کاربر:Hamidreza/صفحه تمرین جمشید آموزگار: تفاوت میان نسخه‌ها

آموزگار، که در دانشگاه‌های آمریکا درس اقتصاد و مهندسی خوانده بود، با کوله‌باری از ایده‌های مدرن به ایران بازگشت. او در دهه ۱۳۵۰، در اوج درآمدهای نفتی ایران، با هدف مهار تورم سیاست‌های ریاضتی سختی را به اجرا درآورد. بودجه وزارتخانه‌ها کاهش یافت، خریدهای تسلیحاتی محدود شد و برخی پروژه‌های عمرانی که می‌توانستند به توسعه کشور کمک کنند، کنار گذاشته شدند. هدف او ساده بود: کنترل تورم و تثبیت اقتصاد. اما این سیاست‌ها، در جامعه‌ای که از نابرابری‌های عمیق رنج می‌برد، به جای ثبات، رکود اقتصادی و کاهش قدرت خرید مردم را به دنبال داشت. کارگران و طبقات متوسط، که زیر فشار افزایش هزینه‌های زندگی کمر خم کرده بودند، به خیابان‌ها آمدند و خشم خود را فریاد زدند.<ref>'''[https://historydocuments.ir/?page=post&id=1461 جمشید آموزگار؛ دشمنی از درون]'''</ref>

جامعه ایران در آن سال‌ها در آستانه انفجار بود. نابرابری‌های اقتصادی، فشارهای اجتماعی و سرکوب‌های سیاسی، گروه‌های مختلف از کارگران تا روشنفکران را به هم پیوند داد. سیاست‌های ریاضتی آموزگار، به جای آرام کردن اوضاع، به اتحاد بازندگان اقتصادی و اجتماعی منجر شد و وضعیت پیشاانقلابی را در کشور رقم زد.<ref>[https://www.cafetarikh.com/news/21134/%D8%AC%D9%85%D8%B4%DB%8C%D8%AF-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%DA%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D8%B3%D9%86%D8%A7%D8%AF-%D8%B3%D8%A7%D9%88%D8%A7%DA%A9 جمشید آموزگار به روایت اسناد ساواک]</ref>

او با حمایت سفارت آمریکا و نزدیکان دربار، سیاست‌هایی را پیش برد که بیشتر به نفع شاه و قدرت‌های خارجی بود تا مردم ایران. این نزدیکی به غرب، که از تحصیلات و ارتباطات او در آمریکا ریشه می‌گرفت، باعث شد تا سیاست‌هایش از مطالبات واقعی جامعه ایران فاصله بگیرد. در وزارت کشور و سپس در نخست‌وزیری، او با تکیه بر ساواک و نیروهای امنیتی، مخالفان را با شدت سرکوب کرد. گروه‌های چپ، مانند سازمان چریک‌های فدایی خلق، و گروه‌های مذهبی، به‌ویژه سازمان مجاهدین خلق ایران، هدف اصلی این سرکوب‌ها بودند.

اعتراضات خیابانی نیز در این دوره به اوج خود رسید. تظاهرات ۱۹ دی ۱۳۵۶، که در قم، شکل گرفت، و تظاهرات ۲۹ بهمن تبریز، که به یادبود کشته‌شدگان قم برگزار شد، با سرکوب خونین نیروهای امنیتی مواجه شد. این رویدادها، که صدها کشته و زخمی بر جای گذاشت، نشان‌دهنده عمق بحران در دوره آموزگار بود واعلام حکومت نظامی در شهرهایی مانند اصفهان، نقطه اوج این بحران‌ها بود که نهایتاً به استعفای آموزگار در شهریور ۱۳۵۷ منجر شد.

در نهایت، آموزگار نتوانست طوفان انقلاب را مهار کند. او که زمانی به عنوان تکنوکراتی خوش‌فکر وارد صحنه شده بود، در گرداب ناکارآمدی، فساد و سرکوب غرق شد.داستان استعفای آموزگار در شهریور ۱۳۵۷،داستان مردی امیدوار بود که در تلاش برای حفظ نظم کهنه، خود به بخشی از فروپاشی تبدیل شد.