماهای آمریکایی و انگلیسی مورد هدف قرار گرفتند. در این حملات مجموعا ... جان باختند. برخی از آن‌ها در حمله هوایی به قرارگاه اشرف جان باختند. در بمباران قرارگاه اشرف چندین ساختمان بطور کامل تخریب شدند.

در [[۶ و ۷ مرداد]] ۱۳۸۸ نیروهای عراقی پس از یک دوره بحران میان دولت عراق که وابسته به رژیم ایران بود، قرارگاه اشرف مورد حمله زمینی قرارگرفت. در این حمله ساکنین اقدام به پاس‌گویی متقابل نکردند و تنها با ایجاد زنجیره‌ی انسانی مانع پیشروی نیروهای عراقی شدند. در این حملات ۱۱ تن از ساکنین کشته و صدها نفر مجروح شدند.

در تابستان ۱۳۸۹ حدود صد نفر از عناصر رژیم ایران با دریافت مبالغی از جبار معموری آخوند عراقی وابسته به رژیم در پوش تظاهرات علیه مجاهدین در نزدیکی ضلع جنوب در قرارگاه اشرف شروع به شعار دادن کردند. آن‌ها سپس به آرامی به سیاج قرارگاه نزدیک شدند و به مجاهدینی که برای جلوگیری از ورود آن‌ها به محل رفته بودند با سنگ از آن سوی سیاج قرارگاه حمله کردند. در این واقعه نزدیک به صد نفر از مجاهدین که اغلب از زنان مجاهدین خلق بودند در سنگ‌باران عراقیان دچار جراحت‌های سطحی و در مواردی عمیق شدند.

در روز ۱۰ شهریور ۱۳۹۲ در حالی که تمامی ساکنان قرارگاه اشرف به کمپ لیبرتی منتقل شده بودند و تنها ۱۰۰ نفر از اعضای مجاهدین برای فروش اموال این سازمان دریک توافق سه جانبه با دولت عراق و سازمان ملل و نیروهای آمریکایی در قرارگاه اشرف باقی مانده بودند، این قرارگاه مورد حمله نیروهای عراقی موسوم به لشکر کثیف قرارگرفت. این افراد که لباس وزارت کشور عراق را پوشیده بودند با هماهنگی رژیم ایران در یک شبیخون به قرارگاه اشرف حمله کرده و با سلاح‌های مجهز به صداخفه کن ۵۲ نفر از ۱۰۰ نفر ساکنان اشرف را به قتل رساندند. این حادثه به [[قتل عام ۱۰ شهریور ۱۳۹۲ اشرف|قتل عام ۱۰ شهریور ۱۳۹۲]] شهرت یافت.

یک سال بعد مسعود رجوی در ۳۰ خرداد ۱۳۶۶ [[ارتش آزادی‌بخش ملی ایران]] را تأسیس کرد. به این ترتیب قرارگاه اشرف نقطه‌ی انطلاق، آموزش و گاه فرماندهی ده‌ها عملیات ارتش آزادی‌بخش ملی ایران شد. از جمله برخی از مهم‌ترین آنها [[عملیات آفتاب]]، [[عملیات چلچراغ]]، [[عملیات فروغ جاویدان]] و [[عملیات مروارید]] بود. [[رژه ارتش آزادیبخش ملی ایران|رژه بزرگ ارتش آزادی‌بخش ملی]] ایران نیز در قرارگاه اشرف فرماندهی، آماده سازی و انجام شد.  

تشکیل ارتش آزادی‌بخش ضرورت سرنگونی رژیم ایران بود. مجاهدین پس از ۳۰ خرداد و مدتی پس از آغاز جنگ چریکی در داخل ایران به این نتیجه رسیدند که جنگ چریکی در ایران بی نتیجه خواهد ماند. در تعریف  استراتژی جنگ چریکی  می‌خوانیم که هدف از آن ضربه به ماشین سرکوب در راستای شکستن طلسم اختناق و سرکوب است تا امکان به هم پیوستن نیروها و سرانجام سرنگونی فراهم شود.  

یعنی غلظت نظامی در آن بیش از غلطت پلیسی است. به عبارتی سرکوب و اختناق کاملا عیان و با قدرت نظامی آشکارا صورت می‌گیرد. در نتیجه یک جنگ چریکی در شدیدترین نوع آن نیز قادر نیست چنان ضربه‌ای به ماشین سرکوب رژیم وارد کند که طلسم اختناق شکسته شود.   

