کاربر:Khosro/صفحه تمرین محمد خاتمی: تفاوت میان نسخه‌ها

محمد خاتمی ، (زاده ۱۳۲۲ -  اردکان یزد)، تحصییلاتش را در اردکان با دیپلم  طبیعی تمام کرد. همزمان آموزش دینی هم می‌دید. لیسانس فلسفه غرب را از دانشکده ادبیات اصفهان گرفت. دوره سربازی را در تهران گذراند و فوق لیسانس علوم تربیتی را از دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۹، گرفت. سپس در حوزه علمیه قم درس خواند. در انتخابات مجلس در سال ۱۳۵۸، کاندیدای حزب جمهوری اسلامی از اردکان گشت و وارد مجلس شد. محمد خاتمی از عناصر فعال جناح خط امام  بود. روح‌الله خمینی او را در همان سال ۱۳۵۸، مسئول روزنامه کیهان کرد. در سال ۱۳۶۱، با اشاره خمینی وزیر  ارشاد شد و سیاست سانسور را  در تمامی مطبوعات اعمال کرد. محمد  خاتمی در قتل‌و‌عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷، نقش داشته است. او با شعار اصلاح‌طلبی در سال ۱۳۷۶، به مدت ۸ سال منصب  ریاست جمهوری را تصاحب کرد. در دو دوره‌ی ریاست جمهوری محمد خاتمی، هیچ بهبوددی در وضعیت مردم حاصل نشد و وعده و وعیدهایش ثمری نداشت. از این رو محمد خاتمی در بین مردم ایران معروف به شیاد شد.

نقش محمد خاتمی در صدور بنیادگرایی

 

'''سوابق اشتغال'''

 

رئيس مركز اسلامي هامبورگ، سال ۱۳۵۸.

 

نماينده اردكان و ميبد در مجلس شورا، سال ۱۳۵۹.

 

سرپرست موسسه مطبوعاتي كيهان به فرمان خميني، سال ۱۳۶۰.

 

وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي در كابينه مير حسين موسوي، سال ۱۳۶۱.

 

وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي در كابينه رفسنجاني، سال ۱۳۶۸.

 

مشاور رفسنجاني رئيس جمهور وقت, رئيس كتابخانه ملي ايران، سال ۱۳۷۱.

 

آغاز تدريس در دورههاي كارشناسي ، كارشناسي ارشد و دكترا ، سال ۱۳۷۱.

 

عضويت در شوراي عالي انقلاب فرهنگي به دستور خامنه اي، سال ۱۳۷۵.  

 

رئيس جمهور دوره اول، ۱۳۷۶.

 

رئيس جمهور دوره دوم، سال ۱۳۸۰.   '''(منابع داخلی) (زندگی‌نامه محمد خاتمی، همشهرآنلاین)'''

 

«جریان‌های بیرون کشور، کوچک‌تر از آن هستند که بخواهند برنامه‌ریزی کنند، اما می‌کوشند سوار بر موج ‌شوند. در داخل هم هستند کسانی که غارت، تخریب و آشوب ایجاد می‌کنند. به هر حال جوری وانمود می‌شود که مسأله، براندازی نظام است. مقام رهبری می‌تواند نقش اول و تعیین‌کننده در هدایت این موضوع را داشته باشند. دولت باید بسیار سپاسگزار رهبری باشد که با موضع‌گیری خود امواج مخرب سازمان داده‌شده علیه دولت و ملت را به محاق بردند».

 

 

 

'''فرزندان محمد خاتمی در خارج از کشور'''

 

عمادالدین خاتمی، فرزند رئیس جمهور محمد خاتمی برای ادامه تحصیل به همراه خانواده به خارج از کشور رفته است. عماد خاتمی عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران است که در کتابخانه ملی نیز مشغول به کار بود. لیلا خاتمی دختر محمد خاتمی نیز سال‌هاست که ساکن آمریکا است. نرگس خاتمی، دختر دیگر محمد خاتمی از دهه‌ی ۸۰ ساکن انگلستان است. برادرزاده‌های محمد خاتمی نیز در خارج از کشور هستند. فرزندان محمد خاتمی و دیگر فرزندان مقامات رژیم ایران که در خارج به‌سر می‌برند، معروف به ژن‌های خوب هستند.

