کاربر:Safa/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۲٬۴۳۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲ دسامبر ۲۰۲۲
خط ۵۱: خط ۵۱:
کوکتل مولوتف (Molotov cocktail) بطری حاوی مواد آتش زا است که در صورت پرتاب و شکسته شدن باعث ايجاد حجم وسيع آتش غير قابل مهار می‌شود. از این سلاح برای برگرداندن رعب و وحشت و سردرگمی بين نيروهای دشمن (مثل گارد ضد شورش و یگان‌های ویژه‌ی موتوری و پیاده) و متفرق کردن آنها و همچنین برای به آتش کشیدن مراکز حساس دولتی بخصوص در شب استفاده می‌شود. کوکتل مولوتف سلاح بسيار ساده، ارزان و کارآمد است و اگر بصورت همزمان توسط تعداد زیادی نیروی شورشی علیه تجمعات دشمن و یا اماکن آن استفاده شود بسرعت منجر به هزیمت دشمن و پیروزی نیروی شورشگر می‌شود.
کوکتل مولوتف (Molotov cocktail) بطری حاوی مواد آتش زا است که در صورت پرتاب و شکسته شدن باعث ايجاد حجم وسيع آتش غير قابل مهار می‌شود. از این سلاح برای برگرداندن رعب و وحشت و سردرگمی بين نيروهای دشمن (مثل گارد ضد شورش و یگان‌های ویژه‌ی موتوری و پیاده) و متفرق کردن آنها و همچنین برای به آتش کشیدن مراکز حساس دولتی بخصوص در شب استفاده می‌شود. کوکتل مولوتف سلاح بسيار ساده، ارزان و کارآمد است و اگر بصورت همزمان توسط تعداد زیادی نیروی شورشی علیه تجمعات دشمن و یا اماکن آن استفاده شود بسرعت منجر به هزیمت دشمن و پیروزی نیروی شورشگر می‌شود.


=== تعریف شورشگری و [[کانون شورشی]] ===
با گسترش شهرنشینی و از میان رفتن امکان مبارزه‌ی انقلابی در روستا، آغاز مبارزه مسلحانه از طریق شهر، در اشکالی چون چریکی شهری، استراتژی مرسوم برای مبارزه مسلحانه گشت، اما پیش از آن و در حد فاصل این دو، ارنستو چه‌گوارا با تشخیص دقیق خود، استراتژی کانون شورشی را که از برخی تاکتیک‌های نبرد از روستا بهره می‌گرفت و در عین حال ویژگی‌های جدیدی داشت طراحی کرد. او بجای روستا به جنگل‌ها پناه برد و از سویی در یک منطقه مستقر نشد و به جای آزاد کردن منطقه در روستا، به تشکیل واحدهای کوچک متحرک پرداخت که نیروی حاکم را فرسوده و زمینه را برای تسخیر یک شهر فراهم می‌کنند.
تجربه‌ی انقلاب کوبا را چه گوارا، در نظریه کانونهای شورشی تئوریزه کرد. خلاصه این نظریه این بودکه اگر زمینه‌ی انقلاب درکشوری آماده باشد و مردم حاکمیت را نخواهند، تعدادی عنصر از جان گذشته که او نام [[کانون‌های شورشی]] را برآن می‌نهاد، برای سرنگون کردن دیکتاتوری کافی است.
[[چه گوارا|چه‌گوارا]] برای نیروی کوچک با عنوان یک «کانون شورشی» مزایایی برمی‌شمرد، از جمله این که توان تحرک بالا دارد، نیروهای منظم ارتش مانند نیروی هوایی بر آن چیرگی ندارد و نهایتاً این که با ضرباتی که به دشمن وارد می‌کند، دشمن را به ستوه می‌آورد و دشمن را یا مجبور به عقب نشینی و یا تغییر تاکتیک می‌کند.
در نبرد آزادسازی کوبا ابتدا نیروهای انقلابی در منطقه سیئرا مایسترا توانستند با ایجاد کانون‌های شورشی و چریکی این منطقه را بدست بگیرند، این کانون‌های شورشی به دلیل برخورداری از توان تحرک بالا؛ با ضرباتی که به ارتش دولتی وارد آوردند؛ باعث شدند ارتش باتیستا از پاسگاه‌هایی که در سیئرامایسترا داشت عقب‌نشینی و منطقه‌ی وسیعی را تحت اختیار شورشیان رها کند.