در نتیجه شکستن دیوار اختناق در ایران تنها توسط یک بازوی نظامی قوی امکان پذیر است که از بیرون به این نظام ضربه بزند. چنین بازویی لاجرم یک ارتش است و نه هسته‌های چریکی کوچک. از سویی چنین ارتشی بدون شک باید در بیرون از خاک ایران شکل بگیرد و استقرار پیدا کند. زیرا در داخل ایران هیچ منطقه‌ی آزاد شده‌یی وجود ندارد. بنابراین بهترین مکان برای شکل دادن ارتش آزادی‌بخش مرزهای کشور است.  

درست در همین‌جا بود که مجاهدین با مشکل دیگری مواجه بودند و آن جنگ میان ایران و عراق بود. جنگ از دیدگاه خمینی ابزار [[صدور بحران]] بود تا بتواند هر گونه تحرک و مقاومت در داخل ایران را به این بهانه سرکوب نماید و از سویی مخالفین را  ستون پنجم عراق معرفی کند. همچنین تمامی مشکلات لاینحل داخلی را به جنگ مرتبط دانسته و از اقدام برای حل آن سرباز زند. به همین دلیل است که خمینی جنگ را موهبت الهی نامیده و صلح را دفن اسلام برشمرد. مجاهدین بر همین مبنا سیاست درهم شکستن ارتش ماشین جنگی خمینی را با استفاده از ارتش آزادی‌بخش و با [[شعار صلح و آزادی]] در پیش گرفتند.<ref>تاریخچه ارتش آزادی‌بخش ملی ایران- فصل پنجم</ref>   

« در هم شکستن ماشین جنگی خمینی » اشاره به یک عبارت مشخص و تحلیل مشخص در سازمانم مجاهدین خلق دارد. این عبارت ناظر بر این امر است  که سیاست جنگ و صدور بحران برای رژیم ایران سرپوشی بر سرکوب و اختناق در داخل ایران است. به این ترتیب شعار فتح قدس از طریق کربلا نه یک شعار ایدئولوژیک بلکه سیاستی برای حفظ بقاء رژیم در تهران به شمار می‌رود.<ref>[https://www.iranncr.org/%D8%B3%D8%A7%D9%84-%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D9%88-%D8%B3%DB%8C%D8%B5%D8%AF-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AF-%D9%88-%D8%B4%D8%B4/541-%D8%B1%D8%A6%DB%8C%D8%B3-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%B3 رئیس ستاد نیروهای مسلح آخوندها: حضور در سوریه و عراق سپر امنیتی رژیم است]</ref>  در نتیجه پایان دادن به جنگ و در هم شکستن ماشین جنگ یک ضربه‌ی جدی به بقاء رژیم ایران به شمار می رود. در عمل نیز پذیرش آتش‌بس و مرگ خمینی آغاز پیدایش شکاف در حاکمیت و اوج‌گیری نارضایتی‌های عمومی در قالب اعتراضات اجتماعی بود.