 

 

<nowiki>https://iranglobal.info/node/73924</nowiki>

 

فیروزآبادی، رئیس پیشین ستاد کل نیروهای مسلح حکومت، در مورد سرکوب دانشجویان در قیام ۱۸ تیر ۷۸ گفته بود که دستور ورود سپاه و بسیج را محمد خاتمی صادر کرده است. این تصمیم شورای‌عالی امنیت ملی و تأیید رئیس‌جمهور بود. آن زمان جلوی خود بنده آقای روحانی با آقای خاتمی تماس گرفتند و گفتند وضع این‌گونه و جمع‌بندی این است و ایشان گفتند دیگر هر تصمیمی که گرفتید انجام دهید، از این به بعد هم همین‌طور خواهد بود.

 

 

<nowiki>https://fa.iranfreedom.org/%DB%B1%DB%B6-%D8%A2%D8%B0%D8%B1%D8%9B-%D8%B4%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D9%87-%D8%AE%D8%A7%D8%AA%D9%85%DB%8C-%D9%88-%D9%82%DB%8C%D8%A7%D9%85-%DB%B1%DB%B8-%D8%AA%DB%8C%D8%B1-%DB%B7%DB%B8-%D9%88-%D8%A7%D8%B9/</nowiki>

 

 

 

'''اعتراف پاسدار فیروز آبادی به سرکوب دانشجویان در سال 78با موافقت محمد خاتمی و روحانی - «سایت سازمان مجاهدین خلق ایران»'''

<nowiki>https://news.mojahedin.org/i/%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D9%81-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D9%81%DB%8C%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%A2%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%B3%D8%B1%DA%A9%D9%88%D8%A8-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D8%AC%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D8%A7%D9%84-78-%D8%A8%D8%A7-%D9%85%D9%88%D8%A7%D9%81%D9%82%D8%AA-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%AE%D8%A7%D8%AA%D9%85%DB%8C-%D9%88-%D8%B1%D9%88%D8%AD%D8%A7%D9%86%DB%8</nowiki>  

'''گزارشی از سرکوب دانشگاه‌ها در سال ۱۳۷۸'''

 