چه گوارا همچنین اعتقاد داشت این کانونها می‌توانند به نقطه امید مردم در برابر حاکمیت ضدمردمی تبدیل شوند و با به حرکت در آوردن جامعه زمینه انقلاب و دگرگونی را به‌وجود آوردند.
ارنستو چه‌گوارا در یکی از کتاب‌هایش به نام «تجارب جنگ چریکی در کوبا» اصول استراتژی خود را مدون کرد.
او این اصول را در سه نکته خلاصه کرد.
محور اول و دوم آن در تعریف «کانون شورشی» به شرح زیر بود:
یک نیروی نامنظم با همه کوچکی‌اش می‌تواند در یک نبرد نابرابر، بر ارتشی منظم پیروز شود.
ما نباید به انتظار پیش آمدن موقعیت انقلابی بنشینیم، چنین موقعیتی را خود می‌توانیم به‌وسیله یک «کانون انقلابی» پدید آوریم. یک «کانون شورشی کوچک» (متشکل از تعداد کمی رزمنده که بر نظم موجود شورش کرده‌اند) می‌تواند به‌عنوان یک «موتور کوچک» «موتور بزرگ» یعنی «جامعه» را به حرکت در بیاورد.
چه‌گوارا می‌گفت:
«وظیفه‌ی هر انقلابی‌ست که در تدارک انقلاب بکوشد. با هر تعداد رزمنده‌ئی که به‌ضرورت تغییر ایمان آورده‌اند می‌توان شروع کرد. همین‌گروه معدود، باید یک کانون شورشی تشکیل داده و به نحو مقتضی شروع به خلق کانون یا کانون‌های بعدی کنند. این کانون‌ها می‌توانند به نقطه‌ی امید مردم در برابر استبداد تبدیل شده و با به حرکت درآوردن جامعه زمینه‌ی انقلاب و دگرگونی را، خود به وجود آورند.»<ref name=":0">نقل از مقاله کانون شورشی در سایت ایران پدیا</ref>
=== کانون‌های شورشی در ایران ===
'''کانون‌های شورشی''' نام استراتژی کنونی سازمان مجاهدین خلق برای سرنگونی رژیم ایران است. راهبردپرداز و استراتژیست کانون شورشی با شکل کنونی آن مسعود رجوی است. کانون شورشی یکی از راهبردهای مبارزه با دیکتاتوری است. استراتژی کانون شورشی پبش از این توسط چه‌گوارا در آزادسازی کوبا بکار رفت اما آن‌چه مجاهدین از آن سخن می‌گویند متفاوت است هر چند در برخی پایه‌های عمومی [[استراتژی مبارزه انقلابی]] با آن مشترک است. کانون شورشی چه‌گوارا بر تشکیل گروه‌های کوچک شورشی در جنگل و مناطق روستایی تکیه داشت اما استراتژی کانون شورشی مجاهدین ناظر بر تشکیل تیم‌های شورشی در داخل شهرهاست.
استراتژی کانون شورشی در عین حال با مبارزه چریک شهری متفاوت است. چریک شهری در دانش استراتژی مبارزه انقلابی زمانی بکار گرفته می‌شود که نیروی انقلابی قصد دارد با استفاده از آن به تور اختناق ضربه زده و یک حاکمیت قدرتمند را تضعیف نماید.
در ایران پس از رخ دادن ده‌ها تظاهرات و خشم و نارضایتی عمومی و تزلزل در رأس قدرت، هدف کانون‌های شورشی شعله ورکردن و رادیکالیزه کردن قیام و آماده سازی مراحل بعدی است. آن‌ها سرانجام با ترکیب و تکثیر راه را برای تشکیل یکان‌های ارتش آزادی‌بخش هموار کرده و به آزادسازی شهرهای شورشی مبادرت می‌کنند. مسعود رجوی در این باره می‌گوید:
«کانون‌های شورشی به‌عنوان جرقه و آتش‌زنه قیام‌ها وارد کار می‌شوند. این نوک هرم قیام‌ها و معین عمل سمت‌دهنده و راهنماست. عامل استمرار و تضمین پیشرفت و پیروزی است. از تثبیت و تکثیر و ترکیب آن‌ها با یکدیگر در شهرهای شورشی یکان‌های ارتش آزادی پدید می‌آید».