سیاست صدور بحران سیاستی که از جمله گوبلز وزیر دفاع هیتلر نیز به شکلی آن‌را مطرح کرده است. گوبلز می‌گوید:<blockquote>«وقتی یک حکومت دچار ضعف مدیریتی و فساد و ناکارآمدی است ... با موجی از نارضایتی و خشم و اعتراض عمومی مواجه می‌شود و کشور به سوی انقلاب و سقوط حکومت پیش می‌رود... در چنین حالتی حکومت باید اذهان عمومی را به سوی یک موضوع فرعی ، اما بزرگ ، منحرف کند .. باید وارد یک جنگ شد . حکومت باید برای ملت دشمن بتراشد. دشمنان خارجی ، دشمنان داخلی . اگر دشمن واقعی پیدا نشد، حتی دشمن خیالی... باید دایما از توطئه ها گفت، از نقشه‌هایی که دشمنان برای ما می‌کشند. باید از هر فرصتی و هر حادثه ای برای راه انداختن یک جنگ تبلیغاتی استفاده کرد. باید دایما" درگیر بود . درگیر جنگ، درگیر تبلیغات علیه همسایگان، علیه کشورهای قدرتمند ، علیه سازمانهای جهانی .. باید بحران ساخت . رمز موفقیت و ماندگاری حکومتهای ضعیف در وضعیت جنگی و بحرانهاست .و این بهترین فرصت برای سرکوب منتقدین داخلی است... باید کاری کرد که مردم وقتی بهم می رسند دایما از جنگ و از دشمن بگویند»</blockquote>مجاهدین خلق در آخرین عملیات خود به نام [[عملیات چلچراغ]] شهر مهران را گرفتند و چندین مرکز لشکر و تیپ نیروهای مسلح را تسخیر کردند. در این عملیات آن‌ها نزدیک به ۲ میلیارد دلار غنیمت گرفته و توازن جنگ را برهم زدند. پس از [[عملیات چلچراغ]] بود که خمینی جام زهر را نوشید و بیان علت آنرا نیز موکول به آینده‌ کرد. سعید قاسمی از فرماندهان سپاه پاسداران در سخنانی گفت مجاهدین پس از فتح مهران شعار امروز مهران، فردا تهران سردادند و ما را مجبور به پذیرش آتش‌بس کردند. او می‌گوید:<blockquote>«نامردها، پست‌فطرتها، قبول کردیم قطعنامه بین‌المللی کثیف شما را ۵۹۸ را، که چه بشود؟ با آتش‌بس، سلاح را زمین گذاشتیم دستها بالا… تا آنجایی که من یادم است در دیدار با شیخ عیسی- حاج عیسی، همان آبدارچی آقا روح‌الله را می‌گویم- گفت: ”تا دو روز پس از پذیرش قطعنامه هیچی نخورد. روز اول یا دوم وقتی برایش چایی بردم و گذاشتم جلویش، گفتم آقاجان هیچی نخوردی. یک مرتبه بغضش ترکید. توی بغلم افتاد و یکساعت تمام گریه کرد. گفت: حاج عیسی چه کار کنم؟ … در یک سال آخر جنگ، صبح که از خواب بیدار می‌شدیم می‌گفتند خبر داری؟ چه شده؟ مهران را گرفتند. بعد از گذشت ۷سال از جنگ، اسیر و غنیمت می‌گیرند و افتضاحی است جنگ! سازمان مجاهدین خلق وقت نمی‌کرد غنیمتیهای شما را جمع کند!»<ref>آپارات - سعید قاسمی در مورد جنگ ایران و عراق</ref></blockquote>پذیرش آتش بس بین المللی از طرف رژیم ایران به معنی کوتاه آمدن از استمرار جنگ به امید بسته شدن قانونی مرزها و سد شدن راه عملیات برای مجاهدین خلق بود. با طرح موضوع آتش بس از طرف رژیم ایران، سازمان مجاهدین پیش از انعقاد آن، آخرین عملیات گسترده خود را با هدف فتح تهران انجام دادند. نام این عملیات، [[عملیات فروغ جاویدان]] بود. آن‌ها این عملیات را بیمه‌نامه ارتش آزادی‌بخش ملی ایران نامیدند.

[[عملیات چلچراغ]] با در خرداد ۱۳۶۷ انجام شد.  این عملیات نیز همچون دیگر عملیات  ارتش آزادی‌بخش ملی ایران انجام شد. در این عملیات نزدیک به دو میلیارد دلار غنیمت گرفته شده و شهر مهران توسط مجاهدین تسخیر شد. غنائم این عملیات به اشرف منتقل شده و تصاویر آن توسط خبرگزاری‌ها مخابره شد. در عملیات چلچراغ چند مرکز لشکر و تیپ سپاه بطور کامل تسخیر شد و زنگ‌های خطر برای خمینی به صدا درآمد. پذیرش آتش‌بس از طرف خمینی تحت تأثیر این عملیات بوده و پس از آن خمینی به شکلی غیرمنتظره حاضر به نوشیدن «جام زهر» شد.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=3iNQpDnzKcg تلویزیون سیمای آزادی]</ref>  

