کاربر:Khosro/صفحه تمرین ناصر حجازی: تفاوت میان نسخه‌ها

|nationalgoals1 =  

|medaltemplates =  

'''ناصر حجازی'''، (متولد ۲۳ آذر ۱۳۲۸، پیرانشهر – درگذشته ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۰، تهران) یکی مشهورترین و محبوب‌ترین فوتبالیست‌های ایران بود که در باشگاه استقلال تهران از او به‌عنوان تنها اسطوره‌ی این باشگاه نام برده می‌شود. ناصر حجازی در دوران تحصیلات با این‌که رشته‌ی اصلی ورزشی‌اش بسکتبال بود، وارد دنیای فوتبال شد. او در سال ۱۳۵۶، موفق به دریافت لیسانس در رشته‌ی مترجمی از دانشکده عالی ترجمه شد. ناصر حجازی در ۲۲ شهریورماه ۱۳۴۸، در سن ۱۹ سالگی نخستین بازی ملی رسمی خود را در «جام اکو» در آنکارای ترکیه در مقابل تیم ملی پاکستان انجام داد که با نتیجه‌ی ۲ بر ۴ به نفع ایران تمام شد. او در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین شرکت داشت و عملکرد خوبی از خود نشان داد و پس از آن بود که ناصر حجازی مورد توجه تیم منچستر یونایتد قرار گرفت و مدتی نیز با این تیم تمرین کرد، اما فدراسیون فوتبال ایران به او اجازه نداد که به تیم منچستر بپیوندد و بدین ترتیب ناصر حجازی بزرگترین فرصت ورزش خود را از دست داد. آخرین بازی ناصر حجازی در تیم ملی، در بازی بین ایران و کویت در سال ۱۳۵۹ بود. پس از آن به‌خاطر قانون غیرمنطقی به‌نام «قانون ۲۹ ساله‌ها» از تیم ملی حذف شد. براساس این قانون حضور دروازه‌بانان بالای ۲۹ سال در تیم ملی ممنوع شده بود که این قانون فقط شامل ناصر حجازی می‌شد. در واقع حذف ناصر حجازی از تیم ملی جریان دیگری داشت. قانون ممنوعیت ۲۹ ساله‌ها هنگامی ابلاغ شد که در شروع بازی یکی از بازی‌های استقلال تهران در اوایل پیروزی '''[[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]]'''، مقامات نظام جمهوری اسلامی برای مراسم ابتدایی به بازی‌کنان هر دو تیم عکس‌هایی از '''[[روح‌الله خمینی|خمینی]]''' داده بودند که در دست بگیرند، اما ناصر حجازی از گرفتن عکس خمینی سر باز می‌زند و به‌خاطر همین موضوع از ورود او به زمین فوتبال جلوگیری می‌کنند. در پی همین مسئله، قانون ممنوعیت بازی‌کنان بالای ۲۹ سال در تیم ملی تصویب گردید و به اجرا درآمد که هدف آن فقط حذف ناصر حجازی بود. ناصر حجازی در دهه‌ی ۱۳۶۰ و پس از برکناریش از تیم ملی، تا سال ۱۳۶۵ در درون دروازه‌ی تیم استقلال باقی ماند، اما تحت فشار زیادی قرار داشت. سرانجام او آخرین گزینه‌ی ممکن را برای خودش انتخاب کرد؛ رفتن به بنگلادش و پذیرش یک زندگی بسیار سخت که در واقع یک تبعید خودخواسته بود تا شرف و اصول خودش را حفظ کند. دلیل اسطوره شدن ناصر حجازی تنها مهارت و درخشیدن در پست دروازه‌بانی نبود، بلکه او مردم را دوست داشت و او نیز محبوب مردم بود. به‌خاطر ویژگی مردمی‌بودن او بود که جمشید مشایخی هنرمند شهیر سینمای ایران، حجازی را «'''[[غلامرضا تختی|تختی]]''' فوتبال» نامید. ناصر خان از جمله کسانی بود که به فوتبال و مردم عشق داشت و به عشق پول و شهرت وارد عرصه‌ی فوتبال نشده بود و به همین دلیل لقب «مرد اسطوره‌ای» گرفت. ناصر حجازی در اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۸۴، برای انتخابات ریاست‌جمهوری ثبت‌نام کرد که خیلی خبرساز شد. او گفته بود که اگر تأیید صلاحیت شود ۳۰ میلیون رأی می‌آورد، اما مدتی بعد توسط شورای نگهبان ردصلاحیت شد. ناصر حجازی در سال ۱۳۸۸، به بیماری سرطان مبتلا شد و از آن رنج می‌برد. او در طول ۱۸ ماه بیماری که مقامات حکومتی هم به ملاقاتش رفتند، هیچ‌گونه کمک دولتی و حکومتی را نپذیرفت. ناصر حجازی در ۳۱ فروردین‌ماه ۱۳۹۰، در مصاحبه‌ای نسبت به وضعیت اقتصادی و سیاست‌های اقتصادی دولت از جمله هدفمندسازی یارانه‌ها به‌شدت اعتراض کرد و بیماری‌اش را هم ناشی از آن دانست. ناصر حجازی در ۳۰ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰، هنگامی که مشغول تماشای مسابقه‌ی تیم فوتبال استقلال با پاس همدان بود، به‌خاطر وخامت حالش به‌کما رفت. او که ۱۸ ماه از بیماری سرطان ریه رنج می‌برد، سرانجام در روز دوم خردادماه ۱۳۹۰، ساعت ۱۰ و ۵۵ دقیقه صبح در بیمارستان کسرای تهران چشم از جهان فروبست و پیکر او در قطعه‌ی نام‌آوران بهشت زهرای تهران به‌خاک سپرده شد. پیکر ناصر حجازی در حالی به‌خاک سپرده شد که بر اساس گزارش خبرگزاری‌ها بیش از ۱۵ هزار نفر از مردم و ورزشکاران در مراسم تشییع و خاکسپاری حضور داشتند. مردم در مراسم تشییع و خاکسپاری ناصر حجازی شعار می‌داند: «ناصر ما نمرده، این دولته که مرده- ناصرخان بلندشو ایرانی بی‌قراره»، «حجازی با غیرت، زدی تو حرف ملت»، «مبارک، بن علی، نوبت سید علی»، «نیروی انتظامی، خجالت خجالت». خبر درگذشت ناصر حجازی بازتاب‌های گسترده‌ای در داخل و خارج به‌دنبال داشت.