به این ترتیب کانون‌های شورشی یکان‌های بالقوه و بالفعل ارتش آزادی‌بخش هستند و می‌توان آن‌ها را شکل دیگری از ارتش آزادی‌بخش دانست که با شرایط خود را منطبق کرده اند. کانون‌های شورشی از پشتیبانی قوی سیاسی و تشکیلاتی [[سازمان مجاهدین خلق ایران|سازمان مجاهدین]] برخوردارند. بنا به اذعان رژیم ایران، تیم‌های مجاهدین خلق (کانون‌های شورشی) عامل اصلی اوج‌گیری [[اعتراضات ۱۳۹۸ ایران|قیام آبان ماه ۱۳۹۸]] بودند.<ref name=":0" />
==== تحلیل جمهوری اسلامی از تاثیر [[کانون‌های شورشی]] ====
* سایت بهارستانه وابسته به حکومت در ۶ شهریور ۹۷در یک تحلیل شش ماده‌ای در مورد کانون‌های شورشی می‌نویسد:
<blockquote>۱) در گذشته ضدانقلاب به سرکردگی (مجاهدین) در کشور موج سواری می کردند اما امروز در همه صنوف اعم از کامیون‌داران، بازاریان، مال باختگان، معلمان، کارگران و… نیز نفوذ کرده و خط دهی می‌کنند.
۲) خصلت اغتشاشات نیز تغییر ماهیت داده است؛ به عنوان مثال، اگر در گذشته ۱ یا ۲ روز لازم بود که شعارها از صنفی و اجتماعی به شعارهای ساختار شکنانه بچرخد، اکنون هیچ زمانی لازم نیست و هر تظاهرات به سرعت تبدیل به تظاهرات سیاسی و شعارها نیز رنگ و بویی ساختار شکنانه بخود می‌گیرد.
۳) در دی ماه ۹۶ اغتشاشگران در یک سردرگمی تشکیلاتی و سازماندهانه به سر می‌بردند، نقصان رهبری در صحنه وجود داشت و پیچیدگی لازم را هم نداشتند آنان علاوه‌بر داشتن روحیه گانگستری و تهاجمی، از پتانسیلی برخوردارند که می‌توانند در صورت رویارویی با نیروهای امنیتی، دست به سنگربندی خیابانی بزنند؛ یعنی حاضر به یراق‌تر از گذشته شده‌اند.
۴) اغتشاشگران و در صدر آنان (مجاهدین) فاقد ملاحظات سیاسی می‌باشند؛ هیچ جناح‌بندی درون نظام را به رسمیت نمی‌شناسند و همانقدر که در شعارهایشان برای اصلاح‌طلبان مایه گذاری می‌کنند! به همان میزان از اصولگرایان نیز دریغ نمی‌کنند! یعنی اعتماد و دلبستگی به هر جناحی از بین رفته است.
۵) نقش و جایگاه (مجاهدین) در اغتشاشات دی ماه ۹۶ به قدری واضح بود که مقام معظم رهبری در سخنرانی ۱۹ دی ماه سال گذشته خود فرمودند: «یک مثلث فعال بوده است…نقشه، مربوط به آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها است؛ چند ماه هم می‌باشد که دارند نقشه می‌کشند… پول هم از یکی از این دولت‌های خرپول اطراف خلیج فارس است… ضلع سوم هم پادویی سازمان منافقین بود.»
درحال حاضر، عنصر تعیین کننده به نسبت اغتشاشات دی ماه ۹۶ متشکل شدن اغتشاشگران است، تشکل‌هایی بنام کانون‌های شورشی درست کرده‌اند که هم قدرت تکثیر نیرویی دارند و هم از پتانسیل جایگزینی لیدرهای صحنه برخوردار می‌باشند.
۶) اما کیفی‌ترین تحول صورت گرفته، وصل عقبه این کانون‌ها به رهبری آن است، درحال حاضر، خط دهی اصلی این کانون‌های شورشی توسط مسعود رجوی سرکرده منافقین در قالب «پیام به کانون‌های شورشی» صورت می‌گیرد. وی در ۱۱ مرداد ماه سال جاری در پیامی تحت عنوان «مشت در برابر مشت، حمله در برابر حمله، آتش جواب آتش» برای تقویت روحیه اغتشاشگران، به آنان وعده داده که این اغتشاشات ادامه خواهد داشت و روز به روز گسترش می‌یابد، وی اغتشاشات را سازمان یافته‌تر از گذشته قلمداد کرد و مدعی شد که نظام توان مقابله با آنان را ندارد!<ref name=":0" /></blockquote>




== منابع ==
== منابع ==
۸٬۸۸۴

ویرایش