[[روح‌الله خمینی|خمینی]] در وحشت از پیشروی بیشتر مجاهدین با پذیرش آتش‌بس قصد داشت جلو عملیات مجاهدین خلق را گرفته و آن‌ها را ستون پنجم دولت عراق معرفی کند.  پذیرش آتش‌بس و اتمام جنگ، راه‌های بسیاری را بر جمهوری اسلامی می‌بست. جنگ با عراق که از طرف خمینی نعمت نامیده می‌شد، ابزار صدور انقلاب، تهییج نیروهای داخلی و از طرفی سرپوشی بر سرکوب داخلی به‌شمار می‌رفت. با از دست دادن این ابزار خمینی قادر نبود بسیاری از پروژه‌های داخلی و خارجی خود را پیش ببرد و باید شعار فتح قدس از طریق کربلا و تشکیل هلال شیعی را کنار می‌گذاشت. به این ترتیب پایان جنگ هشت ساله، آغاز تضادهای داخلی در نظام دانسته و نقطه شروع سرریز شدن بحران‌ها درون حاکمیت بود.

[[عملیات فروغ جاویدان]] در فاصله یک هفته مانده تا امضای آتش‌پس در اشرف برنامه‌ریزی و انجام شد. ستون‌های [[ارتش آزادی‌بخش ملی ایران|ارتش‌ آزادی‌بخش ملی ایران]] در حالی که  توسط رهبری سازمان بدرقه می‌شدند، قرارگاه اشرف را ترک کرده و به هدف فتح تهران به داخل مرزهای ایران نفوذ کردند. تا پیش از این ارتش‌ آزادی‌بخش عملیاتی به قصد سرنگونی کامل و فتح تهران انجام نداده بود. خمینی قصد داشت با پذیرش آتش بس و توقف بر امکان عملیات مجاهدین، آن‌ها را نیرویی زائیده‌ی جنگ ایران و عراق معرفی کند و ستون پنجم عراق بنامد. عملیات فروغ جاویدان به عنوان آخرین فرصت مجاهدین در آن مرحله برای سرنگونی رژیم ایران، فراتر از آن‌که پیروز شود یا نه، باید انجام می‌شد تا اثبات کند که مجاهدین به قصد فتح تهران، سرنگونی رژیم ایران و برقراری آزادی می‌جنگند. علاوه بر این انجام نشدن این عملیات و طفره رفتن از آن با دلایلی چون نداشتن زمان کافی برای آماده‌سازی، سوزاندن یک فرصت تاریخی برای سرنگونی این رژیم بود. مجاهدین این امتناع را چون امتناع حزب توده از وارد شدن در صحنه عمل برای جلوگیری از کودتای ۲۸ مرداد توصیف می‌کنند که نام این حزب را برای همیشه به صف خائنان ملحق کرد. مجاهدین این امتناع را همچنین چون امتناع فرضی خود از اعلام نبرد مسلحانه در روز ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ می‌دانند. روزی که اثبات شد خمینی اجازه‌ی مبارزه مسالمت آمیز نخواهد داد و حتی یک روز باقی ماندن بر موضع قبلی می‌توانست تعبیر به سازش شود و به همین دلیل مجاهدین خلق دقیقا همان روز پایان فاز سیاسی و ورود به مبارزه مسلحانه را اعلام کردند.  

اما دولت آمریکا در مذاکره ای پنهانی با رژیم ایران توافقفاتی کرده بود. از جمله این‌که رژیم ایران به هواپیماهای آمریکایی در جنگ با عراق اجازه استفاده از حریم هوایی ایران را می‌داد. در ازای چنین امتیازی رژیم ایران از دولت آمریکا خواهان بمباران قرارگاه‌ اشرف شد.   

همچنین نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا بارها قرارگاه اشرف را مورد حملات هوایی قرار دادند. این بمباران‌ها باعث کشته شدن ۵۰ نفر از اعضای مجاهدینش ده و خسارات زیادی به همراه آورد. بغداد روز ۲۰ فروردین ۱۳۸۲ ( ۹ آوریل ۲۰۰۳) سقوط کرد  

پس از ۱۶ماه تحقیقات گسترده از تک تک ساکنان اشرف توسط ۷ سازمان دولتی ایالات متحده آمریکا مشخص شد که افراد مجاهدین هیچ قانونی را نقض نکردند و در جنگ نیز بی‌طرف بودند. از سویی آن‌ها مصر به ادامه مبارزه خود زیر چتر سازمان متبوعشان هستند. بدین ترتیب نیروهای چند ملیتی به رهبری آمریکا در سال ۲۰۰۴ تمامی ساکنان اشرف را تحت عنوان کنوانسیون چهارم ژنو، یعنی افراد حفاظت شده بین‌المللی به رسمیت شناخت.<ref name=":0" />