در باره‌ی سرکوب خونین دانشگاه‌ها در سال ۱۳۷۸، ‌دانشجويان مي‌گويند گرچه ماجرا به‌دنبال تصويب طرح مطبوعات در مجلس و تعطيليروزنامه‌ی سلام رخ داد، امّا آن چه اتفّاق افتاد ربطي به‌اين دو موضوع نداشت. به‌گفته‌ی آنها روزنامه‌ی سلام از نظر دانشجويان يك روزنامه‌ی مردمي نيست كه به‌خاطر آن اين چنين به‌آب و آتش بزنند، بلكه اين‌ها فشارهاي انباشته‌اي بود كه طي سال‌ها تحمل شده بود و حالا در اين نقطه ناگهان مانند جرقه‌يي كه در ميان بشكه‌ی باروت مي‌افتد، منفجر شد و به‌آن حريق عظيم انجاميد. جرقه، حمله‌ی مشترك سه نيرو به‌كوي دانشگاه بود كه اين عواقب را به‌دنبال آورد. مجموعه تحقيقات ما نشان مي‌دهد كه ساعت ۳۰/۲۲ روز پنجشنبه، حدود ۲۰۰ دانشجو يك راهپيمايي اعتراضي به‌راه انداختند و تا چهار راه جلال آل احمد در خيابان اميرآباد رفتند و سپس به‌سمت كوي بازگشتند. شبيه به‌اين راهپيمايي اعتراضي پيش از اين هم سابقه داشته و پديده‌ی جديدي نبوده است. شعارهايي هم كه در اين راهپيمايي عليه استبداد داده شد، تازگي نداشته است، اما اين‌بار مسئولان جناح راست كه قصد داشتند از راههاي غيرقانوني با استفاده از نفوذشان در نيروي انتظامي از معترضان زهر چشم بگيرند، اين حركت دانشجويان را اعتراضي عليه تصويب طرح مطبوعات در مجلس دانستند و گفتند كه اين‌بار بايد اعتراض را در نطفه خفه كنيم، و الاّ گسترش مي‌يابد و كار از دستمان در مي‌رود. در اين صورت ممكن است ما را وادار كنند كه در شور دوم، بسياري از جنبه‌هاي مهّم اين اصلاحيه (مطبوعات) را پس بگيريم. بنابراين، نبايد اجازه دهيم هيچ اعتراضي پابگيرد. در ميان دانشجويان شايع بود كه صاحب اين فكر و ابتكار، بازماندگان و طرفداران سعيد امامي در وزارت اطلاعات بوده‌اند كه در‌واقع از وابستگان به‌جناح راست هستند. اين‌ها كه عوامل مشخصي نيز در مجلس دارند، با شنيدن خبر تظاهرات دانشجويان در كوي دانشگاه به‌سرعت دست به‌كار شدند و نيروهايي را كه مي‌توانستند به‌سرعت بسيج كردند. اينها توانستند با استفاده از نفوذ خود سه نيروي مختلف را آماده كنند و به‌محل كوي دانشگاه برسانند. نيروي اوّل، معروف به‌ انصارحزب‌الـله به‌سرپرستي ده‌نمكي با استفاده ازتلفن موبيل به‌سرعت بسيج شدند و در حدود ساعت ۲۴ خودشان را به‌كوي رساندند. نيروي دوم، گارد ويژه‌ی ضدشورش به‌سرپرستي سرتيپ نقدي، سردار احمدي و علي ذوالقدر به‌سرعت به‌سمت كوي دانشگاه رفتند و گروه سوم، نيروي انتظامي از ناحيه تهران بزرگ بود كه به‌فرماندهي سردار نظري و به‌فرمان سرتيپ لطفيان راهي محل شدند. وقتي دانشجويان به‌كوي باز مي‌گشتند، در حوالي در ورودي با سنگ‌باران گروهي از انصار حزب‌اللـه مواجه شدند، اما، از آن‌جا كه افراد اين گروه فشار، هنوز در حال آمدن به‌محل بودند و تعدادشان در آن لحظه كم بود، دانشجويان پس از درگيري مختصري توانستند از آن‌ها عبور كنند و وارد كوي شوند. همه‌ی نيروهاي بسيج شده وقتي به‌محل رسيدند كه دانشجويان در خواب بودند. آنها به‌سرعت وارد كوي شدند و به‌شكل وحشيانه به‌دانشجويان در حال خواب يا بيداري حمله كردند و به‌هيچ‌كس رحم نكردند. حتّي دانشجوياني را كه در مسجد بودند، همان‌جا مجروح و مصدوم كردند، به‌طوري كه آثار خون روي ديوار مسجد و اتاق‌ها، راه پله‌ها و‌… قابل مشاهده بود. دانشجويان مي‌گويند كه پس از حدود يك ساعت، بيش از ۵۰۰ دانشجوي زخمي روي زمين افتاده بود و از هر سويي صداي ناله به‌گوش مي‌رسيد، اما، كسي جرأت نمي‌كرد به‌آن‌ها كمكي بكند. تنها وقتي مهاجمان از كوي خارج شدند، دانشجويان توانستند مجروحان را به‌بيمارستان برسانند. دانشجويان مي‌گويند وقتي هوا روشن شد، كوي مانند صحنه‌ی جنگ بود. همه‌ی وسائل درهم شكسته و همه‌جا خون‌آلود بود. دانشجويان خونشان به‌جوش آمده بود. گروه زيادي از