مبارزه مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مبارزه مدنی ،''' یا ('''civil struggle)''' اصطلاحی است که به بخشی و شیوه‌ای از مبارزات مردم سراسر جهان در برابر دیکتاتوری و استبداد گفته می‌شود. در واقع مبارزه مدنی به سرپیچی و نافرمانی از قوانین ناعادلانه نظام دیکتاتوری می‌گویند. قانون‌شکنی و متابعت نداشتن از قوانین و مقررات یکی از شیوه‌ها مبارزات مدنی است که البته منظور ایجاد هرج و مرج و آشوب نیست، بلکه تن ندادن به قوانین ناعادلانه و غیر انسانی است. اصطلاح شیوه مبارزه نافرمانی مدنی، به نام «هنری دیوید ثورو» ثبت شده است. ثورو نویسنده و تاریخدان آمریکایی بود که رساله‌ای در زمینه‌ی شیوه‌ای از مقاومت مسالمت‌آمیز در برابر قوانین دولتی به رشته‌ی تحریر درآورد که این روزها به عنوان اولین نوشته در خصوص نافرمانی مدنی نام برده می‌شود. دیوید ثورو پس از مدتی به گروه‌های رادیکالی نزدیک شد که به شیوه‌ی قهر‌آمیز و مسلحانه علیه برده‌داری مبارزه می‌کردند؛ و سه مقاله نیز در این زمینه نوشت. چهره‌های بسیاری در جهان مانند [[مهاتما گاندی|'''مهاتما گاندی''']] رهبر هندوها، [[نلسون ماندلا|'''نلسون ماندلا''']] از رهبران مبارزه ضد آپارتاید آفریقای جنوبی و مارتین لوترکینگ رهبر جنبش مدنی آمریکایی‌های آفریقاتبار با استفاده از شیوه‌ی مبارزه‌ی مدنی و خشونت‌پرهیز در تاریخ ماندگار شدند. در واقع هدف از مبارزه‌ی مدنی این است که از قوانین ناعادلانه و غیر انسانی به‌صورت خشونت‌پرهیز سرپیچی شود؛ و این نافرمانی‌ها مانع اعمال آن‌ها گردد؛ و در نتیجه در بلندمدت قانونگذاران و قوانین عادلانه را بر جامعه حاکم کند. در کشورهایی که تا حد و حدودی از دموکراسی برخوردار هستند، نافرمانی مدنی می‌تواند نتیجه‌هایی داشته باشد، به این معنی که حکومت‌ها به کنش و عمل جمعی اعتراضی بی‌توجه و بی‌اعتنا نیستند؛ و با نافرمانی مدنی و آگاهی عمومی که به‌وجود می‌آید، حکومت‌ها مجبور می‌شوند برای یافتن راه‌حل‌های مشترک و یا راهی برای تغییر قوانین، با مخالفین پای میز مذاکره بیایند. مبارزه‌ی مدنی و مسالمت‌آمیز در ایران پس از روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی و به قدرت رسیدن '''[[روح‌الله خمینی]]'''، تا '''[[تظاهرات ۳۰ خرداد ۱۳۶۰|۳۰ خرداد ۱۳۶۰]]'''، در جریان بود، اما با کشتار و سرکوب علنی معترضان در روز ۳۰ خرداد، مبارزه‌ی مدنی و خشونت‌پرهیز به پایان خود رسید.  نافرمانی مدنی شاید یکی از راه‌های آمدن مردم به صحنه‌ی مبارزه باشد، اما در نظام جمهوری اسلامی که بر پایه‌ی اعدام و سرکوب مطلق حکومتش را بنا کرده است و کوچک‌ترین اعتراض را با گلوله جواب می‌دهد، مبارزه‌ی مدنی مطلقاً پاسخگوی تغییر حکومت و محقق شدن مطالبات مردم نیست.