پس از سقوط دولت سابق عراق، مجاهدین که در قراررگاه اشرف متمرکز شده بودند روابط گسترده‌ای را با مردم عراق آغاز کردند. در این دوران از سال ۲۰۰۳ تا سال ۲۰۰۹ که این ارتباط توسط دولت عراق ممنوع شد، روزانه صدها نفر از مردم عراق به قرارگاه اشرف رفت و آمد داشتند و به دیدن مجاهدین می‌آمدند. مجاهدین خلق در زمان حکومت صدام هیچ‌گونه فعالیت اجتماعی در عراق نداشتند اما اغلب مردم عراق نسبت به آن‌ها دیدگاه خوبی داشتند. در یکی از جلسات برگزرا شده در همان ابتدای اشغال عراق نزدیک به ۵۰ هزار عراقی در حمایت از مجاهدین خلق به این قرارگاه آمدند و اعتراض خود را نسبت به [[حکم شورای حکومتی عراق علیه مجاهدین خلق|حکم شورای حکومتی عراق]] علیه مجاهدین اعلام کردند.

در ۱۷ ژوئن سال ۲۰۰۶(۲۷ خرداد ۱۳۸۵) گنگره هبستگی مردم عراق با حضور نمایندگانی از ۱۲۱ حزب، جمعیت، مؤسسه و  انجمن، بیانیه‌ی پنج میلیون و دویست هزار عراقی را قرائة کرد در این بیانیه مردم عراق خواهان اخراج رژیم ایران از عراق و پایان دادن به دخالت‌های آن و حمایت از سازمان مجاهدین خلق شدند.<ref name=":1">[https://www.mojahedin.org/i/news/124524 ۱۰سال پایداری در اشرف]</ref>

اکس نیوز آمریکا در مقاله‌ای در سایپ خود خود به قلم [[علیرضا جعفرزاده]] هشدار داد:  

دولت عراق به محض بر عهده گرفتن حفاظت قرارگاه اشرف، اعمال محدودیت‌ بر مجاهدین خلق را آغاز کرد. اولین محدودیت، منع تردد ساکنین اشرف بود. ساکنین اشرف از آن جز در موارد اضطراری پزشکی، اجازه خروج از قرارگاه را نیافته و هیچ عراقی نیز اجازه ورود به اشرف را نداشت. در ادامه‌ی محاصره لجستیکی و همچنین دارویی و پزشکی آغاز شد.

در روز ۸ فروردین ۱۳۸۸ علی لاریجانی رئیس مجلس رژیم ایران با موفق ربیعی مشاور امنیتی نوری المالکی نخست وزیر عراق دیدار داشت. چهار روز بعد موفق ربیعی نظر دولت عراق را به صراحت اعلام کرد:<blockquote>«خط ما این است که به تدریج، زندگی و حضور مجاهدین را در اشرف برای آنها غیرقابل تحمل کنیم. چون این‌ها برای امنیت ملی ایران خطر هستند. خط ما این است که به تدریج نیروهای امنیتی عراق وارد این قرارگاه بشوند، نقطه کنترلی برپا کنند، گشت دایر کنند، بازرسی کنند و دست به حمله بزنند...با گامهایی تدریجی می‌باشد یعنی به تدریج حضور آنها در عراق را تحمل ناپذیر بکنیم. این‌ها برای امنیت دولت ایران خطرناک هستند. اما به تدریج نیروهای امنیتی عراق وارد قرارگاه می‌شوند و نقطه کنترلی و گشت دایر می‌کنند و بازرسی می‌کنند و دست به حمله می‌زنند».<ref>[https://news.mojahedin.org/i/%D9%85%D9%88%D9%81%D9%82-%D8%A7%D9%84%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D8%B9%DB%8C-%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%A7%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%AA%DB%8C-%D9%85%D8%A7%D9%84%DA%A9%DB%8C-%D9%84%D9%86%D8%AF%D9%86-%D8%B2%DB%8C%D8%B1%DA%AF%D8%B1%D9% موفق الربیعی مشاور امنیتی مالکی در لندن زیرگرفته شد]</ref></blockquote>[[پرونده:بازرسی قرارگاه اشرف با سگ‌های پلیس.JPG|جایگزین=بازرسی قرارگاه اشرف با سگ‌های پلیس|بندانگشتی|250x250پیکسل|نتیجه بازرسی قرارگاه اشرف با سگ‌های پلیس]]به این ترتیب دولت عراق تلاش می‌کرد مجاهدین ساکن در عراق را وادار به تمکین در مقابل رژیم ایران کند. با وجود مصاحبه‌هایی ارگان‌های امنیتی آمریکا با اعضای مجاهدین به صورت انفرادی انجام داده بودند، دولت عراق نیز خواهان انجام مصاحبه‌های انفرادی با ساکنین اشرف شد. به این ترتیب دوبار تک به تک اعضای سازمان مجاهدین خلق به صورت انفرادی با افرادی از دولت عراق مصاحبه انجام دادند. در این مصاحبه‌ها از تک به تک افراد مجاهدین خلق دعوت شد که با اطمینان از امنیت خود به ایران برگردند و یا در صورت تمایل از عراق به یک کشور اروپایی رفته و سازمان مجاهدین خلق را ترک کنند.   