آنها با مچ‌بندها و بازوبندهاي سياه در محوطه كوي تجمّع كردند و هيچ‌كس نمي‌توانست آن‌ها را ساكت كند يا تحت كنترل قرار دهد. مسئولان تحكيم وحدت سعي كرده بودند اوضاع را به‌دست بگيرند، اما، با واكنش شديد دانشجويان مواجه شده و فهميده بودند كه كاري از دستشان بر‌نمي‌آيد. دانشجويان فرياد زده بودند كه شما هم با حمله‌كنندگان همدست هستيد و با توهين نسبت به‌روحانيت، تحكيم وحدت را هم جزئي ازآن به‌حساب آورده بودند. ساعتي بعد مسئولان سپاه پاسداران كه فهميده بودند شرايط به‌شدّت انفجاري شده است، به‌محل رفته و از مسئولان تحكيم وحدت خواسته بودند كه اقدامي بكنند وإلّا، سپاه مجبور به‌شليك خواهد بود. مسئولان تحكيم وحدت در پاسخ گفته بودند كه از ما هيچ كاري ساخته نيست، اگر بيش از اين اصرار كنيم، خودمان توسط دانشجويان مورد حمله قرار مي‌گيريم. آنها ما را هم راست به‌حساب مي‌آورند و در كنار حمله‌كنندگان مي‌دانند. پيش از اين‌كه ماجرا اوج بگيرد، تعدادي از مقام‌هاي و شخصيت‌هاي مملكتي به‌محل رفتند تا ضمن هم‌دردي با دانشجويان از آن‌ها بخواهند كه آرامش خودشان را حفظ كنند، اما دانشجويان همه‌ی آن‌ها را از خود راندند. خانم فائزه هاشمي را هو كردند و عليه آقاي هاشمي شعاردادند. حتّي به‌آقاي لاري، وزير كشور توهين كردند و با كمال تأسف به‌سوي خود ايشان و اتومبيلشان سنگ پراندند و موارد ديگري پيش آوردند كه توهين به‌كل روحانيت بود و از ذكر آن‌ها خودداري مي‌شود. آقاي غفوري‌فرد را هم آن‌چنان هو كردند كه نتوانست به‌آن‌ها نزديك شود. چند دانشجوي باسابقه مي‌گفتند كه آنها فقط از يك سري از دانشجويان كه عملاً رهبريشان را به‌دست داشتند، حرف گوش مي‌كردند. اين دانشجويان هم از كساني هستند كه آشكار يا پنهان از هواداران مجاهدین هستند و برخي از آن‌ها از اين نظر شناخته شده مي‌باشند. آن چنان جوّي ايجاد شده بود كه هيچ‌كس جرأت ايستادن جلو آن‌ها را نداشت، حتّي ديگر از گروه فشار هم خبري نبود. شعارها نشان مي‌داد كه كار از كار گذشته و ديگر كاري از كسي ساخته نيست. آن‌ها فرياد مي‌زدند: "مي‌كشم، مي‌كشم، آن‌كه برادرم كشت"، "انصار جنايت مي‌كند، رهبر حمايت مي‌كند"، "مرگ بر‌لطفيان"، "خامنه‌اي حيا كن، رهبري را رها كن"، "ساواك اسمش عوض شده، انصار حزب‌الـله شده"، "علي فلاحيان، سردسته جانيان، اعدام بايد گردد". آخرين كسي كه مي‌خواست اقدامي بكند، اما نتوانست به‌دانشجويان نزديك شود، حجت الاسلام ابوترابي، نماينده‌ی رهبري در دانشگاه، بود. دانشجويان به‌يك‌ديگر مي‌گفتند، اين اقدام، انتقام‌جويي طرفداران سعيد امامي در وزارت اطلاعات بوده كه به‌اين ترتيب انتقام كشته شدن او را از دانشجويان گرفته‌اند. به‌همين دليل، ما هم بايد انتقام خودمان را از حاميان آن‌ها در رأس حكومت بگيريم. آنها از مقام رهبري به‌عنوان حامي اصلي حمله كنندگان و سعيد امامي نام مي‌برند. بررسي ما نشان مي‌دهد كه پيام مقام‌ها مبني بر‌ابراز هم‌دردي با دانشجويان و محكوم كردن حمله به‌كوي، نه تنها تأثير آرام‌كننده روي دانشجويان نداشت، بلكه باعث تشجيع آن‌ها در ادامه‌ی اعتراض‌هاي خشونت‌بارشان مي‌شد. دانشجويان مي‌گفتند حمله به‌كوي به‌دستور همين كساني صورت گرفت كه حالا اظهار تأسف مي‌كنند و در اين‌جا با استفاده از يك بيان توهين‌آميز، اين اقدام مقام‌ها را «اشك تمساح» مي‌خواندند. ساعت۱۱ صبح چند ماشين وانت تويوتا كه روي يكي از آنها دوشكا نصب شده بود، همراه با چند اتوبوس نيروي ضدشورش به‌سمت كوي دانشگاه رفت، اما، دانشجويان كه حالا مردم را هم در كنار خودشان داشتند، در مقابل آن‌ها ايستادند. همه چيز نشان مي‌داد كه جريان مانند ماشين بدون ترمزي كه در سرازيري افتاده باشد، به‌سمت يك فاجعه بزرگ به‌پيش مي‌رود. (کمیسیون دانشگاه‌ها، شورای ملی مقاومت ایران)

