کاربر:Khosro/صفحه تمرین ندا حسنی: تفاوت میان نسخه‌ها

ندا حسنی در سال ۱۳۵۶، در تهران متولد شد. در خاطرات کودکی‌های او، هجوم پاسداران خمینی، به خانه‌ی مادربزرگش، برای دست‌گیری عموی مجاهدش، در ذهن ندا، یک هجوم و یک تصویر ظلم و تعدی رژیم ایران برای همیشه حک شد.

در سال ۱۳۶۲ پس از خروج از ایران، خانواده‌ی ندا در یونان با هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران ارتباط برقرار کردند، و در عرض یک‌سال خانه‌ی آن‌ها به کانون فعالیت علیه خمینی تبدیل شد؛ و ندا که کودکی هشت ساله بود در آکسیونها و تظاهرات افشاگرانه علیه خمینی شرکت میکرد و به هواداران مجاهدین یاری میرساند. ندا حسنی از نظر اطرافیانش، به‌دلیل رفتار مسئولانهاش، و به‌خاطر دل‌سوزی‌ها و جدیتی که در کارها داشت، همیشه چندین سال بزرگتر از سنش بنظر میرسید. او از همان کودکی به عموی مجاهدش، محمود حسنی علاقه داشت. محمود حسنی در جریان قتل‌عام سی هزار تن از زندانیان مجاهد در تابستان ۱۳۶۷،  به دستور خمینی به شهادت رسید. سال ۱۳۶۷: وقتی که خانواده‌ی ندا در کانادا اقامت کرده بودند، ندا خبر شهادت عموی مجاهدش را در جریان قتل‌عام زندان سیاسی شنید؛ و عزمش برای مبارزه با خمینی راسخ تر شد. او همیشه بیشترین تلاش را در فعالیت‌های اجتماعی به‌خرج میداد. هم‌چنین در تظاهرات و اعتصاب غذا، در تجمعات اعتراضی ایرانیان خارج از کشور در حمایت از مقاومت ایران، ندا حسنی همیشه فعال و پرتلاش در صفوف نخست، حاضر بود. در سال ۱۳۶۸، پس از مرگ خمینی، وقتی پدر ندا برای پیوستن به ارتش آزادی به منطقه‌ی مرزی ایران و عراق سفر کرد، جرقهای در ذهن ندا درخشید که میتوان به ارتش آزادی‌بخش ملی ایران پیوست و برای آزادی مردم و میهن از چنگال رژیم حاکم به رزم پرداخت. از آن به بعد ندا ندایی دیگر بود. گاه برای چند ماه به پایگاه‌های مجاهدین در آمریکا میرفت و به فعالیت‌های گوناگون اجتماعی و تبلیغی و سیاسی میپرداخت. درسال ۱۳۷۲، خبر ترور دل‌خراش مجاهد شهید زهرا رجبی (فائزه) در ترکیه توسط تروریست‌های رژیم ایران، ندا حسنی را به‌شدت تکان داد. او عکس‌های پیکر خونین شهید زهرا رجبی را به این و آن نشان میداد و با چشمان پراشک به آن‌ها مینگریست و پیاپی میگریست و تکرار میکرد: «آخر خواهر فائزه بی دفاع بود!».<ref name=":0">زندگینامه مجاهد شهید ندا حسنی ـ سیمای آزادی، ۳۰ خرداد ۱۳۸۴</ref>  

=== نامهیی از ندا حسنی به پدرش ===

درسال ۱۳۷۴: ندا حسنی دیپلم تحصیلی دوره‌ی دبیرستان را گرفت، ولی مدت‌ها بود که شور و شوق مبارزه، در او قوی‌تر از درس و مدرسه شده بود. او همه جا از پیوستن به ارتش آزادی صحبت می‌کرد. همان سال قرار بود در رشته‌ی مهندسی کامپیوتر به دانشگاه برود ولی تمام هوش و حواسش در پی سرنوشت میهن و مردمش در زیر ستم خمینی بود. در آن سال‌ها، رئیس جمهور برگزیده‌ی شورای ملی مقاومت، به فرانسه عزیمت کرده بود و ندا هم‌واره از طرح‌های شورای ملی مقاومت، و از این‌که مریم، کودکان ایران را نجات خواهد داد صحبت میکرد. ندا حسنی می‌گفت ۷ میلیون، بچه‌های بیسرپناه و کودکان خیابانی ایران، بچه‌های من هستند. همیشه در کیفش یک عکس کودک خیابانی داشت و آن را به دیگران نشان می‌داد و می‌گفت ”این بچه‌ی من است”. او که حالا دیگر به فعالیت تمام وقت در انجمن‌های هوادار سازمان مجاهدین مشغول بود، برآن شدکه پدرو مادرش را قانع کند که به پیوستن او به ارتش آزادی‌بخش ملی ایران رضایت بدهند.  