[[حمله نیروهای ارتش عراق به قرارگاه اشرف ۶ و ۷ مرداد ۱۳۸۸|حمله نیروهای عراقی به قرارگاه اشرف در ۶ و ۷ مرداد]] در برخی نقاط با استفاده از چوپ‌های چهارتراش و بزرگ، باتوم، ماشین آب‌پاش و در برخی موارد با استفاده از نارنجک و مهمات جنگی آغاز شد.[[پرونده:مجروحین در حملات نیروهای عراقی به کمپ اشرف.jpg|جایگزین=مجروحین در حملات نیروهای عراقی به کمپ اشرف|بندانگشتی|مجروحین در حملات نیروهای عراقی به کمپ اشرف|پیوند=https://www.iran-pedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:%D9%85%D8%AC%D8%B1%D9%88%D8%AD%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%B1_%D8%AD%D9%85%D9%84%D8%A7%D8%AA_%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82%DB%8C_%D8%A8%D9%87_%DA%A9%D9%85%D9%BE_%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D9%81.jpg]]هدف از این حمله ورود به قرارگاه اشرف برای تحقق هدفی بود که موفق ربیعی پیش از این اعلام کرده بود. حمله نیروهای عراقی در روز ۶ و ۷ مرداد ۱۲ کشته و صدها مجروح برجای گذاشت. اما با این حال نیروهای عراقی نتوانستند به هدف خود یعنی تسلط بر قرارگاه اشرف دست پیدا کنند. ساکنین اشرف با دست خالی و با استفاده از زنجیره‌ی انسانی و خط بستن در مقابل حملات مانع پیشروی کامل نیروهای عراقی شدند به نحوی که نیروهای عراقی یا باید به قتل عام تعداد زیادی از آن‌ها یعنی ده‌ها برابر بیشتر دست می‌زدند یا حمله را متوقف می‌کردند. همزمان از این حمله صحنه‌ها و فیلم‌های تکان دهنده‌ای از حمله عراقیان به افراد بی‌دفاع توسط ساکنین اشرف به جهان مخابره شد.بخش‌های مختلف این سازمان در اروپا و آمریکا به کمک هواداران سازمان مجاهدین فعالیت خود را از طریق سازمان‌های بین المللی خود را برای متوقف کردن حمله آغاز کردند. به این ترتیب در پایان روز هفتم مرداد یعنی روز دوم از آغاز درگیری‌ها نیروهای عراقی زیر فشارهای بین المللی ناگزیر از توقف شدند. آنها در جریان این درگیری تنها توانستند بخشی از بیابان‌های اشرف در سمت شمالی این قرارگاه را در کنترل خود قرار دهند. با این‌همه تمامی خیابان‌های و امکان قرارگاه اشرف در دست ساکنین باقی ماند.