'''اعتراضات و تحصن‌های دانشجویی در دوره‌ی اول رئیس جمهوری خاتمی'''

 

‌‌۲ هزار دانشجوي تربيت معلم تبريز خوابگاه ندارند، ۹ اسفند ۱۳۷۹.   (کمیسیون دانشگاه‌ها، شورای ملی مقاومت ایران)

 

چند ماه بعد، در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۳۷۸، دادستان مجتمع قضایی نیروهای مسلح طی اطلاعیه‌‌ای مدعی شد که سعید امامی که بالاترین عضو و مسئول اصلی قتل های خودسرانه معرفی شده بود، در زندان اوین، هنگام استحمام، با خوردن داروی نظافت، خودکشی کرده‌است. اما از آن جایی که براساس گفته پزشکان خوردن داروی نظافت، معمولاً به مرگ شخص مسموم منجر نمی‌‌شود و هیچ مطلبی از اعترافات و بازجویی های امامی در دسترس عموم قرار داده نشد، این خودکشی را کسی باور نکرد. شک و تردیدها بر این است که سران حکومت اسلامی، نخست او را، بالاترین عضو و مسئول اصلی قتل های خودسرانه معرفی کردند و سپس او را قربانی کردند تا به زعم خود پرونده قتل های زنجیره‌ای را برای همیشه مختومه اعلام کنند. همان موقع روزنامه همشهری، روزنامه شهرداری تهران نوشت که روز پنج شنبه ۲۷ خرداد، پزشکان بیمارستان لقمان حال امامی را خوب توصیف کرده و برای او اجازه مرخصی صادر کرده بودند. اما در حالی‌ که برای اطمینان، خواسته بودند که او دو ساعت دیگر هم در بیمارستان بماند، بر اثر ایست قلبی و در فاصله همان دو ساعت، سعید امامی از دنیا رفته بود. بسیاری احتمال دادند او برای این که بسیاری از مسائل مربوط به قتل‌ها و وزارت اطلاعات حکومت اسلامی را مطرح نکند در زندان کشته شده ‌است. مطبوعات ایران، امامی را نه تنها در قتل فروهرها، مختاری، پوینده و شریف، مسئول دانستند، بلکه از او به‌عنوان یکی از عوامل قتل‌های دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی، شامل ترور سعیدی سیرجانی، واقعه ترور میکونوس، عملیات ناموفق به دره افکندن اتوبوس حامل ۲۱ تن از نویسندگان و روشن‌فکران و مرگ غیرمنتظره احمد خمینی فرزند روح الله خمینی نام بردند. برخی منابع از کنترل شخص محمد خاتمی و وزرایش توسط این نهادها خبر می‌ دادند. اصلاح‌ طلبان از عنوان نهادهای موازی اطلاعاتی برای این تشکلات استفاده کرده و خواستار برخورد با آن شدند و جناح های حکومتی هم‌دیگر را متهم در دست داشتن در این قتل‌ها کردند.

 

 

<nowiki>https://kayhan.london/fa/1395/07/27/%D8%A7%D9%81%D8%B4%D8%A7%DA%AF%D8%B1%DB%8C%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D8%B2%D9%87-%D8%B1%DB%8C%DB%8C%D8%B3-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%DB%8C%D9%86-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D9%84-%D9%86</nowiki>

 

'''محمد خاتمی و دفاع از ولایت مطلقه فقیه'''

 

'''قانون در جامعه‌ی مدنی'''

 

سرکوب زنان در دوران محمد خاتمي

 

قوانين تبعيض‌گرايانه‌ی جديد علیه زنان

 

شوراي‌عالي انقلاب فرهنگي كه تحت رياست محمد خاتمي است، پيوستن رژيم ایران به‌كنوانسيون ملل متحد در خصوص منع هرگونه تبعيض عليه زنان را رد كرد. مادهٌ  مصوب در چهارصد‌و‌سيزدهمين جلسه شوراي‌عالي انقلاب فرهنگي در تاريخ ۱۴ بهمن۱۳۷۶، به‌دنبال تصميم سيصد و نود و پنجمين جلسه شوراي‌عالي انقلاب فرهنگي كه تصميم گرفت هيأتي را براي تحقيق پيرامون پيوستن يا نپيوستن جمهوري اسلامي ايران به‌كنوانسيون لغو هر نوع تبعيض عليه زنان، مشخص سازد، نامه‌ی  مورخ ۲۱ مهر ۱۳۷۷، توسط دبير شورا مورد بحث قرارگرفت و اين شورا با پيوستن جمهوري اسلامي ايران به‌اين كنوانسيون مخالفت كرد.  ايرنا، 11 مرداد 79

 

'''سنگسار و اعدام زنان'''

 

'''اعدام زنان در ملأ عام'''  

 

'''خشونت عليه زنان'''

 

'''فاجعه دختران فراري در دوران محمد خاتمی'''

 

'''وضعیت بهداشت در دوره‌ی محمد خاتمی'''

 

آلودگي هوا

 

وضعيت بيمارستان‌ها

 

'''ره‌آورد دولت خاتمي براي كارگران'''  

 

بخشنامه‌ها و قوانين ضدكارگري  

 

بيكاري، در دوره‌ی اول ریاست جمهوری محمد خاتمی   

 

'''كارنامه‌ی رفرم سياسي محمد خاتمي'''