ندا حسنی در ارتش آزادی‌بخش ملی ایران به رزمندهای پرشور تبدیل شد. همه از روحیه‌ی سرشار او سخن میگفتند. به نوشته‌ی همرزمانش، ندا بزودی همه‌ی موانعی را که بر سر راه یک دختر جوان برای تبدیل شدن به یک رزمنده‌ی توانمند و کارآ قراردارد، کنار زد و در همه‌ی امور نظامی، توانایی‌های خود را نشان داد. از همه بیشتر، انگیزه‌ی او برای آزادی میهنش چشم را میگرفت. او هرگاه که با یارانش صحبت میکرد از رنج مردم ایران و شوق رهایی‌شان میگفت.<ref name=":0" />  

ندا تحصیلات دانشگاهیش را در رشته انفورماتیک در دانشگاه کارلتون اتاوا ادامه می‌داد اما آشنائیش با آرمان‌های مجاهدین و به‌ویژه تأثیری که از شهادت عمویش پذیرفته بود، مسیر زندگی او را عوض کرد. ندا حسنی درحالی‌که می‌دید مردم ایران زیر شکنجه نظام جمهوری اسلامی ایران هستند، درس‌خواندن و زندگی و آسایش در غرب را رها کرد و در سال ۱۳۷۶، به‌عنوان یک مبارز حرفه‌ای به مقاومت ایران پیوست.<ref name=":1">[https://library.besoyepirozi.com/resistance-events/42991-2019-04-01-21-00-47 شهادت عشق فروزان آزادی ـ سایت به سوی پیروزی]</ref>  

== وقایع ۱۷ژوئن و خودسوزی‌ها ==

در پی اعتراض به دست‌گیری مریم رجوی در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳، تنها طی ۳ روز، ۱۶ تن از ایرانیان در شهرهای پاریس، برن، رم، لندن، اتاوا، آتن و نیکوزیا و هم‌چنبن در ایران، ۳ نفر در تهران، ۲ نفر در مشهد و یک نفر در شهر بابل دست به خودسوزی زدند. خبرهای مربوط به خودسوزی پناهندگان ایرانی در صدر خبرهای فرانسه و اروپا بود و افکار عمومی را به‌شدت منقلب کرد.<ref name=":2">[https://article.mojahedin.org/i/%D9%85%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D8%B1%D8%AC%D9%88%DB%8C-%D9%88%D9%82%D8%A7%DB%8C%D8%B9-%DA%98%D9%88%D8%A6%D9%86-%DB%B2%DB%B0%DB%B0%DB%B3 مریم رجوی، وقایع ۱۷ ژوئن ـ سایت سازمان مجاهدین  خلق ایران]</ref>  

ندا حسنی در سال ۱۳۸۲، برای انجام مأموریتی از عراق به اروپا اعزام شد و در انگلستان بود که  خبر شبیخون ۱۷ ژوئن به مقر اقامت رئیس جمهور برگزیده‌ی مقاومت به ندا رسید. مجاهدین به همه‌ی هواداران در کشورهای مختلف توصیه نموده و دستور داده بودند که به هیچ‌وجه دست به خودسوزی نزنند. ندا به همراه سایر هواداران به تظاهرات در برابر سفارت فرانسه رفت. در آن تظاهرات خبرگزاری فرانسه با ندا مصاحبه کرد. ندا حسنی پس از پایان تظاهرات در جلوی سفارت فرانسه از همراهانش جدا شد. کسی از حالات او در لحظهای که تصمیم به خودسوزی گرفته بود، چیزی نمیدانست. او وقتی میبیند به‌خاطر دلارهای نفتی، و در بندوبست و توطئه و معامله با دیکتاوری رژیم ایران، برای خاموش کردن شعله‌های مقاومت و آزادی مردمش، تمامی اصول و ارزش‌ها و حقوق انسانی لگدمال می شود، چاره‌ای جز فدای جسم وجان، برای حفظ گوهر آزادی و شرافت انسانی، راهی پیش پای خود نمییابد. ندا حسنی که از همراهان خود جدا شده بود، به جلوی سفارت فرانسه، جایی که تظاهرات درآن‌جا صورت گرفته بود برمی‌گردد و در حالی که  فریاد میکشد ''مریم رجوی را آزاد کنید،'' خودش را به آتش می‌کشد.<ref name=":0" />