به این ترتیب اولین ستون ۴۰۰ نفره‌ی  مجاهدین خلق صبح ۲۹ بهمن ۱۳۹۰( ۸ فوریه ۲۰۱۲) به سمت کمپ لیبرتی حرکت کردند. دومین ستون مجاهدین خلق در ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ به سمت [[کمپ لیبرتی]] حرکت کردند. پس از آن ستون‌های سوم و چهارم و پنجم در اسفند ۱۳۹۰ ، فروردین ۱۳۹۱، و اردیبهشت ماه همین سال به کمپ لیبرتی حرکت کردند. در این جابجایی‌ها یکی از مهمترین مشکلات ممانعت دولت عراق از انتقال وسایل و اموال شخصی مجاهدین به کمپ جدید بود. دولت عراق همچنین با فروش این اموال در اشرف نیز مخالفت کرده و در آن کارشکنی می‌کرد. با ممانعت دولت عراق از انتقال تانکرهای آب و فاضلاب از اشرف به لیبرتی، اعضای مجاهدین حرکت خود به سمت کمپ لیبرتی را متوقف کردند. خواست مجاهدین خروج از لیست، عدم ممانعت از انتقال اموال و جابجایی امن و بدون تنش به قرراگاه لیبرتی بود. سرانجام در در ۱۷ اوت ۲۰۱۲ (۲۷مرداد۱۳۹۱) در یک توافق چهارجانبه میان مجاهدین خلق، دولت آمریکا، سازمان ملل و دولت عراق، یک توافق به عمل آمد. بر این اساس باقی مانده اعضای مجاهدین با پاسخ گرفتن برخی خواسته‌هایشان به لیبرتی منقل می‌شدند. همچنین بر اساس این توافق ۱۰۰ نفر از اعضای مجاهدین برای فروش اموال مجاهدین خلق در قرارگاه اشرف باقی می‌ماندند.

این توافق توسط مسعود رجوی به اطلاع اعضای مجاهدین رسیده و پس از انجام یک رأی‌گیری مجاهدین موافقت خود را با آن اعلام کردند. بر این اساس در شهریور ماه ۱۳۹۱ مجاهدین باقی مانده در قرارگاه اشرف به استثنای ۱۰۰ نفر برای فروش اموال، به لیبرتی منتقل شدند.<ref>[https://www.iranncr.org/%D8%A7%D8%B3%D9%86%D8%A7%D8%AF-%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7/%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7/132-%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%80%D9%87-%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D8%AF%D9%88%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%B3%D8%A7%D9%84% بیانیـه سی و دومین سالگرد تأسیس شـورای ملی مقاومت ایـران]</ref>  

۱۰۰ نفر از اعضای باقی مانده در اشرف با موانع زیاید برای فروش ده‌ها میلیون دلار از اموال مجاهدین خلق مواجه بودند. دولت عراق اجازه ورود هیچ تاجری را به اشرف نداد. سرانجام در دهم شهریور ماه ۱۳۹۲  مجاهدین باقی مانده در قرارگاه اشرف مورد حمله‌ی افرادی که لباس‌های وزارت کشور عراق را بر تن کرده بودند قرار گرفتند. در این حمله که  [[قتل عام ۱۰ شهریور ۱۳۹۲ اشرف|قتل عام ۱۰ شهریور ۱۳۹۲]] شناخته می‌شود ۵۲ تن از مجاهدین جان باختند. سرانجام در روز ۲۰ شهریور ۱۳۹۲ آخرین گروه از مجاهدین باقی مانده در اشرف به درخواست مریم رجوی قرارگاه اشرف را ترک کردند و به کمپ لیبرتی رفتند. این کاروان در مسیر خود مورد یک حمله تروریستی دیگر نیز قرار گرفت اما بدون هیچ آسیبی به لیبرتی رسید.

با این همه کنار گذاشتن سلاح برای [[سازمان مجاهدین خلق ایران|سازمان مجاهدین خلق]] به عنوان سازمانی که به مبارزه‌ مسلحانه علیه رژیم ایران باور داشت امری بود که می‌توانست منجر به فروپاشی آن شود. رژيم ایران نیز تصور می‌کرد که حتی اگر سازمان مجاهدین خلق جمع‌آوری سلاح‌هایش را بپذیرد، به سرعت متلاشی خواهد شد. در آن شرایط، نه تنها دشمنان مجاهدین خلق بلکه دوستان آن‌ها نیز در اقسا نقاط جهان چنین استنباطی از شرایط مجاهدین خلق داشتند و  وقایع عراق را پایانی بر حضور مؤثر این سازمان می‌دانستند. در آن زمان هیچ‌ ناظری نمی‌توانست از ادامه‌ی فعالیت یک ارتش بدون سلاح تصویری ارائه دهد.  

او با تشریح شرایط ژئوپولتیک منطقه، یعنی قطعیت گسترش دخالت رژیم در منطقه‌ی خاورمیانه و ضرورت یک پاسخ جهانی به این موضوع، مجاهدین را به صبر و پایداری بر اصول فراخواند. در آن شرایط هنوز رژیم ایران نفوذ خود در عراق، سوریه، لبنان، یمن و... را گسترش نداده بود. سال‌ها بعد صحت تحلیل مسعود رجوی در رابطه‌ با ژئوپلیتک منطقه‌ی خاورمیانه اثبات شکد.  

با شروع حملات به قرارگاه اشرف توسط نیروهای وابسته به رژیم ایران، اشکال مقابله‌ی مجاهدین با این حملات و تصاویری که از آن مخابره می‌شد، صورت مسأله‌ی اشرف را در عرض دو سال به یکی صورت مسأله‌ی جهانی تبدیل کرد. مجاهدین خلق در این حملات با دست خالی در برابر انواع حملات با سلاح‌های گرم و سرد، ایستاده و عقب نشینی نمی‌کردند. تصاویر زنان مجاهد با چهره‌‌ها و بد‌ن‌های خونین در حالی که علیه رژیم ایران شعار می‌دادند در بسیاری از شبکه‌ها و رسانه‌های جهان وایرال شد. بسیاری قرارگاه اشرف با امیرخیز، محله‌ای که ستارخان در جریان انقلاب مشروطه در آن جنگید و انقلاب را گسترش داد، مقایسه کردند. صبا هفت برادران نام دختری است که در آخرین لحظات حیات خود در حالی که بر اثر شدت خونریزی به سختی می‌توانست کلماتش را ادا کند گفت:  

افکار عمومی ناچارا بر روی دولت‌ها نیز تأثیر گذاشت و موضوع اشرف را به چالشی برای بسیاری دولت‌ها از جمله دولت آمریکا تبدیل کرد،‌ آنچنان که کاخ سفید به رغم در پیش گرفتن سیاست مذاکره با رژیم ایران، تحت فشار کنگره و سنا مجبور به مداخله در موضوع اشرف شد.  جان کری وزیر خارجه آمریکا در یکی از سخنرانی‌های خود در جلسه‌یی در یک لغزش کلام ، از عبارت MEK (مخفف سازمان مجاهدین خلق) به جای واژه‌ی دیگری استفاده کرد و هنگام تصحیح اذعان نمود که این روزها آنقدر نام این سازمان را می‌شنویم که ناخودآگاه آن‌را بر زبان می‌آوریم. دیگر وزرای خارجه این سخن را با تأیید کردند.  

سازمان مجاهدین پس از چهارده سال با حفظ تشکیلات خود در حالی عراق و قرارگاه اشرف را ترک کرد که  سرمایه‌ای عظیم در بانک سیاسی-استراتژیکی‌ خود ذخیره کرده بود و در نتیجه به لحاظ تعادل قوای سیاسی بسیار بالاتر از آن قرار داشت که عدم حضورش در این قرارگاه منجر به رکود در جنبش مبارزه شود. درست در نقطه‌ی مقابل سازمان مجاهدین با پشتوانه ی همین سرمایه‌، استراتژی جدید خود با با شعار برپایی هزار اشرف و کانون‌های شورشی برای سرنگونی رژیم ایران بنیان گذاشت.

به این ترتیب تئوری مسعود رجوی مبنی بر این‌که ایستادگی اشرف، منجر به ایستادگی در سراسر جهان علیه رژیم ایران خواهد شد پس از ۱۴ سال در بوته‌ی آزمایش خود را به اثبات رساند و دستاورد‌های بسیاری برای مجاهدین خلق به همراه آورد. بدون شک نقطه‌ی کنونی این سازمان در تعادل قوای ایران، منطقه و جهان، نتیجه‌ی کارکرد آن‌ها در طول یک و نیم دهه در قرارگاه اشرف است.