ندا حسنی، به‌طور ویژه متأثر از دست‌گیری مریم رجوی بود که با خطر استرداد به ایران روبه‌رو بود. ندا از این واهمه داشت که خانم رجوی که به باور او، مشعل امید برای ایرانیان در سراسر جهان است، چنان‌چه به ایران برگردانده شود، شکنجه خواهد شد.<ref>[https://news.mojahedin.org/i/news/139636 ندا حسنی عشق فروزان و شعله‌ور آزادی ـ سایت سازمان مجاهدین خلق ایران]</ref>  

در پی خودسوزی‌ها، روزنامه  ''ژورنال دودیمانش'' در ۲۲ ژوئن نوشت: <blockquote>«مخالفان رژیم آخوندی در پاریس، لندن و برن، خود را به‌آتش می‌کشند. آن‌ها علیه عملیات ضدتروریستی که توسط  د.اس. ت (سازمان امنیت داخلی فرانسه) بر ضد سازمان مجاهدین خلق ایران به‌ویژه ستاد مرکزیش در شهر اورسوراواز صورت گرفته است اعتراض می‌کنند. همواره بایستی به کسانی‌که خود را برای آرمان‌های خود قربانی می‌کنند احترام گذاشت. خصوصاً وقتی که آن‌ها قربانی معامله‌ای شده باشند که از کنترلشان خارج است.»<ref>روزنامه ژورنال دودیمانش، ۲۲ ژوئن ۲۰۰۳</ref> </blockquote>روزنامه ایتالیایی ''کوریردلاسرا''، درباره ندا حسنی و صدیقه مجاوری نوشت:  

=== پیام مریم رجوی به معترضین ===

<blockquote>«مریم رجوی از هواداران گروه خود خواست در اعتراض به یورش پلیس فرانسه که او و دیگران را دست‌گیر کرده است، خودشان را آتش نزنند. خانم رجوی گفت: خبر تظاهرات شما را شنیدم که برای آزادی من و سایر خواهران و برادرانتان فریاد می‌زنید، اما وقتی خبر خودسوزی شما عزیزانم را شنیدم، بسیار بسیار متأثر شدم، به‌طوری‌که کنترل تأثر و عواطفم برایم مشکل است… از شما می‌خواهم که هر چه سریع‌تر خودسوزی را متوقف کنید و مرا بیش از این دردمند و نگران نکنید. اما به تظاهرات و تحصن آرام خود ادامه دهید تا به اهداف خود برسید. اگر چه وصف‌الحال شما را می‌فهمم و می‌دانم که چقدر رنجیده خاطرید که در فرانسه، یعنی کشوری که تاریخش و نامش با حقوق‌بشر و آزادی و دموکراسی پیوند خورده، چرا باید از زندان و سلول حرف زد، آن هم برای آزادی‌خواهان واقعی ایران. حتماً جواب آن را باید در یک معامله‌ای با رژیم پلید و آزادی‌کش آخوندها دید. به‌خصوص که فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران به‌دلیل تظاهرات پی‌درپی دانشجویان و مردم تهران و سایر شهرها و در مقابل شعارهای نفی تمامیت رژیم، به خود می‌لرزد و برای حفظ تعادل خود، ولو به‌طور مقطعی، نیاز به چنین توطئه‌ها و معاملاتی دارد… عزم خلل‌ناپذیر و همبستگی مردم ایران برای رهایی از دیکتاتوری مذهبی و تروریستی، قطعاً پیروز می‌شود. انشاءالله که هر چه سریع‌تر روز آزادی مردم ایران فرابرسد و همهٔ دردها و رنجها پایان یابد».<ref>خبرگزاری فرانسه، ۲۹ خرداد ۱۳۸۲، ۱۹ ژوئن ۲۰۰۳</ref></blockquote>روز اول تیر ۱۳۸۲ سازمان مجاهدین خلق ایران اطلاعیه‌ای صادر کرد که در آن آمده بود: <blockquote>«با یادآوری پیام‌های مکرر خانم مریم رجوی، باز هم از همه هم‌وطنان جریحه‌دار شده، استدعا می‌کند که به‌رغم هر میزان تأثر و ناراحتی، از دست زدن به خودسوزی اعتراضی خودداری کنند و خواست‌هایشان را با تمام قوا و صرفاً در چارچوب قانون و به‌صورت اعتصاب و تحصن و آکسیون‌های آرام اعتراضی پیگیری کنند».<ref name=":2" /></blockquote>